Fimmtudaginn 8. desember 2005.
Nr. 364/2005.	Ákæruvaldið (Ragnheiður Harðardóttir vararíkissaksóknari) gegn Óla Hauki Valtýssyni og (Jón Magnússon hrl.) X (Sveinn Andri Sveinsson hrl.)

 

Ávana- og fíkniefni. Refsiákvörðun. Ómerking héraðsdóms að hluta.

Ó og X voru ákærðir, ásamt þremur öðrum mönnum, fyrir stórfellt brot á lögum um ávana- og fíkniefni með því að hafa staðið að innflutningi á 7.694,86 g af amfetamíni í júní og júlí 2004. Ó var enn fremur ákærður fyrir sams konar brot með því að hafa staðið að innflutningi á 2000 skömmtum af LSD í september 2004 og hafa haft 4000 skammta af sama efni í vörslum sínum. Auk þess var hann ákærður fyrir brot gegn umferðarlögum og lögum um ávana og fíkniefni, sem framið var í janúar 2004. Þá var X einnig ákærður fyrir umferðar- og vopnalagabrot. Ó játaði sekt sína og áfrýjaði einungis til mildunar á refsingu. Fallist var á þau mildunarsjónarmið, sem vísað hafði verið til í héraðsdómi. Að auki var litið til þess hver þátttaka hans var í broti samkvæmt 1. ákærulið, styrkleika efnanna samkvæmt 2. og 3. ákærulið og hegðunar hans. Með þessi atriði í huga var talið rétt að ákveða honum vægari refsingu en gert hafði verið í héraði og þótti hún hæfilega ákveðin fjögurra ára fangelsi. Þá var tekið fram að miða bæri upphaf gæsluvarðhaldsvistar, sem draga skyldi frá refsivistinni, við 17. september 2004 þegar hann var handtekinn og úrskurðaður í gæsluvarðhald í Hollandi. X neitaði sök samkvæmt 1. ákærulið en játaði sakargiftir að öðru leyti. Í héraði byggðist sakfelling hans á framburði annarra, sem grunaðir voru um þátttöku í innflutningnum, svo og gagna um símasamskipti milli sakborninga. Gegn þessu hafði X leitt þrjú vitni, sem ýmist báru eða gáfu skýrslu um að hann hefði verið í Danmörku á sama tíma og hann átti samkvæmt ákæru að hafa annast kaup á fíkniefnunum í Hollandi. Varð það niðurstaða Hæstaréttar að ekki hefði verið tekin nægjanlega skýr afstaða til þess í héraðsdómnum á hvaða grunni X væri sakfelldur og eftir atvikum hvernig það, sem sannað væri í málinu, samrýmdist ákærunni. Varð því að ómerkja dóminn að því er X varðaði og vísa málinu heim í hérað til þeirrar meðferðar, sem þörf væri á, og dómsálagningar að nýju.

 

Dómur Hæstaréttar.

Mál þetta dæma hæstaréttardómararnir Markús Sigurbjörnsson, Garðar Gíslason, Gunnlaugur Claessen og Hrafn Bragason og Pétur Kr. Hafstein fyrrverandi hæstaréttardómari.

Ríkissaksóknari skaut máli þessu til Hæstaréttar 8. ágúst 2005 í samræmi við yfirlýsingar ákærðu um áfrýjun, en jafnframt af hálfu ákæruvalds sem krefst staðfestingar á sakfellingum ákærðu, en þyngingar á refsingum.

Ákærði Óli Haukur unir sakfellingu en krefst þess að refsing verði milduð.

Ákærði X krefst aðallega sýknu en til vara að refsing verði milduð.

I.

Mál þetta var höfðað með ákæru 9. maí 2005 fyrir brot gegn lögum um ávana- og fíkniefni, umferðarlögum og vopnalögum í sjö liðum, framhaldsákæru til leiðréttingar á þeirri ákæru 12. sama mánaðar og ákæru 3. júní 2004. Það var höfðað gegn fimm mönnum, þó ekki öllum fyrir sömu ákæruliði. Ákærðu voru allir sakfelldir í héraði en þrír þeirra una héraðsdómi. Ákærðu Óla Hauki og X var í 1. lið ákæru 9. maí 2005 gefið að sök ásamt tveimur öðrum stórfellt brot gegn lögum um ávana- og fíkniefni með því að hafa í júní og júlí 2004 staðið að innflutningi í ágóðaskyni á 7.694,86 grömmum af amfetamíni. Voru þeir sakfelldir í héraðsdómi fyrir þetta brot en hinir tveir sýknaðir. Ákærði Óli Haukur var auk þess sakfelldur samkvæmt 2. lið þessarar ákæru vegna þátttöku í innflutningi 2000 skammta af efninu LSD og eftir 3. lið fyrir vörslur 4000 skammta af sama efni á dvalarstað sínum í Rotterdam, ætlaða til söludreifingar. Þá var honum gefið að sök brot á umferðarlögum og lögum um ávana- og fíkniefni í ákæru 3. júní 2004. Við aðalmeðferð málsins í héraði féll sækjandi frá ákæru vegna umferðarlagabrots, en héraðsdómur sakfelldi ákærði Óla Hauk fyrir fíkniefnabrot samkvæmt þessari ákæru. Ákærði X var auk brots samkvæmt 1. lið ákæru 9. maí 2005 sakfelldur fyrir 6. og 7. lið hennar vegna brots á umferðarlögum og vopnalögum. Ætluðum brotum ákærðu og málsatvikum er nánar lýst í héraðsdómi.

II.

Ákærði Óli Haukur játaði sekt sína samkvæmt framangreindum ákærum og unir sakfellingu héraðsdóms. Héraðsdómi áfrýjar hann eingöngu til mildunar á refsingu. Ákærði hefur lagt fyrir Hæstarétt umsögn um núverandi hagi sína, sem samið hefur Óskar Arnórsson meðferðarfulltrúi og sálgreinir er starfar á réttargeðdeildinni á Sogni og fangelsinu á Litla-Hrauni.

 Brot þau sem ákærða Óla Hauki eru gefin að sök er þátttaka í innflutningi hættulegara fíkniefna í miklum mæli. Refsing hans í héraði er réttilega ákveðin með vísun til 77. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940 með áorðnum breytingum. Þar er það virt til þyngingar á refsingu hans að brotin eru framin í samvinnu við aðra, sbr. 2. mgr. 70. gr. sömu laga. Héraðsdómur virðir það honum hins vegar til mildunar að framburður hans var mjög mikilvægur til þess að unnt yrði að upplýsa sakarefni 1. ákæruliðar og að hann hafi játað brot sín hreinskilningslega. Rannsókn fíkniefnamála er erfið og getur þeim, sem gefur mikilvægar upplýsingar er nýtast kunna til lausnar þeirra, stafað ógn af meðsekum. Samkvæmt 8. og 9. tl. 1. mgr. 70. gr. almennra hegningarlaga verður fallist á þessi mildunarsjónarmið og framganga ákærða virt honum til refsilækkunar. Ákærði átti samkvæmt gögnum málsins ekki frumkvæði að innflutningi fíkniefna samkvæmt 1. ákærulið og hann fjármagnaði ekki kaup þeirra, en hann tók hins vegar við efnunum til flutnings og fann flutningsleið. Styrkleiki efna samkvæmt 2. og 3. lið ákæru var lítill sé tekið mið af rannsókn á sýnum af þeim, svo sem greinir í héraðsdómi. Við mat á saknæmi fíkniefnabrota ber ekki aðeins að taka tillit til efnismagns heldur einnig hættueiginleika efnanna. Ákærði hefur ekki þurft að afplána refsivist fyrr. Eldri brot hans samkvæmt sakaskrá eru síðast frá 1997. Hann hafði frá þeim tíma til desember 2003 haldið sig frá áfengi og fíkniefnum, en hann er áfengissjúklingur. Hann hefur í gæsluvarðhaldsvist á Litla-Hrauni tekið þátt í meðferð við þeim sjúkdómi. Þykir með allt framangreint í huga mega ákveða honum vægari refsingu en gert var í héraði. Er hún hæfilega ákveðin fjögurra ára fangelsi.

 Ákærði var handtekinn í Hollandi 17. september 2004 og úrskurðaður í gæsluvarðhald á meðan framsalsbeiðni var til meðferðar hjá hollenskum dómsmálayfirvöldum. Hann var fluttur hingað til lands 5. október sama ár og úrskurðaður í gæsluvarðhald 6. október, og hefur sætt því síðan. Ber að miða upphaf gæsluvarðhaldsvistar við 17. september 2004 og verður hún dregin frá refsivist hans.

Ákærði skal greiða sakarkostnað í héraði og fyrir Hæstarétti, þar með talin málsvarnarlaun vegna hans, sem ákveðin eru að meðtöldum virðisaukaskatti, svo sem nánar greinir í dómsorði. Við ákvörðun sakarkostnaðar vegna hluta ákærða í málinu er tekið tillit til yfirlits ríkissaksóknara um hann, en þó aðeins að því leyti, sem gögn liggja fyrir til stuðnings honum og krafa um áfallinn kostnað í héraði var gerð þar fyrir dómi. Þá verður ákærði aðeins látinn bera helming annars kostnaðar af áfrýjun en málsvarnarlauna.

III.

Ákærði X neitar sök samkvæmt 1. lið ákæru 9. maí 2005 og krefst sýknu af honum. Ákærði hefur játað sök samkvæmt 6. og 7. lið þessarar ákæru. Ákæruvaldið tekur undir röksemdir héraðsdóms fyrir sakfellingu ákærða. Um 1. ákærulið er í héraðsdómi talið sannað gegn neitun ákærða X að hann hafi í fylgd með óþekktum vitorðsmanni annast kaup á amfetamíninu af óþekktum seljendum í byrjun júlí 2004 í Roosendaal í Hollandi og áformað að taka við þeim hér á landi. Reisir dómurinn þessa niðurstöðu meðal annars á framburði ákærða Óla Hauks fyrir dómi og skýrslum D hjá lögreglu og að hluta fyrir dómi. D var einnig hafður fyrir sök um aðild að þessu broti en hann lést áður en ákæra var gefin út. Framburður hans fyrir dómi var gefinn í sambandi við rannsókn málsins. Þá taldi dómurinn niðurstöðu sína einnig hafa stoð í framburði ákærðu A, en hún var sýknuð af ákæru fyrir aðild að þessu broti. Frásagnir hennar voru aðallega hafðar eftir ákærða Óla Hauki og sambúðarmanni hennar D. Jafnframt er dómurinn reistur á framburði A og nokkurra vitna um aðgerðir ákærða X til innheimtu skuldar sem hann hafi talið stofnast við að lögreglan lagði hald á fíkniefnin samkvæmt þessum ákærulið. Loks er niðurstaðan byggð á nánast öllum öðrum gögnum málsins, svo sem segir í dóminum. Þar mun meðal annars vera átt við umfangsmikil símasamskipti, sem sakborningar höfðu átt sín í milli, þar á meðal ákærði X, og héraðsdómari telur sig hafa fullvissað sig um að hann hafi átt við aðra ákærðu og vitni. Gegn þessu hefur ákærði leitt þrjú vitni sem halda því fram að þau hafi hitt hann á svokallaðri Hróarskelduhátíð í Danmörku 1.- 4. júlí eða á sama tíma og D sagði hann hafa verið í Roosendaal. Sagði eitt vitnið að ákærði hafi gist heima hjá því 30. júní. Fram er komið að ákærði X hélt til Danmerkur frá Íslandi 26. júní 2004 og ákærði Óli Haukur kom fíkniefnunum með aðstoð D í skip í Hamborg 9. júlí. Ekki kemur fram í gögnum málsins hvenær ákærði X hélt heim á leið til Íslands.

Í niðurstöðu héraðsdóms er á því byggt að D hafi fengið peninga fyrir fíkniefnunum afhenta í Hollandi 28. eða 29. júní 2004 og eftir það farið til Danmerkur með ákærða X. Af hálfu ákærða er því haldið fram að þessi ályktun fái ekki staðist, en samkvæmt frásögn ákærða Óla Hauks og D hafi ákærði X ekki farið til Danmerkur fyrr en eftir að efnin voru keypt. Í ákæru sé sagt að það hafi verið í byrjun júlí en samkvæmt framburði vitnisins M og skýrslum vitnanna N og O hafi ákærði X verið í Danmörku á þeim tíma.

Héraðsdómur er skilmerkilega saminn að öðru leyti en því að engin afstaða er tekin til framburðar vitnisins M og gildi skýrslna N og O um síma við aðalmeðferð málsins. Fullyrt er að vitnisburður þeirra breyti engu um þá niðurstöðu að ákærði X geti hafa verið í Hollandi og Þýskalandi fyrir Hróarskelduhátíðina, sem hófst 1. júlí 2004. Allt að einu er lagt til grundvallar í niðurstöðu héraðsdóms um 1. lið ákærunnar að sannað sé að ákærði X hafi ásamt öðrum óþekktum manni keypt fíkniefnin í Hollandi í byrjun júlí 2004.

Samkvæmt framanrituðu hefur héraðsdómur ekki tekið nægilega skýra afstöðu til þess á hvaða grunni ákærði X sé sakfelldur samkvæmt 1. lið ákæru og eftir atvikum hvernig það, sem sannað telst í málinu, fái samrýmst ákæru í því, sbr. 117. gr. laga nr. 19/1991 um meðferð opinberra mála. Verður því ekki komist hjá að ómerkja dóminn að því er ákærða X varðar og vísa málinu heim í hérað til þeirrar meðferðar, sem þörf kann að þykja á, og dómsálagningar að nýju. Ákvörðun um sakarkostnað að því er varðar þátt ákærða X bíður endanlegs dóms í héraði. Málsvarnarlaun verjanda hans fyrir Hæstarétti greiðast úr ríkissjóði og eru ákveðin að meðtöldum virðisaukaskatti, svo sem nánar greinir í dómsorði.

