Fimmtudaginn 8. júní 2006.
Nr. 28/2006.	Ákæruvaldið (Sigríður J. Friðjónsdóttir saksóknari) gegn Bjarka Elíassyni Guðmundi Margeirssyni Guðmundi Sigurbergssyni og Ólafi Halldóri Garðarssyni (Friðjón Örn Friðjónsson hrl.)

 

Ómerking. Heimvísun.

 

Rúmir tíu mánuðir liðu frá skýrslutökum og málflutningi til dómsuppsögu í opinberu máli en málið hafði verið endurupptekið um mánuði fyrir dómsuppsögu án þess þó að skýrslutökur og raunverulegur endurflutningur hafi farið fram. Eins og á stóð varð að telja að skýrslutökur og munnlegur málflutningur hafi ekki komið að því gagni sem til er ætlast samkvæmt lögum um meðferð opinberra mála. Varð því ekki hjá því komist að ómerkja hinn áfrýjaða dóm og meðferð málsins í héraði frá og með aðalmeðferð þess og leggja fyrir héraðsdómara að taka það til löglegrar meðferðar og dómsálagningar að nýju.

 

Dómur Hæstaréttar.

Mál þetta dæma hæstaréttardómararnir Ingibjörg Benediktsdóttir, Hjördís Hákonardóttir og Ólafur Börkur Þorvaldsson.

Ríkissaksóknari skaut máli þessu til Hæstaréttar 27. desember 2005 í samræmi við yfirlýsingu ákærðu um áfrýjun, en jafnframt af hálfu ákæruvalds, sem krefst staðfestingar á niðurstöðu héraðsdóms um sakfellingu ákærðu og upptöku muna, en þyngingar á refsingu.

Ákærðu krefjast þess aðallega að héraðsdómur verði ómerktur og málinu vísað heim í hérað til nýrrar málsmeðferðar. Til vara krefjast þeir að þeir sýknu af öllum kröfum ákæruvalds, en að því frágengnu að fangelsisrefsing þeirra verði milduð og fésektir lækkaðar.

Ákæra í máli þessu var gefin út 20. júlí 2004 og var það þingfest 14. september sama ár. Aðalmeðferð fór fram 3. febrúar 2005. Voru ákærðu mættir og þeir yfirheyrðir auk þess sem teknar voru skýrslur af sex vitnum. Málið var síðan tekið til dóms að loknum munnlegum málflutningi. Héraðsdómari tók málið fyrir á ný 10. nóvember sama ár og sagði í bókun þess þinghalds að ókleift hafi verið að leggja dóm á málið innan tilskilins tíma vegna veikinda dómara eftir dómtöku þess og röskunar sem því fylgdi, og þrátt fyrir tilraunir hafi ekki tekist að koma við endurflutningi fyrr. Væri málið því endurupptekið til munnlegs málflutnings að nýju. Fyrir liggur að málið var ekki endurflutt í reynd í þinghaldinu 10. nóvember heldur var látið við það sitja að málflytjendur vísuðu í fyrri málflutningsræður, en héraðsdómari hafði undir höndum upptökur af þeim. Þá munu sakflytjendur hafa afhent dómara vélritaðar málflutningsræður sínar og hliðsjónargögn. Að því loknu var málið tekið til dóms að nýju og dómur á það lagður 8. desember sama ár.

Samkvæmt 3. mgr. 129. gr. laga nr. 19/1991 um meðferð opinberra mála skal munnlegur málflutningur í opinberum málum fara fram að loknum skýrslutökum yfir ákærðu og vitnum. Fram kemur í athugasemdum við þessa grein í frumvarpi að lögunum að ætlast er til að aðalmeðferð fari fram í einni lotu. Þó er heimilt samkvæmt 2. mgr. ákvæðisins að taka skýrslur af ákærða eða þýðingarmiklum vitnum áður en aðalmeðferð hefst verði sá sem skýrsluna á að gefa fjarverandi vegna lögmætra forfalla. Þá skal samkvæmt 2. mgr. 133. gr. laganna kveða upp dóm svo fljótt sem unnt er og að jafnaði ekki síðar en þremur vikum eftir dómtöku.

Þegar dómur var kveðinn upp í máli þessu 8. desember 2005 voru tíu mánuðir liðnir frá skýrslutökum og málflutningi, og var málið sem fyrr segir endurupptekið um mánuði fyrir dómsuppsögu án þess þó að skýrslutökur og raunverulegur endurflutningur hafi farið fram. Eins og hér stóð á verður að telja að skýrslutökur og munnlegur málflutningur hafi ekki komið að því gagni sem til er ætlast. Í ljósi þessa verður ekki hjá því komist að ómerkja hinn áfrýjaða dóm og meðferð málsins í héraði frá og með aðalmeðferð þess 3. febrúar 2005 og leggja fyrir héraðsdómara að taka það til löglegrar meðferðar og dómsálagningar að nýju.

Allur sakarkostnaður af meðferð málsins til þessa í héraði og fyrir Hæstarétti verður greiddur úr ríkissjóði, þar með talin málsvarnarlaun verjenda ákærðu í héraði og fyrir Hæstarétti, sem ákveðin verða að meðtöldum virðisaukaskatti, allt eins og nánar greinir í dómsorði.

Dómsorð:

Hinn áfrýjaði dómur er ómerktur ásamt meðferð málsins í héraði frá og með aðalmeðferð þess 3. febrúar 2005 að telja og er málinu vísað heim í hérað til löglegrar meðferðar og dómsálagningar að nýju.

Allur sakarkostnaður í héraði og áfrýjunarkostnaður greiðist úr ríkissjóði, samtals 1.495.743 krónur, þar með talin málsvarnarlaun Guðmundar Óla Björgvinssonar héraðsdómslögmanns, skipaðs verjanda ákærða Bjarka Elíassonar í héraði, 383.460 krónur, og málsvarnarlaun skipaðs verjanda annarra ákærðu í héraði og allra ákærðu fyrir Hæstarétti, Friðjóns Arnar Friðjónssonar hæstaréttarlögmanns, samtals 1.063.230 krónur.

 

 

Dómur Héraðsdóms Reykjaness, 8. desember 2005.

             Ár 2005, fimmtudaginn 8. desember, er á dómþingi Héraðsdóms Reykjaness, sem háð er í dóm­húsinu í Hafnarfirði af Finnboga H. Alexanderssyni héraðsdómara, kveðinn upp dómur í málinu nr. S-1202/2004: Ákæruvaldið gegn Bjarka Elíassyni, Guðmundi Margeirssyni, Guðmundi Sigurbergssyni og Ólafi Halldóri Garðarssyni, sem tekið var til dóms 10. fyrra mánaðar.

