Fimmtudaginn 13. mars 2014.
Nr. 449/2013.	Ákæruvaldið (Stefanía G. Sæmundsdóttir settur saksóknari) gegn Jakobi Fannari Sigurðssyni og (Ásbjörn Jónsson hrl.) Birgi Erni Ragnarssyni (Sigurður Sigurjónsson hrl.)

 

Líkamsárás. Einkaréttarkrafa.

J og B voru ákærðir fyrir að hafa veist að manni og konu í miðbæ Reykjavíkur með því að taka annað þeirra hálstaki og sparka í þau bæði. J og B voru sýknaðir af ákæru að hluta en brot J var að öðru leyti talið varða við 1. mgr. 218. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940 en brot B við 1. mgr. 217. gr. sömu laga. Refsing J var ákveðin fangelsi í þrjá mánuði en refsing B fangelsi í einn mánuð. Refsing beggja var skilorðsbundin til tveggja ára. J var dæmdur til að greiða öðrum brotaþola 560.004 krónur í skaðabætur.

 

Dómur Hæstaréttar

Mál þetta dæma hæstaréttardómararnir Eiríkur Tómasson, Benedikt Bogason og Helgi I. Jónsson.

Ríkissaksóknari skaut málinu til Hæstaréttar 19. júní og 1. júlí 2013 í samræmi við yfirlýsingar ákærðu um áfrýjun. Af hálfu ákæruvalds er þess krafist að refsing ákærðu verði þyngd.

Ákærði Jakob Fannar krefst aðallega sýknu, en til vara að refsing verði milduð. Þá krefst hann þess aðallega að einkaréttarkröfu verði vísað frá dómi, en til vara að hún verði lækkuð.

Ákærði Birgir Örn krefst sýknu.

Brotaþolinn A hefur ekki látið málið til sín taka fyrir Hæstarétti og verður því litið svo á að hann krefjist staðfestingar á einkaréttarkröfu sinni, sbr. 1. mgr. 208. gr. laga nr. 88/2008 um meðferð sakamála.

Ekkert er fram komið í málinu sem bendir til þess að aðrir en ákærðu hafi veitt brotaþolum þá áverka sem þau hlutu sannanlega aðfaranótt 7. apríl 2012. Að þessu gættu, en að öðru leyti með vísan til forsendna hins áfrýjaða dóms verður hann staðfestur.

Ákærðu verða dæmdir til greiðslu alls áfrýjunarkostnaðar málsins, þar með talin málsvarnarlaun verjenda sinna, sem ákveðin eru að meðtöldum virðisaukaskatti eins og nánar greinir í dómsorði.

Dómsorð:

Hinn áfrýjaði dómur skal vera óraskaður.

Ákærðu, Jakob Fannar Sigurðsson og Birgir Örn Ragnarsson, greiði hvor fyrir sig 251.000 krónur í málsvarnarlaun til skipaðra verjenda sinna fyrir Hæstarétti, Ásbjörns Jónssonar og Sigurðar Sigurjónssonar hæstaréttarlögmanna, en óskipt annan áfrýjunarkostnað málsins, 21.516 krónur.

 

Dómur Héraðsdóms Reykjavíkur 24. maí 2013.

Mál þetta, sem dómtekið var þriðjudaginn 14. maí 2013, er höfðað með ákæru, útgefinni af lögreglustjóranum á höfuðborgarsvæðinu 12. mars 2013, á hendur Jakobi Fannari Sigurðssyni, kt. [...],[...],[...], og Birgi Erni Ragnarssyni, kt. [...],[...],[...], fyrir líkamsárás með því að hafa, aðfaranótt sunnudagsins 8. apríl 2012, á horni Smiðjustígs og Laugavegar í miðbæ Reykjavíkur, veist í félagi að A og C, en ákærði Jakob kom aftan að A, tók hann hálstaki og lagði síðan í götuna. Kom C þá A til hjálpar en ákærði Birgir Örn brást við með því að sparka í kvið hennar. Í kjölfarið slógu ákærðu og spörkuðu í A er hann lá í jörðinni, allt með þeim afleiðingum að hann hlaut 3 cm langan skurð yfir hægri augabrún og brot á hægri augntóft, en C hlaut mar á kviðvegg og brjóstkassa.  

                Telst þetta varða við 1. mgr. 218. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940, með áorðnum breytingum.

                Þess er krafist að ákærðu verði dæmdir til refsingar og greiðslu alls sakarkostnaðar.

