Þriðjudaginn 18. maí 2010.
Nr. 305/2010.	Sérstakur saksóknari (Ólafur Þór Hauksson sérstakur saksóknari) gegn X (Karl Axelsson hrl.)

Kærumál. Farbann.

Staðfestur var úrskurður héraðsdóms um að X yrði bönnuð för frá Íslandi á grundvelli b. liðar 1. mgr. 95. gr. laga nr. 88/2008, sbr. 1. mgr. 100 gr. sömu laga.

Dómur Hæstaréttar.

Mál þetta dæma hæstaréttardómararnir Ólafur Börkur Þorvaldsson og Hjördís Hákonardóttir og Viðar Már Matthíasson settur hæstaréttardómari.

Varnaraðili skaut málinu til Hæstaréttar með kæru 14. maí 2010, sem barst réttinum ásamt kærumálsgögnum 17. sama mánaðar. Kærður er úrskurður Héraðsdóms Reykjavíkur 14.  maí 2010, þar sem varnaraðila var bönnuð för frá Íslandi allt til föstudagsins 28. maí 2010  klukkan 16. Kæruheimild er í l. lið 1. mgr. 192. gr. laga nr. 88/2008 um meðferð sakamála. Varnaraðili krefst þess aðallega að hinn kærði úrskurður verði felldur úr gildi, en til vara að  farbanni verði markaður skemmri tími. Þá krefst hann kærumálskostnaðar.

Sóknaraðili krefst staðfestingar hins kærða úrskurðar.

Í dómi Hæstaréttar í máli nr. 288/2010 var eingöngu til umfjöllunar, hvort skilyrði gæsluvarðhalds varnaraðila samkvæmt a. lið 1. mgr. 95. gr. laga nr. 88/2008 væru fyrir hendi.

Fallist er á þá niðurstöðu héraðsdóms í hinum kærða úrskurði að fullnægt sé skilyrðum 1. mgr. 100. gr. laga nr. 88/2008, sbr. b. lið 1. mgr. 95. gr. sömu laga. Samkvæmt því verður hinn kærði úrskurður staðfestur með vísan til forsendna hans.

Kærumálskostnaður verður ekki dæmdur.

Dómsorð:

Hinn kærði úrskurður er staðfestur.

Úrskurður Héraðsdóms Reykjavíkur 14. maí 2010.

Embætti sérstaks saksóknara hefur krafist þess með vísan til 1. mgr. 100. gr. laga um meðferð sakamála að X, kt. [...], verði bönnuð brottför af landinu allt til föstudagsins 21. maí nk. kl. 16.00.

Í greinargerð sérstaks saksóknara kemur fram að embætti hans hafi til rannsóknar mál er varða ætluð refsiverð brot í tengslum við starfsemi A og B, sem hér greinir:

I.                     Grunur um markaðsmisnotkun með hlutabréf í A.

Þann 1. október 2009 hafi embætti sérstaks saksóknara borist kæra frá Fjármálaeftirlitinu (hér eftir FME) sem varði grun um refsiverða háttsemi fyrrverandi stjórnenda og starfsmanna A en um sé að ræða meinta markaðsmisnotkun með hlutabréf í A á tímabilinu júní 2005 til október 2008. Jafnframt hafi rannsóknarnefnd Alþingis tilkynnt um meinta markaðsmisnotkun A til ríkissaksóknara, eins og komi fram í skýrslu nefndarinnar.

Málsatvik séu þau að frá árinu 2000 hafi A verið með hlutabréf útgefin af bankanum skráð á skipulegan verðbréfamarkað á Íslandi og síðar í Svíþjóð.  Á árunum 2005 til 2008 hafi bankinn keypt umtalsvert af hlutabréfum útgefnum af bankanum eða um 217 milljónir hluta nettó á tímabilinu, sem sé um 29% af útgefnu hlutafé bankans miðað við útgefið hlutafé bankans þann 30. júní 2008.  Um hafi verið að ræða kaup bankans bæði í kauphöllinni á Íslandi og í Svíþjóð. Umfang þessara viðskipta bankans hafi verið stór hluti af veltu hlutabréfanna í kauphöllunum í marga mánuði á tímabilinu sem um ræðir. Sem dæmi megi nefna að frá júní til október 2008 námu nettó kaup bankans, sem hlutfall af heildarkaupum í íslensku kauphöllinni, á bilinu 60-75% á mánuði.