Dómsorð:

Héraðsdómur er ómerktur að því er varðar ákærða X og er málinu að því leyti vísað heim í hérað til meðferðar og dómsálagningar að nýju.

Ákærði Óli Haukur Valtýsson skal sæta fangelsi í fjögur ár. Til frádráttar kemur gæsluvarðhald sem hann hefur sætt frá 17. september 2004.

Ákvörðun sakarkostnaðar varðandi ákærða X bíður endanlegs dóms í héraði að öðru leyti en því að málsvarnarlaun skipaðs verjanda hans fyrir Hæstarétti, Sveins Andra Sveinssonar hæstaréttarlögmanns, 373.500 krónur, greiðast úr ríkissjóði.

Ákærði Óli Haukur greiði 1.446.702 krónur í sakarkostnað í héraði og fyrir Hæstarétti, þar með talin málsvarnarlaun skipaðs verjanda síns á báðum dómstigum, Jóns Magnússonar hæstaréttarlögmanns, samtals 996.000 krónur, en af fyrrgreindu fjárhæðinni greiði ákærði 210.855 krónur óskipt með B.

 

 

Dómur Héraðsdóms Reykjavíkur 24. júní 2005.

Málið er höfðað með ákæru útgefinni 9. maí 2005 á hendur:

„Óla Hauki Valtýssyni, [...], Svarthömrum 38, Reykjavík,

[X], [...], Garðabæ,

[A], [...], Reykjavík,

[B], [...], Reykjavík og

[C], [...], Reykjavík,

fyrir eftirtalin brot gegn lögum um ávana- og fíkniefni, brot gegn umferðarlögum og brot gegn vopnalögum framin árið 2004:

1.Ákærðu Óla Hauki, [X], [C] og [A] er gefið að sök stórfellt brot gegn lögum um ávana- og fíkniefni í ágóðaskyni með því að hafa í júní og júlí staðið að innflutningi á 7.694,86 g af amfetamíni, eins og hér greinir:

Á tímabilinu 21. til 24. júní lögðu ákærði [X] og [D], sem nú er látinn, á ráðin um innflutning á amfetamíni til Íslands frá Hollandi.  [D] hafði milligöngu um samskipti við ákærða Óla Hauk sem hann hitti í Amsterdam þann 25. júní og fékk hann til að taka þátt í innflutningi fíkniefnanna.  Ákærði Óli Haukur tók að sér að annast sendingu fíkniefnanna til Íslands eftir flutningsleið sem hann skipulagði með ákærða [C], framkvæmdastjóra [Y] ehf. í Reykjavík, en ákærði Óli Haukur hafði í júní fengið hann til að taka þátt í innflutningnum.  Átti ákærði [C] jafnframt að taka við sendingunni og sjá til þess að hún fengi tollafgreiðslu.  Þegar hann hvikaði frá verkefninu, eftir að fíkniefnin höfðu verið send áleiðis til Íslands, reyndi ákærða [A] að afla gagna til að unnt yrði að leysa sendinguna úr tolli.  Þáttur hvers hinna ákærðu er nánar sem hér greinir:

Ákærði [X], í fylgd með óþekktum vitorðsmanni, annaðist kaup á amfetamíninu af óþekktum seljendum í byrjun júlí í Roosendaal í Hollandi og hugðist taka við þeim á Íslandi.  Fól hann meðákærða Óla Hauki að taka við fíkniefnunum frá seljendum þeirra, pakka þeim og annast sendingu þeirra til Íslands. 

Ákærði Óli Haukur tók við amfetamíninu í byrjun júlí í Roosendaal frá hinum óþekktu seljendum, pakkaði efninu og kom því fyrir í loftpressu, sem hann útvegaði í Roosendaal skömmu áður, og flutti loftpressuna með fíkniefnunum til Osnabrück í Þýskalandi.  Á tímabilinu 7. til 9. júlí flutti ákærði Óli Haukur með liðsinni [D] og meðákærðu [A] loftpressuna með fíkniefnunum frá Osnabrück til Hamborgar.  Þann 9. júlí afhenti meðákærði Óli Haukur loftpressuna með fíkniefnunum til flutnings til Íslands í vöruafgreiðslu Eimskipafélags Íslands hf. merkta [Y] ehf. sem viðtakanda í samræmi við ákvörðun hans og meðákærða [C] um innflutningsleið fíkniefnanna.

Ákærði [C] notaði aðstöðu sína hjá [Y] ehf. og samþykkti að fíkniefnin yrðu send til landsins falin í vörusendingu merktri [Y] ehf. eins og áður er lýst og átti hann að veita sendingunni viðtöku og sjá til þess að hún fengi tollafgreiðslu.

Vörusendingin til [Y] ehf. fór frá Hamborg þann 14. júlí með flutningaskipinu Dettifossi og kom til landsins þann 19. júlí, en fíkniefnin fundust við leit tollvarða í Sundahöfn í Reykjavík, þann 21. júlí.

Ákærða [A], sem liðsinnti meðákærða Óla Hauki þegar loftpressan með fíkniefnunum var flutt frá Osnabrück til Hamborgar, reyndi á tímabilinu frá 19. júlí og fram í ágúst að afla nauðsynlegra gagna um vörusendinguna til [Y] ehf. í því skyni að fá sendinguna afhenta frá Eimskipafélagi Íslands hf., fjarlægja fíkniefnin og afhenda þau meðákærða [X], eftir að meðákærði [C] hafði hvikað frá því verkefni.

Þykir háttsemi allra ákærðu varða við 173. gr. a. almennra hegningarlaga nr. 19/1940, sbr. lög nr. 64/1974 og lög nr. 32/2001.  Til vara þykir háttsemi ákærða C varða við sömu lagagrein almennra hegningarlaga, sbr. 1. mgr. 22. sömu laga og háttsemi ákærðu A við 1. mgr., sbr. 2. mgr., 264. gr., sbr. 1. mgr. 20. gr., almennra hegningarlaga, sbr. 4. gr. laga nr. 10/1997 og 2. gr. laga nr. 32/2001.

 

2.Ákærðu [B] og Óla Hauki er gefið að sök stórfellt brot gegn lögum um ávana- og fíkniefni með því að hafa í september í ágóðaskyni staðið að innflutningi á 2000 skömmtum af lysergide (LSD) frá Hollandi, eins og hér greinir:

Ákærði Óli Haukur, keypti, í september, 6000 skammta með efninu lysergide (LSD) af óþekktum manni í Rotterdam, Hollandi.  Pakkaði ákærði 2000 skömmtum af efninu í sendibréf, merkti það meðákærða [B] sem viðtakanda í Vestmannaeyjum, allt í samræmi við ráðagerðir ákærðu og sendi bréfið síðan til Íslands þriðjudaginn 14. september.  Þann 15. september fann tollgæslan fíkniefnin í sendibréfinu við leit í póstmiðstöðinni að Stórhöfða 32, Reykjavík.

Ákærði [B] tók við bréfinu sem meðákærði Óli Haukur sendi honum 14. september á pósthúsinu, Vestmannabraut 22, Vestmannaeyjum, þann 17. september, í þeirri trú að það innihéldi 2000 skammta af lysergide (LSD), en lögreglan hafði fjarlægt efnið úr bréfinu og sett gerviefni í þess stað.

Þykir háttsemi ákærðu varða við 173. gr. a. almennra hegningarlaga.

 

3.Ákærða [B] er gefið að sök stórfellt brot gegn lögum um ávana- og fíkniefni með því að hafa í september haft í vörslum sínum á dvalarstað sínum í Rotterdam, Hollandi, 4000 skammta af lysergide (LSD) ætlað til söludreifingar.  Fíkniefnin fundust í föggum ákærða sem lögreglan í Hollandi sendi lögreglunni í Reykjavík í sambandi við framsal ákærða til Íslands.

Þykir háttsemi ákærða varða við 173. gr. a. almennra hegningarlaga.

 

4. [...]

 

5. [...]

 

6. Ákærða [X] er gefið að sök umferðarlagabrot með því að hafa miðvikudaginn 27. október, ekið bifreiðinni OI-[...], frá þáverandi heimili sínu að [Z], Álftanesi, um Álftanesveg, að Reykjavíkurvegi í Hafnarfirði, sviptur ökurétti.

Þykir þetta varða við 1. mgr. 48. gr., sbr. 1. mgr. 100. gr. umferðarlaga nr. 50/1987.

 

7. Ákærða [X] er gefið að sök brot gegn vopnalögum með því að hafa sama dag og greinir í 6. tölulið, haft í vörslum sínum á þáverandi heimili sínu, [Z], Álftanesi, útdraganlega járnkylfu sem lögregla fann við húsleit.

Þykir þetta varða við c-lið 2. mgr. 30. gr., sbr. 1. mgr. 36. gr. vopnalaga nr. 16/1998.

 

Dómkröfur:

Þess er krafist að ákærðu verði dæmd til refsingar og jafnframt að 7797,75 g af amfetamíni, 6000 skammtar af lysergide (LSD), 1,51 g af kókaíni, 5,06 g af hassi og tvær tölvuvogir, sem lögregla lagði hald á við rannsókn málsins verði gert upptækt til ríkissjóðs samkvæmt 6. og 7. mgr. 5. gr. laga nr. 65/1974 og 2. mgr. 14. gr. reglugerðar nr. 233/2001.“

 

Gefin var út framhaldsákæra 12. maí 2005 þar sem leiðrétt var ritvilla í 3. tölulið ákærunnar frá 9. s.m. þar sem nafn ákærða B er ritað í 3. kafla ákærunnar í stað nafns ákærða Óla Hauks sem leiðrétt var með framhaldsákærunni og ákæra þess kafla því á hendur Óla Hauki.

Hinn 3. júní 2004 var gefin  út ákæra á hendur ákærða Óla Hauki Valtýssyni, þar sem ákært er ,,fyrir brot gegn umferðarlögum og lögum um ávana- og fíkniefni, með því að hafa, aðfararnótt þriðjudagsins 27. janúar 2004, ekið bifreiðinni ZV-974, undir áhrifum áfengis, austur Suðurlandsveg í Kópavogi og svo óvarlega að bifreiðin hafnaði utan vegar við Bláfjallaafleggjara og haft í vörslum sínum í umrætt sinn, 10,93 g af amfetamíni, 1,45 g af maríjúana, 3,57 g af tóbaksblönduðu kannabisefni, 0,94 g af kókaíni, eina e-pillu (ecstasy) og 0,31 g af ecstasy, sem lögreglan fann við leit í bifreið ákærða og í buxnavasa hans.

Háttsemi ákærða telst varða við 1. mgr. 4. gr. og 1. sbr. 2. mgr. 45. gr., sbr. 1. mgr. 100. gr. umferðarlaga nr. 50/1987, og 2. gr., sbr. 5. og 6. gr. laga um ávana- og fíkniefni nr. 65/1974, sbr. lög nr. 82/1998, sbr. lög nr. 13/1985, sbr. lög nr. 60/1980, sbr. lög nr. 10/1997, sbr. lög nr. 68/2001 og 2. gr., sbr. 14. gr. reglugerðar nr. 233/2001 um ávana- og fíkniefni og önnur eftirlitsskyld efni með síðari breytingum.

Þess er krafist að ákærði verði dæmdur til refsingar og til sviptingar ökuréttinda skv. 101. og 102. gr. umferðarlaga nr. 50/1987. Jafnframt er þess krafist að ákærða verði gert að sæta upptöku framangreindra fíkniefna sem haldlögð voru af lögreglu, samkvæmt 6. mgr. 5. gr. laga nr. 65/1974 og 2. mgr. 15. gr. reglugerðar nr. 233/2001.“

 

Málin voru sameinuð.

Verjandi ákærða Óla Hauks krefst sýknu af 3. lið ákæru frá 9. maí 2005 en að öðru leyti vægustu refsingar sem lög leyfa og að gæsluvarðhald ákærða verði dregið frá refsivist. Málsvarnarlauna er krafist að mati dómsins og að þau verði að hluta greidd úr ríkissjóði.

Verjandi ákærða X krefst aðallega sýknu af 1. lið ákæru en til vara vægustu refsingar sem lög leyfa og einnig vegna annars sakarefnis á hendur ákærða og að gæsluvarðhald ákærða komi til frádráttar refsivist ef dæmd verður. Málsvarnarlauna er krafist að mati dómsins og að þeim verði skipt komi til þess að aðalkrafan verði tekin til greina.

Verjandi ákærðu A krefst sýknu af 1. lið ákæru. Að öðru leyti er krafist vægustu refsingar sem lög leyfa og að refsing verði skilorðsbundin og gæsluvarðhald ákærðu komi til frádráttar refsivist ef dæmd verður. Málsvarnarlauna er krafist að mati dómsins og að þeim verði skipt og hluti greiddur úr ríkissjóði.

Verjandi ákærða B krefst þess að ákærða verði ekki gerð sérstök refsing í málinu þar sem dæma beri hegningarauka við dóm frá 26. maí 2005. Málsvarnarlauna er krafist að mati dómsins og að þeim verði skipt og hluti greiddur úr ríkissjóði.

Verjandi ákærða C krefst sýknu af 1. tl. ákæru. Til vara er krafist vægustu refsingar sem lög leyfa vegna alls sakarefnis á hendur ákærða. Verði dæmd refsivist er þess krafist að hún verði skilorðsbundin og að gæsluvarðhald ákærða komi til frádráttar dæmdri refsivist. Málsvarnarlauna er krafist að mati dómsins.

