Fimmtudaginn 5. júní 2008.
Nr. 334/2007.	A. Karlsson ehf. (Heimir Örn Herbertsson hrl.) gegn Rafni Þorsteinssyni (Guðmundur B. Ólafsson hrl.)

 

Vinnusamningur. Uppsögn. Orlof. Trúnaðarskylda.

R, sem hóf störf hjá AK ehf. á árinu 2004 og gegndi starfi sölustjóra, sagði upp starfi sínu hjá félaginu 16. maí 2006. Þann 19. júní sama ár gerði AK ehf. starfslokasamning við R þar sem kveðið var á um að félagið óskaði ekki eftir frekari vinnuframlagi R það sem eftir lifði af þriggja mánaða uppsagnarfresti að öðru leyti en til ráðgjafar um einstök verkefni. Með bréfi AK ehf. 24. júlí 2006 tilkynnti félagið að það myndi ekki inna af hendi frekari greiðslu til R þar sem einsýnt væri að hann hefði ráðið sig til starfa hjá samkeppnisaðila félagsins F ehf. Hélt AK ehf. því fram að R hefði unnið við að koma á tengslum milli þess fyrirtækis og viðskiptavina AK ehf. og því brotið við sig trúnað. Deilt var um hvort AK ehf. bæri að greiða R laun í uppsagnarfresti auk orlofs. Í dómi Hæstaréttar kom fram að R hefði fyrst þegið laun frá F ehf. eftir að ráðningarsambandi hans við AK ehf. lauk. Sú trúnaðarskylda sem hvíldi á R á uppsagnarfresti fól ekki í sér bann við að R leitaði sér að starfi, jafnvel hjá samkeppnisaðila, enda var ekki samið sérstaklega um að R réði sig ekki til fyrirtækis í samkeppni við AK ehf. Þá var ekki talið sýnt fram á að R hefði búið yfir sérstakri vitneskju um reksturinn sem teldist til atvinnuleyndarmála í skilningi 2. mgr. 13. gr. laga nr. 57/2005. Þótti jafnframt ósönnuð sú fullyrðing AK ehf. að R hefði eytt tölvugögnum úr tölvu þeirri er R hafði afnot af í starfi sínu. Voru kröfur R samkvæmt þessu því teknar til greina. 

 

Dómur Hæstaréttar.

Mál þetta dæma hæstaréttardómararnir Árni Kolbeinsson, Ingibjörg Benediktsdóttir og Ólafur Börkur Þorvaldsson.

Áfrýjandi skaut málinu til Hæstaréttar 26. júní 2007. Hann krefst aðallega sýknu af kröfu stefnda, en til vara að hún verði lækkuð. Þá krefst hann málskostnaðar í héraði og fyrir Hæstarétti.

Stefndi krefst staðfestingar héraðsdóms og málskostnaðar fyrir Hæstarétti.

I.

Málavextir eru í stuttu máli þeir að áfrýjandi er einkahlutafélag sem rekur starfsemi á sviði heildverslunar meðal annars með lækningavörur og eldhúsvörur. Stefndi mun hafa ráðið sig til starfa hjá áfrýjanda á árinu 2004 og starfaði hjá  honum til 19. júní 2006. Sinnti hann störfum sölustjóra eldhústækjadeildar. Skipulagsbreytingar urðu hjá áfrýjanda á vormánuðum 2006 en í apríl það ár var forstjóra áfrýjanda sagt upp störfum og nýr ráðinn. Í kjölfarið sögðu margir starfsmanna áfrýjanda upp störfum, þar á meðal stefndi 16. maí 2006. Fastus ehf. var stofnað í maí 2006 og mun meðal annars hafa stefnt að viðskiptum með sambærilegar vörur og áfrýjandi. Framkvæmdastjóri þess fyrirtækis hafði um það bil tíu árum áður verið framkvæmdastjóri hjá áfrýjanda. Áfrýjandi gerði starfslokasamning við stefnda 19. júní 2006 og er hann tekinn orðrétt upp í hinum áfrýjaða dómi. Þar var meðal annars kveðið á um að áfrýjandi óskaði ekki eftir vinnuframlagi stefnda það sem eftir lifði af þriggja mánaða uppsagnarfresti að öðru leyti en til ráðgjafar um einstök verkefni. Skyldi stefndi fá greidd laun og orlof í uppsagnarfresti auk tilgreindra aukagreiðslna. Áfrýjandi gerði einnig sambærilega starfslokasamninga við fleiri starfsmenn er sögðu upp störfum um svipað leyti. Áfrýjandi greiddi stefnda laun samkvæmt samningnum vegna júní 2006, en tilkynnti honum með bréfi 26. þess mánaðar að yrði staðreynt að stefndi hefði brotið gegn trúnaðarskyldum sínum við áfrýjanda kæmi ekki til frekari greiðslu til stefnda. Hinn 5. júlí 2006 birtist svo frétt í Viðskiptablaðinu þar sem haft er eftir framkvæmdastjóra Fastus ehf. að félagið yrði í samkeppni við áfrýjanda. Tveir fyrrum starfsmenn áfrýjanda hefðu þegar hafið störf hjá hinu nýja félagi og hefði það ráðið til starfa 15 af þeim 20 starfsmönnum sem hætt hefðu hjá áfrýjanda þá um vorið. Með bréfi 24. júlí 2006 tilkynnti áfrýjandi að hann myndi ekki inna af hendi frekari greiðslu til stefnda vegna þess að einsýnt væri að hann hefði ráðið sig til starfa hjá Fastus ehf. og unnið við að koma á tengslum milli þess fyrirtækis og viðskiptavina áfrýjanda. Stefndi kveðst hins vegar ekki hafa tekið ákvörðun um að hefja störf hjá Fastus ehf. fyrr en um miðjan ágúst 2006 og ekki hafið þar störf fyrr en að liðnum uppsagnarfresti, eða 1. september 2006. Bréf milli málsaðila og framburður aðila og vitna eru rakin í héraðsdómi.

Stefndi reisir dómkröfu sína á því að hann hafi sinnt starfsskyldum sínum gagnvart áfrýjanda sem beri að greiða honum laun í uppsagnarfresti samkvæmt starfslokasamningi. Málsástæður og lagarök stefnda eru nánar rakin í héraðsdómi og er dómkrafa hans sundurliðuð þar.

Áfrýjandi reisir dómkröfu sína einkum á því að sannað sé að stefndi hafi brotið trúnaðarskyldur gagnvart sér. Verði ekki talið að áfrýjandi hafi fært sönnur á þessa staðhæfingu sé rétt, eins og atvikum máls sé háttað, að slaka á sönnunarbyrðinni eða leggja hana á stefnda. Áfrýjandi vísar einnig til 2. mgr. 13. gr. laga nr. 57/2005 um eftirlit með óréttmætum viðskiptaháttum og gagnsæi markaðarins þar sem stefndi hafi haft vitneskju um atvinnuleyndarmál áfrýjanda. Hann heldur því jafnframt fram að stefndi hafi eytt tölvugögnum áfrýjanda. Byggir áfrýjandi á reglum samningaréttar um brostnar forsendur og ákvæðum 30. gr. og 33. gr. laga nr. 7/1936 um samningsgerð, umboð og ógilda löggerninga. Áfrýjandi hefur uppi gagnkröfu til skuldajafnaðar vegna tjóns sem hann kveðst hafa orðið fyrir við að missa viðskipti við birgja og viðskiptavild. Áfrýjandi vísar einnig til 25. gr. hjúalaga nr. 22/1928. Þá mótmælir hann sérstaklega kröfu stefnda um greiðslu orlofs og upphafstíma dráttarvaxta.