Í málinu gerir Helga Vala Helgadóttir hdl., fyrir hönd A, kröfu um að ákærðu greiði skaðabætur sameiginlega að fjárhæð 176.004 krónur, auk miskabóta að fjárhæð 1.000.000 króna. Þá er krafist vaxta samkvæmt 8. gr. laga um vexti og verðtryggingu nr. 38/2001 frá 7. apríl 2012 þar til mánuður er liðinn frá birtingu kröfunnar, en dráttarvaxta samkvæmt 1. mgr. 9. gr. sömu laga frá þeim degi til greiðsludags.

                Verjendur ákærðu krefjast þess aðallega að ákærðu verði sýknaðir af öllum kröfum ákæruvalds, en til vara að þeir verði dæmdir til vægustu refsingar er lög leyfa. Þá er aðallega krafist frávísunar bótakröfu, en til vara að bætur verði stórlega lækkaðar. Þá krefjast verjendur hæfilegra málsvarnarlauna að mati dómsins, sem greiðist úr ríkissjóði.

Málsatvik

                Aðfaranótt laugardagsins 7. apríl 2012, klukkan 4:46, var lögregla kvödd að Smiðjustíg í Reykjavík vegna líkamsárásar. Á vettvangi ræddu lögreglumenn við systkinin D, C og A. Þau greindu frá því að tveir menn hefðu ráðist á þau að tilefnislausu og slegið þau. C sagði annan árásarmanninn vera feitlaginn og hefði hann verið íklæddur bláköflóttri skyrtu. Kemur fram að A hafi verið með skurð ofan við auga og að systkinunum hafi verið ekið á slysadeild.

                Ákærðu, Jakob Fannar Sigurðsson og Birgir Örn Ragnarsson, voru einnig staddir á vettvangi og ræddu lögreglumenn við þá. Kemur fram að þeir hafi séð strák og stelpu vera að rífast og hefðu þeir ákveðið að ganga á milli þeirra. Þá hafi strákurinn farið að æsa sig við þá og hefði hann slegið Jakob Fannar í andlitið. Eftir það hefðu upphafist einhverjar stympingar og hefðu þeir hrint stráknum í jörðina. Þeir neituðu að hafa snert stúlkuna.

                Samkvæmt vottorðum E, sérfræðings í slysa- og bráðalækningum, dagsettum 23. maí 2012, leituðu A og C á slysadeild umrædda nótt. Kemur fram að A hafi sagst hafa verið sleginn í andlit og að mögulega hafi verið sparkað í hann. Hann hafi verið með þriggja cm skurð á augnloki, sem hafi verið saumað með þremur sporum. Við tölvusneiðmyndatöku hafi sést brot á augntóft með lítilli tilfærslu. Þá kemur fram að áverkar komi vel heim og saman við högg eftir sljóan hlut svo sem hnefa eða spark. C hafi sagst hafa fengið spark í magann. Hún hafi verið með eymsli ofan til í kvið, yfir hægra nýra og framan á brjóstkassa hægra megin. Þá hafi hún verið með mar á kviðvegg og brjóstkassa, sem vel geti hafa komið til við högg með sljóum hlut, svo sem hnefa eða eftir spark.

                Ákærðu voru yfirheyrðir af lögreglu 3. og 10. júlí 2012. Þeir neituðu alfarið að hafa veist að A og C í umrætt sinn og kváðust ekki geta skýrt áverka sem þau hefðu hlotið. Ákærði Jakob Fannar kvaðst hafa verið íklæddur dökkblárri hettupeysu, dökkbláum gallabuxum og hvítum strigaskóm þessa nótt. Ákærði Birgir Örn kvaðst hafa verið í bláum gallabuxum og skyrtu, en ekki muna hvernig hún var á litinn.