Sérstakur saksóknari telji rökstuddan grun um að yfirstjórnendur, ákveðnir starfsmenn eigin viðskipta og miðlunar bankans hafi stundað þessi viðskipti fyrir hönd bankans með kerfisbundnum og skipulögðum hætti yfir langt tímabil í þeim  tilgangi að hafa áhrif eða reyna að hafa áhrif á verð hlutabréfanna á mörkuðum. Talið er að hin umfangsmiklu kaup á hlutabréfum útgefnum af bankanum hafi leitt til þess að röng mynd var gefin af eftirspurn, veltu og verði hlutabréfanna. Háttsemin hafi einnig haft slæm áhrif á heildarvirkni verðbréfamarkaðarins á Íslandi, þar sem telja megi að markaðurinn hafi gefið ranga mynd af eftirspurn, gengi og veltu hlutabréfa í A á áðurnefndu tímabili, en A hafi verið verðmætasta félagið á Íslandi á þessu tímabili og langstærsti einstaki hluti af úrvalsvísitölu kauphallarinnar.

Samkvæmt lögum megi hlutafélög og fjármálafyrirtæki ekki eiga eða taka að veði meira en 10% af nafnverði innborgaðs hlutafjár fyrirtækisins, sbr. 55. gr. hlutafélagalaga nr. 2/1995 og 29. gr. laga um fjármálafyrirtæki nr. 161/2002.  Í ljósi hinna umfangsmiklu kaupa á eigin bréfum, hafi safnast upp eigin bréf hjá A umfram lögbundin 10 % á tímabili, en samkvæmt gögnum málsins hafi eigin bréf bankans í byrjun janúar árið 2008 verið um 42% af heildareignasafni eigin viðskipta í verðbréfum. Þann 8. október 2008, daginn áður en FME tók yfir rekstur bankans, hafi eigin bréf bankans verið komin upp í 92% af heildarverðbréfasafni eigin viðskipta.

Uppsöfnuð eigin bréf hafi því næst verið seld af eigin viðskiptum bankans í gegnum verðbréfamiðlun bankans, oft á tíðum í stórum utanþingsviðskiptum  til viðskiptavina bankans og hafi hlutafjárkaupin í mörgum tilvikum verið fjármögnuð af bankanum sjálfum með lánveitingum. Brot vegna sölu bankans á eigin bréfum til ákveðinna viðskiptavina og umræddra  lánveitinga séu  þegar til rannsóknar hjá embættinu, en talið sé að sú háttsemi geti varðað við ákvæði auðgunarbrotakafla hegningarlaga nr. 19/1940, helst 249. gr. laganna. Samhliða rannsókn á meintri markaðsmisnotkun sé áfram unnið að rannsókn þeirra mála, sbr. kafla II til IV í greinargerð með kröfunni.

Framangreind háttsemi hafi leitt til veruleg fjártjóns fyrir bankann, bæði vegna taps bankans á stöðu eigin viðskipta í hlutabréfum A og vegna tapaðra útlána sem veitt voru kaupendum umræddra hlutabréfa, en lánin hafi yfirleitt einungis verið tryggð með veði í bréfunum.

Sérstakur saksóknari telji liggja fyrir rökstuddan grun um að tilgangur með framangreindum viðskiptum yfirstjórnenda, starfsmanna eigin viðskipta og verðbréfamiðlunar hafi verið sá að gefa framboð, eftirspurn og verð hlutabréfanna ranglega eða misvísandi til kynna og tryggja óeðlilegt verð eða búa til verð á hlutabréfum A á hinum skipulega verðbréfamarkaði. Í slíkri háttsemi felist markaðsmisnotkun sem sé refsiverð skv. 117. gr. laga um verðbréfaviðskipti nr. 108/2007. Fangelsisrefsing liggi við brotum þessum. Meint brot varði gríðarlega fjárhagslega hagsmuni og verulega hagsmuni fjölda þeirra sem fjárfestu í bankanum á því tímabili þegar hin meinta markaðsmisnotkun fór fram. Hafi þar verið um að ræða fjárfesta um heim allan sem keyptu hlutabréf í A á verði undir meintum áhrifum verðmyndunar sem eigi rætur að rekja til hinnar meintu markaðsmisnotkunar. Einnig sé vert að horfa til hagsmuna þeirra sem lánuðu bankanum fjármuni til starfseminnar þar sem horft hafi verið til hlutabréfaverðs til marks um afkomu bankans við ákvarðanir um að lána bankanum fé. Af því megi draga þá ályktun að um meiriháttar einka- og almannahagsmuni sé að ræða.