II.

Eins og að framan er rakið gerði áfrýjandi starfslokasamninga við marga starfsmenn sína á svipuðum tíma, þrátt fyrir að hann teldi sig þá hafa vitneskju um ætluð trúnaðarbrot starfsmanna, en aðspurð um þetta sagði framkvæmdastjóri áfrýjanda fyrir dómi: „Já, já. Það var auðvitað ástæðan fyrir því að við ákváðum þarna 19. júní að taka bara og losa okkur við það fólk ef við getum sagt það þannig vegna þess að það var alveg augljóst og af samtölum mínum við birgja m.a., fékk mörg samtöl frá birgjum þar sem þau voru að vinna á móti okkur...“ Þá er meðal gagna málsins staðgreiðsluyfirlit frá Ríkisskattstjóra er sýnir að stefndi þáði fyrst laun frá Fastus ehf. eftir að ráðningarsambandi hans við áfrýjanda lauk.

Meðan á uppsagnarfresti stóð bar stefndi sömu trúnaðarskyldur við áfrýjanda og með sama hætti og væri hann í starfi. Þær skyldur fólu þó ekki í sér bann við að stefndi leitaði sér eftir starfi, jafnvel hjá samkeppnisaðila áfrýjanda, enda var ekki sérstaklega um það samið að hann réði sig ekki til fyrirtækis í samkeppni við áfrýjanda að liðnum uppsagnarfresti.

Við mat á því hvort um brot á 2. mgr. 13. gr. laga nr. 57/2005  sé að ræða verður meðal annars að líta til þess hversu almenns eðlis viðkomandi upplýsingar eru, á hve margra vitorði þær eru og hversu auðvelt er fyrir utanaðkomandi mann að afla sér þeirra. Fram er komið að ýmsar upplýsingar um vörur áfrýjanda hafi verið aðgengilegar á heimasíðu hans. Ekki hefur verið sýnt fram á að stefndi hafi búið yfir sérstakri vitneskju um reksturinn sem teljist til atvinnuleyndarmála. Til sönnunar fullyrðingum sínum um að stefndi hafi eytt gögnum úr tölvu er hann hafði afnot af í starfi sínu hefur áfrýjandi einungis vísað til undirritaðrar yfirlýsingar og skýrslu starfsmanns tölvufyrirtækisins Parlogis ehf. fyrir dómi, en það mun vera í eigu sama fyrirtækis og áfrýjandi. Fallist er á með héraðsdómi að ósannað sé að stefndi hafi eytt slíkum gögnum. Samkvæmt öllu framanrituðu er hvorki í ljós leitt að stefndi hafi skýrt frá upplýsingum sem hann var bundinn trúnaði um gagnvart áfrýjanda né brugðist öðrum trúnaðarskyldum sínum við áfrýjanda þannig að honum hafi verið heimilt að stöðva launagreiðslur til stefnda.

Framkomin andmæli áfrýjanda við greiðslu lögbundins orlofs sem kveðið er á um í umræddum starfslokasamningi eru engum haldbærum rökum studd. Því verður hvorki á þau fallist né andmæli áfrýjanda við upphafstíma dráttarvaxta sem miðast við umsamda gjalddaga samkvæmt samningnum.

Samkvæmt öllu framansögðu verður hinn áfrýjaði dómur staðfestur.

Áfrýjanda verður gert að greiða stefnda málskostnað fyrir Hæstarétti eins og í dómsorði greinir.

Dómsorð:

Héraðsdómur skal vera óraskaður.

Áfrýjandi, A. Karlsson ehf., greiði stefnda, Rafni Þorsteinssyni, 100.000 krónur í málskostnað fyrir Hæstarétti.

 

Dómur Héraðsdóms Reykjavíkur 5. júní 2007.

Mál þetta, sem dómtekið var 8. maí 2007, er höfðað fyrir Héraðsdómi Reykjavíkur af Rafni Þorsteinssyni, kt. 170863-2329, Eskihlíð 8, Reykjavík, á hendur A. Karlssyni ehf., kt. 670976-0179, Brautarholti 28, Reykjavík, með stefnu sem birt var 24. október 2006.

Dómkröfur stefnanda eru að stefndi greiði honum 1.113.212 krónur ásamt dráttarvöxtum samkvæmt III. kafla vaxtalaga nr. 38/2001, af 504.818 krónum frá 1. ágúst 2006 til 1. september 2006 og frá þeim degi af 1.113.212 krónum til greiðsludags.  Krafist er að dæmt verði að dráttarvextir skuli leggjast við höfuðstól á tólf mánaða fresti, í fyrsta sinn 24. júlí 2007 en síðan árlega þann dag.  Þá er krafist málskostnaðar samkvæmt mati dómsins.

Dómkröfur stefnda eru að hann verði sýknaður af öllum kröfum stefnanda og að stefnandi verði dæmdur til að greiða félaginu málskostnað að skaðlausu.

 

Stefnandi greinir frá málavöxtum á þann veg að hann hafi starfað sem sölumaður eldhústækjadeildar hjá stefnda síðan á árinu 2004.   Mánaðarlaun hafi verið samkvæmt launaseðlum 470.000 kr. auk bifreiðarhlunninda að fjárhæð 30.818.  Þá hafi aðilar samið um að stefndi greiddi einnig símakostnað stefnanda í uppsagnarfresti, 4.000 kr. á mánuði, þ.e. fyrir júní, júlí og ágúst 2006.

Sagt er frá því að stefnandi hafi sagt um störfum hjá stefnda 16. maí 2006 vegna fyrirhugaðra breytinga í rekstri og uppsagnar framkvæmdarstjóra félagsins.  Starfslokasamningur hefði verið gerður við stefnanda 19. júní 2006 þar sem ekki hefði verið óskað eftir frekara vinnuframlagi stefnanda á uppsagnarfresti.  Samkvæmt starfslokasamningi hefði stefndi skuldbundið sig til að greiða laun á uppsagnarfresti eða til loka ágúst 2006 auk orlofs.

Vísað er til þess að stefnandi hafi fengið bréf frá lögmanni stefnda 26. júní 2006.  Þar segir:

 

Til LEX hafa leitað fyrirsvarsmenn A. Karlssonar ehf.  Fyrir liggur að þér hafið, ásamt nokkrum öðrum starfsmönnum A. Karlssonar ehf., sagt upp störfum hjá félaginu.  Umbj. okkar hefur fengið um það upplýsingar að þeir starfsmenn, sem sagt hafa upp störfum, hyggist stofna félag í samkeppni við A. Karlsson ehf.