Málið er höfðað með ákæru ríkislögreglustjóra, útgefinni 20. júlí 2004, á hendur ákærðu, Bjarka Elíassyni, kt.071067-5729, Sigurhæð 7, Garðabæ, Guðmundi Margeirssyni, kt. 060552-7469, Drangavöllum 8, Reykjanesbæ, Guðmundi Sigurbergssyni, kt. 210853-5029, Kirkjuteig 9, Reykjanesbæ og Ólafi Halldóri Garðarssyni, kt. 250763-2129, Baugholti 25, Reykjanesbæ,

„fyrir brot gegn útvarpslögum sem framkvæmdastjórnarmenn einkahlutafélagsins Kapalvæðingar, kt. 650594-2909, ákærði Ólafur Halldór frá árinu 2000, en ákærðu Bjarki, Guðmundur Margeirsson og Guðmundur Sigurbergsson frá nóvember 2002, með því að hafa í starfi sínu fyrir félagið staðið fyrir því að tekið var á móti læstum útsendingum eftirgreindra sjónvarpsstöðva, þær opnaðar með myndlyklum, sem settir voru upp í aðstöðu félagsins við Vallarbraut í Reykjanesbæ í þeim tilgangi að veita aðilum sem ekki voru áskrifendur að umræddum útsendingum aðgang að þeim, og dreift gegn endurgjaldi og án heimildar til allt að 1650 aðila í Reykjanesbæ, allt þar til lögreglan stöðvaði útsendingarnar 14. janúar 2004.

Stöðvarnar voru eftirfarandi:

1.                    TV-1000, frá árinu 2000 til 14. janúar 2004.

2.                    Sky One, frá árinu 2001 til 14. janúar 2004.

3.                    Sky Movies, frá árinu 2001 til 14. janúar 2004.

4.                    Sky Sport 1, frá árinu 2001 til 14. janúar 2004.

5.                    Sky Sport 2, frá árinu 2001 til 14. janúar 2004.

6.                    Cartoon Network, frá árinu 2001 til 14. janúar 2004.

7.                    Comedy Channel, frá júlí 2003 til 14. janúar 2004.

8.                    Fox Kids, frá júlí 2003 til 14. janúar 2004.

 

Þetta er talið varða við 32. gr. og 33. gr., sbr. 28. gr. útvarpslaga nr. 53/2000.

             Þess er krafist að ákærðu verði dæmdir til refsingar og að einkahlutafélögin Kapalvæðing og DVD-margmiðlun, sem ákærðu eru í fyrirsvari fyrir, verði með vísan til 29. gr. útvarpslaga og 69. gr. almennra hegningarlaga, nr. 19/1940, að auki dæmd til að þola upptöku á 8 myndlyklum, 8 myndmóturum og 8 lykilkortum, sem notuð voru við verknaðinn og hald var lagt á við rannsókn málsins.

             Í málinu gerir Gísli Guðni Hall hdl. þá kröfu fyrir hönd Norðurljósa samskiptafélags hf., kt. 520698-2729, að ákærðu Bjarka Elíassyni, Guðmundi Margeirssyni, Guðmundi Sigurbergssyni og Ólafi Halldóri Garðarssyni verði gert að greiða félaginu in solidum 290.096.280 krónur auk vaxta samkvæmt 8. gr. vaxtalaga nr. 25/1987 frá 01.01.01. til 01.07.01 en samkvæmt 1. mgr. 8. gr. laga nr. 38/2001 um vexti og verðtryggingu frá þeim degi til greiðsludags af eftirgreindum fjárhæðum og gjalddögum, í hverju tilviki til greiðsludags: Af 5.085.000 krónum frá 01.01.01, af 5.085.000 krónum frá 01.02.01, af 5.085.000 krónum frá 01.03.01, af 5.085.000 krónum frá 01.04.01, af 5.085.000 krónum frá 01.05.01, af 5.085.000 krónum frá 01.06.01, af 5.085.000 krónum frá 01.07.01, af 5.085.000 krónum frá 01.08.01, af 5.085.000 krónum frá 01.09.01, af 5.085.000 krónum frá 01.10.01, af 5.085.000 krónum frá 01.10.11, af 5.085.000 krónum frá 01.12.11, af 7.689.000 krónum frá 01.01.02, af 7.689.000 krónum frá 01.02.02, af 7.689.000 krónum frá 01.03.02, af 7.689.000 krónum frá 01.04.02, af 7.689.000 krónum frá 01.05.02, af 7.689.000 krónum frá 01.06.02, af 7.689.000 krónum frá 01.07.02, af 7.689.000 krónum frá 01.08.02, af 7.689.000 krónum frá 01.09.02, af 7.689.000 krónum frá 01.10.02, af 7.689.000 krónum frá 01.11.02, af 7.689.000 krónum frá 01.12.02, af 11.400.690 krónum frá 01.01.03, af 11.400.690 krónum frá 01.02.03, af 11.400.690 krónum frá 01.03.03, af 11.400.690 krónum frá 01.04.03, af 11.400.690 krónum frá 01.05.03, af 11.400.690 krónum frá 01.06.03, af 11.400.690 krónum frá 01.07.03, af 11.400.690 krónum frá 01.08.03, af 11.400.690 krónum frá 01.09.03, af 11.400.690 krónum frá 01.10.03, af 11.400.690 krónum frá 01.11.03, af 11.400.690 krónum frá 01.12.03, auk 7.785.010 vegna innheimtukostnaðar.”

 

             Ákærðu krefjast allir sýknu af refsikröfu, en til vara að málinu verði vísað frá dómi. Þeir krefjast aðallega sýknu af upptökukröfu ákæruvalds en til vara að þeirri kröfu verði vísað frá dómi. Þeir krefjast þess að bótakröfu á hendur þeim verði vísað frá dómi, en ella sýknu af kröfunni. Þá krefjast þeir þess að allur sakarkostnaður, þar með talin málsvarnarlaun verjenda, verði greiddur úr ríkissjóði.

I.

             Upphaf þessa máls má rekja til kæru Norðurljósa samskiptafélags hf. til sýslumannsins í Keflavík, dagsettrar 18. september 2003, á ólögmætri dreifingu á sjónvarpsefni á vegum Kapalvæðingar hf. Þar segir m.a. að kærandi reki sjónvarps­stöðvarnar Stöð 2 og Sýn, sem hafi keypt sýningarrrétt hér á landi (einkadreifingar­rétt) að margs konar eftirsóttu efni, svo sem þáttaröðum, kvikmyndum, íþrótta­viðburðum, þ.m.t. að útsendingum knattspyrnuleikja ensku úrvalsdeildarinnar (Premier Leage) og 1. deildar (Nationwide Football Leage 1st devision), ensku bikarkeppnanna, spænsku úrvalsdeildarinnar og Meistarakeppni Evrópu (Champions Leage).

