Fimmtudaginn 28. október 2004.
Nr. 429/2004.	Lögreglustjórinn í Reykjavík (Egill Stephensen saksóknari) gegn X (Jón Magnússon hrl.)

 

Kærumál. Gæsluvarðhald. 2. mgr. 103. gr. laga nr. 19/1991.

Úrskurður héraðsdóms um að X skyldi sæta gæsluvarðhaldi á grundvelli 2. mgr. 103. gr. laga nr. 19/1991 um meðferð opinberra mála var staðfestur.

 

Dómur Hæstaréttar.

Mál þetta dæma hæstaréttardómararnir Árni Kolbeinsson, Ingibjörg Benediktsdóttir og Ólafur Börkur Þorvaldsson.

         Varnaraðili skaut málinu til Hæstaréttar með kæru 27. október 2004. Kærumálsgögn bárust réttinum sama dag. Kærður er úrskurður Héraðsdóms Reykjavíkur 27. október 2004, þar sem varnaraðila var gert að sæta áfram gæsluvarðhaldi allt til miðvikudagsins 8. desember 2004 kl. 16. Kæruheimild er í 1. mgr. 142. gr. laga nr. 19/1991 um meðferð opinberra mála. Varnaraðili krefst þess að hinn kærði úrskurður verði felldur úr gildi. Þá krefst hann kærumálskostnaðar.

         Sóknaraðili krefst þess að úrskurður héraðsdómara verði staðfestur.

Fallist er á að fyrir hendi sé sterkur grunur um að varnaraðili hafi framið brot, sem að lögum geta varðað allt að 12 ára fangelsi, sbr. 173. gr. a. almennra hegningarlaga nr. 19/1940 með áorðnum breytingum. Brotið er þess eðlis að telja verður gæsluvarðhald nauðsynlegt með tilliti til almannahagsmuna. Er því fullnægt skilyrðum 2. mgr. 103. gr. laga nr. 19/1991 til gæsluvarðhalds yfir varnaraðila. Samkvæmt því verður hinn kærði úrskurður staðfestur.

Kærumálskostnaður verður ekki dæmdur.

Dómsorð:

Hinn kærði úrskurður er staðfestur.

 

 

Úrskurður Héraðsdóms Reykjavíkur 27. október 2004.

Ár 2004, miðvikudaginn 27. október, er á dómþing Héraðsdóms Reykjavíkur sem háð er í Dómhúsinu við Lækjartorg af Pétri Guðgeirssyni héraðsdómara, kveðinn upp svo­felldur úrskurður.

Lögreglustjórinn í  Reykjavík hefur krafist þess að X verði áfram gert að sæta gæsluvarðhaldi meðan máli hans er ekki lokið, þó eigi lengur en til miðvikudagsins 8. desember 2004, kl. 16:00.

[...]

Kærði sé undir sterkum rökstuddum grun um að hafa framið brot sem geti varðað fangelsi allt að 12 árum, sbr. 173. gr. a. almennra hegningarlaga. Sé brot kærða mjög alvarlegt en það lúti að innflutningi á mjög miklu magni af amfetamíni og LSD.  Þáttur kærða í brotunum sé mikill, en hann hafi komið beint að framkvæmd þeirra með því að sjá um sjálfan flutning efnisins hingað til lands, en tilgangur brotanna hafi verið að koma fíkniefnunum í sölu og dreifingu til ótilgreinds fjölda fólks í ágóðaskyni. Hagsmunir almennings krefjist þess að maður sem eigi slíkan þátt í jafn stórum og alvarlegum brotum og hér um ræði, þ.e. beinan þátt í stórfelldum innflutningi fíkniefna, gangi ekki laus meðal almennings strax að rannsókn lokinni, heldur sæti gæsluvarðhaldi þar til dómur gengur í málinu.  Þetta sé í samræmi við réttarvitund almennings og eigi við um mál kærða þar sem um sé að ræða mjög mikið magn fíkniefna og megi þannig gera ráð fyrir að það myndi vekja athygli og andúð almennings ef hann endurheimti nú frelsi sitt.

Umrædd krafa um gæsluvarðhald sé gerð með hliðsjón af dómaframkvæmd síðustu ára þar sem sakborningum hafi margsinnis verið gert að sæta gæsluvarðhaldi uns dómur sé uppkveðinn þegar legið hafi fyrir sterkur rökstuddur grunur um að þeir hafi staðið að innflutningi á miklu magni fíkniefna í ágóðaskyni.  Sé ekki ástæða til að ætla að refsimat og réttarvitund almennings í slíkum málum hafi breyst svo mikið frá því téðir dómar voru uppkveðnir að skilyrðum 2. mgr. 103. gr. laga um meðferð opinberra mála nr. 19/1991 sé ekki fullnægt í því máli sem hér um ræðir.  Verði þannig að telja áframhaldandi gæsluvarðhald nauðsynlegt vegna almannahagsmuna.

Kærði sé undir sterkum rökstuddum grun um að hafa framið brot sem kunni að varða allt að 12 ára fangelsisrefsingu skv. 173. gr. a. almennra hegningarlaga nr. 19/1940, en brotið sé jafnframt þess eðlis að almannahagsmunir krefjist þess að kærði sæti gæsluvarðhaldi meðan máli hans sé ekki lokið, en málið verði sent til ákærumeð­ferðar að lokinni rannsókn.  Um heimild til gæsluvarðhalds er vísað til 2. mgr. 103. gr. laga um meðferð opinberra mála nr. 19/1991.

 

Samkvæmt því sem að framan er rakið hefur kærði játað að hafa framið stórfellt brot gegn 173. gr. a almennra hegningarlaga nr. 19/1940. Eru því skilyrði til þess að láta hann sæta áfram varðhaldi sbr. 2. mgr. 103. gr. laga nr. 19/1991 og eru ekki efni til þess að marka varðhaldinu skemmri tíma en krafist er.  Ber því að fallast á kröfu lögreglustjórans í Reykjavík  svo sem greinir í úrskurðarorði.

Úrskurðarorð:

Kærði, X, sæti áfram gæsluvarðhaldi meðan máli hans er ekki lokið, þó eigi lengur en til miðvikudagsins 8. desember 2004, kl. 16:00.