Miðvikudaginn 10. desember 2014
Nr. 798/2014.	Lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu (Jón H. B. Snorrason saksóknari) gegn X (Ómar Örn Bjarnþórsson hdl.)

 

Kærumál. Gæsluvarðhald. A. liður 1. mgr. 95. gr. laga nr. 88/2008.

Staðfestur var úrskurður héraðsdóms þar sem X var gert að sæta áfram gæsluvarðhaldi á grundvelli a. liðar 1. mgr. 95. gr. laga nr. 88/2008 um meðferð sakamála og einangrun á meðan á gæsluvarðhaldinu stæði.

 

Dómur Hæstaréttar.

Mál þetta dæma Helgi I. Jónsson hæstaréttardómari og Guðrún Erlendsdóttir og Karl Axelsson settir hæstaréttardómarar.

Varnaraðili skaut málinu til Hæstaréttar með kæru 8. desember 2014, sem barst réttinum ásamt kærumálsgögnum degi síðar. Kærður er úrskurður Héraðsdóms Reykjavíkur 8. desember 2014, þar sem varnaraðila var gert að sæta gæsluvarðhaldi allt til mánudagsins 15. desember 2014 klukkan 16 og einangrun meðan á því stendur. Kæruheimild er í l. lið 1. mgr. 192. gr. laga nr. 88/2008 um meðferð sakamála. Varnaraðili krefst þess aðallega að hinn kærði úrskurður verði felldur úr gildi, en til vara að gæsluvarðahaldinu verði markaður skemmri tími og að honum verði ekki gert að sæta einangrun.

Sóknaraðili krefst staðfestingar hins kærða úrskurðar.

Varnaraðili er undir rökstuddum grun um brot sem varðar fangelsisrefsingu samkvæmt 211. gr., sbr. 20. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940. Þá eru vegna rannsóknarhagsmuna uppfyllt skilyrði a. liðar 1. mgr. 95. gr. laga nr. 88/2008 til að varnaraðili sæti gæsluvarðhaldi þann tíma sem krafist er og einangrun meðan á því stendur, sbr. 2. mgr. 98. gr. sömu laga. Samkvæmt því verður hinn kærði úrskurður staðfestur.

Dómsorð:

Hinn kærði úrskurður er staðfestur.

 

Úrskurður Héraðsdóms Reykjavíkur 8. desember 2014.

Lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu hefur krafist þess að Héraðsdómur Reykjavíkur úrskurði að X, kt. [...], verði gert að sæta áframhaldandi gæsluvarðhaldi, allt til mánudagsins 15. desember 2014 kl. 16:00. Þá er gerð krafa um að kærði sæti einangrun á meðan á gæsluvarðhaldinu stendur.

Í greinargerð lögreglu kemur fram að að kvöldi 23. nóvember sl. hafi lögreglu borist tilkynning um slasaðan mann að [...] í [...]. Þegar lögreglan hafi komið á vettvang hafi komið í ljós að þar hafði maður, A verið stunginn í brjóstholið. Hafi hann verið lífshættulega slasaður og hafi vart verið hugað líf við komu á slysadeild. Tveir menn hafi verið á vettvangi með brotaþola, B og C. Skömmu síðar hafi Y og X komið á vettvang og hafi þeir allir verið handteknir í þágu rannsóknar málsins.

Eftir að mennirnir höfðu verið yfirheyrðir hafi verið tekin ákvörðun um að farið yrði fram á gæsluvarðhald yfir Y og X og hafi Héraðsdómur Reykjavíkur úrskurðað þá í gæsluvarðhald til dagsins í dag. Samkvæmt upplýsingum lögreglu höfðu X og Y komið að [...] ásamt þriðja manninum, Z skömmu áður en lögreglu hafi borið að garði. Hafi það verið grunur lögreglu að út frá þeim upplýsingum sem hafi legið fyrir að þeir þrír væru valdir að áverkum brotaþola. Z hafi síðan verið handtekinn nokkrum dögum síðar og gert að sæta gæsluvarðhaldi vegna málsins.