 

Ákæra dagsett 9. maí 2005.

Ákæruliður 1.

Samkvæmt skýrslu tollgæslunnar, dagsettri 21. júlí 2004, var 19. s.m. óskað eftir skoðun vörusendingar sem kom með ms. Dettifossi hingað til lands frá Hamborg en skipið kom til landsins 19. júlí. Í skýrslunni er því lýst að viðbrögð leitarhunds hafi leitt til nánari skoðunar á loftpressu þar sem skráður móttakandi var [Y] ehf. Er því lýst í gögnum málsins er fíkniefnin sem í þessu ákærulið greinir, fundust í loftpressunni 21. júlí 2004.

Sum ákærðu og vitni hafa breytt nokkuð framburði sínum frá því sem var á rannsóknarstigi málsins. Er því óhjákvæmilegt að reifa nokkuð lögregluskýrslur jafnhliða því sem reifaður er framburður ákærðu og vitnisburður fyrir dómi. Er sá háttur hafður á að fyrst er reifaður framburður og vitnisburður viðkomandi fyrir dómi og rannsóknargögn reifuð á eftir eins og ástæða þykir, þó er reifun samhliða á stöku stað.

Ákærði Óli Haukur Valtýsson var handtekinn í Hollandi 17. september 2004. Óskað var eftir framsali hans hingað til lands vegna málsins. Hann samþykkti framsal og var fluttur til landsins 5. október sl. og úrskurðaður í gæsluvarðhald daginn eftir, 6. október, sem hann hefur sætt síðan.

Ákærði Óli Haukur játar sök. Undir aðalmeðferð málsins greindi hann svo frá að hann gæti ekki borið um ætlaðan þátt meðákærðu í málinu því hann vissi ekki hver hann væri. 

Ákærði lýsti því er þeir D hittust á Schiphol-flugvelli í Amsterdam í Hollandi á þeim tíma sem í inngangskafla ákæru greinir en upphaflega hafi þeir hist fyrir tilviljun hér á landi þar sem D bar upp við ákærða hvort hann gæti tekið flutning fíkniefnanna að sér sem ákærði kvaðst hafa gert, en hann hafi verið í mikilli neyslu auk þess sem peningavandræði steðjuðu að honum. Þá lýsti ákærði því að vandamál hafi steðjað að aðstandendum hans vegna ábyrgða sem viðkomandi höfðu tekist á hendur fyrir hann. Ákærði hafi því látið til leiðast.

D hefði greint ákærða svo frá að hann hefði peninga frá aðilum sem hefðu hug á því að senda hingað til lands fíkniefni sem ákærði tók að sér að senda heim eins og lýst er í ákærunni. Kvaðst ákærði hafa skipulagt innflutningsleiðina ásamt meðákærða C sem hafi gefið ákærða leyfi til að nota nafn fyrirtækis hans eins og lýst er í ákærunni. Meðákærði C hefði aldrei rætt efnistegund eða magn.

Ákærði kvað ranga lýsingu ákærunnar um það að meðákærði C hafi átt að taka við sendingunni úr tollafgreiðslu en þann þátt málsins kvað ákærði sér óviðkomandi.  Ákærði kvaðst hafa fengið leyfi frá meðákærða C fyrir utanför sína til að nota nafn fyrirtækis hans Y ehf. til að senda hingað til lands pakka sem innihéldi fíkniefni. Hafi meðákærði C fallist á þetta en ekki viljað vita meira af málinu að sögn ákærða. Hafi þeir meðákærði C rætt sín á milli um að meðákærði C fengi kókaín sem greiðslu fyrir greiðann.

Ákærði lýsti því að meðákærði C hefði gefið sér upplýsingar um flutningafyrirtækið Jóna Transport í Rotterdam en ekki hafi orðið úr því að sendingin bærist með því fyrirtæki. Kveðst ákærði síðan hafa hringt í C erlendis frá en ákærði mundi ekki til þess að hafa nefnt að sendingin bærist frá Hamborg, en ákærði kvaðst hafa fallið frá upphaflegu sendingunni sem hann hugðist senda til Y ehf. Meðákærði C hafi ekki vitað af sendingunni sem hér um ræðir og ekkert haft með hana að gera utan að hann hefði áður samþykkt að ákærði sendi eitthvað til hans.

Ákærði kvaðst í raun ekki geta borið um það sem gerðist hér á landi eftir að fíkniefnasendingin barst til landsins, sökum þess að hann hafi dvalið erlendis á þeim tíma og vitneskja sín um atburði sé ýmist komin frá meðákærðu A eða D.

 Ákærði kvað D hafa fengið sig til þessa verks eins og lýst er í ákærunni en þetta hafi verið fyrir menn sem ákærði hafi ekki vitað hverjir voru. D hafi verið milliliður milli ákærða og þessara manna. Eftir fund þeirra D í Roosendaal, eins og vikið er að í ákæru, hafi D haldið til Danmerkur. Ákærði kvaðst hafa orðið eftir í Roosendaal þar sem fíkniefnin hafi ekki verið tilbúin til afhendingar. Ákærði kvað þá D hafa afhent seljanda fíkniefnanna peninga en það hafi verið sami maðurinn og afhenti ákærða efnin síðar. Ákærði lýsti bið sinni eftir fíkniefnunum og því að hann hafi ákveðið að senda fíkniefnin á einhvern hátt hingað til lands, en skilja mátti á ákærða að hann hafi ákveðið að senda efnin á annan hátt en hann hafði hug á í upphafi og orðið úr að hann sendi pakkann merktan Y ehf. í “lausagámi” eins og ákærði lýsti.

Ákærði kvað rétta lýsingu í ákæru um efnismagn og pökkun efnanna og því er efninu var komið fyrir í loftpressunni.

Í skýrslutöku hjá lögreglu greindi ákærði frá fundi sínum í Roosendaal með meðákærða X og fleirum. Sá framburður verður rakinn síðar. Ákærði greindi nú frá því fyrir dóminum að X, sem nefndur var varðandi fundinn ytra, væri ekki sami maður og meðákærði X en maðurinn hafði verið nefndur X og hafi svarað því nafni. Kvaðst ákærði hafa áttað sig á þessu er hann sá meðákærða X í lausagæslu á Litla-Hrauni. Ákærði kvað D hafa kynnt sig fyrir tveimur mönnum ytra en meðákærði X, sem ákærði kvaðst kannast við andlitið á, en ekki þekkja með nafni eða verið málkunnugur, hafi ekki verið annar þessara manna. Ákærði var spurður um símtöl þar sem hann ræðir um X. Kvað hann allt sem hann sagði um X vera samkvæmt upplýsingum sem hann hefði fengið frá meðákærðu A og D.

Ákærði kvað hugsanlegt að meðákærða A hafi vitað frá D af fyrirhuguðum fíkniefnainnflutningi sem hér um ræðir. Hún hafi hins vegar ekki tekið neinn þátt í innflutningnum og ekki átt að fá neitt í sinn hlut frá ákærða.

Ákærði kvaðst lítillega hafa rætt við manninn í Roosendaal sem hann nefndi X við skýrslutökur hjá lögreglunni. Ákærði kvaðst standa við það sem hann sagði við skýrslutökurnar um fundinn í Roosendaal og fleira, en honum sé nú ljóst að maðurinn sem hann ræddi þá um sem X sé ekki meðákærði X.

Ákærði staðfesti vitneskju sína um fund E, sem fór á fund í stað D, og manns hér á landi sem ákærði greindi frá hjá lögreglu að héti X. Þessi fundur varðaði reiði manna hér á landi út í ákærða og D. Síðar í skýrslutökunni greindi ákærði frá því að hann hefði sagt D frá X og ákærði hafi beðið E um að athuga hvaða vandræði væru í gangi, en ákærði hefði frétt frá D af vandræðunum sem tengdust þessum aðilum.

Ákærði kvað D og meðákærðu A hafa greint sér frá því símleiðis er ákærði dvaldi ytra að maður, sem þau nefndu X, væri að rukka þau vegna þessa máls. Kvaðst ákærði af þessum sökum hafa beðið F um að ræða við X.

Ákærði Óli Haukur hafði í apríl og maí 2004 til umráða símanúmer sem samkvæmt gögnum málsins hafði 4 sinnum verið í símsambandi við síma sem talið er að ákærði X hafi notað. Kannaðist ákærði ekki við að hafa verið í sambandi við hann. Ákærða var gerð grein fyrir því að samkvæmt endurritum margra símtala komi fram að bæði ákærði og fleiri ræði símleiðis um X eða X [...]. Kvað ákærði ávallt hafa verið um sama manninn að ræða.

Við skýrslutöku hjá lögreglunni 11. október 2004 lýsti ákærði ferð sinni til Hollands 21. júní sama ár. Hann lýsti því er D hafði samband við hann, en þeir hafi mælt sér mót og farið saman til Rotterdam. Ákærði lýsti því að fyrir utanförina hafi hann rætt um að kaupa vatnsdælu ytra og nota við málningarvinnu hér á landi. Ákærði kvað D hafa spurt sig að því hvort enn stæði til að kaupa dæluna og senda hingað til lands. Kvaðst ákærði hafa sagst vera hættur við. Komið hafi fram hjá D að hann leitaði eftir því fyrir einhverja aðila að senda eitthvað hingað til lands í vatnsdælunni og fengi ákærði vel greitt fyrir. Kvaðst ákærði hafa hugsað sig um en að lokum samþykkt, en hann kvaðst hafa greint D frá því að hann vildi ekki vita hvað flytja ætti með dælunni hingað til lands. Ákærði kvað nú hafa tekið við 4-5 daga bið sem sér hafi skilist að væri bið eftir peningum. Að því hafi komið að maður að nafni G hafi komið frá Danmörku og kvaðst ákærði hafa gert ráð fyrir því að hann hafi afhent D peninga þar sem D hafi afhent ákærða peninga eftir þetta. Tveimur dögum síðar hafi þeir D farið til Roosendaal þar sem þeir hittu fólk sem D þekkti. Um það bil tveimur dögum síðar hafi tveir menn komið að máli við ákærða. Annar hafi verið G, sem áður hafði hitt D í Roosendaal og lýst var, en hinn heiti X og kvaðst ákærði ekki vita eftirnafn hans en hann væri oft kallaður X [...]. Komið hafi í ljós að þeir G og X hafi verið ósáttir út í D og kvað ákærði sér hafa skilist að það hafi verið sökum þess að D hefði tekið meira af peningunum sem hann hefði fengið afhenta en hann átti að gera. Ákærði kvað þá G og X hafa gist í sama hótelherbergi og þeir D.

Daginn eftir hafi dælan verið keypt og lýsti ákærði því að X hafi sagt ákærða að bíða á ákveðnum stað uns hringt yrði í hann og honum sagt að sækja dæluna. Kvað ákærði X hafa látið sig hafa síma í þessu skyni. Einhverjum dögum síðar hafi X hringt í samræmi við það sem rakið var.

Í skýrslutöku hjá lögreglunni 18. október sl. óskaði ákærði eftir því að breyta framburði sínum og gefa nákvæmari skýrslu um vitneskju og aðild sína að málinu. Fram kom í þessari skýrslutöku að ákærði hugðist senda hingað til lands fíkniefni sem ekki er fjallað um í ákæru þessa máls og verður ekki vikið frekar að því. Hins vegar kvað ákærði D hafa óskað eftir því að fá að koma fyrir fíkniefnum í þessari sendingu sem ákærði fyrirhugði og hafi D þá sagt aðspurður að X [...] ætti viðbótina sem setja ætti í pakkann. Fram kom hjá ákærða að D hefði eytt 2000 Evrum sem hann hafi átt að nota til fíkniefnakaupa en eins og rakið var kvað D X [...] hafa átt þessa peninga. Ákærði lýsti síðan ráðstöfunum og ferðum sínum og D uns þeir fóru til Roosendaal.  Ákveðið hefði verið að bíða eftir X á stað þar sem D þekkti til og hafi komið í ljós að viðmælendur D þar vissu af fyrirhuguðum fíkniefnaviðskiptum.

Ákærði lýsti því síðar er X og G komu og spurðust fyrir um D. Ákærði kvaðst hafa sótt D til fundar við þá X og G. Hinir tveir síðastnefndu hafi verið D mjög reiðir sökum þess að hann hefði eytt peningunum eins og rakið var. Hafi X verið mjög æstur og “sagðist jafnvel vilja berja [D]”. Kvaðst ákærði hafa dregið sig út úr þessari umræðu. Ákærði kvað niðurstöðu þessa hafa verið þá að D hafi verið settur frá verkefninu og hafi hann átt að fara með X og G til Danmerkur. Skyldi ákærði halda áfram og flytja efnið fyrir þessa menn og fannst ákærða sér hafa staðið ógn af mönnunum. Kvað ákærði þá X og G hafa annast kaup efnisins og átti ákærði að sjá um að koma efnunum hingað til lands. Ákærði kvað tafir hafa orðið á afhendingu efnisins og hafi hann verið skilinn eftir með 100 Evrur til þess að nota í því skyni að koma efninu til landsins. Hafi hann beiðið eftir efninu á gistiheimili skammt fyrir utan Roosendaal.

Eftir þetta kvaðst ákærði hafa fest kaup á vatnsdælunni. Einhverjum dögum síðar hafi verið hringt í ákærða og honum greint frá því að efnin væru komin. Hafi ákærði þá farið í ákveðna íbúð þar sem efnin hafi verið fyrir. Lýsti ákærði því að hann hafi orðið hissa á frágangi efnanna sem einungis hafi verið í plastpoka. Ákærði lýsti síðan pökkun efnanna og sendingu hingað til lands eins og lýst er í ákærunni og að D og meðákærða A hafi komið frá Danmörku og verið með honum í för. Vegna peningaleysisins hafi ákærði hringt í meðákærða C og beðið hann um að lána sér peninga, sem meðákærði C hafi gert og hafi hann lagt peninga inn á reikning meðákærðu A.

