Hæstiréttur íslands

Mál nr. 506/2014


Lykilorð

  • Kærumál
  • Kæra
  • Frávísun frá Hæstarétti


                                                         

Þriðjudaginn 5. ágúst 2014.

Nr. 506/2014.

Lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu

(Karl Ingi Vilbergsson aðstoðarsaksóknari)

gegn

X

(Stefán Karl Kristjánsson hdl.)

Kærumál. Kæra. Frávísun frá Hæstarétti.

Kærður var úrskurður héraðsdóms þar sem X var gert að sæta afplánun á 885 daga eftirstöðvum fangelsisrefsingar, sem honum hafði verið veitt reynslulausn á. Málinu var vísað frá Hæstarétti þar sem kæran uppfyllti ekki áskilnað 2. mgr. 193. gr. laga nr. 88/2008 um meðferð sakamála.

Dómur Hæstaréttar.

Mál þetta dæma hæstaréttardómararnir Markús Sigurbjörnsson, Helgi I. Jónsson  og Viðar Már Matthíasson.

Varnaraðili skaut málinu til Hæstaréttar með kæru 21. júlí 2014, sem barst réttinum ásamt kærumálsgögnum samdægurs. Kærður er úrskurður Héraðsdóms Reykjavíkur 18. júlí 2014, þar sem varnaraðila var gert að sæta afplánun á samtals 885 daga eftirstöðvum fangelsisrefsingar samkvæmt þremur nánar tilgreindum dómum Héraðsdóms Reykjavíkur, sem honum var veitt reynslulausn á til tveggja ára frá 24. júlí 2012. Kæruheimild er í 2. mgr. 65. gr. laga nr. 49/2005 um fullnustu refsinga. Varnaraðili krefst þess að hinn kærði úrskurður verði felldur úr gildi.

Sóknaraðili krefst staðfestingar hins kærða úrskurðar.

Við uppkvaðningu hins kærða úrskurðar lýsti varnaraðili ekki yfir kæru á dómþingi, heldur tók hann sér lögbundinn frest til þess að taka ákvörðun um það efni. Samkvæmt 2. mgr. 193. gr. laga nr. 88/2008 um meðferð sakamála verður sá, sem vill kæra úrskurð eftir lok þinghalds þar sem hann er kveðinn upp, að afhenda héraðsdómara skriflega kæru, þar sem greint skal frá því hvaða úrskurður sé kærður, kröfu um breytingu á honum og ástæður sem kæra er reist á. Í kæru varnaraðila var hvorki greint frá kröfu um breytingu á úrskurðinum né þær ástæður, sem hún var reist á. Kæran fullnægir því ekki skilyrðum fyrrgreinds lagaákvæðis og verður málinu samkvæmt því vísað frá Hæstarétti.

Dómsorð:

Máli þessu er vísað frá Hæstarétti.

Úrskurður Héraðsdóms Reykjavíkur 18. júlí 2014.

Lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu hefur krafist þess að X, kt. [...], verði gert að afplána 885 daga eftirstöðvar refsingar dóma Héraðsdóms Reykjavíkur nr. [...]/2008, [...]/2007 og [...]/2006, sbr. reynslulausn sem honum var veitt af Fangelsismálastofnun ríkisins þann 24. júlí 2012.

Í greinargerð lögreglustjórans kemur fram að með dómi Héraðsdóms Reykjavíkur 11. nóvember 2008 nr. [...]/2008 hafi kærði hlotið sjö ára fangelsisdóm fyrir stórfellt fíkniefnabrot sem heimfært hafi verið til 173. gr. a. almennra hegningarlaga nr. 19/1940, með dómi sama dómstóls 28. júní 2007 nr. [...]/2007 hafi hann hlotið 45 daga fangelsi fyrir stórfellda líkamsárás þannig að varði við 1. mgr. 218. gr. almennra hegningarlaga og með dómi Héraðsdóms Reykjavíkur 23. janúar 2007 nr. [...]/2006 hafi hann fengið þriggja mánaða dóm fyrir líkamsmeiðingar, umferðarlaga- og fíkniefnalagabrotbrot.  Með ákvörðun Fangelsismálastofnunar ríkisins 24. júlí 2012 hafi honum verið veitt reynslulausn á eftirstöðvum 885 daga refsingar, vegna ofangreindra dóma, sem bundin hafi verið almennu skilorði til tveggja ára. 

Lögregla hafi nú m.a. til rannsóknar ofbeldis-, hótunar- og frelsissviptingarbrot kærða, þar sem honum sé gefið að sök að hafa í félagi við meðkærðu Y og Z aðfaranótt sunnudagsins 6. júlí sl., svipt A frelsi sínu, við [...], við [...] í [...], sett poka yfir höfuð hans og ekið honum að geymsluhúsnæði við [...] í [...]og þar lamið hann ítrekað með kúbeini í höfuð og líkama og hótað honum frekari líkamsmeiðingum og lífláti, með þeim afleiðingum að A hafi hlotið höfuðkúpubrot, nefbrot og ristarbrot, auk annarra áverka, s.s. skurði á enni og á kálfa.