Af þessu tilefni vill umbj. okkar koma eftirfarandi á framfæri.

Á yður hvíla víðtækar trúnaðarskyldur gagnvart A. Karlssyni ehf.  Rétt er að rekja í stuttu máli hvað felst í þessum skyldum.

Ljóst er samkvæmt 27. gr. samkeppnislaga og 13. gr. laga um eftirlit með óréttmætum viðskiptaháttum og gagnsæi markaðarins að þér eruð bundnir fullum trúnaði um upplýsingar sem þér fenguð vitneskju um sem starfsmaður A. Karlssonar ehf.  Gildir trúnaðurinn á meðan þér eruð í starfi hjá A. Karlssyni ehf., í uppsagnarfresti yðar og í að minnsta kosti þrjú ár frá starfslokum yðar að telja.

Í trúnaðarskyldunni felast m.a. algjört bann við hagnýtingu upplýsinga um allan rekstur A. Karlssonar ehf.  Eruð þér því bundinn trúnaði um allar upplýsingar um viðskiptavini og birgja A. Karlssonar ehf.  Þannig er yður óheimilt að hagnýta upplýsingar um hvaða aðilar eru í viðskiptum við félagið.  Fellur hér ennfremur undi bann við því að taka við viðskiptum við þessa aðila hverjum nafni sem þau viðskipti nefnast.

Verði það staðreynt að þér hafið brotið gegn þessum skyldum mun félagið ekki geta setið aðgerðalaust gagnvart hátterni yðar og mun grípa til allra þeirra aðgerða sem lög leyfa í þessu skyni.  Kunna aðgerðirnar m.a. að fela í sér kröfu um lögbann og fullar skaðabætur vegna alls tjóns sem félagið verður sýnilega fyrir.  Þá kann að koma til þess að greiðslur í uppsagnarfresti verði stöðvaðar og eftir atvikum farið fram á endurgreiðslu launa.

 

Þá er vísað til bréfs lögmanns stefnda til stefnanda 24. júlí 2006 þar sem m.a. segir:

 

Eins og áður hefur komið fram telur umbjóðandi minn að þér hafið brotið gegn skyldum yðar gagnvart félaginu.  Vísast til bréfs dags. 26. júní 2006 þar að lútandi.  Felast brotin meðal annars í þátttöku yðar í samkeppni við umbjóðanda minn á uppsagnafresti.  Umbjóðandi minn telur einsýnt að þér hafið ráðið yður til starfa hjá Fastus ehf., sbr. yfirlýsingu stjórnarformanns félagsins á opinberum vettvangi.  Þá hafa vitni greint umbjóðanda mínum frá þessum aðgerðum yðar.  Ljóst er að háttsemi yðar og nokkurra annarra fyrrverandi starfsmanna umbjóðanda míns, sem áður hefur verið rakin, er til þess fallin að valda félaginu verulegu tjóni.  Umbjóðandi minn getur ekki fellt sig við að þér þiggið laun frá félaginu meðan þér starfið við það að ná með ótilhlýðilegum hætti birgjum og viðskiptavinum umbjóðanda míns.

Með hliðsjón af framangreindu hefur umbjóðandi minn tekið þá ákvörðun að greiða yður ekki frekari laun í uppsagnarfresti.  Kemur því hvorki til greiðslu launa næstu mánaðamót né eftir það tímamark.  Áunnið orlof verður innt af hendi.  Samhliða því að tilkynna yður framangreint er enn á ný skorað á yður að láta af aðgerðum yðar sem eru til þess fallnar að skaða hagsmuni umbjóðanda míns.  Af hálfu umbjóðanda míns er ítrekaður áskilnaður um frekari aðgerðir.

 

Stefnandi greinir frá því að stefndi hafi ekki greitt honum laun vegna júlí og ágúst 2006 auk orlofs samkvæmt starfslokasamningi.  Áunnið orlof vegna fyrra orlofsárs hafi verið greitt í lok ágúst en ekki hafi verið greidd orlofslaun vegna júlí og ágúst 2006.  Þá segir að hann hafi hafið störf hjá nýjum vinnuveitanda, Fastus ehf., í byrjun september 2006.

 

Af hálfu stefnda er aðdraganda þessa máls lýst á þann veg að félagið, sem er einkahlutafélag, reki starfsemi á sviði heildverslunar með lækningavörur, eldhúsvörur o.fl.  Stefnandi hafi hafið störf hjá félaginu á árinu 2004 og starfað hjá því til 19. júní 2006.  Hann hafi sinnt störfum sölustjóra eldhústækjadeildar.

Þá segir að verulegar breytingar hafi orðið á starfsmannahaldi félagsins í maí 2006.  Meirihluti lykilstarfsmanna félagsins hafi sagt upp störfum nánast á sama tíma.  Þar á meðal stefnandi, en hann hefði sagt upp með bréfi, dags. 16. maí 2006, sbr. dskj. nr. 3.  Starfslokasamningur hafi verið gerður, sbr. dskj. nr. 4.  Þar komi fram að ekki væri óskað eftir starfsframlagi stefnanda frá 19. júní 2006 að öðru leyti en til ráðgjafar um einstök verkefni.  Samið hefði verið um að félagið greiddi stefnanda laun í uppsagnarfresti í þrjá mánuði eftir starfslok hans, þ.e. fyrir júní til ágúst 2006.  Fengi hann greidd laun annars staðar en frá félaginu skyldu þau dragast frá launagreiðslum í uppsagnarfresti.  Þá komi fram að stefnandi skyldi afhenda félaginu við starfslok öll gögn, sem því tilheyrðu og hann hefði undir höndum, t.d. gögn sem nauðsynleg væru til reksturs og uppgjörs þess og til lögbundinnar skýrslugerðar.

Greint er frá því að bæði fyrir og eftir starfslok stefnanda og fleiri lykilstarfsmanna hafi farið að bera á því að birgjar, sem höfðu átt viðskipti við félagið, hættu sem viðskiptavinir hjá því.  Á annan tug birgja hefðu hætt viðskiptum við félagið á þessum tíma og flestir þeirra hafið viðskipti við Fastus ehf.  Fastus ehf. hafi hins vegar verið stofnað um það leyti sem stefnandi og aðrir lykilstarfsmenn hættu störfum hjá stefnda, A. Karlssyni ehf.  Samþykktir Fastus ehf. væru dags. 11. maí 2006, sbr. dskj. nr. 12.

Vísað er til þess að forsvarsmenn stefnda hafi vitað að fyrrum starfsmenn félagsins, þar á meðal stefnandi, hefðu leitað eftir að ná til Fastus ehf. birgjum, sem höfðu verið í áralöngum viðskiptum við stefnda.  Stefnandi hefði þannig brotið skyldur sínar gagnvart stefnda og valdið stefnda tjóni.  Ekki hafi farið saman að stefnandi þægi laun hjá stefnda á sama tíma og hann freistaði þess að ná til sín viðskiptum við aðila, sem voru í viðskiptum við stefnda.