                Við aðalmeðferð málsins kvaðst ákærði Jakob Fannar Sigurðsson hafa verið að rölta upp Laugaveginn með meðákærða og F, félaga þeirra, og hefðu þeir ætlað að sækja fjórða félagann sem hann minnti að hefði verið á Hverfisbarnum. Þegar þeir komu að Smiðjustíg hefðu þeir séð mann og stúlku, sem hann vissi nú að voru A og C. Þau hefðu verið að rífast og mikill hiti verið á milli þeirra. Birgir hefði ætlað að ganga á milli, en við það hefði A orðið mjög æstur. Ákærði kvaðst hafa reynt að draga Birgi frá A. Síðan hefði safnast að fólk, sem var að koma út af veitingastöðum þarna í kring. Ákærði kvaðst ekki hafa séð nein átök þarna. Hann hefði hvorki tekið A hálstaki né veitt honum högg. Þá hefði hann ekki séð A verða fyrir höggi og kannaðist ekki við að A hefði veitt honum högg. Hann kvaðst engin samskipti hafa átt við systur A. Þá kvað hann það ekki rétt sem haft hefði verið eftir þeim meðákærða í frumskýrslu um málið. Ákærði kvað þá meðákærða hafa hringt til lögreglu því að kaos hefði myndast þarna á vettvangi. Hann hefði séð að blæddi úr andliti A eftir að lögregla kom á vettvang, en ekki vita hvernig hann hlaut áverka. Ákærði kvaðst hafa verið í dökkblárri hettupeysu og gallabuxum þetta kvöld. Hann kvaðst ekki kannast við að hafa verið í grárri hnepptri peysu eins og komið hefði fram hjá vitnum.

                Ákærði, Birgir Örn Ragnarsson, kvað þá meðákærða hafa verið að skemmta sér með félögum sínum þetta kvöld. Þeir hefðu verið á leiðinni að Búddabar til að sækja félaga sinn sem ætlaði samferða þeim heim. Á horni Laugavegar og Smiðjustígs hefðu þeir séð mann, sem þeir vissu síðar að var A, og hefði hann verið að rífast við stúlku. Honum hefði fundist A ógnandi við stúlkuna og hefði hann haft hendur á lofti. Ákærði kvaðst hafa ákveðið að stinga sér á milli þeirra þar sem honum hefði sýnst eitthvað vera í uppsiglingu og viljað stöðva það. Þau hefðu hins vegar brugðist illa við og hefðu hafist einhverjar stympingar á milli þeirra þriggja. Ákærði kvaðst hafa reynt að draga sig út úr þessu, en stúlkan hefði sakað hann um að kýla A. Þau hefðu færst niður Smiðjustíginn og á móts við veitingastaðinn Celtic hefði dyravörður komið út og skilið þau í sundur. Síðan hefði lögregla komið á vettvang. Ákærði kvaðst ekki hafa séð A liggjandi í götunni. Þegar þau voru utan við Celtic hefði hann tekið eftir því að A var blóðugur á augabrúninni, en hann hefði ekki séð hvernig hann hlaut áverka. Hann kvaðst ekki hafa séð til meðákærða meðan á þessum stympingum stóð, þar sem hann hefði snúið baki í hann. Spurður um klæðnað sinn þetta kvöld kvaðst hann hafa verið í dökkgráum jakkafötum og bláköflóttri skyrtu.

                Vitnið, A, kvað þau systkinin hafa verið stödd á Smiðjustíg við Laugaveg og hefðu þau C verið að rífast vegna atviks sem átti sér stað skömmu áður. Hann kvaðst skyndilega hafa verið tekinn hálstaki aftan frá og færður niður í götuna. Vitnið kvaðst síðan hafa séð tvo menn og hefði annar þeirra gengið að D, en hinn að C. Hann kvaðst hafa hrópað á mennina að láta systur sínar í friði og hefði hann reynt að veita manninum sem nálgaðist D högg með hnénu til að stöðva hann. Hann hefði síðan ætlað að aðstoða C, en þá aftur verið tekinn hálstaki og færður niður í götuna. Þar sem hann lá hefði hann fengið þungt högg í andlitið ofan við hægra auga og vankast við það. Þegar hann reis á fætur hefði hann fundið blóð renna niður andlitið. Vitnið kvaðst hafa séð að mennirnir voru að reyna að láta sig hverfa niður á Hverfisgötu og hefði hann þá hringt til lögreglu. Hann hefði fengið nöfn mannanna uppgefin hjá lögreglu og fundið myndir af þeim á facebook. Kvaðst hann þekkja ákærðu aftur sem árásarmennina. Það hefði verið ákærði Jakob Fannar sem tók hann hálstaki í upphafi og væri hann þess fullviss að Jakob Fannar hefði einnig tekið hann hálstaki í síðara skiptið, en enginn annar hefði verið nálægt sem hefði getað gert það. Hann kvaðst ekki gera sér grein fyrir því hvort sparkað var eða slegið í hann þar sem hann lá. Hann kvaðst telja að Jakob Fannar hefði veitt sér höggið, en hann hefði staðið hægra megin við hann, þaðan sem höggið kom. Vitnið kvaðst hafa séð ákærða Birgi Örn veitast að C í upphafi, en hann hefði ekki séð hvað gerðist á milli þeirra þar sem hann hefði verið að aðstoða D að komast undan Jakobi Fannari. Hann kvað fleira fólk hafa verið þarna í kring, en það hefði aðeins fylgst með og ekki blandast í átökin.