Síðar í sömu skýrslu greindi ákærði frá því að hann hafi hitt X á billjardstofu hér á landi. X hafi þá sagt að ákærði ætti að sækja sendinguna sem þá var ekki komin til landsins. Kvaðst ákærði hafa fengið á tilfinninguna að hann ætti að koma efninu til X. Kvaðst ákærði ekki vilja sækja pakkann og hafi hann farið aftur til Hollands áður en sendingin kom til landsins.

Ákærði Óli Haukur bar um aðburði fyrir dómi sama dag, þ.e. 18. október. Þá bar hann efnislega saman við lögregluskýrsluna sem rakin var. Hann greindi þá meðal annars frá hlut X í málinu á sama veg. Kvað ákærði X eða X [...] hafa átt efnin og maður á hans vegum hafi afhent ákærða fíkniefnin.

Í skýrslutöku hjá lögreglunni 20. október sl. greindi ákærði Óli Haukur enn frá málavöxtum og ætluðum þætti X eða X [...]. Ákærði var spurður um deili á X og kvaðst hann þá hafa heyrt sögur af honum og hitt hann eitthvað áður. Hann viti ekki deili á honum önnur en þau að hann heiti X og hafi viðurnefnið [...]. Kvað ákærði X eiganda eða forsvarsmann þeirra sem áttu fíkniefnin sem hér um ræðir. Þá lýsti ákærði því að X hafi sagt að óþarfi væri að borga undir tvo menn vegna þessa ef einn dygði og hafi hann þá átt við að ekki þyrfti á D að halda.  Þá greindi ákærði frá því að hann telji sig hafa afhent manni sem hann lýsti, peninga sem efnið var keypt með. X og G hafi síðan komið og annast allt varðandi kaupin og X hafi í nokkur skipti farið einn afsíðis með manninum sem tók við peningunum og lýsti ákærði því nánar.

Allar skýrslurnar sem raktar voru hér að ofan gaf ákærði er hann sætti einangrun í gæsluvarðhaldi.

Ákærði kom fyrir dóm 8. desember sl. vegna fyrirtöku kröfu um áframhaldandi gæsluvarðhald. Þá lýsti ákærði því að hann gæti ekki fullyrt um aðild X að málinu. Einu upplýsingarnar sem ákærði hafi um aðild X séu frá D og meðákærðu E en X hafi aldrei sjálfur sagt ákærða að hann ætti fíkniefnin.

Ákærði kom enn fyrir dóm vegna framlengingar gæsluvarðhalds 19. janúar sl. Þá greindi hann svo frá að upplýsingar um aðra sem kunni að tengjast máli þessu hafi hann fengið hjá D og meðákærðu A. Hafi þau sagt ákærða að einhver X tengdist málinu og að það hafi verið sami X og ákærði hitti í Roosendaal ásamt öðrum manni. Nú hafi ákærði þær upplýsingar frá D að hann hafi logið til um þetta og að hann hafi verið að vinna fyrir einhverja útlendinga. Kvaðst ákærði nú ekki þekkja X og ekki koma honum fyrir sig sem manninn sem hann hitti í Roosendaal. Hann viti engin deili á manninum sem hann hitti þar.

 

Ákærði X neitar sök. Hann kvaðst ekki þekkja meðákærðu utan hann kannist lítillega við meðákærða B. Þá kannist hann lítillega D án þess að þekkja hann. Ákærði kvaðst hafa haldið til Danmerkur 26. júní 2004 og verið þar um mánaðarmótin júní/júlí á Hróarskelduhátíð dagana 31. júní til 5. júlí. Hann hafi á þessum tíma hvorki farið til Hollands né Þýskalands. Kvaðst ákærði ekki kannast við að hafa viðurnefnið [...] þegar hann var um það spurður. Það kemur fram á fjölmörgum stöðum í gögnum málsins að maður er nefndur þessu nafni. Kvað ákærði lögregluna hafa kallað sig þessu nafni.

Frammi liggur æviferilskýrsla ákærða þar sem fram kemur að hann hafi viðurnefnið [...]. Ákærði kannaðist við að hafa fyllt skýrsluna út en lögreglan hafi hreinritað skýrsluna. Upplýsingarnar sem ákærði hafi ritað þar hafi hann að mestu fengið hjá lögreglunni en þó verður framburður ákærða ekki skilinn öðru vísi en svo að hann hafi bent sjálfur á viðurnefnið. Ákærði X bar við yfirheyrslur hjá lögreglunni 17. nóvember sl. að hann væri stundum kallaður þessu gælunafni, [...].

Fram kemur í gögnum málsins að símanúmer sem rannsóknaraðilar töldu ákærða X hafa haft til umráða, hafi á tímabilinu frá 18. apríl 2004 til 23. júlí sama ár, haft fjórum sinnum samband við síma í eigu meðákærðu A og jafn oft í síma í eigu meðákærða Óla Hauks og 74 sinnum í síma sem var í eigu D. Kvaðst ákærði ekki hafa haft símanúmerið sem um ræðir til afnota, ekki þekkja þetta fólk og ekki muna eftir samskiptum við það.  Aðspurður hvers vegna hann teldi ýmsa hafa nefnt nafn hans varðandi innheimtu ætlaðrar fíkniefnaskuldar, kvaðst ákærði telja að fólk tengt þessu máli reyni með þessu að koma sér undan líkamsárásarkæru og fleiri hlutum og fjármögnun.

Ákærði X kvaðst ekki hafa reynt að innheimta fíkniefnaskuld hjá Dog meðákærðu A eftir að lagt var hald á fíkniefnin sem hér um ræðir. Ákærði kannaðist ekki við að hafa átt fund með E eins og rakið var í framburði meðákærða Óla Hauks og fram kemur og rakið verður síðar, meðal annars þegar rakinn verður vitnisburður E.

 

Ákærða A neitar sök. Hún kvað mann, sem hún kaus að nafngreina ekki, hafa komið að máli við sig og greint sér svo frá að allt væri brjálað hér á landi vegna vandamála sem tengdust D  ytra. Kvaðst hún ekki vilja nafngreina þann mann til að vernda sig og fjölskyldu sína. Var ákærða spurð hvort þessi maður væri meðákærði X en kvað hún svo ekki vera. Hún hafi aldrei nefnt X og viti ekki hver hann sé. Aðspurð um tilvik er hún nefndi nafnið X á nafn, eins og sjá má af mörgum hljóðrituðum símtölum, kvaðst hún hafa heyrt þetta nafn og sögusagnir hermdu að einhver X stæði á bak við innflutning fíkniefnanna. Kvað hún hann ekki vera sama mann og meðákærða X sem hún þekki ekkert og hún viti ekki hvort hann eigi hlut að máli. Svör ákærðu og skýringar voru mjög óljósar við spurningum um það hvers vegna hún nefndi aðeins nafn X í símtölum er innheimta skuldar var rædd en ekki önnur nöfn, þar sem ákærða kvaðst hafa heyrt mörg nöfn nefnd.

Ákærða A kvað D hafa farið til sjós í 40 daga eftir heimkomu en meðákærði Óli Haukur hafi verið ytra. Á þessu tímabili hafi eigendur efnanna reynt að nálgast þau og gengið hart fram í innheimtu skuldar sem skilja verður af samhenginu að hafi verið talin hafa stofnast er fíkniefnin sem hér um ræðir voru haldlögð. Ákærða kvaðst ekkert vita um hlutverk meðákærðu og ekkert geta borið um inngangskafla þessa ákæruliðar. Hún viti ekkert um málið til að bera þar um. Hún kvaðst hafa óljósar hugmyndir um ráðagerðir meðákærða Óla Hauks og D varðandi fíkniefnin og hana hafi grunað að utanferð þeirra tengdist fíkniefnum en hún hafi ekki vitað það nákvæmlega. Ákærða kvaðst hafa verið með D og meðákærða Óla Hauk í bifreiðinni, leiðina sem lýst er í ákærunni. Hún hafi engan þátt átt í málinu og ekki liðsinnt meðákærða Óla Hauk eins og vikið er að í ákærunni. Hún staðfesti að meðákærði C, sem hún kvaðst ekki þekkja, hafi að beiðni meðákærða Óla Hauks lagt 45.000 krónur inn á reikning hennar en þetta hafi verið gert sökum þess að meðákærði Óli Haukur hafi ekki haft reikning til afnota í þessu skyni. Þau hafi verið peningalaus og strandaglópar er þetta var gert. Ákærða kvaðst hafa eftir D að meðákærði C hafi átt að fá 100 – 200 g af kókaíni. Framburður A um það eftir hverjum hún hafði þetta, er mjög á reiki.

Eftir heimkomu kvaðst ákærða A hafa reynt, að beiðni D, að nálgast farmskjöl vegna sendingarinnar fyrir hann. Hún hafi vegna þessa haft samband við systur sína sem var starfsmaður Eimskips til að athuga hvað kostaði að leysa pressuna út. Henni hafi þá verið sagt að til þess þyrfti aðflutningsgögn. Í því skyni að finna þau hafi þær H, unnusta meðákærða Óla Hauks, farið og athugað bifreið hans við Leifsstöð auk þess að fara á tvo aðra staði þar sem enginn reyndist heima. Þær hafi ekki fundið skjalið.

Ákærða A neitaði því að hún hefði reynt að afla gagna, sem lýst var, í því skyni að fá sendinguna afhenta eins og lýst er í niðurlagi þess hluta ákæruliðarins sem sérstaklega snýr að ákærðu. Hún kvað D hafa ætlað að sækja sendinguna og hann hafi beðið eftir því á heimili ákærðu að fá skjölin í hendur í þessu skyni.

Ákærða var spurð um hljóðrituð símtöl, til að mynda símtal frá 26. júní 2004, þar sem hún staðfesti að hafa rætt við meðákærða Óla Hauk og D. Í þessu símtali ber nafn X á góma. Kvaðst hún ekki hafa hugmynd um hvaða X þau voru að tala um. Þá kemur fram að rætt hafi verið um það að X væri í Danmörku og kvaðst hún ekki vilja segja hver greindi henni frá því.

Þá var ákærða spurð út í símtal 16. júlí 2004 þar sem viðmælandi hennar kveðst heita X.  Kvaðst ákærða ekkert vita hvaða maður þetta væri. Hún þekki hann ekki.

Ákærða var innt eftir framburði sínum hjá lögreglunni þess efnis að hún þyrði ekki að tjá sig um það hvort X, sem margnefndur er í símtölum þar sem ákærða átti hlut að máli, væri meðákærði X. Kvaðst ákærða ekki vilja tjá sig um eitthvað sem hún sé ekki hundrað prósent viss um. Hún þekki meðákærða X ekki.

Ákærða A lýsti vitneskju sinni um fund sem einhver átti á vegum meðákærða Óla Hauks og D. Hún kvað fundarefnið hafa verið innheimtu peningaskuldarinnar sem hafi verið reynt að innheimta hjá þeim D.

Ákærða A lýsti því við skýrslutöku hjá lögreglunni 20. september 2004 er þau D, unnusti hennar, héldu til Þýskalands til móts við meðákærða Óla Hauk sem ferðaðist með vatnsdæluna. Þá greindi hún frá því að á leið þeirra þriggja til Danmerkur, eftir að Óli Haukur hafi skilað vatnsdælunni af sér, hafi hann hringt í mann sem hún kveðst nú vita að heiti C og hafi sá lagt 45.000 krónur inn á reikning hennar en þau þrjú hafi verið peningalaus á ferðalaginu.

Í þessari skýrslu lýsti hún því hvernig menn, sem hún vildi ekki nafngreina, reyndu að innheimta hjá þeim D eina til tvær milljónir króna sem áttu að vera vegna þess að lagt var hald á efnið sem hér um ræðir. Hún lýsti því að þau D hafi verið á flótta og falið sig en mennirnir hafi gengið illilega í skrokk á D, rifbeinsbrotið hann báðu megin og andlit hans hafi verið stokkbólgið auk fleiri áverka.

Við skýrslutöku 28. september 2004 lýsti ákærða A því að hana hafi frá upphafi grunað að fíkniefni væru í pakkanum sem meðákærði Óli Haukur flutti með sér. Hún kvað þá D hafa verið skilda að í Hollandi og eftir það hafi meðákærði Óli Haukur einn átt að flytja pakkann. Hún kvaðst ekkert hafa lagt til vegna þessarar sendingar, hvorki fjármuni né annað og Óli Haukur og D hafi hlíft henni við vitneskju um málið. Hún kvaðst einnig vita að hvorki Óli Haukur né D hafi lagt peninga til þessarar fíkniefnasendingar. Þá lýsti hún því að mennirnir sem hún kvað hafa átt fíkniefnin hafi stöðugt spurt þau D um sendinguna. Kvaðst hún þá hafa sett sig í samband við systur sína, starfsmann Eimskips, og þá komist að því að sendingin var stopp vegna þess að smygl væri í henni.