Í kærunni segir að kæranda hafi borist óyggjandi upplýsingar um að í Reykjanesbæ sé rekin kapalsjónvarpsstöð, að öllum líkindum af einkahlutafélaginu Kapalvæðingu ehf., sem stundi það sem nefnt er sjóræningjastarfsemi, þ.e. hún steli efni erlendra sjónvarpsstöðva og dreifi því til eigin áskrifenda í Reykjanesbæ í kapalkerfi gegn gjaldi. Meðal sjónvarpsrása, sem stöðin bjóði upp á, séu Sky Sport 1, Sky Sport 2, Sky bíómyndarásir, Sky One, CNN, Sky News, MTV og íslensku rásirnar. Íslensku rásirnar, þ.á.m. rásir kæranda, séu sendar út ruglaðar, en allar aðrar stöðvar séu óruglaðar. Á erlendu rásunum, einkum rásum Sky, séu sýndir knattspyrnuleikir, þættir og kvikmyndir, sem kærandi eigi einkadreifingarrétt á. Kærandi viti ekki til þess að Kapalvæðing ehf. hafi gert nokkra samninga við hinar erlendu stöðvar, enda gætu hvorki þær né kærandi veitt heimildir til að dreifa hér á landi efni sem kærandi á einkadreifingarrétt að.

Í málinu hefur verið lagður fram listi yfir nokkra sjónvarpsréttarsamninga sem Norðurljós kveðast hafa gert og hafa jafnframt verið lögð fram ljósrit forsíðna og síðustu blaðsíðna slíkra samninga. Þeir hafa ekki verið lagðir fram í heild og mótmæla ákærðu því að á þessum ljósritum verði byggt. Norðurljós byggja á því að samningarnir séu trúnaðarmál og viðskiptaleyndarmál og því verði þeir ekki lagðir fram í heild. Samkvæmt þessum lista taka samningar þessir til efnis sem einnig er sýnt á öðrum stöðvum, t.d. Skystöðvunum.

             Að kröfu ríkislögreglustjóra 13. janúar 2003, heimilaði Héraðsdómur Reykjaness með úrskurði sama dag, að fram færi húsleit í tilgreindum húsakynnum Kapalvæðingar ehf. í Reykjanesbæ og að leggja mætti hald á myndlykla og annan búnað sem notaður hefði verið við ólöglega móttöku og dreifingu á sjónvarpsefni auk bókhaldsgagna er kynnu að tengjast ætluðu sakarefni. Húsleitin var framkvæmd þann 14. janúar 2003 og var þá m.a. lagt hald á 8 móttökutæki og 8 myndmótara, sem fundust í skúr sem Kapalvæðing hafði til umráða. Lögregla lagði ekki hald á móttökutæki og myndmótara fyrir 10 aðrar stöðvar, en þar var um að ræða stöðvar sem starfsmenn Kapalvæðingar ehf. sögðu með frían aðgang eða stöðvar sem Kapalvæðing ehf. hafði gert samninga við um dreifingu efnis. Sama dag var einnig lagt hald á bókhaldsgögn og fleiri gögn á skrifstofu Kapalvæðingar ehf.

             Í skýrslu Sigurðar Jóhannessonar hjá Kapalþjónustunni, sem tók niður hina 8 myndmótara og móttökutæki segir m.a: “Þar var tekinn niður eftirtalinn búnaður v/gervihnattamóttöku:

             Átta gervihn.móttakarar með innbyggðum afruglara. Af þeim voru 7 með orginal Sky áskriftarkortum og voru til móttöku á Sky Sports 1, Sky Sports 2, Sky Movies, Sky One, Comedy Channel, Fox kids og Cartoon Network. Áttundi móttakarinn var með sjóræningjakorti fyrir móttöku á TV 1000.

             Hverjum gervihn.móttakara fylgir móttakari, sem tekur inn á sig hljóð og mynd frá móttakaranum og skilar frá sér sjónvarpsrás, sem hægt er að dreifa á kapalkerfi.”

             Í málinu hafa verið lagðir fram samningar Kapalvæðingar ehf. við erlendar stöðvar um endurvarp þeirra svo og bréfaskipti varðandi athugun á að ná samningum við fleiri stöðvar. Þá hafa verið lögð fram gögn sem sýna kaup Kapalvæðingar ehf. á svokölluðum Sky kortum sem gerðu fyrirtækinu kleift að senda út 7 af þeim stöðvum sem í ákæru greinir. Kemur þar fram að einvörðungu er keypt ein áskrift fyrir hverja stöð. 

II.

             Að tilhlutan ríkislögreglustjóra var óskað atbeina AT-ráðgjafar ehf. við að kanna hvort hægt væri að finna í bókhaldi Kapalvæðingar ehf. upplýsingar um tekjur félagsins af afnotagjöldum, hversu margir væru að greiða afnotagjöld og hvernig þróunin hefði verið síðustu ár. Einnig að fundið væri út til hvaða erlendra sjónvarpsstöðva Kapalvæðing hefði greitt fyrir leyfi.

             Í skýrslu AT-ráðgjafar ehf., dagsettri 11. febrúar 2004, sem Árni Tómasson endurskoðandi undirritar, kemur fram að árið 2000 hafi áskriftartekjur Kapalvæðingar ehf. verið 2.006.909 krónur, árið 2001 14.779.491 krónur, aukning milli ára 636%, árið 2002 26.696.210 krónur, aukning milli ára 81% og 2003 35.110.864 krónur, aukning milli ára 32%.

             Í skýrslunni kemur fram samkvæmt athugun á greiðslu gíróseðla og Visa og Eurocardgreiðslum, að í desember 2003 hafi áskrifendur verið 1653, þar af 110 vegna TV-1000, í janúar 2003 1483, þar af 90 vegna TV-1000, í desember 2000 488, í janúar 2000 420 og í mars 1999 257. Í skýrslunni kemur fram að út frá veltutölum megi áætla að áskrifendur hafi verið 750 árið 2001 og 1.100 árið 2002.

             Þá kemur fram í skýrslunni að verðskrá Kapalvæðingar ehf. hafi breyst þrisvar sinnum frá 1. janúar 2001, en þá var áskriftarverð 1.470 krónur. Þann 1. júní 2001 hafi áskriftin hækkað í 1.795 krónur, 1. mars 2002 í 2.095 krónur og 1. apríl 2003 í 2.125 krónur.

             Þá var í skýrslunni gerð grein fyrir greiðslum Kapalvæðingar fyrir áskrift erlendra sjónvarpsstöðva.

             Við lögreglurannsókn málsins var þann 24. október 2003 tekin skýrsla af vitninu Elínu Ragnarsdóttur. Hún kvaðst hafa byrjað að vinna sem þjónustustjóri hjá Norðurljósum rúmu ári áður. Kvað hún ábyrgð á áskriftarsölu vera meðal þess er félli undir verksvið hennar. Fljótlega hefði verið farið að skoða það að fáir áskrifendur voru í Njarðvík og Keflavík og að Sýn seldist mjög illa á þessu svæði. Markvisst hefði verið farið í að skoða hvað þarna væri á ferðinni. Hún hefði vitað af starfsemi Kapalvæðingar ehf. sem aðallega var í Njarðvík og Keflavík og hefði hún farið í margar ferðir til Keflavíkur á árinu 2003 og þá kannað útsendingu hjá Kapalvæðingu ehf. Í mars 2003 hefði hún farið til Keflavíkur og tekið upp efni sem Kapalvæðing var að senda út og hefði þar m.a. verið sjónvarpsefni sem Norðurljós hafði einkarétt á. Eftir það hefði hún komið fyrir sjónvarpi og myndbandstæki í húsi í Keflavík þar sem tekið hefði verið upp fyrir hana mikið af efni sem Norðurljós hefur einkarétt á. Kvaðst hún telja að flest af því efni sem Norðurljós hefur einkarétt á væri hægt að finna óruglað hjá Kapalvæðingu. Það væru þá bíómyndir, þættir og íþróttaefni. Þeir sýndu frá beinum útsendingum og stórviðburðum sem Norðurljós hefði einkarétt á og væri að greiða stórfé fyrir.