                Vitnið, C, kvaðst hafa staðið andspænis A bróður sínum þegar hún hefði skyndilega séð að handlegg var brugðið um háls honum og hann dreginn niður í götuna. Vitnið kvaðst þekkja ákærða Jakob Fannar aftur sem manninn sem veittist að bróður hennar. Meðákærði Birgir Örn hefði gengið að vitninu og sparkað í maga hennar svo að hún féll utan í glugga verslunarhúss sem hún stóð við. Birgir hefði síðan snúið baki við henni og gengið að A þar sem hann lá í götunni. Vitnið kvaðst hafa stokkið upp á bak Birgis til að reyna að stöðva hann. Hún hefði séð út undan sér að Jakob Fannar sparkaði í átt að A þar sem hann lá í götunni, en hún hefði ekki séð hvar spörkin lentu. A hefði risið á fætur og hefði hann þá verið blóðugur í andliti. Ákærðu hefðu gengið niður Smiðjustíginn, en hún hefði hlaupið á eftir þeim og fengið dyraverði við veitingastað til að aðstoða sig við að stöðva þá. Hún kvað engan hafa verið nálægt þeim þegar ákærðu réðust á þau. Spurð um klæðnað ákærðu kvað hún Jakob Fannar hafa verið í grárri peysu og gallabuxum, en Birgir í svörtum „blaser“ jakka, svörtum buxum og hvítri skyrtu. Borin voru undir vitnið ummæli sem höfð voru eftir henni í skýrslu sem lögreglumaður tók af henni í síma 15. nóvember 2012. Þar var bókað eftir vitninu að eftir að maðurinn í „blaser“ jakkanum hefði sparkað í hana hefði hann komið hinum manninum til aðstoðar og hefðu þeir látið högg og spörk dynja á A þar sem hann lá. Vitnið kvaðst telja þessa lýsingu rétta, en tók fram að hún hefði ekki séð mennina slá eða sparka í A þar sem hún hefði verið á bakinu á Birgi.

                Vitnið, D, kvaðst hafa staðið á milli systkina sinna þegar ákærðu veittust að þeim. Hefði ákærði Jakob Fannar tekið A hálstaki, en ákærði Birgir gripið um fót hans og hefðu þeir reynt að færa hann niður í götuna, en hún kvaðst ekki muna hvort það hefði tekist. Þá hefði Jakob Fannar snúið sér að henni, en Birgir gengið að C. Vitnið kvað A hafa komið sér til hjálpar, en hún hefði ekki séð hvað Birgi og C fór á milli. Hún hefði síðan séð að Jakob Fannar tók A aftur taki og færði hann í götuna. Hefði hún séð Jakob Fannar sparka oftar en einu sinni í andlit A þar sem hann lá. Vitnið kvað Jakob Fannar hafa verið íklæddan grárri peysu, en Birgir hefði verið í svörtum „blaser“ jakka og svörtum buxum. Hún kvað fólk hafa verið úti á götu þegar þetta átti sér stað, en enginn hefði blandað sér í átökin. Borin var undir vitnið skýrsla hennar hjá lögreglu 10. apríl 2012, þar sem hún var spurð hvort hún hefði séð þegar A var kýldur og svar vitnisins var bókað á þessa leið: „Það var mikið af fólki í kringum hann þannig að ég sá ekki högg en ég sá einhvern lyfta hnefa, ég veit ekki hver það var.“ Vitnið kvaðst hafa verið í sjokki þegar hún gaf skýrslu hjá lögreglu og hefði hún helst ekki viljað muna hver sparkaði í hvern. Hún kvaðst hins vegar muna þetta nú. Þá var borin undir vitnið skýrsla sem lögreglumaður tók af henni í síma 12. nóvember 2012 þar sem hefði komið fram hjá henni að árásarmennirnir hefðu báðir látið högg og spörk dynja á A. Var vitninu jafnframt bent á að lýsingar sem bókaðar voru eftir þeim C í símaskýrslum sem þær gáfu væru nánast samhljóða, en við skýrslutöku tveimur dögum eftir atvikið hefðu þær ekki greint eins frá. Vitnið kvað þau systkinin hafa rætt þessi atvik eftir á. Hún kvaðst þó vilja árétta að hún hefði verið í sjokki eftir atvikið og hefði ekki viljað hugsa um það sem gerðist. Hún hefði ekki viljað greina frá því sem hún hefði séð í smáatriðum við skýrslutöku tveimur dögum eftir atvikið. 