Við skýrslutöku 4. október 2004 lýsti ákærða A vitneskju sinni um tilgang utanfarar meðákærða Óla Hauks og meðhöndlun annarrar fíkniefnasendingar en hér um ræðir. Er framburður hennar um þetta mjög á sama veg og framburður meðákærða Óla Hauks. Hún lýsti því er einn mannanna sem D vann fyrir mælti sér mót við D í Hollandi 2. júlí 2004. Þessi maður hafi orðið mjög reiður út í þá D og meðákærða Óla Hauk meðal annars vegna þess að meðákærði Óli Haukur skyldi koma með D á fund þeirra. Ekki hefði verið ákveðið að þessi maður og Óli Haukur hittust. Hún lýsti því er þessi maður ákvað að skilja þá Óla Hauk og D að og hafi D farið með þessum manni og einum til, til Danmerkur en Óli Haukur hafi orðið eftir. Kvað hún Óla Hauk hafa greint sér frá því að hann hefði pakkað fíkniefnunum í loftpressuna sem send var hingað til lands. Hún lýsti því að þau D hafi komið til móts við meðákærða Óla Hauk. Þau hafi orðið peningalaus á leið sinni til Danmerkur. Óli Haukur hafi þá fengið lán hjá meðákærða C eins og rakið var.

Í yfirheyrslunni 4. október var borið undir A hljóðritað símtal frá 26. júní 2004. Þar ræðir hún við D og spyr hann hvort hann viti að X sé í Danmörku. Fram kom hjá D að hann vissi það. Þá greindi ákærða A svo frá að henni skyldist sem X ætlaði “að drepa þig líka út af þessu”. A var spurð um það hvaða X hún ræddi og hvort það væri X [...] eða X [...]son. Kvaðst hún ekki þora að tjá sig neitt um það. Aðspurð kvað hún D hafa hitt X bæði í Danmörku og í Hollandi.

Við skýrslutöku 8. október 2004 var A spurð nánar um X en hún vildi ekki tjá sig um það.

A kom fyrir dóm 8. október 2004 og staðfesti lögregluskýrslur sem teknar höfðu verið af henni og raktar voru að ofan. Fyrir dóminum kvaðst hún vita hverjir eigendur fíkniefnanna væru en hún kvaðst hrædd við að gefa upp nöfn þeirra.

Við skýrslutöku 4. nóvember var ákærða A spurð hver væri X [...], en nafn hans og símanúmer var vistað í síma hennar. Kvaðst hún ekki vilja tjá sig um það.

Við skýrslutöku 16. desember var leikið hljóðritað símtal þar sem A ræðir við mann sem kynnir sig sem X. Símanúmer hans er hið sama og það sem vistað var í síma A undir nafninu X [...]. Hún var spurð hvaða X þetta væri. Kvaðst hún ekki vilja tjá sig um það og sama svar gaf hún við fleiri spurningum sem fyrir hana voru lagðar um X. Við sömu skýrslutöku var leikið hljóðritað símtal sem ákærða A kvað milli sín og meðákærða Óla Hauks. Þar kemur fram hjá henni að hana vanti eina og hálfa fyrir fimmtudaginn. Meðákærði Óli Haukur spyr hana þá hvort það sé fyrir X og svarar hún því játandi. Er ákærða var spurð um hvað þau ræddu og um hvaða X þau ræddu, kvaðst hún ekki þora að tjá sig þar um. Henni var greint frá því að fram komi í hljóðrituðum símtölum sem liggja frammi að hún ræði við að minnsta kosti fjóra menn um X eða X [...]. Kvaðst hún ekki þora að tjá sig um þetta og heldur ekki hvort hún hafi verið að ræða um X [...]son.

 

Ákærði C neitar sök. Hann lýsti kynnum sínum og meðákærða Óla Hauks á þessum tíma, en til hafi staðið að meðákærði Óli Haukur hæfi störf hjá ákærða. Ákærði kvaðst vita í hverju meðákærði Óli Haukur stóð á þessum tíma en ákærði kvaðst hafa talið það sem meðákærði Óli Haukur nefndi væri hugarburður hans. Hann hafði margsinnis fært í tal við ákærða að fá leyfi til að senda fíkniefni á fyrirtæki hans [Y] ehf. Meðákærði Óli Haukur hafi meðal annars boðið ákærða nokkurt magn af kókaíni ef ákærði heimilaði þetta sem ákærði kvaðst aldrei hafa gert. Ákærði kvaðst sér hafa virst eitthvað gruggugt á ferðinni er starfsmenn Eimskips hringdu og sögðu að fyrirtækið ætti pakka sem hafi borist hingað til lands frá Hamborg. Ákærði kvaðst hafa ætlað að athuga málið, sem hann gerði. Hann hafi síðan hringt í Eimskip og greint frá því að hann ætti ekki þessa sendingu og að eitthvað væri bogið við þetta. Hann hafi átt von á sendingu frá Munchen.

Ákærði C neitaði sök að öllu leyti samkvæmt þessum kafla ákærunnar og kvaðst ekkert vita um það hvort meðákærða A reyndi að nálgast sendinguna eins og lýst er í ákærunni.

Ákærði C lýsti því er H, sambýliskona meðákærða Óla Hauks, kom að máli við ákærða, að því er hann taldi um viku eftir að hann fékk símhringinguna frá Eimskip og hún hafi greint ákærða frá því að málið væri hættulegt og að hann skyldi ekki leysa sendinguna út. Ákærði kvaðst hafa greint henni frá því að hann hafi þegar sagt stafsmanni Eimskips að hann ætti ekki sendinguna.

Hljóðritað símtal var borið undir ákærða. Ekki þykir ástæða til að rekja efni þess enda varpar það ekki, að mati dómsins, frekara ljósi á málavexti.

Ákærði C neitaði jafnframt sök undir rannsókn málsins. Gaf hann meðal annars skýrslu fyrir dómi 20. október 2004 er hann var leystur úr gæsluvarðhaldi. Ekki verður annað ráðið af þeirri skýrslu en að ákærði hafi aldrei heimilað meðákærða Óla Hauki að senda fíkniefni stíluð á fyrirtæki hans [Y] ehf. Kom fram hjá ákærða að hann hafi talið málaleitan meðákærða Óla Hauks hugarburð og honum hafi ekki orðið ljóst að hann hefði sent fíkniefnin fyrr en ákærði fékk símhringingu frá Eimskip um sendinguna.

 

Eins og fram kemur í ákærunni er D nú látinn. Nýtur því aðeins framburðar hans hjá lögreglu og að hluta fyrir dómi en sumar skýrslurnar staðfesti hann fyrir dómi eins og rakið verður. Við úrlausn málsins verður lagt mat á sönnunargildi framburðar D á grundvelli 3. mgr. 48. gr. laga nr. 19/1991 um meðferð opinberra mála og er því nauðsynlegt að reifa framburð hans ítarlega. Verður það gert hér á eftir.

D gaf skýrslu hjá lögreglunni 30. september 2004. Við þá skýrslutöku var borið undir hann símtal sem hann átti við ákærðu A. Ráða má af þessu símtali að hann vissi af því að senda átti 8 kíló af amfetamíni til landsins. Í skýrslunni lýsti D fíkniefnakaupum ákærða Óla Hauks ytra og því að þau efni hafi annar maður tekið og fjallar ákæra máls þessa ekki um það. D kvaðst hafa farið til Hollands og hitt ákærða Óla Hauk. Þar hafi hann afhent honum 10.000 Evrur sem nota átti til að kaupa 8 kíló af amfetamíni. D kvað ákærða Óla Hauk hafa hitt eiganda peninganna eftir að D fór til Danmerkur þar sem hann kvaðst hafa hitt ákærðu A. D kvaðst ekki vilja nafngreina þennan mann sökum þess að hann óttaðist um líf sitt.  D lýsti því síðan er ákærði Óli Haukur hringdi og þau ákærðu A fóru til fundar við hann og fylgdu honum uns hann kom sendingunni fyrir til flutnings hingað til lands. D kvað ákærðu A hafa vitað hvað fram fór. Hann hefði greint henni frá því en hún hafi ekki átt neinn hlut að máli.

Í skýrslutöku af D hjá lögreglunni 7. október 2004 lýsti hann ferð sinni til Hollands þar sem hann hitti ákærða Óla Hauk. Lýsti D því að hann hafi eytt öllum sínum peningum í tveggja daga óreglu. Eftir það hafi komið til þeirra maður frá Danmörku. Hafi hann afhent D 10.000 Evrur sem D kvaðst hafa afhent ákærða Óla Hauki til að kaupa 8 kíló af amfetamíni. Allt hafi þetta átt sér stað í Rotterdam. D kvað manninn sem áður afhenti honum peningana hafa viljað að hann færi með sér til Danmerkur, sem úr varð, en ástæðuna kvað D þá að maðurinn hafi ekki viljað að hann kæmi meira nálægt málinu. Á þessari stundu hafi ekki verið búið að kaupa fíkniefnin. Í þessari skýrslu lýsti ákærði kynnum sínum af X sem hefði viðurnefnið [...].

Við skýrslutökuna 7. október 2004 var borið undir ákærða D innihald hljóðritaðs símtals frá 12. september sl. sem hann staðfesti að væri milli sín og ákærða Óla Hauks. Þar kom greinilega fram að gengið hefði verið í skrokk á D og staðfesti hann það. Einnig er X iðulega nefndur á nafn í símtalinu þannig að greinilega tengist máli þessu. Aðspurður við hvaða X þeir hafi átt, kvað D það líklega vera X [...]. Í þessari skýrslutöku greindi D frá því að ákærði Óli Haukur hefði farið til Hollands upphaflega til að kaupa önnur fíkniefni en þau sem hér um ræðir og flytja hingað til lands. D kvaðst sjálfur hafa haft hug á því að nota þessa ferð og flytja inn fíkniefni en þá hafi hann boðið manni hér á landi að taka þátt í þessu. Hafi sá sagst ætla að afhenda peninga ytra til fíkniefnakaupa. D lýsti því að maðurinn sem ákærði Óli Haukur ætlaði upphaflega að flytja inn fíkniefni fyrir hefði orðið reiður er hann frétti af D og hafi því ekkert orðið úr því að ákærði Óli Haukur stæði að innflutningi fyrir þennan mann. Eftir þetta hafi maðurinn sem D hafi boðið að taka þátt í þessu komið út og afhent 12.000 Evrur til kaupa á fíkniefnum. Lýsti D því sem áður er fram komið hvernig þeir ákærði Óli Haukur eyddu 2000 Evrum. Er þeir hafi hitt manninn skömmu síðar og greint honum frá eyðslunni hafi hann orðið mjög reiður og ákveðið að D skyldi ekki koma nærri þessu meira, heldur fara með manninum til Danmerkur sem úr hafi orðið.  Eftir þetta hafi það verið ákærða Óla Hauks að sjá um að koma fíkniefnunum hingað til lands. Þá lýsti D því er ákærði Óli Haukur hringdi í hann og þau ákærða A hafi farið á bílaleigubíl til Þýskalands þar sem þau hafi hitt ákærða Óla Hauk eins og rakið var að ofan. D lýsti síðan símtali sem hann átti við manninn sem afhenti peningana og greindi honum frá því að þau ákærða A væru komin til landsins.

Þá lýsti D því er eigandi fíkniefnanna tók að þrýsta á hann um að nálgast pakkann með fíkniefnunum. Kvaðst D ekki hafa haft undir höndum gögn til þess og lýsti hann því er ákærða A og H, fyrrverandi sambýliskona ákærða Óla Hauks, reyndu að útvega gögnin árangurslaust.

Í skýrslutöku 14. október 2004 greindi D enn frá fundum þeirra ákærða Óla Hauks og mannsins sem afhenti peningana. Nú lýsti hann því að þeir hafi hitt tvo menn, en annar mannanna hafi ekki gengt neinu hlutverki í málinu og vildi D ekki nafngreina hann. Þessir menn hafi báðir gist hjá þeim ákærða Óla Hauki á hóteli í Roosendaal. D kvað fundinn hafa átt sér stað í Roosendaal þar sem eigandi peninganna hafi hringt og sagt D frá því að hægt væri að fá fíkniefni á lægra verði þar en í Rotterdam, þar sem upphaflega hafi staðið til að kaupa efnið.  D lýsti því að annar mannanna sem þeir hittu í Roosendaal hafi lagt inn pöntun fyrir 8 kílóum af amfetamíni. Efnið hafi ekki verið tilbúið til afhendingar er D hélt til Danmerkur en ákærði Óli Haukur hafi átt að bíða eftir efnunum, sem hann hafi gert á sveitahóteli.

D lýsti því aftur fyrir dómi að maðurinn sem afhenti peningana hefði orðið reiður, bæði vegna þess að eytt hefði verið 2000 Evrum og vegna þess að þeir hafi átt að hittast tveir, en ekki með ákærða Óla Hauk. D lýsti því efnislega á sama veg og áður er hann var tekinn frá þessu verkefni og það falið ákærða Óla Hauki.

D var í þessari skýrslu ítrekað spurður um nafn mannsins sem átti peningana og honum greint frá því að ákærði Óli Haukur hefði greint svo frá að mennirnir sem þeir hittu í Roosendaal heiti X og G. Kvaðst D ekki vilja tjá sig um þetta þar sem hann óttaðist að mennirnir myndu hefna sín.

D bar enn um málavexti við skýrslutöku 21. október 2004. Þá lýsti hann atburðum á sama veg og rakið hefur verið í öllum aðalatriðum. Hann staðfesti þar að framburður ákærða Óla Hauks væri réttur um að tveir menn hafi staðið að baki fíkniefnasendingunni sem hér um ræðir en hann kvaðst ekki þora að nafngreina þá. Síðar í þessari skýrslu lýsti D því að hann hafi verið að redda sendingunni sem hér um ræðir fyrir einn mann sem hann þori ekki að nafngreina. Í þessari skýrslu lýsti D því að hann hafi fengið peningana afhenta í Rotterdam 28. eða 29. júní 2004. D kvað mennina tvo sem þeir ákærði Óli Haukur hittu í Roosendaal ekki hafa þekkt ákærða Óla Hauk fyrir. D hafi kynnt þá þarna.

