Mánudaginn 4. mars 2002.
Nr. 99/2002.	Lögreglustjórinn í Reykjavík (Egill Stephensen saksóknari) gegn X (Sigurmar K. Albertsson hrl.)

 

Kærumál. B. liður 1. mgr. og 2. mgr. 103. gr. laga nr. 19/1991. Gæsluvarðhaldsúrskurður felldur úr gildi.

Krafist var framlengingar gæsluvarðhaldsvistar X á grundvelli b. liðar 1. mgr. og 2. mgr. 103. gr. laga nr. 19/1991 um meðferð opinberra mála en X var grunuð um aðild að broti sem varðaði innflutning á umtalsverðu magni af hættulegum fíkniefnum. Ekki var fallist á að þörf væri á gæsluvarðhaldi yfir X vegna þeirra ástæðna sem um ræðir í b. lið  1. mgr. 103. gr. laga nr. 19/1991, eða að hlutur hennar í brotinu væri slíkur, að gæsluvarðhaldsvist hennar yrði framlengd á grundvelli 2. mgr. 103. gr. sömu laga.

 

Dómur Hæstaréttar.

Mál þetta dæma hæstaréttardómararnir Markús Sigurbjörnsson, Árni Kolbeinsson og Ingibjörg Benediktsdóttir.

Varnaraðili skaut málinu til Hæstaréttar með kæru 25. febrúar 2002, sem barst réttinum ásamt kærumálsgögnum degi síðar. Kærður er úrskurður Héraðsdóms Reykjavíkur 25. febrúar 2002, þar sem varnaraðila var gert að sæta áfram gæsluvarðhaldi, þó eigi lengur en til mánudagsins 8. apríl næstkomandi kl. 16. Kæruheimild er í 1. mgr. 142. gr. laga nr. 19/1991 um meðferð opinberra mála. Varnaraðili krefst þess að hinn kærði úrskurður verði felldur úr gildi. Þá krefst hún kærumálskostnaðar.

Sóknaraðili krefst þess að úrskurður héraðsdómara verði staðfestur.

Varnaraðili er grunuð um aðild að broti sem varðar innflutning á umtalsverðu magni af hættulegum fíkniefnum. Hefur varnaraðili viðurkennt að hafa að undirlagi bróður síns, sem er búsettur í Þýskalandi, beðið A annars vegar og B hins vegar að taka við póstsendingum sem innihéldu fíkniefni og komið skilaboðum til bróður síns um heimilisfang A og annars manns sem hafi einnig tekið við sendingu sem innihélt fíkniefni. Auk þess hafi hún komið skilaboðum frá bróður sínum til A um hvert hann skyldi sækja aðra sendingu sem innihélt fíkniefni og hvenær og hverjum hann og B skyldu afhenda efnin. Varnaraðili hefur jafnframt játað að hafa í þrjú skipti á síðastliðnu ári tekið við peningum frá C og afhent bróður sínum í Þýskalandi. Þá hafi hún tekið við peningum frá C í janúar sl. með það fyrir augum að afhenda bróður sínum. Kveðst hún hafa vitað að um væri að ræða afrakstur fíkniefnasölu. Varnaraðili hefur ennfremur játað að hafa á síðastliðnu ári í eitt skipti sent bróður sínum peninga, sem ónafngreindur maður hafi afhent henni hér á landi, og í tvö skipti afhent bróður sínum peninga sem tvær nafngreindar konur hafi sent henni til Danmerkur.

Krafa sóknaraðila um gæsluvarðhald yfir varnaraðila er reist á b. lið 1. mgr. og 2. mgr. 103. gr. laga nr. 19/1991. Af hálfu sóknaraðila hefur ekki verið sýnt fram á að þörf sé á gæsluvarðhaldi yfir varnaraðila vegna þeirra ástæðna sem um ræðir í b. lið  1. mgr. 103. gr. laga nr. 19/1991. Fallist verður á að fyrir hendi sé rökstuddur grunur um að varnaraðili hafi með fyrrgreindri háttsemi sinni gerst sek um brot gegn 173. gr. a. almennra hegningarlaga nr. 19/1940, sbr. 1. gr. laga nr. 64/1974 og 1. gr. laga nr. 32/2001, eða hlutdeild í því broti, sbr. 22. gr. fyrrgreindra laga, sem varðað getur allt að 12 ára fangelsi. Sóknaraðili hefur á hinn bóginn ekki fært viðhlítandi rök fyrir því að hlutur varnaraðila í málinu sé slíkur að áframhaldandi gæsluvarðhald yfir henni megi telja nauðsynlegt með tilliti til almannahagsmuna. Eru því ekki næg efni til að verða við kröfu sóknaraðila á grundvelli 2. mgr. 103. gr. laga nr. 19/1991. Verður hinn kærði úrskurður því felldur úr gildi.

Dómsorð:

Hinn kærði úrskurður er felldur úr gildi.

                                                        

Úrskurður Héraðsdóms Reykjavíkur 25. febrúar 2002

Lögreglustjórinn í Reykjavík hefur krafist þess að X verði gert að sæta áfram gæsluvarðhaldi meðan máli hennar er ekki lokið, þó eigi lengur en til mánudagsins 8. apríl 2002 klukkan 16:00.

Í greinargerð lögreglustjórans í Reykjavík kemur fram að [...].

Kærða hefur mótmælt kröfunni og af hennar hálfu hefur verið gerð krafa um að hún fái að ganga laus gegn því að dómarinn geri henni að setja tryggingu samkvæmt 1. mgr. 109. gr. laga nr. 19/1991.

Kærða er undir sterkum grun um að eiga veigamikinn þátt í stórfelldu fíkniefnamisferli. Um er að ræða a.m.k. þrjár sendingar með mjög miklu magni af hættulegum fíkniefnum í miklum styrkleika. Hafa aðrir sakborningar borið um þátt hennar í því og hún hefur játað að eiga nokkra aðild. Gæti brot kærðu varðað hana allt að 12 ára fangelsisrefsingu samkvæmt 173. gr. a almennra hegningarlaga nr. 19/1940. Dómarinn álítur það brot sem kærða er grunuð um aðild að alvarlegt og að hún eigi yfir höfði sér svo þunga refsingu að áframhaldandi gæsluvarðhald sé nauðsynlegt með tilliti til almannahagsmuna. Þykja því uppfyllt skilyrði 2. mgr. 103. gr. laga um meðferð opinberra mála til að kærða sæti gæsluvarðhaldi vegna málsins þar til dómur gengur í því.

Þá þykir einnig með hliðsjón af rannsóknargögnum og tengslum hennar við Þýskaland rökstudd ástæða til að ætla að kærða muni reyna að komast hjá refsingu með því að hverfa af landi brott áður en dómur gengur í væntanlegu refsimáli á hendur henni. Þykja því einnig vera fyrir hendi skilyrði samkvæmt b-lið 1. mgr. 103. gr. til að kærða sæti áfram gæsluvarðhaldi.

Með vísan til framangreinds þykir ekki tækt að fallast á kröfu kærðu um að hún fái frelsi gegn tryggingu með vísan til 1. mgr. 109. gr. laga nr. 19/1991.

Verður því fallist á kröfu lögreglu um gæsluvarðhald kærðu eins og í úrskurðarorði greinir.

Sigurður Tómas Magnússon héraðsdómari kvað upp dóminn.

Úrskurðarorð:

Kærða X sæti áfram gæsluvarðhaldi þó eigi lengur en til  mánudagsins 8. apríl 2002 kl. 16.00.