                Vitnið, F, kvaðst hafa verið í för með ákærðu í umrætt sinn. Þeir hefðu gengið upp Laugaveginn og ætlað að sækja félaga sinn sem hefði verið staddur á bar þar skammt frá. Þeir Jakob hefðu báðir verið í símanum að reyna að ná sambandi við þennan félaga sinn, en Birgir Örn hefði gengið aðeins á undan þeim. Skyndilega hefðu þeir séð karl og konu sem hefðu verið að rífast og hefði karlinn verið farinn að ýta konunni. Hefði Birgir Örn gengið að þeim og stigið á milli þeirra. Þeir hefðu síðan séð að hiti var kominn í leikinn og hefði Jakob farið á eftir Birgi Erni og togað í hann. Síðan hefði allt farið í háa loft og hrindingar byrjað. Margt fólk hefði drifið að og hefði þvagan færst rólega niður Smiðjustíginn. Vitnið kvaðst hvorki hafa séð A tekinn hálstaki né að slegið eða sparkað hefði verið í hann liggjandi. Þá hefði hann ekki séð fólkið í þvögunni blandast í átök þarna. Hann hefði hins vegar séð að blæddi úr A þegar hann sté út úr hópnum. Hann kvaðst hafa staðið í um 10 til 15 metra fjarlægð frá hópnum. Vitnið kvað þá ákærðu hafa hringt til lögreglu eftir þetta og hefðu þeir beðið eftir að lögregla kæmi á vettvang.

                Vitnið, G, gaf skýrslu fyrir dóminum og staðfesti læknisvottorð sem hann hafði ritað vegna A og C. Ekki eru efni til að rekja framburð vitnisins.

Niðurstaða

                Ákærðu neita sök og hafna því að hafa veist að A og C eins og í ákæru greinir. F, sem kom fyrir dóminn sem vitni, gat ekki lýst atvikum þar sem hann kvað fólk sem var á vettvangi hafa byrgt sér sýn. Þá voru lýsingar D á atvikum nokkuð misvísandi, svo sem rakið hefur verið. Hefur framburður þessara vitna því takmarkað sönnunargildi í málinu.    

C hefur borið að ákærði Birgir Örn hafi sparkað í maga hennar. Þá lýsti hún því að ákærði Jakob Fannar hefði tekið A hálstaki og lagt hann í götuna og hefði hún síðan séð hann sparka í átt til A, sem hefði verið blóðugur í andliti er hann reis á fætur. A kvaðst þess fullviss að ákærði Jakob Fannar hefði tekið hann hálstaki og fært hann í götuna, en engum öðrum hefði verið til að dreifa þar sem Birgir Örn hefði þá verið að kljást við C. Þá kvað hann höggið sem hann fékk í andlitið þar sem hann lá hafa komið frá hægri, en Jakob hefði þá staðið hægra megin við hann. Vitnin hafa gefið greinargóða lýsingu á atvikum og hefur framburður þeirra verið stöðugur um atriði sem skipta máli, auk þess sem hann fær stoð í læknisfræðilegum gögnum sem liggja fyrir málinu. Á hinn bóginn hafa ákærðu engar skýringar getað gefið á því hvernig A og C hlutu áverka í umrætt sinn. Þykir ekki varhugavert að leggja frásögn vitnanna A og C til grundvallar í málinu. Samkvæmt framansögðu telst sannað, gegn neitun ákærðu, að ákærði Jakob Fannar hafi tekið A hálstaki, lagt hann í götuna og sparkað í hann, en ákærði Birgir Örn hafi sparkað í kvið C, með þeim afleiðingum sem í ákæru greinir og lýst er í læknisvottorðum. Hins vegar er ósannað að ákærði Birgir Örn hafi veist að A með höggum og spörkum og Jakob Fannar slegið hann liggjandi, auk þess sem ekki er komið fram í málinu að ákærði Jakob Fannar hafi veist að C með ofbeldi. Verða ákærðu sýknaðir af ákæru að þessu leyti, sbr. 108. og 109. gr. laga um meðferð sakamála nr. 88/2008. Telst brot ákærða Jakobs Fannars varða við 1. mgr. 218. gr. almennra hegningarlaga, en brot ákærða Birgis Arnar við 1. mgr. 217. gr. sömu laga.