Í þessari skýrslu var D kynntur framburður ákærðu A og Óla Hauks sem þau gáfu hvort um sig í einangrun. Þau báru bæði um fund D og X, bæði í Danmörku og í Hollandi. Þá var X kynntur framburður ákærða Óla Hauks þess efnis að D hafi sagt honum að hann væri að redda þessum fíkniefnum fyrir X [...] og að G hafi komið með X frá Danmörku. Svar D við þessari spurningu og fleirum þar sem nafnið X ber á góma er ávallt hið sama, “ég vil ekki tjá mig um það”. Þá lýsir D í samfelldu máli ferð sinni út til fundar við ákærða Óla Hauk og því sem gerðist í framhaldinu í Rotterdam, afhendingu peninganna, eyðslu að hluta til, fundi allra fjögurra í Roosendaal og reiði mannanna tveggja í hans garð af ástæðu sem áður hefur verið nefnd og því hvernig hann var rekinn frá verkefninu, kaupum fíkniefnanna, bið eftir þeim og því að ákærði Óli Haukur hafi einn orðið eftir er D og mennirnir tveir héldu saman til Danmerkur.

Eins og rakið var, var borið undir D símtal hans við ákærða Óla Hauk frá 12. september 2004 þar sem þeir ræða um X. D staðfesti í þessari skýrslu að þarna væri átt við X [...] en hann kvaðst ekki vilja tjá sig frekar þar um.

Er D kom fyrir dóm 22. október 2004 var tekin fyrir fyrri krafa um gæsluvarðhald. Staðfesti hann þá efnislega réttar skýrslur sem hann gaf hjá lögreglunni 14. og 21. sama mánaðar og raktar voru hér að ofan.

Við skýrslutöku 30. nóvember var borið undir D hljóðritað símtal frá 19. júlí 2004 og honum gerð grein fyrir því að talið væri að hann hafi þarna verið að ræða við X [...]son. Kvaðst D ekki muna eftir símtalinu og ekki vita hvort viðmælandinn hafi verið X [...]son.

 

Hinn 21. janúar sl. barst verjanda ákærða X bréf í faxi frá Litla-Hrauni. D undirritar skjalið sem vottað er af tveimur vottum, öðrum fangaverði og hinum refsifanga. Bréfið er svohljóðandi; “Ég verð að láta verjanda X vita það og dómstóla að lögreglan er með rangan mann í gæsluvarðhaldi sem er X, hann er ekki maðurinn sem ég vann með, ég hef aldrei viljað tjá mig um nöfn í þessu máli en ég get ekki verið með það á samviskunni að saklaus maður verður dæmdur. Með virðingu [D] kt. [...].“

 

Vitnið I kvað ákærða X ekki vera manninn sem kom að innheimtu skuldar sem mikið bar á góma undir rannsókn málsins. Vitnið kvaðst ekki þekkja ákærða X. I lýsti því að E hafi hringt í vitnið er hún hafi verið stödd í Amsterdam. Hún hafi þá talið að rukkunin sem um ræðir hafi verið af hálfu X [...]sonar.

Tekin var lögregluskýrsla af I 23. nóvember 2004 þar sem hann var spurður hvort hann þekkti X [...]son. I svararði; “Já það er [X] [...], ég veit hver hann er”.

Þessa skýrslu staðfesti I fyrir dómi samdægurs.

Í skýrslutöku hjá lögreglunni 15. desember 2004 greindi I svo frá að J hafi hringt í X og vitnið hafi þá frétt af skuld D við ákærða X. Fyrir dóminum kvaðst hann hafa frétt að eitthvað væri í gangi milli ákærða X og D. Skilja mátti á I að framburður hans hjá lögreglunni væri eins og rakið var sökum þess að lögreglan hafi orðað skýrsluna eins og raun ber vitni og hann hafi ekki fengið henni breytt. Í framangreindri skýrslutöku 15. desember voru borin undir I hljóðrituð símtöl og hann spurður um efni þeirra. Þar greindi hann meðal annars frá því að ákærði X hefði reynt að innheimta skuld hjá D vegna amfetamíns sem hafi farið forgörðum. Þá lýsti hann því að frændi hans væri æskuvinur ákærða X og sá hafi sagt að rukkun ákærða X væri réttmæt. Þá má ráða af símtali að gengið hafi verið í skrokk á D á heimili I. I greindi frá því að J hafi hringt í ákærða X og sagt honum að D væri á heimili I. Kvaðst I þarna hafa frétt af því að D skuldaði ákærða X peninga. I lýsti eftir þetta nákvæmlega hvaða tveir menn komu á heimili hans á þessum tíma og þá hafi ákærði X hlaupið út á bílaplan og sagt þessum mönnum að gera D ekkert.

I lýsti fleiru sem þarna gerðist, meðal annars því að hann hafi komið á fundi milli E og ákærða X og gefið hvoru um sig upp símanúmer hins. I lýsti síðan ýmsum samskiptum D og ákærðu A annars vegar og ákærða X  hins vegar en ekki er ástæða til að rekja það allt hér.

I staðfesti þessa skýrslu fyrir dómi samdægurs.

Undir aðalmeðferð málsins kvaðst I ekki vita hvers vegna hann nefndi ákærða X jafn oft og raun ber vitni undir rannsókn málsins. Hann kvaðst hafa átt við J er hann nefndi ákærða X. Breyttur vitnisburður I eins og rakinn hefur verið er mjög ótrúverðugur og er ekki ástæða til að rekja vitnisburð hans undir aðalmeðferð málsins frekar.

 

Vitnið E lýsti því er hún frétti af því að D hafi óttast um líf sitt, en hann hefði verið laminn og kvaðst hún hafa séð hann þannig útleikinn. Hafi D greint svo frá að hann hafi verið laminn vegna fíkniefnasendingarinnar sem fór forgörðum. E kvaðst hafa rætt við þá ákærða X, Jog I vegna þessa. Kvaðst E hafa átt fund með X af þessum sökum en hún kvaðst ekki vita málavexti og hver gekk í skrokk á hverjum. Hún kvað sig minna að ákærði X hafi hvorki játað ofbeldið né neitað.

E gaf skýrslu hjá lögreglunni 8. desember 2004. Þar greindi hún svo frá að ákærði Óli Haukur hefði verið mjög reiður út í mann sem hann nefndi X vegna ofbeldis sem D hafi orðið fyrir. E kvaðst hafa boðið sig fram til fundar við manninn vegna þessa og kvaðst hún hafa hitt X í Mjóddinni hér í borg. Hún hafi rætt við hann vegna þessa en komið hafi í ljós að D hafi skuldað X peninga. X hafi ekki kannast við að hafa ráðist á D en E lýsti því að X hafi ekki átt von á henni til þessa fundar.  Hún kvað manninn sem hún hitti þarna vera X [...]son sem kallaður væri X [...]. Þá staðfesti E að fram komi í hljóðrituðu símtali milli hennar og ákærða Óla Hauks að hann hafi gefið henni upp símanúmer X [...] svo hún gæti haft samband við hann.

E staðfesti þennan framburð fyrir dómi samdægurs.

 

Vitnið F staðfesti að hafa vitað að X [...] væri að rukka ákærðu A og D vegna fíkniefnanna sem hér um ræðir og lagt var hald á.

Tekin var skýrsla af F hjá lögreglunni 8. desember sl.  Þar lýsir hann því sem að ofan greinir.  Í annarri lögregluskýrslu sama dag lýsti F enn þessari vitneskju sinni og rukkun X [...] og hræðslu ákærðu A við hann af þessum sökum.  Þá kom fram í hljóðrituðum símtölum að F ræðir við X [...] um sama efni. 

F kom fyrir dóm 8. desember sl. og lýsti vitneskju sinni um að X [...] væri að rukka ákærðu A og D vegna efnisins sem lagt var hald á.  Hann lýsti því að ákærða A hafi verið hrædd af þessum sökum.

 

Vitnið H, fyrrverandi sambýliskona ákærða Ólafs Hauks, kvaðst hafa fengið vitneskju um málið eftir að hún hafði símasamband við ákærðu A, eftir að hún hafi ekki heyrt í ákærða Óla Hauki í nokkurn tíma.  Hafi ákærða A þá greint henni frá því að Óli Haukur og D hefðu flutt fíkniefni til landsins.  Ekki hafi komið fram hver hafi verið hlutur ákærðu A í þessu.  H lýsti því er þær ákærða A héldu saman að Leifsstöð til að leita í bifreið ákærða Óla Hauks að reikningi vegna sendingarinnar sem hér um ræðir.  H lýsti því er hún að beiðni ákærða Óla Hauks fór á fund ákærða C í því skyni að greina honum frá því að ákærði Óli Haukur hefði flutt til landsins fíkniefni á fyrirtæki C.  Er hún ræddi við C um þetta hafi komið í ljós að hann vissi þetta. Vitnisburður H er mjög óljós um það hvernig ákærði C hefði fengið upplýsingarnar um að eitthvað væri að sendingunni. 

H var spurð hvort hún vissi hvort ákærði X ætti hlut að máli.  Kvaðst hún ekki vita það en vissi aðeins af frásögn ákærðu Óla Hauks og A að þau þekktu X.  Fram hafi komið hjá A að hún hafi rætt málin við X sem hafi verið í sambandi við D vegna þessa. 

H lýsti 6 ára langri sambúð þeirra Óla Hauks og því er upp úr henni slitnaði eftir að Óli Haukur tók að neyta áfengis að nýju í desember 2003, eftir að hafa verið án vímuefna í 7 ár.  Lýsti hún mikilli óreglu ákærða Óla Hauks á þeim tíma sem hér um ræðir.

 

Vitnið K, starfsmaður Eimskips, kvað ákærðu A, systur sína, hafa haft samband og beðið sig um að afgreiða vörusendingu.  K kvaðst hafa greint henni frá því að það vantaði reikning vegna vörunnar. Þá kvaðst K hafa greint ákærðu frá því að sendingin sem spurt var um væri í tollskoðun.  K kvaðst á þessum tíma ekki hafa vitað um innihald sendingarinnar og ákærða hafi ekki gefið neitt í skyn þar að lútandi.

Vitnið L, starfsmaður Eimskips, lýsti því er hún hafði símasamband við Y ehf.  Hún greindi frá því að sending hefði borist fyrirtækinu frá Hamborg.  Hafi starfsmaðurinn sem hún ræddi við sagst ætla að útvega reikninginn vegna sendingarinnar.  Hann hafi síðan hringt aftur og greint henni frá því að hann ætti ekki þessa sendingu. Hafi hún af þessum sökum bent manninum á að tala við viðskiptaþjónustuna.

 

Vitnið M kvaðst hafa hitt ákærða X á Hróarskelduhátíðinni sem stóð yfir 1. – 5. júlí 2004 og X hafi gist á heimili hennar miðvikudaginn á þessu tímabili, en M kvaðst einnig hafa hitt X á laugardeginum.

Vitnið N kvað X hafa verið á Hróarskelduhátíðinni dagana 1. - 4. júlí 2004 og þar hafi hann hitt ákærða X á föstudegi og laugardegi.

Vitnið O kvaðst hafa hitt ákærða X eitthvað alla dagana sem Hróarskelduhátíðin stóð yfir, en það hafi verið dagarnir 1. - 4. júlí síðastliðnir að sögn hennar.

 

Vitnið Ragnar Ragnarsson rannsóknarlögreglumaður lýsti því hvernig staðið er að gerð æviferilsskýrslna, en ein slík var gerð um ákærða X. Kvaðst Ragnar hafa heyrt að ákærði hafi sjálfur ritað í skýrsluna upplýsingar um sig en það blað hafi síðan verið hreinritað. Vitnið tók skýrslur af D undir rannsókn málsins og skýrði gang þeirra.

Vitnið Steindór Elíasson rannsóknarlögreglumaður lýsti því að ákærði X hefði sjálfur fyllt út æviferilsskýrslu þar sem fram kom hjá honum að hann hefði viðurnefnið [...]. Hafi vitnið þessar upplýsingar eftir Jens Hilmarssyni rannsóknarlögreglumanni.  Steindór lýsti því að rannsóknaraðilum hafi verið ljóst að D hafi verið undir miklum þrýstingi frá ákærða X um að breyta framburði sínum.  Hafi D margsagt lögreglu frá þessu.  D hafi hins vegar aldrei óskað eftir því að breyta framburði sínum.

Vitnið Ingólfur Arnarson rannsóknarlögreglumaður skýrði hvernig nafn X [...] kom fram við yfirheyrslu af J vegna líkamsárásar, en þá hafi nafn X [...] borið á góma.  Þá hafi komið fram að D skuldaði X peninga.

Jakob Kristinsson dósent staðfesti og skýrði niðurstöðu rannsóknar efnisins sem hér um ræðir.  Við rannsókn kom í ljós að efnið innihélt 78% koffein og magn amfetamínbasa í efninu hafi verið 16%.

Niðurstaða ákæruliðar 1.

Ákærði Óli Haukur kvaðst eins og rakið var hafa fengið heimild hjá meðákærða C til að senda hingað til lands fíkniefnasendingu stílaða á Y ehf. Ákærði lýsti því að fallið hafi verið frá upphaflegri áætlun um sendingarmáta efnisins hingað til lands og hafi meðákærði C ekki vitað af sendingunni sem hér um ræðir og hafi hann ekki átt að taka við sendingunni úr tollafgreiðslu.

Af þessu og af öðrum gögnum málsins þykir verða að miða við að ákærði Óli Haukur hafi einn tekið ákvörðun um flutningsleiðina hingað til lands og er ósannað að hann hafi skipulagt flutningsleiðina með meðákærða C eins og lýst er í inngangskafla þessa ákæruliðar. Verður nánar vikið að þessu síðar.

