Mánudaginn 23. desember 2013.
Nr. 819/2013.	Ákæruvaldið (Helgi Magnús Gunnarsson vararíkissaksóknari) gegn X (Snorri Sturluson hdl.)

Kærumál. Gæsluvarðhald. 2. mgr. 95. gr. laga nr. 88/2008.

Úrskurður héraðsdóms um að X skyldi sæta áframhaldandi gæsluvarðhaldi, á grundvelli 2. mgr. 95. gr. laga nr. 88/2008 um meðferð sakamála, var staðfestur.

Dómur Hæstaréttar.

Mál þetta dæma hæstaréttardómararnir Þorgeir Örlygsson, Benedikt Bogason og Helgi I. Jónsson.

Varnaraðili skaut málinu til Hæstaréttar með kæru 22. desember 2013 sem barst réttinum ásamt kærumálsgögnum degi síðar. Kærður er úrskurður Héraðsdóms Reykjavíkur 20. desember 2013 þar sem varnaraðila var gert að sæta áframhaldandi gæsluvarðhaldi allt til föstudagsins 17. janúar 2014 klukkan 16. Kæruheimild er í b. lið 2. mgr. 192. gr. laga nr. 88/2008 um meðferð sakamála. Varnaraðili krefst þess að hinn kærði úrskurður verði felldur úr gildi.

Sóknaraðili krefst staðfestingar hins kærða úrskurðar.

Með vísan til forsendna hins kærða úrskurðar verður hann staðfestur.

Dómsorð:

Hinn kærði úrskurður er staðfestur.

Úrskurður Héraðsdóms Reykjavíkur föstudaginn 20. desember 2013.

Ríkissaksóknari hefur krafist þess að Héraðsdómur Reykjavíkur úrskurði að, X, kt. [...], sæti áframhaldandi gæsluvarðhaldi allt til föstudagsins 17. janúar 2014, kl. 16.00, á grundvelli 2. mgr. 95. gr. laga um meðferð sakamála nr. 88/2008.

Í greinargerð ríkissaksóknara kemur fram að ákærði hafi sætt gæsluvarðhaldi frá 22. ágúst sl. fyrst á grundvelli rannsóknarhagsmuna, samkvæmt úrskurði Héraðsdóms Reykjaness, sbr. mál nr. R-592/2013, en á grundvelli 2. mgr. 95. gr. laga nr. 88/2008 frá 4. september sl. og hafi hann síðast verið úrskurðaður í gæsluvarðhald á þessum grundvelli til dagsins í dag með úrskurði Héraðsdóms Reykjavíkur í máli nr. R-472/2013. Hæstiréttur hafi fjallað um skilyrði gæsluvarðhalds ákærða og megi um það vísa til dóms Hæstaréttar í máli nr. 649/2013 og 706/2013.

Ríkissaksóknari tekur fram að hinn 2. október sl. hafi hann gefið út ákæru á hendur [...] ásamt fjórum öðrum einstaklingum. Mál á hendur ákærða hafi verið þingfest í Héraðsdómi Reykjavíkur 15. október sl. og hafi hann neitað sök. Aðalmeðferð í málins hafi hafist 9. desember sl. og hafi verið fram haldið 10., 11. og 20. desember og sé fyrirhugað að halda henni áfram 13. janúar með skýrslutökum og málflutningi í málinu 21. janúar 2014. Ástæða þessa sé að vitni í málinu hafi verið erlendis og það síðasta sé væntanlegt 13. janúar nk.

Ríkissaksóknari lýsir brotum ákærða þannig:

Mál lögreglu nr. 007-2013-34385, frelsissvipting og líkamsárás.

Lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu rannsakaði ætlaða frelsissviptingu og líkamsmeiðingar gegn A aðfararnótt mánudagsins 1. júlí sl.  Sama dag hafi lögregla verið kölluð að slysadeild Landsspítala þar sem A og faðir hans hafi verið staddir, en þar hafi hann tjáð lögreglu að hann hafi orðið fyrir líkamsárás, frelsissviptingu og verið byrlað lyf gegn vilja sínum. Samkvæmt upplýsingum lögreglu hafi A verið illa útleikinn, bólginn og blóðugur í framan og undir áhrifum lyfja.

Meintur brotaþoli hafi lýst atvikum með þeim hætti að hann hafi verið sofandi heima hjá sér að [...] þegar dyrabjöllunni hafi verið hringt og honum tjáð í gegnum dyrasímann að þetta væri B, vinur hans. Er hann hafi opnað dyrnar hafi ruðst inn í íbúðina meðákærðu og ákærði X. Hafi þeir lamið hann með kylfum og gert honum ljóst að fara ætti með hann eitthvert. Þá hafi einn meðákærði þrýst hníf upp að síðu hans og tjáð honum að hann yrði stunginn myndi hann reyna að flýja.

Í kjölfarið hafi verið farið með hann að [...] þar sem meðákærði, Y, hafi beðið eftir honum við bifreiðastæði. Kveðst brotaþoli þá hafa áttað sig á ástæðu þess að hann hafi verið sóttur, þ.e. að hann hafði stundað kynlíf með barnsmóður meðákærða, Y. Kvað hann meðákærða hafa slegið sig um leið og hann hafi stigið út úr bifreiðinni og síðan hafi verið farið með hann í íbúðina þar sem hann hafi hitt fyrir annan brotaþola, C. Í [...] hafi grófu ofbeldi verið beitt þar sem brotaþoli hafi verið skorinn og stunginn og barinn, m.a. af ákærða. Sagði hann síðan meðákærða hafa ákveðið að fara með hann að [...], þangað sem hann hafi verið keyrður af ákærða ásamt tveimur meðákærðu.