 

Stefnandi byggir á því að aðilar hafi gert samning um starfslok sín hjá stefnda.  Þar komi fram að vinnuframlagi stefnanda á uppsagnarfresti væri hafnað en stefndi skuldbindi sig til að greiða laun til loka uppsagnarfrests hinn 31. ágúst 2006.  Stefndi hefði ekki staðið við starfslokasamninginn.  Í þessu sambandi er vísað til bréfs lögmanns stefnda til stefnanda, dags. 24. júlí 2006, sem áður var greint frá.

Stefnandi hafnar því að ávirðingar þær, sem fram koma í bréfinu frá 24. júlí 2006, eigi við rök að styðjast.  Stefnandi hafi ekki starfað fyrir annan aðila á uppsagnarfresti.

Stefnandi vísar til þess að hann eigi rétt á því að ráða sig til starfa hjá nýjum vinnuveitanda og hefja þar störf eftir að uppsagnarfresti lýkur hjá fyrri vinnuveitanda, hvort sem um samkeppnisaðila væri að ræða eða ekki.  Engin ákvæði í ráðningarsamningi hans við stefnda kveði á um samkeppnisbann eftir starfslok.

Kröfu sína sundurliðar stefnandi þannig:

 

        Mánaðarlaun vegna júlí 2006                        470.000 kr.

        Mánaðarlaun vegna ágúst 2006                        470.000 kr.

        Bifreiðahlunnindi v/júlí 2006                        30.818 kr.

        Bifreiðahlunnindi v/ágúst 2006                        30.818 kr.

        Orlof vegna júlí og ágúst 2006                        103.576 kr.

        Símakostnaður vegna júlí og ágúst 2006                        8.000 kr.

                                Höfuðstóll                        1.113.212 kr.

 

Stefndi byggir á því að stefnandi hafi brotið trúnaðarskyldur gagnvart félaginu.  Stefnda hefði því verið heimilt að stöðva launagreiðslur til stefnanda.  Stefndi vísar til ákvæða 2. mgr. 13. gr. laga um eftirlit með óréttmætum viðskiptaháttum og gagnsæi markaðarins nr. 57/2005 í þessu sambandi.

Þá reisir stefndi kröfur sínar á því að stefnandi hafi brotið á félaginu með meðferð sinni á tölvupósti í eigu félagsins.

Stefndi byggir á því að stefnandi hafi með hátterni sínu valdið stefnda verulegu fjárhagstjóni.  Gagnkrafa væri gerð á hendur stefnanda til skuldajafnaðar sem nemi heildarfjárhæð dómkröfu stefnanda samkvæmt 28. gr. laga um meðferð einkamála nr. 91/1991.

 

Stefnandi gaf skýrslu fyrir rétti.  Hann sagði m.a. að hinn 1. september 2004 hafi hann hafið störf hjá stefnda.  Hafi hann starfað sem sölumaður í eldhústækjadeild.  Kvaðst hann vera matreiðslumeistari að mennt.  Starf hans hjá stefnda hafi falist í sölu á eldhústækjum og búnaði er tengdist eldhúsum.  Hafi hann unnið að þessu ásamt fimm öðrum í hústækjadeildinni.  Hann hafi ekki verið sölustjóri.

Stefnandi sagði að ástæða þess að hann sagði upp störfum hjá stefnda hafi verið breytingar sem honum hefði ekki litist á.  Miklar breytingar á starfsmannahaldi o.fl.  Kvaðst hann hafa sagt upp seinna en aðrir.  Hafi hann viljað sjá hvernig þetta yrði.  Komið hefði í ljós að flestir af starfsfélögum hans hafi ætlað að hætta þannig að hann missti áhuga á að vera þarna lengur.  Hafi hann viljað leita eitthvað annað.

Eftir að hann sagði upp störfum, kvaðst stefnandi hafa haldið áfram að vinna hjá stefnda.  Hinn 19. júní 2006 hafi honum verið tjáð að hann ætti að hætta.  Gerður hafi verið starfslokasamningur við hann og hann beðinn að yfirgefa húsið.  Hafi hann þá sagt Lindu að hann væri með eitt verkefni, sem hann þyrfti að klára, og hefði lofað að senda gögn um það þennan sama dag.  Hafi hann spurt hana hvort hann mætti klára það áður enn hann færi.  Hafi hann sent henni afrit af því og síðan hafi honum verið fylgt út af fólki, sem stefndi hafði fengið til þeirra verka.

Þegar hann ákvað að hætti störfum, kvaðst stefnandi ekki hafa óttast um atvinnumöguleika.  Hann væri matreiðslumeistari að mennt og hefði mikla möguleika í því starfi þó að annað kæmi ekki til, til dæmis í sölumennsku yfirleitt.   Hann hefði vafalaust getað fengið vinnu við það.

Stefnandi sagði að honum hefði verð boðin vinna hjá Fastus um mánaðamótin júní/júlí.  Honum hefði verið boðin vinnan frá 1. september 2006, þegar uppsagnarfresti hans hjá stefnda lauk.  Hafi hann ekki tekið ákvörðun um að þiggja það fyrr en um miðjan ágúst og hafið störf hjá Fastus hinn 1. september 2006.

Stefnandi kvaðst ekki hafa haft samband við erlenda birgja til að fá þá í viðskipti við Fastus á meðan uppsagnarfrestinum stóð.  Hann hefði ekki verið í sambandi við neina viðskiptamenn.  Viðskiptamenn hefðu ekki haft samband við hann á þessum tíma.  Stefndi hefði heldur ekki leitað til hans á þessu tímabili.

Stefnandi kvaðst ekki hafa búið yfir atvinnuleyndarmáli úr starfsemi stefnda þegar hann hætti hjá stefnda.  Hann kvaðst ekki hafa haft upplýsingar um fjárhæð samninga eða skrár um viðskiptavini og sérstaka þekkingu um viðskipti milli stefnda og birgja, nema upplýsingar og skrár, sem allir starfsmenn stefnda höfðu aðgang að í tölvum, en þar væri um fleiri þúsund vörunúmer að ræða.

Stefnandi kvaðst ekki hafa eytt upplýsingum úr tölvupósti sínum áður en hann hætti störfum hjá stefnda.  Honum hafi verið fylgt út.  Rangt væri að hann hefði eytt tölvupósti.  Hann sagði að tekið hefði verið upp svokallað back-up hjá stefnda af tölvupósti.  Hann kvaðst engin gögn hafa tekið með sér frá stefnda þegar hann hætti hjá félaginu, enda hafi honum verið fylgt út.  Honum hefði verið tjáð af ‘ráðgjöfum’ stefnda að gott væri fyrir hann að vera fylgt út því að þá væri ekki hægt að saka hann á síðari stigum um að hafa tekið eitthvað með sér.

Stefnandi kvaðst hafa orðið hluthafi í Fastus í desember 2006.