Eins og áður hafi verið greint hafi ítrekað safnast upp hjá A eigin hlutabréf bankans vegna umfangsmikilla kaupa bankans á þeim. Undir rannsókn neðangreindra mála hafi ítrekað komið fram að kærði hafi, fyrir hönd B, átt aðild að því að koma á viðskiptum með eigin hlutabréf A með það að markmiði að losa bankann við þau bréf sem hann keypti á markaði. Til rannsóknar sé þátttaka kærða í meintri markaðsmisnotkun og neðangreindum brotum er kunni að varða við auðgunarbrotakafla almennra hegningarlaga nr. 19/1940. Nánar verði vikið að einstaka rannsóknartilvikum í köflum II. til V. í greinargerð með kröfunni.

II.                       Kaup C, D og E á hlutabréfum í A.

Á tímabilinu 2. júní til 13. ágúst 2009 hafi borist þrjú erindi til embættis sérstaks saksóknara frá FME, þar sem þremur sambærilegum málum sé vísað til embættisins sem öll varði rannsókn á sölu og fjármögnun hlutabréfa A. Embætti sérstaks saksóknari hafi þegar hafið rannsókn á sakarefnunum.

Þessar þrjár kærur séu eftirfarandi:

1. Dagsett 2. júní 2009 um rannsókn á sölu og fjármögnun hlutabréfa A til C;
2. Dagsett 11. júní 2009 um rannsókn á sölu og fjármögnun hlutabréfa A til D;
3. Dagsett 13. ágúst 2009 um rannsókn á sölu og fjármögnun hlutabréfa A til E.

Grunur sé annars vegar um umboðssvik við lánveitingar A en hins vegar markaðsmisnotkun a þar sem umrædd viðskipti kunni að vera hluti af umfangsmikilli og skipulagðri markaðsmisnotkun yfir lengra tímabil.

Sérstakur saksóknari telji ljóst að fjölmargar innri reglur bankans hafi verið brotnar við lánveitingarnar. Þá sé rökstuddur grunur um að tilteknum stjórnendum bankans, þar á meðal kærða, hafi verið ljóst að umræddar lánveitingar væru í andstöðu við hagsmuni A þar sem sum lánin hafi verið veitt án formlegra lánasamninga og með ófullnægjandi tryggingum, til eignalausra félaga eða einstaklinga sem skráð voru erlendis. Þá hafi stjórnendum bankans verið ljóst að um mjög mikla tjónsáhættu væri að ræða í viðskiptunum og áhættan af þeim hafi öll verið lögð á bankann.

Í öllum framangreindum rannsóknartilvikum hafi komið fram rökstuddar grunsemdir um að kærði hafi átt þátt í ætluðum brotum.

III.                 Lán A til félaganna F, G, H og I, samtals að fjárhæð 260.000.000 EUR vegna kaupa félaganna J og K á skuldabréfum  tengdum skuldatryggingarálagi A  (hér eftir nefnt CLN, e credit linked notes) og lánveitingar A, samtals að fjárhæð 250.000.000 EUR til síðastnefndu tveggja félaganna til að mæta veðköllum frá L vegna kaupanna.

Þrjár kærur hafi borist sérstökum saksóknara frá FME, þar sem vísað sé til embættisins þremur sambærilegum málum sem öll varði lánveitingar til viðskiptamanna vegna fjárfestinga í afleiðusamningum (skuldabréfum) tengdum skuldatryggingarálagi A.  Embætti sérstaks saksóknara hafi þegar hafið rannsókn á sakarefnunum.

1.        Kæra FME dagsett 15. júlí 2009, sem varði rannsókn á lánveitingum A til félaganna F (hér eftir F), G og H (hér eftir H) vegna viðskipta félagsins J (hér eftir J) með CLN. Félögin hafi verið í eigu M, D og N og O, en allir hafi þessir eigendur verið stórir viðskiptavinir B. J hafi síðan verið í eigu hinna félaganna þriggja.

2.        Kæra, dagsett 15. júlí 2009, sem varði rannsókn á lánveitingum A til I í tengslum við viðskipti K með CLN en bæði þessi félög séu í eigu P, eins af stærstu hluthöfum A.

