Mánudaginn 28. ágúst 2006.
Nr. 468/2006.	Lögreglustjórinn í Reykjavík (Ingimundur Einarsson varalögreglustjóri) gegn X (enginn)

 

Kærumál. Gæsluvarðhald. 2. mgr. 103. gr. laga nr. 19/1991.

Úrskurður héraðsdóms um að X skyldi sæta gæsluvarðhaldi á grundvelli 2. mgr. 103. gr. laga nr. 19/1991 um meðferð opinberra mála var staðfestur.

 

Dómur Hæstaréttar.

Mál þetta dæma hæstaréttardómararnir Árni Kolbeinsson, Jón Steinar Gunnlaugsson og Ólafur Börkur Þorvaldsson.

Varnaraðili skaut málinu til Hæstaréttar með kæru 25. ágúst 2006, sem barst réttinum ásamt kærumálsgögnum sama dag. Kærður er úrskurður Héraðsdóms Reykjavíkur 25. ágúst 2006, þar sem varnaraðila var gert að sæta áfram gæsluvarðhaldi allt til föstudagsins 6. október 2006 kl. 16. Kæruheimild er í 1. mgr. 142. gr. laga nr. 19/1991 um meðferð opinberra mála. Skilja verður kæru varnaraðila svo að hann krefist þess að hinn kærði úrskurður verði felldur úr gildi.

Sóknaraðili krefst staðfestingar hins kærða úrskurðar.

Með vísan til forsendna hins kærða úrskurðar verður hann staðfestur.

Dómsorð:

Hinn kærði úrskurður er staðfestur.

 

 

 

Úrskurður Héraðsdóms Reykjavíkur 25. ágúst 2006.

                Ár 2006, föstudaginn 25. ágúst, er á dómþingi Héraðsdóms Reykjavíkur, sem háð er í Dóm­húsinu við Lækjartorg af Sigrúnu Guðmundsdóttur héraðsdómara, kveðinn upp svo­felldur úrskurður.

             Lögreglan í Reykjavík hefur krafist þess að Héraðsdómur Reykjavíkur úrskurði að X, litháískur ríkisborgari, fd. 18. september 1970, sæti áfram gæsluvarðhaldi, þó eigi lengur en til föstudagsins 6. október 2006, kl. 16:00.

             Í greinargerð lögreglu kemur fram að ávana- og fíkniefnadeild lögreglustjórans í Reykjavík rannsaki meint fíkniefnalagabrot kærða og félaga hans A sem varði innflutning á fíkniefnum til landsins. Þeir hafi komið þann 6. júlí sl. til landsins með ferjunni Norrænu frá Danmörku.Við tollskoðun á bifreið sem þeir hafi komið á til landsins kom í ljós að í henni hafi verið falið mikið magn af fíkniefnum. Í kjölfarið hafi þeir verið handteknir vegna málsins og fíkniefnin haldlögð.

             Við rannsókn málsins hafi kærði greint frá því að að hann hafa ekki vitað af efnunum í bifreiðinni. Kveðst hann hafa þegið boð frá A um að fara í ferðina sér að kostnaðarlausu tveimur dögum áður en lagt var af stað. Fyrst hafi X greint frá því að ferðalagið hafi byrjað í Englandi en breytti síðan framburði sínum og kvaðst hafa verið að koma frá Litháen. Við yfirheyrslur á A hefur komið fram að hann sé búsettur í Englandi en þar hafi hann hitt par sem hafi beðið hann um að flytja efnin til landsins, annast skipulagningu ferðarinnar og veitt honum upplýsingar um hvað ætti að gera. Kvaðst A hafa átt að hringja í parið þegar hann kæmi til Íslands og fá nánari leiðbeiningar um afhendingu efnanna. A kveðst ekki hafa vitað að efnin í bifreiðinni væru ólögleg. Í fyrstu kvaðst A hafa verið að koma frá Englandi þar sem efninu hafi verið komið fyrir í bifreiðinni, en svo breytti hann framburði sínum og kvaðst hafa verið að koma frá Litháen. Í upphafi málsins hafi A greint frá því að upphaflega hafi skráður eigandi bifreiðarinnar, B, átt að koma með í ferðina en hann hafi slasað sig og því hafi A boðið X að koma með. A hafi neitað að greina frá við hverja hann átti samskipti í Litháen en hann kvaðst óttast um öryggi fjölskyldu sinnar og neiti meðal annars að upplýsa um hvar hann hafi nálgast farmiðana til Íslands.