Stefnandi sagði að menn hefðu tekið forstjóraskiptunum í apríl 2006 misjafnlega.  Stefnandi kvaðst hafa haft góð samskipti við Harald og hafi ekki verið ánægður með að hann skyldi hætta.  Hafi hann viljað hugsa sinn gang í því sambandi.  Þess vegna hefði hann ákveðið að bíða með að segja upp og sjá hvernig þetta myndi þróast.  Menn hefðu ekki talað sín í milli um að stofna eigið félag.  Aldrei hefði verið rætt um slíkt.

Stefnandi sagði að hann hefði haft samband við tugi birgja fyrir stefnda.

Stefnandi kvaðst halda að myndin, sem birtist á fremstu síðu á dskj. nr. 21, hafi verið tekin í byrjun september 2006.

Stefnandi sagði að m.a. hefði ráðið ákvörðun hans um að fara til Fastus að yfirmaður hans, Þórður Ásmundsson, var kominn þangað.  Hafi hann verið búinn að vinna með Þórði, sem verið hafði sölustjóri hjá stefnda, og líkað vel að vinna með honum.

Stefnandi kvaðst ekki í starfi sínu hjá stefnda hafa aflað umboða eða viðskiptatengsla í þá veru.

 

Linda Björk Gunnlaugsdóttir, forstjóri stefnda, gaf skýrslu fyrir rétti.  Hún sagði m.a. að hún hefði verið ráðin forstjóri stefnda í lok apríl 2006.  Hinn 26. apríl hafi starfsmannafundur verið haldinn.  Fyrst hafi átta manna fundur verið haldinn.  Þar hefði Bjarni Halldórsson talað fyrir hönd starfsmanna og talað til hennar fyrir hönd allra starfsmannanna.  Hann hefði tjáð henni að eftir starfsmannafundinn yrði ákveðið hvort megnið af starfsmönnunum myndi ganga út vegna þess að þeir væru á móti ákvörðun stjórnar stefnda.  Fengi hún að vita það á föstudaginn.  Síðan hafi verið haldinn starfsmannafundur aftur, þar sem þetta var tilkynnt og Haraldur kvaddi.  Í kjölfarið hafi hún farið að ræða þetta við alla starfsmennina því að hagur fyrirtækisins hefði ekki verið að starfsmenn þess gengju út.  Mikil þekking hefði falist í starfsmönnunum o því brýnt að halda þeim.  Hefði hún rætt við hvern og einn, eða reynt það, og náð flestum fyrir helgi.  Þá hafi starfsmenn komið til hennar og beðið um „áfallahjálparfund“ þar sem þeim hafi fundist þetta það mikil „tragedía“ að þeir yrðu að fá hjálp til að komast yfir það.  Hafi henni þótt það sjálfsagt og boðið þeim að skipuleggja að geðlæknir hitti þau.  Þá hafi starfsmannafélagið ákveðið að gera það og gert það, en það hafi verið 1. maí.

Þegar hún mætti í vinnuna hinn 2. maí, en hún hefði þá aðeins frétt af fundinum, hafi tíu manns staðið fyrir utan dyrnar hjá henni til að segja upp störfum.  Þetta hefði verið fyrsti dagur hennar í starfi.  Nokkrir þeirra hefðu lýst því yfir að þeir ætluðu í samkeppni við stefnda, t.d. Þórður.  Hann hefði sagt henni að þeir hefðu verið að ræða það lengi.  Þessi tíu manna hópur hefði viljað kaupa A. Karlsson ehf. en ekki fengið það.  Þess vegna hefðu þeir rætt það lengi sín í milli að stofna fyrirtæki.  Hafi Þórður sagt henni að hann ætlaði að gera það og beðið hana um að fá að hætta strax.  Það hefði hann fengið.

Linda Björg sagði að Guðrún Gunnarsdóttir hefði komið stuttu síðar til hennar með sömu skilaboð.  Vegna fyrirtækisins hefði hún þurft á því að halda að Guðrún starfaði aðeins lengur og hafi Guðrún hætt um miðjan maí.

Starfsmennirnir, sem sögðu upp 1. maí, og nokkrir, sem komu síðar, hefðu flestir farið fram á að vinna uppsagnarfrestinn.  Í sumum tilvikum hefði hún beðið þá um það og beðið þá um að skoða hug sinn í þessu sambandi.  Hafi hún reynt að halda þeim en allt hafi komið fyrir ekki.  Eftir á að hyggja hafi augljóslega verið undirbúningur að þessu.  Fólk hefði ákveðið að hætta saman.

Linda Björg kvaðst hafa orðið þess áskynja að menn voru að starfa í samkeppni við stefnda þó þeir þægju laun hjá stefnda.  Það hafi verið ástæðan fyrir því að hinn 19. júní hafi verið ákveðið að losa stefnda við þetta fólk.  Þetta hefði verið augljóst.  Af samtölum hennar, m.a. við birgja, hefði komið ljós að þessir starfsmenn voru að vinna á móti stefnda.  Hefðu þessir starfsmenn lýst því yfir við birgja að engir yrðu eftir hjá stefnda, fyrirtækið væri ónýtt.  Atorka væri að eyðileggja fyrirtækið og þeir hafi lýst því að engin framtíð væri í fyrirtækinu ef þeir myndu hætta þar.  Ljóst hefði verið að birgjarnir höfðu mjög miklar áhyggur og að gert hefði verið í því að skapa kvíða hjá þeim.  Þetta hefði komið stefnda mjög illa.

Þegar hún fékk sannanir fyrir því að þessir starfsmenn stefnda voru í samkeppni við fyrirtækið - en birgjar hefðu beinlínis sagt henni það - kvaðst Lindu Björg hafa þótt óeðlilegt að greiða þessum starfsmönnum laun úr því að þeir væru búnir að ákveða að fara í samkeppni við stefnda.

Linda Björg sagði að nokkrir birgja, sem hefðu verið í viðskiptum við stefnda, hefðu hætt hjá félaginu.  Þetta hefði gerst þegar umræddir starfsmenn voru enn í uppsagnarfresti hjá stefnda.  Þessir birgjar hefðu fengið staðfestingu hjá Jóni Garðari, mjög snemma þetta sumar, að þessir starfsmenn myndu ganga til liðs við Fastus.  Hér hafi sérstaklega verið um að ræða birgja á heilbrigðissviðinu.  Um vörur væri að ræða, sem mikla þekkingu þurfi til að selja.  Birgjar hefðu tekið ákvörðun um viðskipti við Fastus á þessum grundvelli, en Fastus hefði ekki haft þessa þekkingu á þeim tíma.

Linda Björg sagði að aðalatriðið fyrir viðskipti á sviði stefnda væru góð umboð.  Samband næðist ekki við birgja nema á grundvelli reynslu fólks sem gæti selt vöruna.  Stefndi hefði ‘í dag’ náð nýjum umboðum vegna þess að stefndi hefði nú á að skipa reyndu starfsfólki sem hæft væri til að selja þessa vöru.