III.

             Í skýrslutöku hjá lögreglu kvað ákærði Bjarki þá ákærðu alla hafa verið í stjórn Kapalvæðingar ehf. Kvað hann ákærða Guðmund Margeirsson hafa séð um pappírsvinnu og hefði hann verið í hlutastarfi á skrifstofu fyrirtækisins. Sjálfur hefði hann ásamt ákærðu Guðmundi Margeirssyni og Ólafi séð um samskipti við erlenda aðila. Ákærði Guðmundur Sigurbergsson hefði mest verið í lögnum á dreifikerfi DVD-Margmiðlunar. Allir tækju þeir saman ákvarðanir sem varða félagið.

             Ákærði kvað starfsemi Kapalvæðingar ehf. hafa hafist á árinu 1994 og verið endurvarp á erlendu og innlendu sjónvarpsefni. Kapalkerfið hefði upphaflega verið byggt upp sem sem endurvarp fyrir íslensku stöðvarnar sem náist illa í Reykjanesbæ. Síðan hefði starfsemin aukist jafnt og þétt og kaupi fyrirtækið erlent efni og sendi það út í gegnum kapalkerfið og selji fyrirtækið eina áskrift til viðskiptavina þess.

             Ákærði kannaðist við að Kapalvæðing hefði dreift í seldri dagskrá þeim stöðvum sem nú er í ákæru getið. Ákærði kvað Ríkissjónvarpið, Stöð 2, Sýn, Skjá 1 og Popp TV vera sendar út óbreyttar eins og þær kæmu frá þessum fyrirtækjum. Eini hagurinn sem fólk hefði af því að fá þessar stöðvar í gegnum kapalkerfið væri að skilyrðin væru betri. Þessum stöðvum hefði verið dreift ókeypis og slyppi fólk við að vera með loftnet.

             Ákærði kvað Jónas Frans starfsmann Víkurfrétta, sem sé umboðsmaður Norðurljósa í Reykjanesbæ, hafa komið til þeirra og beðið þá að dreifa Bíórásinni og síðan Stöð2+ og Stöð 3. Hefði þurft að setja upp sérstakan búnað sem hefði kostað 300.000 krónur fyrir utan þjónustu og vinnu. Þeir hefðu sett þennan búnað upp á eigin kostnað til að veita betri þjónustu.

Ákærði kannaðist við nokkra samninga sem gerðir hefðu verið við erlendar stöðvar og sagði hann að verið væri að ganga frá samningi við Cartoon Network og þá væru þeir búnir að undirrita samninga við Eurosport og Fox Kids og senda til þeirra en ekki fengið þá undirritaða til baka. Þeir hefðu hins vegar fengið send kort frá þessum aðilum og litu svo á að samningur sé kominn á þó svo ekki væri búið að ganga frá því formlega.

             Ákærða minnti að byrjað hafi verið að senda TV-1000 út á árinu 2001 og hefði verið seld sérstök áskrift að henni. Þeir hefðu tekið á móti stöðinni óruglaðri, ruglað hana en látið áskrifendur hafa sérstakan filter til að afrugla stöðina. Hann kvað þá ekki hafa verið með heimild til að dreifa TV-1000.

             Ákærði kvað þá hafa sent út rásir sem voru fríar. Hann taldi að þeir hefðu mátt dreifa áfram efni sem var sent út óruglað. Nefndi hann í því sambandi BBC1, BBC2, 3ABN, TCM, CNN, og SKY NEWS. Hann kvað þá hafa verið með kort frá SKY til að taka á móti Sky Sport 1, Sky Sport 2, Sky Movies, Sky One, Comedy Channel, Fox Kids og Cartoon Network. Hann minnti að kortið vegna TV-1000 hefði verið keypt af aðila á Íslandi. Það hefði ekki verið sjóræningjakort. Ákærða minnti að í byrjun hefði Sky kort verið keypt af Radíó-kjallaranum í einhverjum tilvikum, en að undanförnu hefðu kortin verið keypt beint frá Bretlandi.

             Er ákærða var sýndur listi yfir nokkra sjónvarpsréttarsamninga Norðurljósa kvað hann sér finnast samningarnir mjög skrýtnir. Þeir væru ekki lagðir fram í heilu lagi og ekki hægt að átta sig á efni þeirra.

             Er ákærða var sýndur listi sem unninn var af starfsmanni Norðurljósa yfir þætti, þáttaraðir og íþróttaefni í eigu Norðurljósa og erlendar stöðvar sem sýna sama efni og hann spurður hvort ekki væri ljóst að Kapalvæðing hefði verið að sýna hluta þessa efnis án heimildar, kvaðst ákærði draga réttmæti skjalsins í efa.

             Er ákærða var kynntur framburður Elínar Ragnarsdóttur starfsmanns Norður­ljósa um að hún hefði sannreynt að Kapalvæðing ehf. sendi út efni sem Norðurljós ættu einkarétt á og greiddi stórfé fyrir, kvaðst ákærði draga framburð hennar í efa og sönnunargildi hans. Um framburð Elínar varðandi myndbandsupptökur á 6 mynd­böndum sem hún lét gera og sýna eiga að Kapalvæðing sé að senda út efni sem Norðurljós hafi einkarétt á kvaðst ákærði mótmæla framburðinum sem röngum, enda hefði Elín getað tekið þetta efni upp hvar sem er.

Í skýrslu sinni fyrir dóminum kvaðst ákærði Bjarki kannast við að Kapalvæðing ehf. hefði tekið á móti og sent út í áskrift þær 8 stöðvar er í ákæru greinir. Varðandi tímabil vísar hann í skýrslu sína hjá lögreglu. Hann hefði talið að útsending á TV-1000 hefði byrjað árið 2001. Hann kvaðst þó ekki vilja útiloka að þetta hefði byrjað árið 2000, enda benti samningur um afruglara á bls. 157 í rannsóknargögnum á að þetta hefði byrjað árið 2000. Hann hefði hins vegar ekki skrifað undir þessa samninga. Ákærði kvað útsendingar á TV 1000 hafa verið samfelldar. Kapalvæðing ehf. hefði ekki verið með heimild til að senda út þessa stöð. Hann kvaðst ekki muna hvort reynt hefði verið að fá heimild fyrir stöðinni. Hann kvaðst ekki muna hvenær byrjað var að senda SKY stöðvarnar út en telur útsendingar á stöðvunum hafi verið samfelldar eftir að útsendingar á þeim hófust.