3.        Kæra FME dagsett 13. apríl 2009, sem tengist fyrrnefndri rannsókn á kaupum Q á hlutabréfum í A með þeim hætti að í fyrstu virðist hafi verið rætt um að R tæki þátt í sams konar CLN viðskiptum og J og K. Ekkert hafi þó orðið af þeim viðskiptum annað en lánveiting til félagsins S í eigu R að fjárhæð 50.000.000 USD.

Sérstakur saksóknari telji að umræddar lánveitingar hafi falið í sér mjög mikla fjártjónshættu fyrir A. Gríðarlega háar fjárhæðir hafi verið lánaðar eignalausum félögum til afar áhættusamra viðskipta og hagsmunum hluthafa og kröfuhafa með því stefnt í stórfellda hættu. Síðustu lánveitingarnar hafi átt sér stað eftir gildistöku neyðarlaganna og veitingu Seðlabanka Íslands á 500.000.000 EUR neyðarláni til A.

Þar sem L hafi upplýst að ekkert fáist endurgreitt til J og K vegna CLN viðskiptanna sé ljóst að tjón A sé a.m.k. 510.000.000 EUR auk vaxta og kostnaðar.

Rannsókn embættis sérstaks saksóknara beinist meðal annars að því hverjir tóku ákvörðun um framangreind CLN-viðskipti og lánveitingar vegna þeirra, hvernig var staðið að lánveitingum vegna þeirra, hvernig stóð á því að veðköllum var mætt af hálfu A vegna viðskiptanna og loks hvernig staðið var að ákvörðunum af hálfu framangreindra félaga sem virðist hafa verið óvirkir milliliðir í viðskiptunum milli A og L.

Við rannsókn málsins hafi komið fram upplýsingar um að æðstu stjórnendur A, þeir Y stjórnarformaður, Z forstjóri, og X forstjóri B hafi tekið ákvarðanir um umræddar lánveitingar og viðskipti.

Rannsóknin beinist að því hvort umrædd háttsemi feli í sér umboðssvik,  önnur auðgunarbrot og mögulega aðra refsiverða háttsemi.

IV.                      Lán og aðrar fjármagnsfærslur A til félaganna T og U, kaup þessara félaga á skuldabréfum útgefnum af A á árinu 2008 og skjalagerð vegna þessara viðskipta.

Embætti sérstaks saksóknara hafi borist upplýsingar og gögn frá skilanefnd A sem lúti að grun um refsiverða háttsemi í tengslum við lánveitingar A til félagsins U sem skráð sé á Bresku Jómfrúareyjum og um fjármagnsfærslur til félagsins T sem muni vera í eigu O. Jafnframt hafi FME vísað rannsókn málsins til embættisins.

Talið sé að hin meinta refsiverða háttsemi hafi verið framin í tengslum við lánveitingu A til U (hér eftir U) að fjárhæð 171.000.000 EUR til kaupa á skuldabréfum útgefnum af A en lánveitingin hafi farið fram með peningamarkaðsláni 6. október 2008 án þess að hún væri borin undir lánanefndir bankans. Skuldabréf útgefin af A hafi orðið nær verðlaus eftir yfirtöku FME á stjórn bankans 9. október 2008. Þar sem U hafi ekki átt aðrar eignir og engar ábyrgðir eða tryggingar verið veittar fyrir láninu sé tap A mikið.

Samkvæmt gögnum sem embætti sérstaks saksóknara hafi undir höndum hafi U keypt umrædd skuldabréf með framvirkum samningum af B, en einnig af T og starfsmönnum B beint eða fyrir milligöngu B. Talið sé að tilgangur viðskiptanna hafi verið sá að flytja áhættuna af fallandi verðgildi skuldabréfanna af T og lykilstarfsmönnum í B yfir á A á Íslandi. Fjármunum A á Íslandi hafi þar með verið stefnt í verulega hættu. Kærði hafi verið forstjóri B á þessum tíma og talið sé að hann hafi átt beina aðild að framkvæmdinni. Þá bendi fyrirliggjandi gögn til þess að skuldabréfin hafi verið keypt af U á mun hærra verði en markaðsverði á þeim tíma sem viðskiptin fóru fram. Athygli veki að viðskipti með skuldabréf í sama skuldabréfaflokki á sama degi fari fram á mismunandi verði.