Linda Björg sagði að eytt hefði verið tölvupósti úr tölvukerfi stefnda.  Hafi hún sjálf skoðað tölvupóstana.  Þetta hefði verið stór ákvörðun.  Hafi hún varið tíma í þetta vegna þess að félagið hefði orðið að reyna að loka fyrir götin, sem augljóslega voru komin, og búin að valda fyrirtækinu skaða.  Við skoðun á ‘e-maili’ hvers og eins, hafi hún tekið eftir því, að þar vantaði visst tímabil úr flestum af ‘e-mailunum’.  Dagsetningar hefðu verið þar til fólkið sagði upp og til þess tíma að það hætti störfum.  Meðal annars væri þetta þannig að maður geymi í ‘foldinum’ aðalbirgja.  Augljóslega hafi það verið venja í fyrirtækinu. ‘Foldar’ frá þeim birgjum, sem hættu hjá stefnda hefðu verið tómir og engin saga um það, ekki einu sinni síðustu dagana, sem fólkið var við vinnu, enda þótt hún vissi að það hefði á þessum tíma verið í samskiptum við birgjana og e-mail-samskiptum.  Linda Björg kvaðst hafa rætt við lögmann stefnda í þessu sambandi og fengið tölvudeildina hjá Parlogis til að skoða þetta nánar, en Parlogis hafði annast tölvumál stefnda.

Linda Björg staðfesti að hafa skoðað e-mail starfsmanna.  Hún hafi ekki látið starfsmenn vita af því.  Hún hefði gert þetta í samráði við lögfræðing, en um eign fyrirtækisins hafi verið að ræða.

Linda Björg sagði að netföng starfsmanna hefðu verið lokuð daginn sem þeir hættu hinn 19. júní 2006.  Eitt þessara e-maila hefði verið notað aftur, e-mail Guðrúnar.  Ráðin hefði verið önnur með því nafni, sem fengið hefði e-mail addressuna ‘Guðrún’, í september 2006.  E-mail Guðrúnar hefði verið lokað 5. maí og opnað aftur í september.

Linda Björg sagði að Parlogis væri í eigu Atorku.

Linda Björg sagði að menn hefðu eytt tölvupósti, enda þótt þeir hefðu vitað að ‘back-up’ væri tekið af honum.  Eyða mætti honum úr ‘eyddu’.  Allir starfsmenn hefðu vitað að það var tekið upp á spólur og yrði til í fimm vikur.

             Linda Björg sagði að stefndi hefði orðið af viðskiptum vegna þess að tölvupósti var eytt vegna þess að samskipti hafi með þessu hætt við birgja, þar sem starfsmenn stefnda hefðu sagt þeim, að þeir væru að fara annað.

             Aðspurð sagði Linda Björg að gerð hefði verið krafa á Aðalstein Karlsson vegna kröfu sem gerð var á hendur Bjarna Jóni Halldórssyni.  Hún sagði að krafa á hendur Bjarna, vegna 7.000.000 króna greiðslu til Austurbrúar ehf., væri ekki að fullu greidd.  Hún sagði að ekki hefði verið samþykkt ‘leiðrétting’ á viðskiptamannareikningi Aðalsteins að fjárhæð 536.787 kr.  Hún kvaðst ekki vita, hvort þessi færsla hefði verið samþykkt í bókhaldi fyrirtækisins fyrir árið 2005.

             Linda Björg sagði að Parlogis væri á sölu og til stæði að selja fyrirtækið.

 

Haraldur Gunnarsson gaf skýrslu fyrir rétti.  Hann sagði m.a. að hann hefði starfað meira og minna, með hléum, fyrir stefnda frá 1981 til 2006.  Hann hefði verið framkvæmda-stjóri fyrirtækisins frá því í nóvember 2000 þar til í lok apríl 2006.

             Lagt var fyrir Harald dskj. nr. 15, sem er bréf hans til lögmanns stefnanda, dagsett 7. mars 2007.  Hann sagði að þetta væri svar hans við bréfi sem hann hefði fengið frá lögmanni stefnanda.  Hann sagði að fyrirtækið hefði lent í bruna seint á síðasta áratug.  Bruni hefði orðið í herbergi við hliðina á tölvuherberginu og hafi það vakið óhug meðal þeirra.  Fyrirtækið hefði síðan verið selt í árslok 2000 og þá hefðu þeir lent í því að kaupverðið var byggt á bókhaldsgögnum, sem ekki hefðu reynst alveg rétt, eftir skipti á bókhaldskerfi, en gögn, er fóru á milli, hefðu skolast til.  Kaupverðið á fyrirtækinu hefði verið „tekið upp“ og afkoman á árinu 2001 látin ráða því hvert var endanlegt kaupverð á A. Karlssyni ehf.  Þetta mál kvað Haraldur hafa verið ótengt honum.  Það hafi verið milli kaupanda og seljanda.

             Í lok ársins 2001 sagði Haraldur, að fyrirtækið hefði orðið fyrir „tölvuslysi“.  Keyptir höfðu verið nýir diskar, sem reynst hefðu vera skemmdir, þannig að þeir hefðu misst út tölvugögn í u.þ.b. tíu daga, þannig að öll afritunartaka fór í vaskinn.  Í framhaldi af því hafi „þeir“ ákveðið að taka þessi mál föstum tökum.  Niðurstaðan hefði orðið sú að gengið yrði til samstarfs við Parlogis, er þá hét Lyfjadreifing, um að þeir myndu sjá um öll tölvumál og einn af „okkar“ starfsmönnum, Árni Páll, sem nú væri hættur, hefði flust yfir.  Hafi „þeir“ talið þetta farsæla lausn.  Hafi verið farið yfir þessi mál á árunum 2002 og 2003 til að tryggja það að þetta væri í góðum höndum.

Haraldur kvaðst hafa skilið það svo að pottþétt ‘back-up’ væri á allri tölvuvinnslu hjá fyrirtækinu eftir þetta.  Hugmyndafræðin hefði verið sú að vera með tvöfalt kerfi, vera með spólur, sem teknar yrðu niðri í Brautarholti, og svo yrði krossafritun tekin hjá Parlogis.  Gulltryggt yrði að gögn myndu ekki aftur tapast.  Hafi gott samstarf verið við tölvudeildina hjá Parlogis.

Haraldur sagði að hann hefði skilið það svo að unnt væri að afturkalla eyddan tölvupóst eftir daginn.  Afrit væru tekin af öllum gögnum fyrirtækisins hvort sem það væri fjárhaldsbókhald eða gögn, sem tilheyrðu microsoft umhverfinu.