                Ákærði, Jakob Fannar Sigurðsson, er fæddur í febrúar 1992 og hefur hann ekki áður sætt refsingu. Atlaga ákærða að A var tilefnislaus og gróf, en ákærði sparkaði í andlit A liggjandi. Með vísan til 1. og 2. töluliðar 1. mgr. 70. gr. almennra hegningarlaga þykir refsing ákærða hæfilega ákveðin fangelsi í þrjá mánuði.           

Ákærði, Birgir Örn Ragnarsson, er fæddur í júlí 1985 og hefur hann ekki áður sætt refsingu. Ákærði réðst að tilefnislausu á C og veitti henni nokkra áverka. Þykir refsing ákærða hæfilega ákveðin fangelsi í 30 daga.

Refsing ákærðu verður bundin skilorði, sem í dómsorði greinir.

                Af hálfu A er krafist skaðabóta úr hendi ákærðu sameiginlega að fjárhæð 1.176.004 krónur auk vaxta. Ákærði Birgir hefur verið sýknaður af ákæru um líkamsárás gagnvart A og verður kröfu um skaðabætur á hendur honum því vísað frá dómi.

                Bótakrafa sundurliðast þannig:

                Miskabætur                                                                            1.000.000 króna

                Tjón v/atvinnumissis                                                                60.000  krónur

                Tjón v/hljóðverstíma                                                                56.000 krónur

                Lækniskostnaður                                                                      22.454 krónur

                Fatatjón                                                                                                     37.550 krónur

 

                Brotaþoli á rétt á miskabótum samkvæmt a-lið 1. mgr. 26. gr. skaðabótalaga nr. 50/1993. Þykja miskabætur hæfilega ákveðnar 500.000 krónur. Krafa um tjón vegna atvinnumissis er ekki studd viðhlítandi gögnum og verður henni vísað frá dómi. Þá er ósannað að brotaþoli hafi orðið fyrir fjártjóni vegna tapaðra hljóðverstíma, sem ákærði beri ábyrgð á og verður kröfu um bætur þar fyrir vísað frá dómi. Í málinu liggja fyrir gögn um útlagðan lækniskostnað og kvittun vegna fatatjóns. Verður ákærði Jakob Fannar dæmdur til greiðslu skaðabóta vegna þeirra liða eins og krafan er fram sett. Skaðabætur beri vexti sem í dómsorði greinir. Loks verður ákærði dæmdur til að greiða bótakrefjanda málskostnað að fjárhæð 200.000 krónur.

                Ákærði, Jakob Fannar, greiði málsvarnarlaun skipaðs verjanda síns, Garðars Vilhjálmssonar hdl., 313.750 krónur. Ákærði, Birgir Örn, greiði málsvarnarlaun skipaðs verjanda síns, Bjarna Hólmars Einarssonar hdl., 313.750 krónur. Þóknun lögmanna er vegna vinnu á rannsóknarstigi málsins og við meðferð þess fyrir dómi og hefur verið tekið tillit til virðisaukaskatts við ákvörðun hennar. Ákærðu greiði sameiginlega 234.982 krónur í annan sakarkostnað.

                Af hálfu ákæruvaldsins flutti málið Kjartan Ólafsson saksóknarfulltrúi.

                Ragnheiður Harðardóttir héraðsdómari kveður upp dóminn.

Dómsorð:

                Ákærði, Jakob Fannar Sigurðsson, sæti fangelsi í þrjá mánuði.

                Ákærði, Birgir Örn Ragnarsson, sæti fangelsi í einn mánuð.

                Fresta skal fullnustu refsingar beggja ákærðu og falli hún niður að liðnum tveimur árum frá uppkvaðningu dómsins haldi ákærðu almennt skilorð 57. gr. almennra hegningarlaga.

                Ákærði, Jakob Fannar, greiði A 560.004 krónur, auk vaxta samkvæmt 8. gr. laga um vexti og verðtryggingu nr. 38/2001 frá 7. apríl 2012 til 3. maí 2013, en með dráttarvöxtum samkvæmt 1. mgr. 9. gr. sömu laga frá þeim degi til greiðsludags og 200.000 krónur í málskostnað.

                Ákærði, Jakob Fannar, greiði málsvarnarlaun skipaðs verjanda síns, Garðars Vilhjálmssonar hdl., 313.750 krónur. Ákærði, Birgir Örn, greiði málsvarnarlaun skipaðs verjanda síns, Bjarna Hólmars Einarssonar hdl., 313.750 krónur. Ákærðu greiði sameiginlega 234.982 krónur í annan sakarkostnað.