Bornar voru undir ákærða breytingar á áskriftargjöldum, sem ákæruvaldið telur sýna að byrjað hafi verið að senda út SKY á árinu 2001. Ákærði ítrekaði að hann myndi ekki hvenær byrjað var að senda SKY út. Hann kvað rangt farið með Cartoon Network í ákæru. Sú stöð hefði áður heitið Cartoon Boomerang og verið órugluð en verið rugluð eftir mitt ár 2003. Fyrir þann tíma hefðu þeir endurvarpað Network Boomerang sem hefði verið “free to air rás.

Ákærði kannaðist við að Comedy Channnel og Fox Kids hefði verið útvarpað frá júlí 2002 fram að húsleit. Cartoon Netwok hefði verið útvarpað frá árinu 2003.

Ákærði kvað Kapalvæðingu ehf. hafa verið með efni sem höfðaði til sem flestra. Þær stöðvar sem voru með ruglað efni hefðu ekki endilega með vinsælasta efnið.

Ákærði kvaðst hafa talið sig mega dreifa órugluðu efni og hefði hann talið að hann mætti ekki senda áfram ruglað efni hefði hann ekki gert það. Keypt hefði verið áskrift að rugluðu efni. Áskriftin hefði ekki verið keypt á Íslandi. Ákærði kvaðst ekki vilja svara spurningu um það hvers vegna fyrirtækið var að reyna að afla samninga.

Er ákærða var kynnt skýrsla Árna Tómassonar endurskoðanda um þróun áskriftargjalda og fjölda áskrifenda kvað hann skýrsluna geta verið nærri lagi.

Ákærði kvaðst hafa verið stjórnarformaður Kapalvæðingar ehf. og einn framkvæmdarstjórnarmanna. Ákvarðanir hefðu alltaf verið teknar sameiginlega um nýframkvæmdir. Hann kvaðst hafa tekið þátt í að taka ákvarðanir um inntöku nýrra stöðva, ekki allra, en hann hefði þó vitað um stöðvarnar.

Í skýrslu er lögregla tók af ákærða Guðmundi Margeirssyni kvað hann þá ákærðu alla fara með framkvæmdastjórn jafnt. Hann sæi um bókhald og skrifstofuvinnu og héldi utan um áskrifendur og sæi um daglegan rekstur. Hann kvaðst hafa komið að fyrirtækinu árið 2001, verið varamaður í stjórn frá 2. febrúar 2001 en komið inn í aðalstjórn á árinu 2002 og í stjórn DVD Margmiðlunar 9. september 2003.  Hann kvað starfsemi Kapalvæðingar vera fólgna í þjónustu með áskriftarsjónvarp í gegnum kapalkerfi. Kvað hann starfsemina á kerfinu hafa byrjað fyrir 20 árum og hefði verið mismunandi hvað sent var út á hverjum tíma. Hann kvað fyrirtækið senda út sjónvarpsefni sem það hefði keypt dreifingarrétt á. Þær stöðvar væru BBC Prime, Animal Planet, MTV, Discovery, National Geographic, Nickelodeon og VH1. Þá hefði fyrirtækið einnig dreift rásum sem væru ókeypis eins og BBC1, BBC 2, 3ABN, TCN, CNN, Sky News, Reality TV, BBC CBEEBIES OG EXTREM. Hann hefði ekki talið neitt athugavert við að dreifa þessum stöðvum.

Ákærði kvað DVD Margmiðlun hafa keypt kapalinn um síðustu áramót og leigði Kapalvæðing ehf. nú afnot af kaplinum.

             Ákærði kvað áskrifendur vera í kringum 1400 og væri árgjaldið 2.210 krónur á mánuði. Ákærði kvað Kapalvæðingu hafa dreift efni allra þeirra stöðva sem fram komu á skjali sem lagt var hald á við húsleitina. Hann kvað Kapalvæðingu ekki hafa verið með áskrift af stöðinni TV-1000 sem send hefði verið út rugluð til áskrifenda sem hefðu fengið filtera til að afrugla stöðina.

Ákærði Guðmundur Margeirsson skýrði svo frá fyrir dóminum að það gæti staðist að TV-1000 hefði verið send út frá 2000 til 2004 og að Sky stöðvarnar hefðu verið sendar út frá 2001 til 2004. Hann kvað ákæru ekki rétta hvað Cartoon Network áhrærir. Þeir hefðu sent Cartoon Boomerang frá 2000 til 2003, en það ár hefði Cartoon Network farið að rugla útsendingar sínar. Þeir hefðu þá leitað samninga um stöðina og keypt áskrift að stöðinni árið 2003. Þeir hefðu samt talið sig þurfa að fá heimild til að senda efni stöðvarinnar út. Ákærði kvað þá hafa sent Comedy Channel og Fox Kids út frá júlí 2002.

Ákærði kvað hið útsenda efni hafa verið fjölbreytt, en þó ekkert í líkindum við dagskrá Stöðvar 2.

Ákærði kvað sér hafa verið kunnugt að heimild þurfti frá læstum stöðvum til útsendinga. Hann kvað þá hafa getað tekið á móti útsendingum Sky með því að kaupa kort. Hið sama ætti við hinar stöðvarnar og Cartoon Netweork, þ.e. að afla hefði þurft heimilda.

Hann kvað áskrift hafa hækkað vegna tilkomu nýrra stöðva og verðbólgu. Þá hefðu umsvif aukist áskrifendum fjölgað og hefðu þeir verið um 1600 í lokin.

Ákærði kvaðst hafa séð um bókhald, innheimtu, gröft og lagningu kapla. Allar ákvarðanir hefðu verið teknar á stjórnarfundum. Það hefðu verið sameiginlegar ákvarðanir allra stjórnarmanna.

Ákærði kvaðst fyrst hafa unnið hjá félaginu árið 2001 og þá sem verktaki. Hann hefði orðið einn eigenda félagsins um mitt ár 2001 en fyrst komið inn í stjórn 2002. Hann hefði ekki komið að neinum ákvörðunum fyrr en hann kom inn í stjórnina.

Ákærði Guðmundur Sigurbergsson skýrði svo frá fyrir dóminum, að hann hefði komið að félaginu árið 2002. Hann kvaðst vita að stöðin TV-1000 var send út til ársins 2004 en um upphafið vissi hann ekki. Hann hefði lítið fylgst með stöðvunum, en séð um jarðvinnu. Hann kvað allar ákvarðanir hafa verið teknar sameiginlega á fundum. Hann kannaðist við að allar stöðvarnar 8 sem í ákæru greinir hefðu verið sendar út. Hann kvaðst hafa komið inn í fyrirtækið þar sem honum hefði þótt uppbygging kapalkerfa áhugaverð. Hann kvaðst hafa vitað að eitthvað af Sky var sent út, t.d. fótbolti og þá kvað hann tímabil þau er í ákæru greinir geta staðist. Hann viti ekki annað réttara.

             Er undir ákærða var borið það sem haft var eftir honum hjá lögreglu þar sem hann sagði: “Þekki ekki samninga en telur að varpa megi út free to air stöðvum” kvað ákærði þá hafa átt kort af öðrum stöðvum, sem þeir hefðu keypt. Hann hefði treyst því og vitað að kort þyrfti. Stöðvarnar hefðu ekki verið sendar út ókeypis. Hann hefði talið þá vera búna að borga fyrir stöðvarnar til að koma útbúnaðinum af stað. Annars hefði hann haft lítinn skilning á þessum tæknihliðum.