Haraldur staðfesti að hafa undirritað með Bjarna Halldórssyni greinargerð til Eiríks Þorlákssonar, lögmanns stefnda, dagsetta 22. nóvember 2006.  Í því samandi var vísað til „bakfærslu á kreditreikningi upp á 1.500.000 krónur“.  Haraldur sagði að á árinu 2001 hafi Aðalsteinn keypt tækjabúnað fyrir 5.000.000 króna.  Að vísu ekki í eigin nafni heldur í nafni fyrirtækis, sem hann muni ekki lengur hvað hét.  Aðalsteinn hafi staðgreitt búnaðinn.  Síðan hefði hann viljað skila vörunum á árinu 2002.  Hafi hann sagt Aðalsteini að hann myndi taka tækjabúnaðinn til baka á sama verði og Aðalsteinn hefði greitt fyrir hann.  Aðalsteinn hefði ekki viljað það vegna þess að verðið hafði þá lækkað, en gengið hafði styrkst frá árinu 2001 til ársins 2002.  Niðurstaðan hefði orðið sú að „við“ myndum selja þetta fyrir hann.  Hafi þetta verið að mjatlast út smátt og smátt.  Muni hann það rétt þá hafi það verið í janúar eða febrúar á árinu 2006 sem tveir hlutir hafi verið eftir, líklega ofn og kaffivél.  Muni hann það rétt þá hafi hann og Bjarni rætt um, að hugsanlega væri kominn kaupandi að ofninum, en varahlutir hefðu einnig verið teknir úr þessum tækjum.  Sanngjarnt væri því að kreditfæra þetta.  Hvenær þetta var rætt muni hann ekki.  Þetta mál hafi oft komið upp á borðið vegna þess að Aðalsteinn vildi ljúka þessu.  Kvaðst hann hafa rætt þetta einhvern tímann við Magnús Jónsson, sem þá var stjórnarformaður Atorku, sem er eigandi A. Karlssonar ehf.  Magnús hefði haft símasamband við hann og spurt hann um þetta mál.  Málið hafi verið hvenær þessu yrði lokið.  Tveir hlutir hafi verið eftir af tólf eða fjórtán hlutum, sem Aðalsteinn skilaði.

             Lögmaður stefnda sagði að þetta hafi verið þannig að Aðalsteinn var í viðskiptaskuld við stefna að fjárhæð u.þ.b. 3.000.000 kr.  Þetta hafi endað með því að einn kreditreikningur var gefinn út að fjárhæð u.þ.b. 1.500.000 kr. sem núllað hafi út stöðu Aðalsteins.  Spurði lögmaðurinn Harald hvort hann hefði komið að þessu.  Haraldur sagði að þessi kreditreikningur hefði verið gefinn út eftir að hann fór frá fyrirtækinu.  Hann kvaðst muna að ofninn var u.þ.b. 1.000.000 kr. virði og kaffivélin u.þ.b. 200.000 til 300.000 kr. virði.  Væri þetta lagt saman og virðisaukaskatti bætt við þá gæti þetta verið mjög svipuð upphæð.  Hvort hér væri um tilviljun að ræða kvaðst hann ekki vita.

             Lögmaður stefnda vísaði til þess að í umræddri greinargerð Haralds og Bjarna til sín segi m.a.: „Var þetta ekki talið óeðlilegt sérstaklega í ljósi þess að Aðalsteinn hafði oft aðstoðað A. Karlsson ehf. við að styrkja viðskiptasambönd og koma með góðar hugmyndir.“  Spurði lögmaðurinn Harald hvor þetta hefði verið ástæðan fyrir því að kreditreikningurinn hefði verið gefinn út á Aðalstein.  Haraldur sagði að á árinu 2002 þegar þetta kom upp þá hafi hann talið að „við“ værum að gæta hagsmuna félagsins með því að vilja ekki kreditfæra þetta.  Hafi verið talið að með því að „við“ reyndum að selja þetta þá væri farið bil beggja.  Síðan hefði þetta tekið miklu lengri tíma en við var búist.  Kvaðst hann halda að „við“ hefðum verið komnir með kaupanda að ofninum.

             Haraldur sagði að engar ákveðnar reglur hefðu gilt hjá félaginu um eyðingu tölvupósts.

 

Guðmundur Sævar Hreiðarsson, framkvæmdastjóri hjá stefnda, gaf skýrslu fyrir rétti.  Hann sagði m.a. að breytingar sem gerðar voru í lok apríl 2006 hjá stefnda hefðu slegið alla og komið á óvart.  Ef til vill ekki alls staðar, sökum þessa að lengi hefði eitthvað legið í loftinu og mikil fundahöld fyrir framan þá aðstöðu, sem hann var með - en hann hefði á þeim tíma verið sölustjóri fyrir röntgentæki hjá stefnda - og þar sem skrifstofa Haraldar var.  Þar hafi verið tíð fundahöld í desember og svo aftur í janúar þannig að maður hafi skynjað að eitthvað var í gangi.  Eins hefði honum fundist að ekki væri sami krafturinn í Haraldi, sem hann hefði starfað náið með, frá miðjum desember og þar til þetta leit dagsins ljós.  Auðvitað hefði þetta slegið alla vegna þess að Haraldur var vel liðinn og góður starfsmaður.

Guðmundur Sævar kvaðst hafa fengið símtal kvöldið áður en þetta var tilkynnt formlega.  Róbert Lee hefði hringt í hann og sagt honum að Haraldur hefði verið rekinn og þeir ákveðið að segja honum upp.  Hafi Róbert Lee spurt hann hvort þeir ættu ekki að taka sig til og stofna nýtt fyrirtæki.  Kvaðst hann ekki hafa gefið neitt út á það.  Morguninn eftir, þegar hann mætti til vinnu, hafi Bjarni, sem var fjármálastjóri, kallað á hann og nokkra af þeim sem voru að vinna á því svæði sem hann var með.  Þá hefðu flestir verið búnir að frétta þetta, búið að hringja í marga.  Á starfsmannafundi eftir hádegið klukkan eitt hefði formlega átt að tilkynna þetta.  Hefðu þeir farið inn til Bjarna og rætt þessi mál fram og til baka. Mönnum hefði verið misheitt í hamsi og sumir hefðu haft á orði að nú væri lag að stofna nýtt fyrirtæki og fara með einhver umboð í burtu eða umboð myndu elta menn.  Einn hefði sagt að það skipti ekki máli hver ætti mann o.s.frv.  Síðan hefði fundurinn verið haldinn klukkan eitt.  Þá hafi komið í ljós að Haraldur hefði ekki verið rekinn en starfslokasamningur verið gerður við hann.  Í samningnum hefði verið tekið fram að eigendur og Haraldur hefðu ekki verið sammála um hvert fyrirtækið skyldi stefna og því hefðu leiðir skilið.

Guðmundur Sævar sagði að síðan hefðu fleiri fundir verið haldnir í sömu vikunni.  Flestir starfsmannanna hefðu þá farið niður í bæ og hist þar á veitingastað.  Haraldur hefði mætt þar með konu sinni.  Þá hafi honum fundist þetta farið að snúast upp í tilfinningaspennu, sem hefði ekkert með almenn viðskipti að gera, og hann hefði dregið sig út úr svokölluðum fundum, sem voru síðan haldnir eftir það.

