Mánudaginn 17. júlí 2006.
Nr. 376/2006.	Lögreglustjórinn í Reykjavík (Daði Kristjánsson fulltrúi) gegn X (enginn)

 

Kærumál. Gæsluvarðhald. 2. mgr. 103. gr. laga nr. 19/1991.

Úrskurður héraðsdóms um að X skyldi sæta áfram gæsluvarðhaldi á grundvelli 2. mgr. 103. gr. laga nr. 19/1991 um meðferð opinberra mála var staðfestur.

 

Dómur Hæstaréttar.

Mál þetta dæma hæstaréttardómararnir Ingibjörg Benediktsdóttir, Hjördís Hákonardóttir og Jón Steinar Gunnlaugsson. 

Varnaraðili skaut málinu til Hæstaréttar með kæru 14. júlí 2006, sem barst réttinum ásamt kærumálsgögnum sama dag. Kærður er úrskurður Héraðsdóms Reykjavíkur 14. júlí 2006, þar sem varnaraðila var gert að sæta áfram gæsluvarðhaldi allt til föstudagsins 25. ágúst 2006 kl. 16. Kæruheimild er í 1. mgr. 142. gr. laga nr. 19/1991 um meðferð opinberra mála. Skilja verður kæru varnaraðila svo að hann krefjist þess að hinn kærði úrskurður verði felldur úr gildi.

Sóknaraðili krefst staðfestingar hins kærða úrskurðar.

Eins og nánar greinir í hinum kærða úrskurði hefur varnaraðili setið í gæsluvarðhaldi um nokkurt skeið, fyrst á grundvelli a. liðar 1. mgr. 103. gr. laga nr. 19/1991 en frá 7. júní 2006 samkvæmt 2. mgr. sömu greinar. Þessi síðarnefnda heimild er eðli máls samkvæmt háð því að ekki verði óhæfilegur dráttur á rannsókn máls og það sé síðan rekið með viðhlítandi hraða. Fram kemur í málinu að sóknaraðili bíður nú gagna sem hann hefur óskað eftir erlendis frá. Með þessum athugasemdum en að öðru leyti með vísan til forsendna hins kærða úrskurðar verður hann staðfestur.

Dómsorð:

Hinn kærði úrskurður er staðfestur.

 

Úrskurður Héraðsdóms Reykjavíkur 14. júlí 2006.

Lögreglustjórinn í Reykjavík hefur lagt fram kröfu þess efnis að X, [kt. og heimilisfang], sæti áfram gæsluvarðhaldi, þó eigi lengur en til föstudagsins 25. ágúst 2006, kl. 16:00.

Í greinargerð lögreglunnar segir að ávana- og fíkniefnadeild rannsaki meint stórfellt fíkniefnabrot.  Lagt hafi verið hald á 15.227,90 g af amfetamíni og 10.283,05 g af hassi sem falin hafi verið í bifreið sem flutt hafi verið til landsins frá Rotterdam í Hollandi.  Fíkniefnin hafi fundist við leit tollgæslu 3. apríl sl. Bifreiðin hafi verið flutt inn á nafni meints vitorðsmanns kærða, A.  Lögregla hafi haft eftirlit með bifreiðinni frá því fíkniefnin fundust og hafi hljóðupptökubúnaði og gerviefnum verið komið fyrir í bifreiðinni og símar grunaðra hlustaðir. Bifreiðin hafi verið tollafgreidd og sótt nokkrum dögum síðar og flutt á bifreiðastæði við heimili nefnds A. B, C og kærði hefðu sótt bifreiðina á umrætt bifreiða­stæði að kvöldi 13. apríl sl.  Þeir hefðu flutt bifreiðina í verkstæðishúsnæði við D en þeir hafi verið handteknir skömmu síðar. Aðkoma á vettvangi og hljóðritað samtal við bifreiðina í húsnæðinu bendi eindregið til þess að kærði og samferðamenn hans hafi verið að móttaka efnin með því að fjarlægja þau úr bifreiðinni. 

Kærði hafi neitað allri aðild að málinu.  Kærði kveðst hafa verið staddur á vettvangi í D í því skyni að aðstoða nefndan B þar sem bifreiðin hafi verið biluð. Sé nánar vísað til framburðarskýrslna kærða frá 14., 19. og 28. apríl sl. og 10. maí sl.  Fram­burður kærða þyki ótrúverðugur og ekki í samræmi við hljóðrituð gögn í húsnæðinu skömmu fyrir handtöku né heldur í samræmi við framburð B frá 21. apríl sl. og 2. maí sl. eða framburð C frá 3. maí sl.  Við yfirheyrslu 10. maí hafi kærði neitað að svara tilteknum spurningum eða hafi borið fyrir sig minnisleysi um einstök atriði. Fyrir liggi fjármálagögn sem sýni peningasendingar kærða á tiltekinn bankareikning á hollensku Antileyjum á svipuðum tíma og peningasendingar annarra grunaðra í málinu sem kærði hafi haft tengsl við en peningasendingarnar þyki geta passað við meint kaup og sendingu fíkniefnanna í Hollandi og Belgíu, sbr. greinargerð Þorbjörns Vals Jóhannssonar rannsóknarlögreglumanns frá 17. maí sl., greinargerð Ragnars Ragnarssonar rannsóknar­lögreglumanns frá 5. maí sl. og framburðarskýrslu E frá 18. maí sl.