Í þeim hluta þessa ákæruliðar þar sem sérstaklega er lýst ætluðum þætti ákærða Óla Hauks segir meðal annars að hann hafi á tímabilinu 7. – 9. júlí með liðsinni D og meðákærðu A flutt loftpressuna með fíkniefnunum í frá Osnabrück til Hamborgar. Í ákærunni er því ekki lýst í hverju liðsinni meðákærðu A var fólgið. Ekkert verður ráðið af framburði ákærða Óla Hauks eða A um að meðákærða A hafi átt hlut að máli á saknæman hátt þótt hún kunni að hafa vitað af fíkniefnunum. Þvert á móti báru báðir um það að ákærða A ætti ekki þátt í málinu. Þá lýsti ákærandinn því yfir við flutning málsins að þáttur ákærðu A, eins og honum var lýst í þeim kafla ákærunnar sem sérstaklega varðar hana, varði einungis tilraunaverknað eftir að efnin voru komin hingað til lands.

Að þessu virtu er ljóst að ætlað liðsinni meðákærðu A við flutninginn, eins og lýst er í þessum ákærulið, er ekki hluti af sakarefninu. Verður því ekki fjallað um það frekar.

Þá skortir í ákæruna lýsingu á því í hverju ætlað liðsinni D var fólgið og verður engu slegið föstu þar um.

Að þessu öllu virtu er sannað með skýlausri játningu ákærða Óla Hauks sem fær stuðning af öðrum gögnum málsins að hann hafi gerst sekur un háttsemi þá sem honum er gefið að sök með þeim breytingum sem raktar voru hér að ofan.

Ákærði X neitar sök. Mjög víða í gögnum málsins er vikið að ,,[X] [...]". Eins og rakið var telur dómurinn framburð ákærða X ekki verða skilinn öðru vísi en svo að hann hafi sjálfur ritað viðurnefnið ,,[...]“ í æviferilsskýrslu sína þótt hann hafi borið að hafa fengið flestar upplýsingarnar sem þar koma fram hjá lögreglunni. Sá framburði ákærða er út í hött að mati dómsins. Þá greindi ákærði X svo frá við yfirheyrslu hjá lögreglunni 17. nóvember sl. að hann væri stundum nefndur gælunafninu ,,[...]“. Með því sem nú hefur verið rakið og með framburði meðákærðu Óla Hauks og Aog með framburði D undir rannsókn málsins og svo sem ráða má af fjölmörgum hljóðrituðum símtölum og af öðrum gögnum málsins, er sannað að ákærði X hafði á þeim tíma sem hér um ræðir viðurnefnið ,,[...]“.

Í málinu liggja fyrir fjölmörg hljóðrituð símtöl þar sem ýmist er rætt um ,,[X] [...]“ eða þeir sem ræða í símann hafa borið um að verið sé að ræða um ,,[X] [...]“. Er í þessu sambandi vísað til þess sem áður er rakið um þessi símtöl og vísað til þess sem þar er rakið um framburð ákærða og vitna um þetta. Má í þessu sambandi nefna símtal ákærðu A og manns sem í símtali við hana 11. nóvember 2004 nefnir sig X, símtal ákærðu A og D frá 26. júní 2004, þar sem rætt er um að X ætli að drepa D vegna málsins og símtal ákærða Óla Hauks og E frá 14. september 2004 þar sem ákærði Óli Haukur gefur E upp símanúmer ,,[X] [...]“. Númerið sem þar var gefið upp er hið sama og hljóðritað var tveimur dögum síðar eða 16. september 2004, þar sem X athugar hvenær hann átti pantaðan tíma hjá lækni. Fleiri símtöl má nefna en látið er nægja að vísa til reifunar málavaxta hér að framan um þetta.

Ráða má af framburði ákærðu Óla Hauks og A og af framburði D að þau þekktu ákærða X á þessum tíma og þá er það einnig ljóst af símtölum sem nefnd voru. Breyttur framburður ákærða Óla Hauks um það að ákærði X sé ekki maðurinn sem hann hitti ytra og var eigandi og/eða kaupandi fíkniefnanna er ótrúverðugur. Er hann í fullkomnu ósamræmi við flest það sem áður er fram komið í málinu og sem einstaklingar, þ.á m. ákærði Óli Haukur sjálfur, báru um í einangrun í gæsluvarðhaldi.  Það álit dómsins helgast meðal annars af því að ákærði Óli Haukur þekkti X fyrir. Þá bar hann um fund þeirra á billjardstofu eftir heimkomu og af því og mörgu öðru má ráða að maðurinn er ákærði X.

Þótt ákærða A hafi ekki viljað, á rannsóknarstigi málsins, svara spurningum beint um það hvort X, sem hún ræddi við símleiðis, væri ákærði X, telur dómurinn það ljóst af öllu samhengi málsins að svo er. Breyttur framburður ákærðu A kann að eiga sér eðlilegar skýringar eins og þær að hún hafi verið og sé ef til vill enn hrædd við að greina frá, enda kemur fram í gögnum málsins að gengið hafi verið hart fram í innheimtu skuldar hjá þeim D og jafnvel gengið í skrokk á honum. Þá hafa bæði ákærðu Óli Haukur og vitni borið um hræðslu ákærðu A og um innheimtu X á þessari skuld. Auk þess sem nú hefur verið rakið er það mat dómsins, þótt ákærði X neiti að eiga hlut að máli, að hann sé maðurinn sem kemur fram í hljóðrituðum símtölum undir nafninu X. Þetta álit dómsins helgast af samanburði á þessum símtölum og hljóðrituðum þinghöldum og eftir að hafa hlýtt á ákærða X fyrir dómi, auk þess sem niðurstaðan fær stoð í öllu því sem rakið var að ofan.

Auk þess sem nú hefur verið rakið má vísa í heild til þess sem rakið var að framan um framburð D um hlut ónafngreinds manns sem af samhenginu má ráða að var ,,[X] [...]“ þótt D vildi ekki tjá sig um það beint eins og rakið var. Þetta kann að eiga sér eðlilegar skýringar í ljósi þess að gengið var í skrokk á D eins og rakið hefur verið og má vitna til lögreglumannanna sem komu fyrir dóminn og báru um það frá D að hann væri undir miklum þrýstingi frá ákærða X um að breyta framburði sínum. Þá má vísa til þess sem áður sagði um vitni sem báru um hræðslu ákærðu A vegna innheimtu skuldarinnar sem hér um ræðir.

D staðfesti margar af skýrslunum sem hann gaf fyrir dómi og óskaði aldrei eftir að breyta framburði sínum. Bréfið sem verjanda ákærða X barst og rakið var að framan er að mati dómsins ekki til þess fallið að verði vikið frá margítrekuðum framburði D hjá lögreglu og að stórum hluta staðfestum fyrir dómi til hliðar varðandi þátttöku hins ónafngreinda manns sem dómurinn telur einsýnt að sé ákærði X. Til frekari stuðnings þessu má nefna frásögn D af málavöxtum og framburði ákærðu Óla Hauks og A sem þau gáfu hvert um sig þegar þau sættu einangrun í gæsluvarðhaldi, en þau báru á sama veg um flest og ákærði Óli Haukur og D báru á sama veg um hlut ákærða X.

D kvaðst hafa fengið peningana afhenta ytra dagana 28. eða 29. júní 2004 og eftir það hafi hann haldið til Danmerkur, að mati dómsins með ákærða X. Vitnisburður og framburður ákærða X um að hann hafi verið staddur á Hróarskelduhátíð dagana 30. júní til 5. júlí 2004 útilokar ekki veru hans í Hollandi og Þýskalandi áður. Breytir vitnisburður um þetta því engu um niðurstöðuna.

Af öllu ofanrituðu virtu og að virtum öllum öðrum gögnum málsins er það niðurstaða dómsins að leggja beri til grundvallar niðurstöðunni framburð ákærða Óla Hauks og D hjá lögreglu og að hluta staðfestan fyrir dómi um þátt ákærða X í málinu. Eins og rakið hefur verið fær þessi niðurstaða stoð í framburði ákærðu A og vitnisburði sem rakinn hefur verið um háttsemi ákærða X í málinu beint og að því leyti sem varðar innheimtu skuldar sem talin var hafa stofnast eftir að lögreglan lagði hald á fíkniefnin. Þessi niðurstaða fær einnig stoð í nánast öllum öðrum gögnum málsins sem rakin hafa verið og er vísað til  þeirra í heild.

Samkvæmt öllu ofanrituðu er sannað, gegn neitun ákærða X, að hann hafi í fylgd með óþekktum vitorðsmanni annast kaup á amfetamíninu af óþekktum seljendum í byrjun júlí 2004 í Roosendaal í Hollandi og áformað að taka við þeim hér á landi. Fól hann meðákærða Óla Hauki að taka við fíkniefnunum frá seljendum þeirra, pakka þeim og annast sendingu til Íslands.

Efnið sem í þessum ákærulið greinir var amfetamín. Ljóst er af því sem rakið hefur verið að til stóð að kaupa og flytja til landsins 8 kg af amfetamíni og stóð ásetningur ákærðu Óla Hauks og X til þess að flytja til landsins það magn efnisins sem í þessum ákærulið greinir.

Ákærða A neitar sök. Eins og rakið var í niðurstöðukafla varðandi ákærða Óla Hauk er einungis fjallað um það hér hvort ákærða hafi gerst sek um tilraunverknað, enda er ákæru þannig háttað að hún tekur aðeins til tilraunaverknaðar og staðfesti ákærandinn það við flutning málsins og tók undir að ákæran var ekki skýr að þessu leyti. Þrátt fyrir þetta er ljóst að vörn ákærðu varð ekki áfátt af þessum sökum.

 D lýsti því hjá lögreglunni að eigandi fíkniefnanna hafi tekið að þrýsta á hann um að nálgast fíkniefnasendinguna eftir komuna til landsins. Hann hafi ekki haft gögn til þess og því hafi ákærða A og H árangurslaust reynt að útvega þau. Ekki kom fram hjá D að til þess hafi verið ætlast að ákærða A fengi sendinguna afhenta eins og henni er gefið að sök í þessum ákærulið. Ekkert kom heldur fram um þetta hjá vitninu H. Ekkert verður heldur um þetta ráðið af vitnisburði K.

Að öllu þessu og öðrum gögnum málsins virtum er ekkert fram komið sem bendir til þess að ákærða A hafi reynt að afla gagna í því skyni að fá sendinguna afhenta eins og ákært er fyrir. Verður framburður hennar um að hún hafi ætlað að afhenda D gögnin því lagður til grundvallar. Fær sú niðurstaða jafnframt stoð í framburði D sjálfs. Ber samkvæmt þessu að sýkna ákærðu A af þessum ákærulið.

Ákærði C neitar sök. Vísað er til niðurstöðu varðandi ákærða Óla Hauk um að ósannað sé að ákærði C hafi tekið þátt í skipulagningu innflutnings fíkniefnanna eins og lýst er í inngangskafla þessa ákæruliðar. Ákærði Óli Haukur hefur einn borið að ákærði C hafi samþykkt að fíkniefni yrðu send til hans eins og lýst er í ákærukaflanum varðandi ákærða C. Ákærði C hefur allan tímann neitað sök en hann kom meðal annars fyrir dóm undir rannsókn málsins og neitaði að hafa veitt samþykki sitt til þessa. Þá eru engin gögn í málinu sem benda til þess að ákærði C hafi átt að veita vörusendingunni viðtöku og sjá til þess að hún hlyti tollafgreiðslu.

Að þessu virtu gegn eindreginni neitun ákærða C og með vísan til 45. og 46. gr. laga nr. 19/1991 um meðferð opinberra mála er ósannað að ákærði hafi gerst sekur um háttsemi þá sem hann er ákærður fyrir í þessum kafla ákærunnar og ber því að sýkna hann.

Brot ákærðu Óla Hauks og X eru rétt færð til refsiákvæða í ákærunni.

 

  Ákæruliður 2.

Ákærði Óli Haukur játar sök, fyrir utan að ákærði kveðst einungis hafa verið búinn að kaupa hluta efnisins sem hér um ræðir og hann hafi ætlað að skila því sem hann hafði í vörslum sínum ytra eins og vikið verður að í ákærulið 3 hér á eftir. Kvað ákærði ráðagerðir þeirra ákærða B ekki hafa verið um að senda yfir 2000 skammta af LSD heldur hafi verið ákveðið að ákærði sendi 2-300 hundruð skammta til eigin nota þegar ákærði kæmi til landsins. Ákærði kvað í upphafi hafa staðið til að ákærði sendi 2000 skammta að því tilskildu að meðákærði B sendi peninga út, sem ekki hafi orðið en ákærði kveðst ekki hafa verið búinn að greiða efnið nema að hluta til eins og rakið var. Ákærði kveðst hins vegar hafa ákveðið sjálfur að senda 2000 skammta eins og lýst er í þessum ákærulið.

Undir rannsókn málsins bar ákærði Óli Haukur að hann hafi sent 2000 skammta í samræmi við ráðagerðir ákærðu. Ákærði endurtók það sem að ofan greindi um að forsenda þess hafi verið sú að meðákærði B sendi út peninga sem hann hafi ekki gert og því hafi þeir ákveðið að sendir skyldu 2-300 skammtar þótt ákærði hafi ákveðið upp á sitt eindæmi að senda 2000 skammta.

Ákærði skýrði innihald hljóðritaðra símtala milli þeirra meðákærða B vegna þessa ákæruliðar. Kvað ákærði þá hafa rætt saman undir rós. Kvaðst ákærði telja að hann hafi verið að reyna að koma því til skila að hann hefði sent meira magn fíkniefna en áður hefði verið ákveðið. Ákærði kvað efnið sem hér um ræðir ekki hafa verið sterkt og hafi hann neytt 10-20 eininga á dag.