Guðmundur Sævar sagði að í maí hafi þing eða sýning, sem reyndar hefði ekki verið á hans sviði, verið á Írlandi.  A. Karlsson hefði komið að því með því að taka þátt í kostnaði við flugfar hjá hjúkrunarfræðingum sem fóru frá Landspítala og víðar.  Hafi þau farið á þessa sýningu og þetta þing.  Róbert Lee hefði hitt þar m.a. fulltrúa fyrirtækis, Rossalin in health, sem A. Karlsson hefur átt viðskipti við undan farin ár, en fyrirtækið framleiddi vörur sem notaðar væru við hjartaþræðingar.  Róbert Lee hefði hitt fulltrúa þessa fyrirtækis ásamt Guðrúnu Gunnarsdóttur, sem þá hafði látið af störfum hjá A. Karlssyni.  Þau hefðu talað við fulltrúa fyrirtækisins og sagt þeim að Guðrún væri fulltrúi hjá nýju fyrirtæki og að Róbert Lee væri að ráða sig hjá því.  Hefðu þau óskað eftir að vinna með Rossalin in health í framtíðinni.

 

Guðmundur Pétur Pálsson, upplýsingatæknistjóri hjá Parlogis, gaf skýrslu fyrir rétti.  Hann staðfesti að hafa undirritað yfirlýsingu sem liggur fyrir í málinu, dags. 19. febrúar 2007.  Hann sagði m.a. að hann hefði annast tölvukerfi stefnda frá 2001.  Hann sagði að komið hefði í ljós að tölvupósti hefði verið eytt úr tölvum umræddra sjö fyrrverandi starfsmanna stefnda, tómar möppur hefðu verið í póstinum er báru nöfn fyrirtækja eða birgja, sem hættu viðskiptum við stefnda.  Ekki væri að sjá samskipti við birgja, sem fóru, en sjá mætti samskipti við aðra birgja langt aftur í tímann.

Guðmundur Pétur sagði að back-up kerfið hefði virkað þannig að tiltölulega fljótt hefði verið búið að skrifa yfir það, sem tekið var upp af tölvupósti, innan tveggja eða sex vikna.  Hann hafi haft afrit, sem tekin voru í byrjun maí og síðan á viku fresti.  Afrit, sem tekin voru 7. maí, voru með tómum möppum.

 

Ályktunarorð:  Hinn 19. júní 2006 gerði stefndi starfslokasamning við stefnanda.  Þar segir:

1.gr.

Starfsmaðurinn sagði upp störfum sínum 1. maí 2006.  Ekki hefur veri óskað eftir starfsframlagi hans frá og með 19. júní að öðru leyti en til ráðgjafar um einstök verkefni.

2. gr.

Félagið greiðir starfsmanninum laun í uppsagnarfresti í þrjá mánuði eftir starfslok hans, þ.e. fyrir júní, júlí og ágúst 2006.  Fái starfsmaðurinn greidd laun annars staðar en frá félaginu í uppsagnarfresti þá dragast allar slíkar launagreiðslur frá launum starfsmannsins í uppsagnarfresti.

3. gr.

Starfsmaðurinn skilar bifreið og síma í eigu félagsins sem starfsmaðurinn hefur haft afnot af.  Félagið greiðir starfsmanninum í uppsagnarfresti þá upphæð sem hann hefur haft sem bifreiðarhlunnindi sem koma í stað réttinda hans af afnota af bíl.  Auk þess greiðir félagið kr. 4.000,- vegna símanotkunar.  Þessar greiðslur koma til viðbótar launum í uppsagnarfresti samkvæmt 2. gr. og eru greiddar mánaðarlega á sömu tímamörkum og þar er tilgreint.

4. gr.

Starfsmaðurinn skal afhenda við starfslok félaginu öll gögn, sem því tilheyra og hann hefur undir höndum, t.d. gögn sem nauðsynleg eru til reksturs og uppgjörs þess og til lögbundinnar skýrslugarðar.  Sama gildir um allar eigur félagsins sem kunna að vera í vörslum starfsmannsins s.s. bíl, síma, fartölvu og aðrar eigur.

5. gr.

Áunnið orlof greiðist með eingreiðslu 1. september 2006.

 

Af hálfu stefnda var tekin sú ákvörðun að greiða stefnanda ekki laun í uppsagnarfresti í júlí og ágúst.  Stefndi bar fyrir sig að stefnandi hefði ráðið sig til starfa hjá Fastus ehf. og gæti stefndi ekki tekið því að stefnandi þægi laun frá stefnda á meðan stefnandi ynni að því að ná með ótilhlýðilegum hætti birgjum og viðskiptavinum stefnda.

Um efni starfslokasamnings aðila er ekki deilt.  Af hálfu stefnda er hins vegar talið að stefnandi hafi fyrirgert rétti samkvæmt samningnum.  Stefnandi hafi brotið trúnaðarskyldur við stefnda, sbr. ákvæði 2. mgr. 13. gr. laga nr. 57/2005.  Hann hafi brotið gegn stefnanda með meðferð sinni á tölvupósti í eigu stefnanda og með hátterni sínu valdið stefnda verulegu fjárhagstjóni.  Væri gagnkrafa gerð á hendur stefnanda til skuldajafnaðar sem nemi heildarfjárhæð dómkröfu stefnanda með heimild í 28. gr. laga nr. 91/1991.

Ekki verður ætlað að starfslokasamningi aðila verði hnekkt á grundvelli ákvæða laga um eftirlit með óréttmætum viðskiptaháttum og gagnsæi markaðarins nr. 57/2005.  Í 1. mgr. 1. gr. laganna segir að lögin taki til hvers konar atvinnustarfsemi, svo sem framleiðslu, verslunar og þjónustu, án tillits til þess hvort hún er rekin af einstaklingum, félögum, opinberum aðilum eða öðrum.  Þá segir í 2. mgr. 1. gr. að lögin taki ekki til launa eða annarra starfskjara launþega samkvæmt kjarasamningi.

Stefndi hefur hvorki sýnt fram á að stefnandi hafi brotið trúnaðarskyldur sínar við stefnda á starfstíma hans hjá stefnda né á þeim tíma, er starfslokasamningur aðila markar sem uppsagnarfrest.  Þá verður ekki ráðið af gögnum málsins að stefnandi hafi unnið í þágu Fastus ehf. fyrr en hann hóf störf hjá félaginu hinn 1. september 2006.

Hvort stefnandi hafi eytt tölvupósti í eigu stefnda og með því skaðað stefnda, liggur ekki ljóst fyrir, en stefnandi hefur staðfastlega neitað því.  Sjálfstæða skoðun eða rannsókn óháðra sérfræðinga á því sviði skortir.

Samkvæmt framangreindu verður stefndi dæmdur til að greiða stefnanda umkrafða fjárhæð með vöxtum og málskostnaði, allt eins og í dómsorði greinir.

Páll Þorsteinsson héraðsdómari kveður upp dóminn.

 

DÓMSORÐ:

Stefndi, A. Karlsson ehf., greiði stefnanda, Rafni Þorsteinssyni, 1.113.212 krónur ásamt dráttarvöxtum samkvæmt III. kafla laga um vexti og verðtryggingu nr. 38/2001, af 504.818 krónum frá 1. ágúst 2006 til 1. september 2006, en frá þeim degi af 1.113.212 krónum til greiðsludags.

Stefndi greiði stefnanda 249.000 krónur í málskostnað.