             Rannsókn málsins standi enn yfir og sé á lokastigi. Þann 26. júlí 2006 hafi verið sent út beiðni um réttaraðstoð (Rogatory letter) til lögregluyfirvalda í Litháen þar sem óskað sé eftir aðstoð við rannsókn málsins hvað varðar þátt meintra samverkamanna í Litháen. Beiðnin hafi verið ítrekuð en óvíst sé á þessu stigi hvort og þá hvenær beiðnin verði afgreidd. Að mati embættisins sé ekki grundvöllur til að bíða frekar eftir rannsóknaraðstoð frá litháenskum lögregluyfirvöldum. Rannsókn málsins sé umfangsmikil og verði flýtt eftir föngum. Samkvæmt framansögðu og með vísan til gagna málsins þyki fyrir hendi rökstuddur grunur um aðild kærða að stórfelldu fíkniefnalagabroti sem kunni að varða fangelsisrefsingu ef sök sannast. Kærði hafi sætt gæsluvarðhaldi frá 7. júlí sl. Meint aðild kærða þyki mikil en hann sé talin tengjast innflutningi fíkniefnanna til landsins. Einnig sé lagt til grundvallar að um sé að ræða mjög mikið magn sterkra og hættulegra fíkniefna. Nær öruggt þykir að fíkniefnin hafi átt að fara í sölu og dreifingu til ótiltekins fjölda manna hér á landi. Hið meinta brot kærða þyki mjög alvarlegt. Með tilliti til hagsmuna almennings þyki þannig nauðsynlegt að kærði sæti áfram gæsluvarðhaldi á meðan mál hans sé til meðferðar en telja verður og reikna með að ef sakborningur, sem orðið hafi uppvís að jafn alvarlegu broti og kærði, gangi laus áður en máli lýkur með dómi þá valdi það hneykslun í samfélaginu og særi réttarvitund almennings. Staða kærða í málinu þyki sambærileg stöðu sakborninga í öðrum svipuðum málum, sbr. mál Hæstaréttar nr.: 154/2006, 368/2005, 93/2005, 488/2004, 269/2004, 417/2000 og 471/1999, þar sem sakborningum hefur verið gert að sæta gæsluvarðhaldi fram að dómi þegar legið hefur fyrir rökstuddur grunur um beina aðild að innflutningi að miklu magni fíkniefna í ágóðaskyni. Sé ekki talið ástæða til að ætla að refsimat og réttarvitund almennings í slíkum málum hafi breyst frá því téðir dómar voru uppkveðnir, að skilyrðum 2. mgr. 103. gr. laga nr. 19/1991 um meðferð opinberra mála sé ekki fullnægt í því máli sem hér um ræðir.

             Þá liggi fyrir að kærði sé erlendur ríkisborgari með takmörkuð tengsl við Ísland. Þyki þannig brýnt á þessu stigi málsins að tryggja nærveru hans hér á landi, en gera megi ráð fyrir því að kærði fari af landi brott verði hann látinn laus.

             Sakarefnið sé talið geta varðað við 173. gr. a. almennra hegningarlaga nr. 19/1940, sbr. 1. gr. laga nr. 64/1974 og 1. gr. laga nr. 32/2001.  Um heimild til gæsluvarðhalds sé vísað til b-liðar 1. mgr. og 2. mgr. 103. gr. og  laga um meðferð opinberra mála nr. 19/1991.

Fallist er á að fyrir hendi sé sterkur grunur um að kærði  hafi framið brot, sem að lögum geta varðað allt að 12 ára fangelsi, sbr. 173. gr. a. almennra hegningarlaga nr. 19/1940 með áorðnum breytingum. Brotin eru þess eðlis að telja verður gæsluvarðhald nauðsynlegt með tilliti til almannahagsmuna. Er því fullnægt skilyrðum 2. mgr. 103. gr. laga nr. 19/1991 til gæsluvarðhalds yfir kærða. Er því krafa lögreglustjórans tekin til greina eins og hún er fram sett.

Sigrún Guðmundsdóttir héraðsdómari kvað upp úrskurð þennan.

Úrskurðarorð :

             Kærði, X, litháískur ríkisborgari, fd. 18. september 1970, sæti áfram gæsluvarðhaldi, þó eigi lengur en til föstudagsins 6. október 2006, kl. 16:00.