Fyrirliggjandi gögn bendi sterklega til þess að skjöl vegna þessara viðskipta hafi verið útbúin og undirrituð í nóvember og desember 2008, eftir fall A og eftir að viðskiptin eigi að hafa átt sér stað samkvæmt dagsetningum skjalanna. Skjölin hafi verið undirrituð m.a. af fyrrverandi forstjóra bankans, kærða Z, og starfsmönnum B. Þá virðist V, fyrrverandi framkvæmdastjóri fjármála- og rekstrarsviðs A og þá skilanefndarmaður A, hafa haft milligöngu um frágang skjalanna. Skjölin virðist vera fölsuð bæði hvað varðar efni og dagsetningar.

Fyrirliggjandi skjöl virðist t.d. ósamrýmanleg varðandi eignarhald á U en samkvæmt undirritaðri peningaþvættisathugun á kaupdegi skuldabréfanna, 6. október 2008, hafi félagið W, sem sé skráð á Bresku Jómfrúareyjum, verið eigandi U.  Samkvæmt skjölum sem síðar hafi komið fram sé A talinn eigandi U.

Þá rannsaki embætti sérstaks saksóknara fjölda ábyrgða sem A veitti B á árinu 2008 vegna viðskipta ýmissa stórra viðskiptavina B, þar á meðal vegna skulda félagsins T. Jafnframt sé verið að rannsaka óvenjulega fjármagnsflutninga frá A inn á reikninga T hjá B 30. júní 2008 að fjárhæð um 3 milljarða kr. og 3. október 2008 að fjárhæð um 10 milljarða kr. og jafnframt ráðstöfun þess fjár. Þessir fjármagnsflutningar virðist hafa farið fram án þess að lánasamningar væru gerðir.

Rannsókn embættis sérstaks saksóknara hafi styrkt grun um aðild kærða að umboðssvikum eða eftir atvikum öðrum auðgunarbrotum samkvæmt XXVI. kafla almennra hegningarlaga nr. 19/1940 svo og skjalafalsi og öðrum skjalabrotum samkvæmt XVII. kafla laganna.

V.                   Kaup Q á hlutabréfum í A.

Embætti sérstaks saksóknara hafi borist 13. mars 2009 erindi Fjármálaeftirlitsins, dagsett sama dag, þar sem vísað hafi verið til embættisins máli vegna gruns um refsiverða háttsemi stjórnenda A, í tengslum við kaup Q á hlutabréfum í A.

Samkvæmt gögnum málsins hafi A veitt tveimur félögum skráðum á Tortola (á Bresku Jómfrúareyjum) háar lánafyrirgreiðslur án nokkurra trygginga, annars vegar til félagsins Þ í eigu P, að fjárhæð 12.863.497.675 kr. og hins vegar S í eigu R, að fjárhæð 50.000.000 USD. Þessi lán séu í vanskilum og ekki líkur á að kröfurnar innheimtist þar sem þessi félög séu eignalaus eftir því sem best sé vitað. Verulegar líkur standi til þess að  bankinn hafi orðið fyrir umfangsmiklu tjóni í formi tapaðra útlána. Lán til félags R sem tryggt hafi verið með sjálfskuldarábyrgð hans hafi hins vegar verið gert upp með umbreytingu á dollaraláni S yfir í íslenskar krónur á yfirgengi.

Sérstakur saksóknari hafi rökstuddan grun um að kærði hafi átt ríkan þátt í framangreindri háttsemi og hafi með athöfnum sínum brotið gegn ákvæðum auðgunarbrotakafla almennra hegningarlaga nr. 19/1940. Fangelsisrefsing liggi við brotum þessum.

Sérstakur saksóknari telji jafnframt liggja fyrir rökstuddan grun um að tilgangurinn með framangreindum viðskiptum og tilkynningu um þau hafi verið sá að hafa með ólögmætum hætti áhrif á verðmyndun hlutabréfa í A á skipulegum verðbréfamarkaði. Slík háttsemi gæti talist markaðsmisnotkun sem er refsiverð skv. 117. gr. laga um verðbréfaviðskipti nr. 108/2007.