Ákærði Ólafur Halldór Garðarsson skýrði svo frá fyrir dóminum að vel gæti staðist að útsending á TV-1000 hefði hafist árið 2000 og útsending Sky stöðva frá 2001. Cartoon Network hefði verið útvarpað frá 2001 Gerður hefði verið samningur við Cartoon Network um mitt ár 2004. Þetta hefði áður verið ólæst stöð, sem hefði verið læst frá miðju ári 2003. Hann kvað stöðvarnar Comedy Channel og Fox Kids hafa verið sendar út frá júlí 2003.

Hann kvað reynt hafa verið að hafa efni fyrir sem flesta. Efni hefði verið valið að handahófi. Sumar stöðvar séu reknar á auglýsingum og séu þær þá fríar. Aðrar stöðvar þurfi að kaupa aðgang að. Honum hefði ekki verið kunnugt um að afla þyrfti samninga við læstar stöðvar. Þeir hefðu þó vitað að samning þurfti við Cartoon Network, en ekki vissi hann þó af hverju samningur var gerður við Cartoon Network. Þeir hefðu keypt kort vegna hinna stöðvanna. Aðspurður hvort ekki hefði þurft að gera samning við þær, kvaðst ákærði ekki vita það. Hann kvað þá hafa keypt áskrift af Cartoon Network og dreift efni hennar en síðan reynt síðan að fá heimild og fengið hana.

Ákærði kvað áskriftargjöld hafa verið ákvörðuð á fundum. Fjöldi áskrifenda hefði verið um 1600 í lokin.

Ákærði kvaðst hafa gegnt víðtækri stöðu innan fyrirtækis. Hann hefði grafið skurði, svarað í síma o.fl. Allar ákvarðanir hefðu verið teknar sameiginlega á fundum.

Vitnið Elín Ragnarsdóttir, kvaðst vera yfir yfir áskriftarsölu og dreifingu sjónvarpsefnis hjá Norðurljósum. Ástæða könnunar á Kapalvæðingu hefði verið sú, að hún var úr Keflavík og fór að spyrjast fyrir er hún hóf störf 2002 að Kapalvæðing ehf. væri að sýna efni er Norðurljós hefur einkarétt á. Verið að sýna frá HM o.fl. Henni hefði verið kunnugt um þetta sem Keflvíkingi. Hún kvað sölu á Sýn og og áskrift að Stöð 2. hafa verið minni í Njarðvíkum en annars staðar. Þá hefði sala á Fjölvarpi einnig verið minni. Hún kvað Hafsteinn Ingibergsson, móðubróður hennar hafa tekið útsendingar Kapalvæðingar ehf. upp fyrir hana á þær 6 spólur sem lagðar voru fram í málinu. Móðir henar hefði verið í áskrift hjá Kapalvæðingu ehf.

             Elín kvaðst hafa hafið störf hjá Stöð 2 árið 2000, en farið í nám og hafið aftur störf 2002. Hún hefði vitað af útsendingum Kapalvæðingar ehf. og hefði verið rætt í Stöð 2 um tekjumissi á Suðurnesjum í lok júlí 2002. Þá hefði farið fram endurmat. Hún kvaðst þá hafa gert yfirmönnum sínum grein fyrir þessu. Leitað hefði verið upplýsinga um málið eftir það.

             Hún kvaðst hafa staðið fyrir því að upptökur á útsendingum Kapalvæðingar ehf. færu fram.

Vitnið Jónas Frans Sigurjónsson bar fyrir dómi að hann kannaðist við þær 8 stöðvar sem Kapalvæðing ehf. sendi út á árunum 2000-2004. Hann sé úr Reykjanesbæ og hafi því horft á einhverjar af stöðvunum en þó ekki allar. Hann kannaðist ekki við að að hafa séð útsendingar frá Sky movies en hins vegar hefði hann horft e-ð á Sky sport í útsendingu Kapalvæðingar ehf. Hann kvaðst hafa unnið hjá Víkurfréttum sem hafði umboð fyrir Stöð 2. Hann hefði verið þjónustufulltrúi fyrir Stöð 2 f.h. Víkurfrétta.

Hann kvað fund hafa verið haldinn með fyrirsvarsmönnum Kapalvæðingar ehf. á árinu 2002. Tilefnið hefði verið að viðra hugmynd Stöðvar 2 um hvort hægt væri að kaupa Kapalvæðingu ehf. Áður hefði hann verið búinn að ræða þetta við Elínu Ragnarsdóttur og Pálma Guðmundsson hjá Norðurljósum. Þetta hefði verið rætt í Stöð 2. Þeir hefðu beðið hann að koma á fundi með Kapalvæðingu ehf. og ræða málin. Það hefði hann gert og fundur verið haldinn. Hann kvað merki frá Stöð 2 sjást illa víða á Suðurnesjum ef sent er með venjulegum hætti. Kapalvæðing ehf.  endurvarpi merki frá Stöð 2 og Sýn að ósk þessara stöðva. Hann kvað þá hafa fengið margar ábendingar frá áskrifendum Kapalvæðingar ehf. áskrifendum er höfðu öðlast M-12 fríðindi hjá Stöð 2, hvort hægt væri að fá Kapalvæðingu til að útvarpa til þeirra þessum sendingum ókeypis. Fallist hefði verið á þetta og hefði Kapalvæðing sent þetta áfram til M-12 áskrifenda Stöðvar 2 án endurgjalds. Þetta hefði verið sent út ruglað. Hann kvaðst vera með áskrift hjá Stöð 2 og Sýn og sjái hann útsendingar þeirra stöðva  í gegnum Kapalvæðingu án endurgjalds til þess félags með afruglara.

Vitnið Árni Tómasson endurskoðandi staðfesti framangreinda skýrslu sína um um athugun á bókhaldi Kapalvæðingar ehf. fyrir dóminum. Hann kvaðst hafa farið yfir bókhald fyrirtækisins fyrir árin 2001-2003. Reynt hefði verið að sjá þar hvaða tekjur hefðu verið færðar og grein gerð fyrir því í skýrslunni. Fram hefði komið að færðar tekjur 2003 námu um 35.000.000 krónum. Reynt hefði verið að afla gagna um fjölda áskrifenda og áskriftargjöld. Hefði komið fram við athugun að árið 2003 voru áskrifendur 1656. Farið hefði verið yfir gíróseðla, Visa nótur og Eurocard nótur o.fl. Þá hefði verið farið yfir yfir verðskrár og breytingar. Kannað hefði verið hvað Kapalvæðing greiddi í áskriftargjöld af erlendum stöðvum.

Vitnið Sigurjón Jóhannesson bar fyrir dóminum að hann hefði farið í húsakynni Kapalvæðingar við húsleit. Myndmótar og kort hefðu verið fjarlægð.