Í málinu liggi fyrir greinargóður og trúverðurgur framburður A um ofangreinda árás, sem fái stoð í framburðum B, C og D, en þau hafi öll lýst því hvernig kærðu hafi tekið A og ekið honum á brott. Þau sönnunargögn og þær athuganir sem lögregla hafi aflað í máli þessu styðji sömuleiðis ótvírætt frásögn brotaþola A. Lögregla hafi t.a.m. lagt hald á bifreið þá sem A kveðst hafa verið fluttur í umrædda nótt. Bifreiðin hafi verið í umráðum kærða Y. Í bifreiðinni hafi verið að finna staðsetningarbúnað og megi sjá að sú leið sem farin hafi verið í umrætt sinn sé í samræmi við þá akstursleið sem A lýsti. Í bifreiðinni hafi verið að finna blóðbletti og blóðkám sem lögregla ætli að séu úr A. Lögregla hafi rannsakað geymslurými að [...], sem sé húsnæði á vegum kærða X.  Sú lýsing sem A hafi gefið á húsnæðinu og þeim munum sem þar hafi verið að finna komi heim og saman við húsnæðið. Í húsnæðinu hafi verið að finna blóðbletti og blóðslettur, m.a. í hvítum sofa, en A hafi lýst því að hann hafi sest í hvítan sófa á meðan barsmíðunum stóð.  Þá hafi lögregla fundið blóðuga hanska í húsnæðinu og sömuleiðis kúbein, sem lögregla ætli að hafi verið notað í umrætt sinn.  Í málinu liggi fyrir símhringingar milli hinna kærðu og A rétt fyrir árásina.  Þá liggi fyrir að þegar kærðu hafi verið handteknir á bifreiðinni [...], skömmu eftir árásina, hafi lögregla fundið og lagt hald á glæran plastpoka sem í hafi verið blóðugur fatnaður, þ.e. peysa og jakki, sem séu samskonar þeim sem kærðu Y og X höfðu verið í er árásin hafi átt sér stað. Auk þessa liggi fyrir myndbandsupptökur sem styrkja framburð A, svo og læknisfræðileg gögn.

Kærði neiti sök og tjái sig ekki að öðru leyti um sakarefnið.  Hann hafi sætt gæsluvarðhaldi m.t.t. rannsóknarhagsmuna frá 6. júlí sl. 

Rannsókn málsins sé á lokastigi og verði málið sent ríkissaksóknara á næstu dögum til ákvörðunar um saksókn.

Það sé mat lögreglustjóra að lagaskilyrðum 2. mgr. 65. gr. laga nr. 49/2005 um fullnustu refsingar séu uppfyllt í máli þessu, enda sé kærði nú undir sterkum grun um að hafa brotið gegn 2. mgr. 218. gr. og 226. gr. almennra hegningarlaga og þannig með háttsemi sinni rofið gróflega almenn skilyrði reynslulausnar.  Það beri því að taka kröfu lögreglustjóra til greina.

Með vísan til framangreinds, framlagðra gagna og 2. mgr. 65. gr. laga nr. 49/2005 um fullnustu refsingar sé þess krafist að krafan nái fram að ganga.

Kærða var veitt reynslulausn á eftirstöðvum fangelsisrefsingar 24. júlí 2012.  Í ákvörðun Fangelsismálastofnunar um það segir til samræmis við 2. mgr. 64. gr. laga nr. 49/2005, að skilyrði hennar séu: „ Að aðili gerist ekki sekur um nýtt brot á reynslutímanum.“  Kærði er grunaður um að hafa í félagi við tvo menn framið brot sem varðað við 2. mgr. 218. gr., 226 og 231. gr. almennra hegningarlaga. Kærði hefur neitað sök en jafnframt neitað að tjá sig um sakarefnið hjá lögreglu.  Samkvæmt rannsóknargögnum liggur fyrir sterkur grunur um að kærði hafi í félagi við aðra gerst sekur um frelsissviptingu og alvarlega líkamsárás.  Er með þessu fullnægt skilyrðum 2. mgr. 65. gr. laga nr. 49/2005 um að hann hafi á reynslutímanum rofið gróflega almenn skilyrði reynslulausnarinnar og að fyrir liggi sterkur grunur um að hann hafi framið brot sem varðað getur sex ára fangelsi.  Samkvæmt ofanrituðu þykja uppfyllt skilyrði til þess að verða við kröfu lögreglustjórans á höfuðborgarsvæðinu um að kærða verði gert að afplána 885 daga eftirstöðvar refsinga sem honum var veittur með ákvörðun Fangelsismálastofnunar um reynslulausn 24. júlí 2014.

Hervör Þorvaldsdóttir héraðsdómari kveður upp úrskurð þennan.

Ú R S K U R Ð A R O R Ð:

Kærði, X, kt. [...], skal afplána 885 daga eftirstöðvar refsingar dóma Héraðsdóms Reykjavíkur nr. [...]/2008, [...]/2007 og [...]/2006.