Ákærði B kvað háttsemi sinni rétt lýst í þessum ákærulið, fyrir utan að hann kvaðst hafa vitað fyrirfram að hann fengi 2-300 skammta en ekki 2000 eins og ákært er fyrir og þetta hafi ekki verið í söluskyni. Ákærði kvað þá meðákærða Óla Hauk hafa rætt ýmislegt tengt þessari sendingu en peninga hafi skort. Það sem þeir hefðu áður rætt hafi fallið um sjálft sig vegna peningaskorts.

Undir rannsókn málsins bar ákærði að hann hafi átt von á 2000 skömmtum og staðfesti hann þann framburð sinn fyrir dómi undir rannsókn málsins. Skýringuna á breyttum framburði nú kvað ákærði að hann hafi, er hann gaf þennan framburð, verið undir áhrifum lyfja og hann hafi ekki gert sér grein fyrir þessum framburði fyrr en eftir á, en ákærði bar þetta til baka í skýrslutöku 22. febrúar sl. og kvaðst þá hafa átt von á 2-300 skömmtum. Þá kvað ákærði upphaflega hafi verið rætt á milli ákærðu að sent yrði meira magn en það sem raunin varð. Ekki hafi orðið af þessu sökum peningaskorts. Kvað ákærði þetta einnig skýringuna á því hvers vegna hann bar eins og hann gerði í upphafi í lögregluskýrslu.

Jakob Kristinsson dósent staðfesti og skýrði rannsóknir Rannsóknarstofnunnar í lyfja- og eiturefnafræði á efninu sem í þessum ákærulið greinir. Jakob greindi frá því að frá og með þessu ári væri efnismagn gefið upp sem styrkur í hverri þyngdareiningu.  Skýrði hann þetta nánar.  Jakob greindi frá því að sýnin sem greind voru hafi að hans mati verið mjög veik.  Skýrði hann það með því að til að ná fram áhrifum af töku efnisins þyrfti nokkra tugi míkrógramma af efninu, en einungis 6,5 míkrógrömm af LSD hafi verið í sterkustu sýnunum sem rannsökuð voru.  Þannig þurfi ansi margar einingar, u.þ.b. 10, til að ná fram áhrifum af töku efnisins.  Til frekari stuðnings áliti sínu á því að efnið sem hér um ræðir væri mjög veikt nefndi Jakob að algengt hafi verið áður að hver tafla eða eining innihéldi frá 30 upp í 70 til 80 míkrógrömm, en sýnishornið sem innihélt mest magn LSD í þessum ákærulið hafi innihaldið 6,5 míkrógrömm.

Niðurstaða ákæruliðar 2.

Ekki verður með vissu ráðið af hljóðrituðu símtali eða af öðrum gögnum málsins um að þeir 2000 skammtar af LSD sem sendir voru til landsins hafi verið samkvæmt ráðagerðum ákærðu. Óljóst er hvað þeim fór á milli í símtali sem rakið var. Svo virðist sem greiðsla ákærða B hafi verið forsenda þess að sendir yrðu 2000 skammtar. Greiðsla barst ekki og kvaðst ákærði B því hafa átt von á 2-300 skömmtum. En ákærði Óli Haukur kvaðst hafa ákveðið upp á sitt eindæmi að senda 2000 skammta. Allt virðist þetta hafa verið fremur laust í reipum hjá ákærðu. Þykir verða að skýra vafa í þessu sambandi ákærðu í hag í samræmi við meginreglu um sönnun í opinberum málum og er því miðað við að ráðagerðir ákærðu hafi verið um að senda 200 skammta til landsins.

Að þessu virtu og öðrum gögnum málsins er sannað með skýlausri játningu ákærða Óla Hauks að hann hafi gerst sekur um háttsemi sem í þessum ákærulið greinir, fyrir utan að ósannað er að hann hafi sent meira en 200 skammta af efninu í samræmi við ráðagerðir ákærðu. Ákærði Óli Haukur ákvað uppá sitt eindæmi að senda það sem umfram var.

Sannað er með skýlausri játningu ákærða B að hann hafi gerst sekur um háttsemi sem hér er ákært fyrir þó þannig að miðað er við að ráðagerðir ákærðu hafi staðið til að sendir yrðu 200 skammtar af efninu og er það efnismagnið sem ákærði B átti von á en ekki 2000 skammtar eins og honum er gefið að sök.

Gegn neitun ákærða B og þegar tekið er mið af efnismagni sem hann átti von á, er ósannað að hann hafi framið brot sitt í ágóðaskyni eins og lýst er í inngangskafla ákærunnar og er hann sýknaður af þeim hluta ákæru og jafnframt af því sem var umfram 200 skammta af LSD.

Brot ákærða Óla Hauks er rétt fært til refsiákvæðis í ákæru.

Brot ákærða B, sem sakfelldur er fyrir 200 skammta af LSD, þykir varða við 2. gr., sbr. 5. gr. laga um ávana- og fíkniefni nr. 65/1974, sbr. lög nr. 13/1985 og lög nr. 68/2001, og 2. gr., sbr. 1. mgr. 14. gr. reglugerðar um ávana- og fíkniefni og önnur eftirlitsskyld efni nr. 233/2001.

 

   Ákæruliður 3.

Ákærði kvað háttsemi sinni rétt lýst í þessum ákærulið, að því frátöldu að ekkert hafi verið ákveðið hvað gert skyldi við efnið sem ákærði kvaðst ekki hafa verið búinn að greiða fyrir. Hann hafi því haft hug á því að skila efninu sem aldrei hafi átt að berast hingað til lands.

Vísað er til vitnisburðar Jakobs Kristinssonar dósents sem rakinn var við ákærulið næstan hér á undan varðandi styrk efnisins, en hann lýsti því að styrkur sýnanna sem hér um ræðir hafi verið um það bil 50% veikari en efnið sem um ræðir í ákærulið 2, sem hann kvað mjög veikt efni.

Niðurstaða ákæruliðar 3.

  Ákærði játar að hafa haft fíkniefnin í vörslum sínum í Hollandi. Ekkert hafi verið ákveðið hvað gert yrði við efnið. Jafnvel hafi staðið til að skila því enda ekki verið greitt fyrir efnið. Þótt efnismagnið sé nokkurt, liggur ekkert fyrir um það að útilokað sé að ákærði kunni að hafa skilað efninu eins og hann bar um. Að þessu virtu er sannað með skýlausri játningu ákærða að hann hafi gerst sekur um háttsemi þá sem í þessum ákærulið greinir, utan að ósannað er að gegn eindreginni neitun ákærða að efnið hafi verið ætlað til sölu og dreifingar og er hann sýknaður af þeim hluta þessa ákæruliðar en sakfelldur að öðru leyti.

Brot ákærða er framið í Hollandi. Samkvæmt fyrirliggjandi gögnum er háttsemin refsiverð eftir hollenskum lögum. Er því unnt að refsa hér á landi fyrir brotið sem varðar við lagaákvæðið sem í ákæru greinir en jafnframt ber að vísa til 2. tl. 1. mgr. 5. gr. almennra hegningarlaga eins og hér stendur á.

 

Ákæruliður 4.

[...]

Niðurstaða ákæruliðar 4.

 [...]

 

Ákæruliður 5.

[...]

 

Ákæruliðir 6-7.

Sannað er með skýlausri játningu ákærða fyrir dómi og með öðrum gögnum málsins að hann hafi gerst sekur um þá háttsemi sem í báðum þessum ákæruliðum greinir. Skírskotað er til ákærunnar um lýsingu málavaxta.

Brot ákærða eru rétt færð til refsiákvæða í ákærunni.

 

Ákæra dagsett 3. júní 2004.

Undir dómsmeðferð málsins féll ákæruvaldið frá umferðarlagabrotum samkvæmt þessari ákæru. Þá greindi ákærandinn frá því að í ákæruna hafi fallið niður tilvitnun til auglýsingar nr. 232/2001 að því er varðar meðferð kókaíns sem lýst er í þessari ákæru.

Sannað er með skýlausri játningu ákærða fyrir dómi og með öðrum gögnum málsins að hann hafi gerst sekur um háttsemi sem í þessari ákæru greinir að teknu tilliti til breytinga sem gerðar voru á ákærunni. Skírskotað er til ákærunnar um lýsingu málavaxta. Er brot ákærða rétt fært til refsiákvæða í ákærunni að teknu tilliti til ofangreindra breytinga. 

 

Ákærði Óli Haukur gekkst undir viðurlagaákvörðun á árinu 1995 fyrir tékkalagabrot og fjársvik. Hann hlaut sektardóm árið 1996 fyrir fíkniefnabrot og loks 3 mánaða skilorðsbundið fangelsi fyrir skjalafals og þjófnað á árinu 1997. Brot ákærða Óla Hauks samkvæmt ákæruliðum 1-3 í ákæru dagsettri 9. maí sl. eru stórfelld. Refsing ákærða er ákvörðuð með hliðsjón af 77. gr. almennra hegningarlaga. Ákærði framdi brot sín að mestu leyti í samvinnu við aðra eins og rakið var og er það virt til refsihækkunar, sbr. 2. mgr. 70. gr. almennra hegningarlaga.

Framburður ákærða Óla Hauks er mjög mikilvægur við að upplýsa sakarefni ákæruliðar 1 og ræðst niðurstaða þess hluta málsins að miklu leyti af framburði hans og hefur hann játað brot sín hreinskilnislega. Er þetta virt til refsilækkunar sbr. 8. tl. 1. mgr. 70. gr. almennra hegningarlaga.

Við mat á saknæmi fíkniefnabrota er meðal annars tekið mið af hættueiginleikum efnis og af efnismagni. Við mat á saknæmi brota ákærða samkvæmt ákæruliðum 2 og 3 að því er lítur að meðferð á LSD, er tekið mið af styrkleika efnisins, en mjög lítið af LSD var í hverri þynnu (skammti) sem lagt var hald á. Vísast í þessu sambandi til vitnisburðar Jakobs Kristinssonar dósents sem áður var rakinn. Að öllu þessu virtu þykir refsing ákærða Óla Hauks hæfilega ákvörðuð fangelsi í 6 ár og 6 mánuði.

 

Ákærði X hefur frá árinu 2001 gengist undir 4 lögreglustjórasáttir fyrir umferðarlagabrot. Hann hlaut 8 mánaða fangelsisdóm í mars 2002 fyrir fíkniefnabrot. Brot hans samkvæmt 1. lið ákæru er stórfellt. Refsing hans er ákvörðuð með hliðsjón af 77. gr. almennra hegningarlaga. Brot hans nú er ítrekað en ofangreindur dómur hefur ítrekunaráhrif. Þá sammæltist ákærði við aðra um framningu brotsins og er það virt til refsihækkunar, sbr. 2. mgr. 70. gr. almennra hegningarlaga. Þykir refsing ákærða X samkvæmt öllu ofanrituðu hæfilega ákvörðuð fangelsi í 6 ár.

 

[...]

Frá refsivist ákærðu Óla Hauks og X skal draga gæsluvarðhald sem þeir hafa sætt vegna málsins.

[...]

 

Með vísan til 6. og 7. mgr. 5. gr. laga nr. 65/1974 skulu upptæk gerð fíkniefni sem lagt var hald á og talin eru upp í báðum ákærum auk tveggja tölvuvoga. Þannig eru gerð upptæk 7808,68 g af amfetamíni, 6000 skammtar af LSD, 2,45 g af kókaíni, 5,06 g af hassi, 1,45 g af maríjúana, 3,57 g af tóbaksblönduðu kannabis, ein e-pilla, 0,31 g af ecstacy og 2 tölvuvogir.  

Ákærði Óli Haukur greiði 500.000 króna málsvarnarlaun til Jóns Magnússonar hæstaréttarlögmanns.

Ákærði X greiði 400.000 króna málsvarnarlaun til Jóns Egilssonar héraðsdómslögmanns.

[...]

Auk ofangreinds sakarkostnaðar skulu ákærðu greiða kostnað sem hér greinir en kostnaðurinn vegna rannsóknar á fíkniefnum sem lagt var hald á. Ákærði Óli Haukur og X greiði óskipt 65.419 krónur. Ákærðu Óli Haukur og B greiði óskipt 210.855 krónur. Ákærði Óli Haukur greiði 116.456 krónur.

Sigríður Elsa Kjartansdóttir, fulltrúi ríkissaksóknara, flutti málið fyrir ákæruvaldið.

Guðjón St. Marteinsson héraðsdómari kveður upp dóminn.

 

Dómsorð:

Ákærði, Óli Haukur Valtýsson, sæti fangelsi í 6 ár og 6 mánuði.

Ákærði, X, sæti fangelsi í 6 ár.

[...]

Frá refsivist ákærðu Óla Hauks og X skal draga gæsluvarðhald sem þeir hafa sætt vegna málsins. [...] 

[...]

Upptæk til ríkissjóðs eru gerð 7808,68 g af amfetamíni, 6000 skammtar af LSD, 2,45 g af kókaíni, 5,06 g af hassi, 1,45 g af maríjúana, 3,57 g af tóbaksblönduðu kannabis, ein e-pilla, 0,31 g af ecstacy og 2 tölvuvogir.  

Ákærði, Óli Haukur, greiði 500.000 króna málsvarnarlaun til Jóns Magnússonar hæstaréttalögmanns.

Ákærði, X, greiði 400.000 króna málsvarnarlaun til Jóns Egilssonar héraðsdómslögmanns.

[...]

Auk ofangreinds sakarkostnaðar skulu ákærðu Óli Haukur og X greiða óskipt 65.419 krónur. Ákærðu Óli Haukur og B greiði óskipt 210.855 krónur og ákærði Óli Haukur greiði 116.456 krónur.