Hann lýsti tækjabúnaði Kapalvæðingar vegna dreifingarinnar. Þarna hefðu verið lykilkort. Einhver höfðu verið búin til. Allt hefðu þetta verið læstar stöðvar. Hann kvaðst ekki muna hvaða stöðvar voru með heimatilbúnum kortum. Hann átti ekki að skipta sér af öðrum stöðvum, en hann hefði fengið lista yfir þær stöðvar sem hann átti að kanna. Hann kvað mun á upprunalegum kortum og heimatilbúnum kortum. Upprunalegu kortin séu alltaf merkt framleiðendum með óafmáanlegri áletrun. Ómerkt kort séu því ekki upprunaleg..

Vitnið Hjálmar Hallgrímsson lögreglumaður staðfesti skýrslu sína hjá lögreglu. Vitnið kvaðst hafa farið á heimili einstaklings í Keflavík og horft á leik Liverpool og Newcastle. Hann hefði séð merki SKY í horninu á sjónvarpsskjánum. Hann hefði séð að verið var að sýna þennan leik beint á Sky Sport og einnig á Stöð 2. Hann kvaðst þó hvorki geta staðfest né fullyrt hvernig þessi útsending barst inn á þetta tiltekna heimili.

Vitnið Hafsteinn Ingibergsson kvaðst vera móðurbróðir vitnisins Elínar Ragnarsdóttur. Hann kvað 15 ára dóttur sína hafa annast að taka upp á myndband fyrir Elínu útsendingar Kapalvæðingar ehf. Hann kvaðst vera með kapalinn á sínu heimili. Þá sé heimili hans einnig í áskrift hjá Stöð 2 og Sýn. Hann kvað upptökurnar hafa verið teknar upp á einni viku. Hann hefði verið viðstaddur einhverja upptökuna.

IV.

             Í máli þessu þykir leitt í ljós og sannað að Kapalvæðing ehf. tók á móti læstum útsendingum þeirra 8 sjónvarpsstöðva sem í ákæru greinir og voru útsendingarnar opnaðar með myndlyklum sem settir höfðu verið upp í aðstöðu félagsins. Það er einnig sannað og sætir ekki andmælum af hálfu ákærðu að Kapalvæðing ehf. hafði ekki aflað sér heimilda þessarra stöðva til að senda þær út til áskrifenda félagsins sem ekki höfðu greitt áskrift af þessum stöðvum. Fram er komið að Kapalvæðing ehf. keypti kort að 7 þessarra stöðva til að opna útsendingu þeirra en kort að stöðinni TV-1000 mun hafa verið útbúið hér á landi. Samkvæmt þessu þykir með eigin framburði ákærðu, sem er í samræmi við rannsóknargögn málsins, sannað að ákærðu hafi sem framkvæmdastjórnarmenn einkahlutafélagsins Kapalvæðingar ehf., ákærði Ólafur Halldór frá árinu 2000, en ákærðu Bjarki, Guðmundur Margeirsson og Guðmundur Sigurbergsson frá nóvember 2002, í starfi sínu fyrir félagið, staðið fyrir því að tekið var á móti læstum útsendingum neðangreindra sjónvarpsstöðva, þær opnaðar  með myndlyklum sem settir höfðu verið upp í aðstöðu félagsins við Vallarbraut í Reykjanesbæ í þeim tilgangi að veita aðilum sem ekki voru áskrifendur að umræddum útsendingum aðgang að þeim og dreift gegn endurgjaldi og án heimildar til allt að 1650 aðila í Reykjanesbæ, allt þar til lögreglan stöðvaði útsendingarnar 14. janúar 2004.

Stöðvarnar voru eftirfarandi:

9.                    TV-1000, frá árinu 2000 til 14. janúar 2004.

10.                 Sky One, frá árinu 2001 til 14. janúar 2004.

11.                 Sky Movies, frá árinu 2001 til 14. janúar 2004.

12.                 Sky Sport 1, frá árinu 2001 til 14. janúar 2004.

13.                 Sky Sport 2, frá árinu 2001 til 14. janúar 2004.

14.                 Cartoon Network, frá árinu 2001 til 14. janúar 2004.

15.                 Comedy Channel, frá júlí 2003 til 14. janúar 2004.

16.                 Fox Kids, frá júlí 2003 til 14. janúar 2004.

Ákærðu hlaut að vera það ljóst, að til þess að mega opna þessar stöðvar og senda útsendingar þeirra áfram til áskrifenda Kapalvæðingar ehf., þurfi að afla sérstakrar heimildar stöðvanna. Upplýst er í málinu að slíkra heimilda hafði verið aflað varðandi nokkrar stöðvar aðrar en þær er ákæra tekur til áður er húsleitin fór fram hjá Kapalvæðingu ehf. og þá voru jafnframt í gangi viðræður við aðrar stöðvar um slíkar heimildir og liggur fyrir að fyrirtækið hefur gert samninga við sjónvarpsstöðvar eftir áðurnefnda húsleit. Þetta bendir eindregið til þess að ákærðu hafi verið meðvitaðir um að þeir þyrftu heimild til að opna og senda áfram til áskrifenda sinna læstar útsendingar sjónvarpsstöðva.

             Ákærðu voru allir skráðir sem framkvæmdastjórnarmenn einkahlutafélagsins Kapalvæðingar ehf. og hafa þeir borið fyrir dómi að þeir hafi alltaf tekið sem slíkir sameiginlegar ákvarðanir um málefni félagsins. Þykja því ákvæði hlutafélagalaga ekki standa því í vegi að sækja megi þá alla til sakar í máli þessu eins og er því ekki fallist málsvörn ákærðu er byggist á þeim sjónarmiðum.

             Ekki er fallist á þau sjónarmið ákærðu að refsinæmi 32. gr. og 33. gr. sé háð því að um brot á höfundarlögum sé að tefla og þar sem höfundarlög eigi ekki við um útsendingar erlendra sjónvarpsstöðva sem nást á Íslandi komi heldur ekki til sakfellingar fyrir brot á útvarpslögum.

             Í 2. gr. útvarpslaga er fjallað um lögsögu og nánar skilgreint hvernig sjónvarpsstöðvar geta fallið undir lögsögu laganna. Þótt fallist yrði á að umræddar sjónvarpsstöðvar, sem ákæra tekur til, falli utan lögsögu útvarpslaga, er þar með ekki girt fyrir að slíkar sjónvarpsstöðvar geti notið refsiverndar samkvæmt lögunum. Í athugasemdum með frumvarpi til laga um breytingu á útvarpslögum var vísað til athugasemda með frumvarpi um bann við gerð og notkun myndlykla til þess að fá aðgang að læstum útvarpssendingum án greiðslu. Þar er tekið fram að tekin séu af tvímæli um að sú háttsemi sem lýst sé í 2. gr. teljist brot sem hin opinbera réttarvarsla taki til. Sömu háttsemi er lýst í 2. gr. laga um breytingu á útvarpslögum. Í athugasemdum með nefndri breytingu á útvarpslögum sagði ennfremur: “Telja verður að sú skylda hvíli á löggjafarvaldinu að það tryggi lögmætri atvinnustarfsemi sem mesta vernd gegn því að hún verði fyrir tjóni af ólögmætri starfsemi. Útvarpsstöðvum er heimilað að afla tekna með áskrift og því verður það að vera ótvírætt í lögum að móttaka slíks efnis án heimildar útvarpsstöðvarinnar og án greiðslu tilskilins áskriftargjalds sé ólögmæt. Hafa ber í huga að hundruð manna hafa atvinnu og lífsframfæri sitt af þessari starfsemi. Óheimil móttaka felur jafnframt í sér brot gegn hagsmunum annarra en útvarpsstöðvarinnar, ekki síst þeirra aðila sem eiga höfundarrétt að því efni sem sent er út. Gildandi löggjöf veitir ekki vernd í þessu efni. Af þeim ástæðum er frumvarp þetta flutt.”