Er þangað hafi verið komið kveður brotaþoli ofbeldið hafa hafist að nýju og fljótlega færst í aukana. Hafi þeir lamið hann með kylfum og bundið hann að fyrirskipan meðákærða þannig að hann hafi legið á maganum með hendur fyrir aftan bak og hafi þeir þannig haldið áfram að lemja á honum. Hafi meðákærðu og ákærði, X, síðan afklætt hann, sprautað rakspíra á bringuna og kveikt í. Hafi þeir síðan gert það sama við kynfæri hans. Þegar hann hafi hreyft sig í þeim tilgangi að slökkva logann hafi þeir tveir látið höggin dynja á honum. Meðákærði hafi síðan á milli högga spurt hann um barnsmóður sína. Þá kveður hann meðákærða hafa lamið sig með kylfu í andlitið þannig að efri vör hans hafi rifnað og framtönn brotnað. Hafi ákærði þá talið sig geta saumað þetta aftur á brotaþola og hafi ákærði játað að hafa saumað hann. Hafi meðákærði Y síðan þvingað hann til að gleypa heila lúku af óþekktum pillum og ákærði X sprautað hann í rassinn með óþekktu lyfi.

Eftir þetta hafi hann svo verið færður að nýju í bifreið og kvað hann meðákærða og ákærða X hafa ekið með sig að [...], þar sem ákærði þekkti til húsráðanda. Misþyrmingunum hafi þar verið haldið áfram og hafi ákærðu þar m.a. slegið A með belti í bakið og gengið í skrokk á honum, afklætt hann að því loknu og sett hann í svartan ruslapoka niður í kjallara hússins þar sem hann hafi verið keflaður og bundinn við staur. Ákærðu hefðu síðan yfirgefið vettvang. Hann hafi svo loks verið leystur af húsráðanda og þá getað haft samband við föður sinn sem hafi komið að sækja hann í söluskála á [...]. Í skýrslutökum af meðákærðu hafi komið fram að ákærði hafi verið staddur í íbúðinni að [...], [...] og tekið þátt í árásinni, frelsissviptingunni að [...] og ofbeldinu að [...].

Samkvæmt læknisvottorði hafi A hlotið brotna framtönn, marga yfirborðsáverka á höfði, öxl og upphandlegg og opið sár á vör og munnholi auk margra rispa og sára, og brotasprungu og dældun í nefbeini. Þá bendi áverkar til að brotaþoli hafi mátt þola misþyrmingar og pyntingar samkvæmt áverkavottorði. Gögn sem lögregla hafi aflað um símtæki ákærða bendi til þess að hann hafi verið staddur bæði að [...] og [...], svo og að [...] á umræddum tíma.

Ríkissaksóknari leggur áherslu á að þau brot sem X sæti nú ákæru fyrir varði við 2. mgr. 218. gr. og 1. mgr. 226. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940, en við árásina hafi verið notast við kylfur, hnífa, skrúfjárn, notaðar sprautunálar og tangir, auk þess sem kveikt hafi verið í líkama brotaþola með því að notast við rakspíra. Hafi umræddum tækjum verið beitt með hættulegri aðferð en kylfuhögg hafi beinst m.a. að höfði og hefði árásin því hæglega getað haft alvarlegt líkamstjón í för með sér. Þá sé enn hætta á að brotaþoli hafi smitast af alvarlegum smitsjúkdómum, en hann hafi verið stunginn með notuðum sprautunálum. Þá hafi ákærði játað að hafa saumað vörina á brotaþola.  Ákærði sé því undir sterkum grun um að hafa framið brot er varði allt að 16 ára fangelsi, sbr. 2. mgr. 218. gr. almennra hegningarlaga.

Ríkissaksóknari tekur fram að ákærði sé nú undir sterkum grun um alvarlega líkamsárás og  frelsissviptingu, í félagi við fleiri aðila,  en um er að ræða mjög alvarleg og svívirðileg brot og telji ríkissaksóknari að miklir hagsmunir séu í húfi og áframhaldandi gæsluvarðhald sé því nauðsynlegt með tilliti til almannahagsmuna, enda eðli brotanna þess háttar að það kunni að særa réttarvitund almennings fái hann að vera frjáls ferða. 

Með vísan til framangreinds, framlagðra gagna og 2. mgr. 95. gr. laga 88/2008 um meðferð sakamála, sé þess krafist að krafan nái fram að ganga eins og hún er sett fram og sé því ítrekuð sú krafa að ákærða verði með úrskurði gert að sæta áframhaldandi gæsluvarðhaldi til föstudagsins 17. janúar nk. kl. 16.00.

Eins og rakið er í greinargerð sóknaraðila hefur varnaraðili verið ákærður, ásamt fjórum öðrum mönnum, fyrir þau brot sem að framan greinir, og hófst aðalmeðferð málsins 9. desember sl. sem áætlað er að ljúki 21. janúar nk. Á það er fallist að varnaraðili sé undir sterkum grun um aðild að brotum gegn 2. mgr. 218. gr. almennra hegningarlaga, sem og gegn 1. mgr. 226. gr. sömu laga, en brot gegn fyrrnefnda ákvæðinu getur varðað fangelsi allt að 16 árum. Þá eru brotin þess eðlis að fullnægt er því skilyrði 2. mgr. 95. gr. laga nr. 88/2008 að ætla megi varðhald nauðsynlegt með tilliti til almannahagsmuna. Í þessu ljósi er fallist á kröfu sóknaraðila eins og hún er fram sett og nánar greinir í úrskurðarorði.

Ásmundur Helgason héraðsdómari kveður upp úrskurð þennan.

Ú R S K U R Ð A R O R Ð: 

Ákærði, X, kt. [...], skal sæta áframhaldandi gæsluvarðhaldi, allt til föstudagsins 17. janúar 2014 kl. 16:00.