Miðvikudaginn 16. apríl 2008.
Nr. 205/2008.	Lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu (Stefán Eiríksson, lögreglustjóri) gegn X (Erlendur Þór Gunnarsson hdl.)

 

Kærumál. Gæsluvarðhald. 2. mgr. 103.gr. laga nr. 19/1991.

Úrskurður héraðsdóms um að X skyldi áfram sæta gæsluvarðhaldi á grundvelli 2. mgr. 103. gr. laga nr. 19/1991 um meðferð opinberra mála var staðfestur.

Dómur Hæstaréttar.

Mál þetta dæma hæstaréttardómararnir Ólafur Börkur Þorvaldsson, Hjördís Hákonardóttir og Jón Steinar Gunnlaugsson.

Varnaraðili skaut málinu til Hæstaréttar með kæru 14. apríl 2008, sem barst réttinum ásamt kærumálsgögnum 15. sama mánaðar. Kærður er úrskurður Héraðsdóms Reykjavíkur 14. apríl 2008, þar sem varnaraðila var gert að sæta áfram gæsluvarðhaldi allt til mánudagsins 5. maí 2008 kl. 16. Kæruheimild er í 1. mgr. 142. gr. laga nr. 19/1991 um meðferð opinberra mála. Varnaraðili krefst þess aðallega að hann verði látinn sæta farbanni í stað gæsluvarðhalds en til vara að gæsluvarðhaldi verði markaður skemmri tími.

Sóknaraðili krefst staðfestingar hins kærða úrskurðar.

Með vísan til forsendna hins kærða úrskurðar liggur varnaraðili undir sterkum grun um að hafa framið alvarleg brot gegn 2. mgr. 218. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940. Þykir skilyrðum 2. mgr. 103. gr. laga nr. 19/1991 vera fullnægt til að hann verði látinn sæta gæsluvarðhaldi þann tíma sem kveðið er á um í úrskurðinum. Verður hann því staðfestur.

Dómsorð:

Hinn kærði úrskurður er staðfestur.

 

Úrskurður Héraðsdóms Reykja­víkur 14. apríl 2008.

Lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu hefur krafist þess að Héraðsdómur Reykjavíkur úrskurði að X, [kt. og heimilisfang], sæti gæsluvarðhaldi til mánudagsins 5. maí næstkomandi kl. 16.00.

Í greinargerð lögreglu kemur fram að í gögnum málsins sé því lýst hvernig að hópur manna hafi ruðst inn í íbúðarhús við A í Reykjavík laugardaginn 22. mars síðastliðinn. Mennirnir hafi lagt á flótta þegar að þeim hafi orðið ljóst að lögregla hefði verið kölluð til, en fjórir karlmenn hafi fundist strax sama dag í bifreið á Reykjanesvegi, sem fimmti maðurinn eigi. Sá hafi verið handtekinn 25. mars í Reykjanesbæ. Kærði hafi gefið sig fram hinn 27. mars í kjölfar þess að hafa verið eftirlýstur af lögreglu.

 Árásin þyki hafa verið heiftúðleg og sérstaklega hættuleg. Hún þyki sýnu alvarlegri þegar litið sé til þess að svo virðist sem að atlagan hafi verið skipulögð. Árásarmenn hafi komið akandi og verið búnir vopnum og lífshættulegum bareflum. Af framburðum brotaþola megi ráða að mennirnir hafi ráðist til atlögu við brotaþola umsvifalaust er þeir voru komnir inn í íbúðarhúsnæðið. Áverkar brotaþola sýni að árásarmenn hafi gengið mjög hart fram og beitt vopnum sínum þannig að brotaþolar hafi verið í lífshættu.

Kærði hafi í yfirheyrslu hjá lögreglu neitað að tjá sig um sakarefnið.  Hann hafi sagt að hann hafi verið heima hjá sér laugardaginn 22. mars en þar hafi hann verið einn.  Þá hafi hann neitað að tjá sig um tengsl við aðra sakborninga málsins og litlar upplýsingar viljað gefa lögreglu.

Nafn kærða hafi komið fram á upphafsstigum rannsóknar og hinn 25. mars þ.m. hafi lögregla farið fram á heimild til húsleitar á dvalarstað hans sem og til að handataka hann og hafi sú krafa verið samþykkt í héraðsdómi Reykjaness. Kærði hafi ekki fundist á dvalarstað sínum og hafi ekki mætt til vinnu. Hann hafi gefið sig fram hinn 27. mars þ.m. en þá hefði ekkert til hans spurst í tvo daga.

Í skýrslu sem tekin hafi verið af brotaþolanum B, [kt.], hinn 28. þ.m. komi fram að hann hafi setið í sófa inni í stofu íbúðarinnar þegar að hann hafi séð hvar kærði stóð í dyrunum og hélt á exi. Hafi kærði komið fyrstur til mannanna þar sem að þeir sátu í sófanum. Þá hafi hann greint frá því að hafa séð hvar kærði hafi slegið til eins mannanna þar sem að hann lá sofandi í rúmi sínu. Kærði hafi slegið til mannsins nokkrum sinnum og hafi hann talið að kærði hefði slegið til mannsins með hamrinum á exinni. Hann þekki kærða því hann hafi séð hann einu sinni áður.