IV. Samantekt

Að lokum kemur fram í greinargerð sérstaks saksóknara að rökstuddur grunur sé um að í framangreindri háttsemi felist brot gegn ýmsum ákvæðum auðgunarbrotakafla almennra hegningarlaga nr. 19/1940, einkum umboðssvik og skjalabrot, brot gegn 117. gr., sbr. 146. gr., laga um verðbréfaviðskipti nr. 108/2007 og eftir atvikum ákvæðum hlutafélagalaga. Fangelsisrefsing liggi við brotum þessum.

Með vísan til þess sem rakið hafi verið telji sérstakur saksóknari að fyrir liggi rökstuddur grunur um mjög stórfelld auðgunarbrot sem hafi valdið A gríðarlegu fjártjóni. Jafnframt liggi fyrir grunur um stórfellda markaðsmisnotkun en þau brot, ásamt innherjasvikum, séu talin ein alvarlegustu brot gegn verðbréfaviðskiptalöggjöfinni. Meint markaðsmisnotkun, sem hér sé til rannsóknar, sé mjög umfangsmikil, kerfisbundin og skipulögð. Mál af þessari stærðargráðu eigi sér ekki hliðstæðu í rannsóknum sakamála hér á landi og þótt víðar væri leitað, hvað fjárhagslega hagsmuni varðar. A hafi verið stærst fjármálafyrirtækja hér á landi og hluthafar, kröfuhafar bankans, ríkissjóður og samfélagið í heild hafi orðið fyrir miklu tjóni vegna falls bankans. Ætla verði að það tjón hafi orðið mun meira en ella vegna hinna meintu brota. Verulegir hagsmunir standi til þess að umrædd brot verði rannsökuð og upplýst vegna afdrifaríkra afleiðinga af háttseminni.

Kærði hafi verið úrskurðaður í gæsluvarðhald vegna málsins með úrskurði héraðsdóms 7. maí sl. Úrskurðurinn hafi verið kærður til Hæstaréttar sem hafi staðfest hann með dómi sínum 10. maí sl. Gæsluvarðhaldið renni út í dag kl. 16.00 Rannsókn málsins hafi miðað vel. Hafi verið teknar skýrslur af bæði sakborningum og fjölmörgum vitnum og hafi framburðir þeirra varpað skýrara ljósi á atvik málsins. Hafi m.a. komið fram framburðir sem styrkt hafi grun lögreglu um aðild kærða að hinum meintu brotum. Þrátt fyrir að skýrslutökur hafi gengið vel eigi enn eftir að yfirheyra mikilvæg vitni. Þá eigi eftir að yfirheyra bæði sakborninga og sum vitni að nýju til að varpa skýrara ljósi á atvik máls. Verði þeim yfirheyrslum hraðað og sé stefnt að því að þeirri vinnu verði lokið að tveimur vikum liðnum. Sé nauðsynlegt að kærði verði þá á landinu til að unnt verði að yfirheyra hann að nýjum með hliðsjón af því sem þá verði komið fram. Sé því nauðsynlegt að tryggja nærveru hans á landinu í þágu rannsóknar málsins.

Kærði eigi lögheimili í Æ og búi þar ásamt fjölskyldu sinni. Þyki í ljósi þess veruleg hætta á því að hann muni fara úr landi og reyna þannig að torvelda frekari rannsókn málsins og koma sér undan málsókn. Sé því þessi krafa lögð fram.

Með vísan til stöðu rannsóknar málsins og þeirra gífurlegu hagsmuna sem það varði, sé ítrekuð sú krafa að dómari banni kærða brottför af landinu, allt til föstudagsins 28. maí nk. kl. 16.00

Með hliðsjón af framlögðum gögnum verður fallist á með sérstökum saksóknara að rökstuddur grunur sé á því að kærði hafi átt þátt í refsiverðri háttsemi sem fangelsisrefsing er lögð við. Kærði á lögheimili í Æ og býr þar. Því má ætla að hann muni reyna að komast úr landi og þannig torvelda rannsókn málsins. Er nauðsynlegt að tryggja nærveru kærða í þágu rannsóknar málsins og þykir því fullnægt skilyrðum 1. mgr. 100. gr. laga nr. 88/2008 um meðferð sakamála, sbr. b-liður 1. mgr. 95. gr. laganna til að taka kröfuna til greina eins og hún er fram sett og nánar greinir í úrskurðarorði.

Ingveldur Einarsdóttir héraðsdómari kvað upp úrskurðinn.

ÚRSKURÐARORÐ:

Kærða, X, er bönnuð brottför af landinu allt til föstudagsins 28. maí nk. kl. 16.00.