             Dómurinn telur að brot samkvæmt 32. gr. og 33. gr. útvarpslaga sæti opinberri ákæru án þess að fyrir hendi þurfi að vera refsikrafa þess sem misgert er við. Þá verður að telja að ákvæði 2. mgr. 27. gr. útvarpslaga um brottfall refsiábyrgðar að liðnum sex mánuðum frá útsendingu hafi tilteknar ráðstafanir ekki verið gerðar, taki ekki til 32. og 33. gr. laganna. Umrætt ákvæði er í IX. kafla sem fjallar sérstaklega um ábyrgð á útvarpsefni. Ber því að hafna þeirri vörn ákærðu að ekki hafi verið gerð refsikrafa af hálfu þess sem misgert var við eða að refsiábyrgð hafi verið að öllu leyti eða að hluta fyrnd samkvæmt 27. gr. útvarpslaga.

             Með hliðsjón af framansögðu teljast ákærðu því hafa gerst sekir um þá háttsemi sem þeim er gefin að sök í ákæru og þar er réttilega færð til refsiákvæða.

             Við ákvörðun refsingar ber að hafa í huga að með brotum sínum hafa ákærðu aflað Kapalvæðingu ehf. tekna með ólögmætum hætti, en á hinn bóginn ber einnig að líta til þess að ekki liggur nákvæmlega fyrir hve stóran hluta af tekjum félagsins megi rekja til útsendinga á efni þeirra stöðva sem í ákæru greinir.

             Ákærðu hafa verið samvinnuþýðir við rannsókn og meðferð málsins og í ljósi þess sem fram kemur í málinu er ljóst að brotavilji þeirra var ekki einbeittur og virðast þeir á tíðum ekki hafa áttað sig á því hvað þeir mættu og hvað ekki, sem þeir geta þó ekki borið fyrir sig til sýknu í málinu. Í þessu ljósi þykir hæfileg refsing hvers ákærðu 1.000.000 krónur í sekt, sem greiða skal innan fjögurra vikna frá birtingu dómsins, ella sæti ákærðu hver fyrir sig fangelsi í 40 daga.

             Ákærðu eru í fyrirsvari fyrir einkahlutafélögin Kapalvæðingu og DVD Margmiðlun og þykir því ekki hafa verið þörf á að ákæra þessi félög sérstaklega til að þola upptöku á myndlyklum og fleira eins og í ákæru getur. Er því fallist á upptökukröfu ákæruvaldsins.

             Bótakröfu Norðurljósa samskiptafélags hf. hefur verið mótmælt. Krafan er hvorki studd nægum gögnum né rökum og hefur ekki verið sýnt fram á að allir áskrifendur Kapalvæðingar ehf. hefðu gerst áskrifendur Stöðvar 2 og Sýnar hefði Kapalvæðing ehf. ekki sent út til áskrifenda sinna útsendingar stöðva þeirra er í ákæru getur, en fjárhæð bótakröfunnar miðast við að svo hefði verið. Bótakrafan er því ekki dómtæk í þeim búningi sem hún er í og ber þegar af þeirri ástæðu að vísa kröfunni í heild frá dómi.

             Eftir þessum úrslitum ber að dæma ákærðu til að greiða málsvarnarlaun verjenda sinna eins og að neðan greinir, en annan kostnað leiddi ekki af meðferð málsins.

             Dæma ber hvern ákærðu Guðmund Margeirsson, Guðmund Sigurbergsson og Ólaf Halldór Garðarsson til að greiða einn þriðja hluta málsvarnarlauna skipaðs verjanda þeirra, Friðjóns Arnar Friðjónssonar hæstaréttarlögmanns, sem þykja hæfilega ákveðin 876.480 krónur að meðtöldum virðisaukaskatti. Er þá tekið tillit til umfangsmikillar vinnu verjandans á rannsóknarstigi málsins.

             Dæma ber ákærða Bjarka til að greiða málsvarnarlaun skipaðs verjanda síns, Guðmundar Óla Björgvinssonar héraðsdómslögmanns, sem þykja hæfilega ákveðin 383.460 krónur að meðtöldum virðisaukaskatti.

             Mál þetta þurfti að endurflytja 10. fyrra mánaðar en dómsuppsaga dróst eftir fyrri flutning vegna veikinda dómara og embættisanna. Þá varð jafnframt að fresta dómsuppsögu sem ákveðin hafði verið 30. nóvember sl. til dagsins í dag vegna veikinda dómara.

D ó m s o r ð :

             Ákærði, Bjarki Elíasson, greiði 1.000.000 krónur í sekt til ríkissjóðs innan fjögurra vikna frá birtingu dómsins en sæti ella fangelsi í 40 daga.

             Ákærði, Guðmundur Margeirsson, greiði 1.000.000 krónur í sekt til ríkissjóðs innan fjögurra vikna frá birtingu dómsins en sæti ella fangelsi í 40 daga.

             Ákærði, Guðmundur Sigurbergsson, greiði 1.000.000 krónur í sekt til ríkissjóðs innan fjögurra vikna frá birtingu dómsins en sæti ella fangelsi í 40 daga.

             Ákærði, Ólafur Halldór Garðarsson, greiði 1.000.000 krónur í sekt til ríkissjóðs innan fjögurra vikna frá birtingu dómsins en sæti ella fangelsi í 40 daga.

             Kapalvæðing ehf. og DVD Margmiðlun ehf. sæti upptöku til ríkissjóðs á 8 myndlyklum, 8 myndmóturum og 8 lykilkortum sem lögregla lagði hald á við rannsókn máls þessa.

             Bótakröfu Norðurljósa samskiptafélags hf. að fjárhæð 290.096.280 krónur auka vaxta og kostnaðar er vísað frá dómi.

             Ákærðu, Guðmundur Margeirsson, Guðmundur Sigurbergsson og Ólafur Halldór Garðarson greiði hver fyrir sig einn þriðja hluta málsvarnarlauna skipaðs verjanda þeirra, Friðjóns Arnar Friðjónssonar hæstaréttarlögmanns, 876.480 krónur.            

Ákærði, Bjarki Elíasson, greiði málsvarnarlaun skipaðs verjanda síns, Guðmundar Óla Björgvinssonar héraðsdómslögmanns, 383.460 krónur.