Í framburði annars brotaþola C, [kt.], komi fram að kærði hafi reynt að berja hann með einhverju áhaldi í höfuðið en hann hafi þá náð að bera hendur fyrir sig. Samkvæmt áverkavottorði í gögnum málsins hafi C hlotið greinilegt opið beinbrot á vinstri hendi í árásinni en einnig brotnað á þeirri hægri. Hafi C einnig nefnt að hann hefði séð hvar kærði sló til mannsins sem svaf í rúminu og að kærði hefði slegið þann mann í höfuðið. Sá maður sé D og hafi hann hlotið alvarlegan höfuðáverka, tvo 8 cm langa skurði á höfði, sem samkvæmt áverkavottorði samsvari því að hann hafi hlotið þungt höfuðhögg, hugsanlega með einhvers konar barefli.

Þá hafi það komið fram í skýrslu af E, [kt.], öðrum brotaþola, að hann hafi séð kærða inni í íbúðinni þar sem hann hélt á exi og að hann hafi talið að kærði hafi ætlað sér að beita exinni gegn honum. Hann hafi svo snúið sér við og þá verið sleginn í höfuðið. Áverkar hans samkvæmt áverkavottorði hafi verið þeir að hann hafi hlotið opið sár á höfði sem sauma hafi þurft 12 sporum. Hann þekki kærða því hann hafi hitt hann áður í A.

Í skýrslu sem tekin hafi verið af F, [kt.], enn öðrum brotaþola, komi fram að kærði hafi verið í hópi árásarmanna og að hann hafi daginn áður rætt við kærða vegna óuppgerðra mála og kærði þá sagst ætla að koma daginn eftir til að ræða þau mál. Vitnið hafi hins vegar ekki grunað að heimsóknin væri til þess að ganga í skrokk á honum og öðrum íbúum. Hann þekki kærða þar sem að kærði hafi búið um stund hjá mönnunum í A.

Þegar litið sé til þess að fjögur vitni séu að því að  kærði hafi verið í hópi árásarmanna og til þess að vitni hafa jafnframt lýst með hvaða hætti kærði gekk fram við árásina, þyki lögreglu sem að fram sé kominn sterkur grunur um að hann sé einn árásarmanna.

Símagögn lögreglu beri jafnframt með sér að kærði hafi verið í stöðugu símasambandi við aðrar sakborninga í málinu, bæði fyrir og eftir árásina. Samkvæmt fyrirliggjandi símagögnum sjáist að símtæki hann hafi verið skráð inn á svokallaða Base-stöð við [...] rétt fyrir og eftir árásina. Þá séu til upptökur af honum í pólskri verslun, [...], skömmu fyrir árásina,  í félagi við kærða G. Við þetta bætist að kærði hafi ekki viljað tjá sig um hvar hann hafi verið daginn sem árásin var framin né um tengsl við kærðu.

Vitni hafi greint frá því að hann hafi fyrstur gengið inn í íbúðina og heilsað með orðunum “witam” og lýsingar þeirra þyki bera með sér að kærði sé höfuðpaur í málinu, hafi fyrstur gengið inn í íbúðina og aðrir komið í kjölfarið.

Þá beri framburðir brotaþola með sér að kærði hafi verið gengið mjög harkalega fram og hafi m.a. notað lífshættulegt barefli og slegið mann í höfuðið þar sem hann lá sofandi í rúmi sínu, þannig að hending ein hafi ráðið því að ekki hafi varið enn verr. Kærði hafi verið vopnaður exi og ráðist að sofandi manni og slegið hann í höfuð en slík atlaga sé lífshættuleg og megi telja að hending ein hafi ráðið því að ekki fór enn verr.

Brot þau sem til rannsóknar séu þyki sérstaklega alvarleg og séu talin geta varðað við 2. mgr. 218. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940. Brotin þyki sérstaklega alvarleg þegar litið sé til þess að kærði er talinn hafa verið vopnaður exi sem hann hafi beitt gegn höfði brotaþola. Einnig sé brotið talið sérstaklega alvarlegt með tilliti til hinna alvarlegu afleiðinga sem orðið hafi af völdum verknaðarins, annars vegar mikill höfuðáverki og hins vegar opið beinbrot. Nokkrir brotaþolar hafi lýst yfir mikilli hræðslu og einhverjir hafi talið sig hafa ástæðu til að óttast hefndir af hálfu árásarmanna.

Það sé mat lögreglustjóra að lagaskilyrði 2. mgr. 103. gr. laga um meðferð opinberra mála nr. 19/1991 séu uppfyllt, enda þykir kærði vera undir sterkum grun um að hafa framið afbrot sem að lögum varði allt að 16 ára fangelsi og sé í eðli sínu svo svívirðilegt að almannahagsmunir krefjist þess að hann sæti áfram gæsluvarðhaldi.

Með vísan til framangreinds, framlagðra ganga og þeirra gagna sem lögð voru fyrir héraðsdóm við meðferð kröfunnar er talið að skilyrði 2. mgr. 103. gr. laga um meðferð opinberra mála nr. 19/1991 séu uppfyllt, er þess krafist að krafan nái fram að ganga.

Þegar litið er til alvarleika þess brots sem kærði er grunaður um svo og þess hvernig að því var staðið, verður að telja nauðsynlegt með tilliti til almannahagsmuna, að kærði sitji áfram í gæsluvarðhaldi. Þykja með vísan til framangreinds uppfyllt skilyrði 2. mgr. 103. gr. laga nr. 19/1991 og verður því fallist á kröfu lögreglustjórans á höfuð­borgar­svæðinu eins og hún er fram sett.

Ásgeir Magnússon héraðsdómari kvað upp úrskurðinn.

Ú R S K U R Ð A R O R Ð

Kærði,  X, skal sæta áframhaldandi gæsluvarðhaldi til mánudagsins 5. maí næstkomandi kl. 16.00.