Samkvæmt upplýsingum lögreglu liggi nú fyrir að sakborningarnir hafi ráðist með höggum á brotaþola og vitnið C á heimili B umrætt sinn. Í kjölfar barsmíðanna sé brotaþoli stunginn en ekki sé ljóst hver það hafi verið sem stakk brotaþola en út frá gögnum lögreglu og framburði aðila af vettvangi séu X og Z grunaðir um það.

Kærði hafi verið yfirheyrður 4 sinnum vegna málsins en neiti sök. Hann kannast þó við að hafa verið á vettvangi og að hafa þar lent í átökum. Framburður sakborninga hafi verið óstöðugur og reikull en ítrekað hafi komið í ljós að sakborningar hafi ekki greint rétt frá atvikum máls og ferðum þeirra þetta kvöld. Mikil vinna hjá lögreglu hafi farið í að rannsaka sannleiksgildi frásagna. Þá liggi ekki ljóst fyrir hvort fleiri einstaklingar hafi upplýsingar um málsatvik, þá fyrir utan þau vitni sem lögregla eigi enn eftir að ræða við.

Það sé mat lögreglustjóra að lagaskilyrðum rannsóknargæslu sé fullnægt í máli þessu enda sé kærði nú undir sterkum rökstuddum grun um tilraun til manndráps, þannig að varði við 211. gr., sbr. 20. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940.  Þá sé rannsókn málsins hvergi nærri lokið en yfirheyra þurfi vitni sem ekki hafi náðst í og fjölda þeirra vitna sem áður hafi verið yfirheyrð aftur. Því sé afar brýnt að kærða verði gert að sæta áfram gæsluvarðhaldi, þannig að hann fái ekki tækifæri til að  torvelda rannsókninni, s.s. með því að koma undan munum, hafa áhrif á aðra samseka eða vitni en í því ljósi sé rétt að benda á að enn hafi árásarvopnið ekki fundist.

Sakarefni málsins sé talið varða við 211. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940, en brot gegn ákvæðinu geti varðað fangelsi ævilangt ef sök sannast. Um heimild til gæsluvarðhalds sé vísað til a-liðar 1. mgr. 95. gr. laga um meðferð sakamála nr. 88/2008. Um heimild til einangrunar á meðan á gæsluvarðhaldinu stendur sé vísað til b-liðar 1. mgr. 99. gr. sömu laga.

Niðurstaða:

Að mati dómsins er fyrir hendi rökstuddur grunur um að kærði hafi átt þátt í því broti sem að ofan er lýst og er ætlað brot talið varða við 211. gr. almennra hegningarlaga, sbr. 20. gr. sömu laga. Er því uppfyllt skilyrði 1. málsliðar 1. mgr. 95. gr. laga nr. 88/2008. Rannsókn málsins er í fullum gangi og enn á eftir að ljúka skýrslutökum af vitnum og taka skýrslur af kærða. Þá liggur niðurstaða DNA rannsóknar ekki fyrir. Þykir því nauðsynlegt að kærði sæti áfram gæsluvarðhaldi til að fyrirbyggja að hann torveldi rannsókn málsins á nokkurn hátt, sbr. a-lið 1. mgr. 95. gr. laga nr. 88/2008. Þá er fallist á að uppfyllt séu skilyrði til að kærði sæti einangrun meðan á gæsluvarðhaldi stendur sbr. b-lið 1. mgr. 99. gr. sömu laga. Er því fallist á kröfu lögreglustjóra um að kærði sæti gæsluvarðhaldi með þeim hætti sem nánar greinir í úrskurðarorði.

Sigrún Guðmundsdóttir héraðsdómari kvað upp þennan úrskurð.

Ú R S K U R Ð A R O R Ð:

Kærði, X, kt. [...], skal sæta áframhaldandi gæsluvarðhaldi, allt til mánudagsins 15. desember 2014 kl. 16:00. Kærði skal sæta einangrun á meðan á gæsluvarðhaldinu stendur.