Kærði þyki vera undir sterkum rökstuddum grun um aðild að stórfelldu fíkniefna­broti en hinir grunuðu virtust hafa skipt með sér verkum. Kærði hafi sætt gæslu­varðhaldi frá 14. apríl sl., nú síðast á með dómi Hæstaréttar Íslands frá 7. f.m. í máli nr. 295/2006, þar sem almannahagsmunir voru lagðir til grundvallar, sbr. úrskurð Héraðsdóms Reykjavíkur í máli nr. R-292/2006.  Rannsókn málsins sé ekki lokið en unnið sé að frekari gagnaöflun frá erlendum lögregluyfirvöldum í því skyni að upplýsa frekar um aðild og verknaðarþætti hinna grunuðu. Meint aðild kærða þyki mikil en hún sé að minnsta kosti talin tengjast móttöku fíkniefnanna hér á landi en kunni einnig að tengjast kaupum eða fjármögnun á fíkniefnainnflutningnum. Frekari rannsókn málsins kunni að leiða í ljós enn meiri aðild hans að málinu. Einnig sé lagt til grundvallar að um sé að ræða mjög mikið magn sterkra og hættulegra fíkniefna. Nær öruggt þyki að fíkni­efnin hafi átt að fara í sölu og dreifingu til ótiltekins fjölda manna hér á landi.  Hið meinta brot kærða þyki þannig mjög alvarlegt.  Þá liggi einnig fyrir að kærði hafi áður hlotið fangelsisdóm fyrir stórfelldan innflutning fíkniefna. Með tilliti til hagsmuna almennings þyki þannig nauðsynlegt að kærði sæti áfram gæsluvarðhaldi á meðan mál hans sé til meðferðar en telja verði og reikna með að ef sakborningur, sem orðið hefur uppvís að jafn alvarlegu broti og kærði, gangi laus áður en máli lýkur með dómi þá valdi það hneykslun í samfélaginu og særi réttarvitund almennings.  Staða kærða í málinu þyki sambærileg stöðu annarra sakborninga í sama máli sem sætt hafa gæsluvarðhaldi á grundvelli almanna­hagsmuna sem og stöðu sakborninga í öðrum svipuðum málum, sbr. mál Hæstaréttar nr.: 154/2006, 368/2005, 93/2005, 488/2004, 269/2004, 417/2000 og 471/1999, þar sem sakborningum hafi verið gert að sæta gæsluvarðhaldi fram að dómi þegar legið hafi fyrir sterkur rökstuddur grunur um beina aðild að innflutningi á miklu magni fíkniefna í ágóðaskyni. Sé ekki ástæða til að ætla að refsimat og réttarvitund almennings í slíkum málum hafi breyst frá því téðir dómar voru uppkveðnir, að skilyrðum 2. mgr. 103. gr. laga um meðferð opinberra mála nr. 19/1991 sé ekki fullnægt í því máli sem hér um ræði. 

Sakarefnið sé talið geta varðað við 173. gr. a. almennra hegningarlaga nr. 19/1940, sbr. 1. gr. laga nr. 64/1974 og 1. gr. laga nr. 32/2001. Um heimild til gæsluvarðhalds sé vísað til 2. mgr. 103. gr. laga um meðferð opinberra mála nr. 19/1991.

Með vísan til þess sem hér hefur verið rakið og þess sem fram kemur í dómi Hæstaréttar 7. júní sl. í máli nr. 295/2006, þar sem fallist er á að fyrir hendi sé sterkur grunur um að kærði hafi framið brot sem að lögum geti varðað allt að 12 ára fangelsi samkvæmt 173. gr. a. almennra hegningarlaga nr. 19/1940 og brotið talið þess eðlis að gæsluvarðhald sé nauðsynlegt með tilliti til almannahagsmuna, er öllum skilyrðum 2. mgr. 103. gr. laga um meðferð opinberra mála fullnægt til að gæsluvarðhaldi verði beitt eins og krafist er. Þrátt fyrir að kærði hafi sætt gæsluvarðhaldi vegna málsins frá 14. apríl sl., þykir það ekki breyta mati dómsins á því að nauðsynlegt sé að beita gæsluvarðhaldi áfram eins og heimilt er með framangreindu ákvæði í lögum um meðferð opinberra mála. Ber því samkvæmt þessu að taka kröfuna til greina.

Sigríður Ingvarsdóttir héraðsdómari kvað upp úrskurðinn.

Úrskurðarorð:

Kærði, X, [kt. og heimilisfang], sæti áfram gæsluvarðhaldi, þó eigi lengur en til föstudagsins 25. ágúst 2006, kl. 16:00.