Fimmtudaginn 1. nóvember 2012.
Nr. 667/2012.	Lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu (Helgi Magnús Gunnarsson vararíkissaksóknari) gegn X (Stefán Karl Kristjánsson hdl.)

 

Kærumál. Gæsluvarðhald. 2. mgr. 95. gr. laga nr. 88/2008.

Úrskurður héraðsdóms um að X skyldi áfram sæta gæsluvarðhaldi, á grundvelli 2. mgr. 95. gr. laga nr. 88/2008 um meðferð sakamála, var staðfestur.

 

Dómur Hæstaréttar.

Mál þetta dæma hæstaréttardómararnir Viðar Már Matthíasson, Eiríkur Tómasson og Þorgeir Örlygsson.

Varnaraðili skaut málinu til Hæstaréttar með kæru 31. október 2012, sem barst réttinum ásamt kærumálsgögnum sama dag. Kærður er úrskurður Héraðsdóms Reykjavíkur 31. október 2012, þar sem varnaraðila var gert að sæta áfram gæsluvarðhaldi allt til miðvikudagsins 28. nóvember 2012 klukkan 16, en þó ekki lengur en þar til dómur gengur í máli hans. Kæruheimild er í l. lið 1. mgr. 192. gr. laga nr. 88/2008 um meðferð sakamála. Varnaraðili krefst þess aðallega að hinn kærði úrskurður verði felldur úr gildi en til vara að gæsluvarðhaldi verði markaður skemmri tími.

Sóknaraðili krefst staðfestingar hins kærða úrskurðar.

Varnaraðili hefur sætt gæsluvarðhaldi frá 29. júlí 2012. Honum er gefið að sök að hafa að kvöldi 28. sama mánaðar veist A með hnífi með þeim afleiðingum meðal annars að brotaþoli hafi hlotið stungusár vinstra megin á brjóstkassa þannig að hnífurinn hafi gengið inn í vinstra lunga hans og valdið loftbrjósti. Gæsluvarðhald varnaraðila frá 9. ágúst 2012 hefur verið reist á 2. mgr. 95. gr. laga nr. 88/2008. Í þremur dómum Hæstaréttar í málum nr. 539/2012 uppkveðnum 10. ágúst 2012, nr. 589/2012 uppkveðnum 7. september það ár og í máli nr. 626/2012 uppkveðnum 4. október sama ár hefur verið fallist á að sterkur grunur leiki á að varnaraðili hafi framið afbrot sem varðað getur 10 ára fangelsi. Í síðastnefnda dóminum er áréttað að sú ályktun verði dregin af þeim sakargiftum sem varnaraðili er borinn að hann sé hættulegur umhverfi sínu, verði hann látinn laus, þannig að áframhaldandi gæsluvarðhald sé nauðsynlegt með tilliti til almannahagsmuna, sbr. 2. mgr. 95. gr. laga nr. 88/2008. Ákæra var gefin út á hendur varnaraðila 24. september 2012 vegna hins ætlaða brots og málið þingfest 3. október sama ár. Enginn óþarfa dráttur hefur orðið á meðferð málsins. Verður fallist á með héraðsdómi að enn séu skilyrði til þess að varnaraðili sæti gæsluvarðhaldi þann tíma sem mælt er fyrir um í hinum kærða úrskurði. Verður hann því staðfestur.

Varnaraðili lýsti yfir kæru til Hæstaréttar þegar eftir uppkvaðningu hins kærða úrskurðar. Hann hefur ekki skilað greinargerð til Hæstaréttar og hefur hvorki við meðferð málsins í héraði né hér fyrir dómi bent á nein ný atvik sem gerst hafa frá því að dómur Hæstaréttar í máli nr. 626/2012 var kveðinn upp, sem réttlætt geti að hinum kærða úrskurði yrði skotið til Hæstaréttar. Er kæra úrskurðarins því með öllu að ófyrirsynju.

Dómsorð:

Hinn kærði úrskurður er staðfestur.

 

Úrskurður Héraðsdóms Reykjavíkur 31. október 2012.

Ríkissaksóknari hefur krafist þess að Héraðsdómur Reykjavíkur úrskurði ákærða, X, [...], til að sæta áframhaldandi gæsluvarðhaldi allt til miðvikudagsins 28. nóvember 2012 kl. 16:00, en þó ekki lengur en þar til dómur gengur í máli hans. 

Í greinargerð lögreglu kemur fram að X sæti nú ákæru ríkissaksóknara vegna tilraunar til manndráps með því að hafa laugardagskvöldið 28. júlí sl. veist að A með hnífi og hafa veitt honum stungusár á brjóstkassa þar sem hnífurinn hafi gengið inn í vinstra lunga hans. Brotið sé talið varða við 211. gr., sbr. 20. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940. Vitni séu að atburðinum.

Ákærði hafi sætt gæsluvarðhaldi frá 29. júlí sl. fyrst með úrskurði Héraðsdóms Reykjavíkur í máli R-386/2012, á grundvelli rannsóknarhagsmuna, en síðan frá 9. ágúst sl. sjá úrskurð í máli R-399/2012 á grundvelli 2. mgr. 95. gr. sml. og 6. september sl. sjá úrskurð í máli R-427/2012 og nú síðast með úrskurði í máli R-465/2012. Úrskurðum þessum hafi ákærði öllum skotið til Hæstaréttar sem hafi staðfest þá, sjá mál Hæstaréttar nr. 523/2012, 539/2012, 589/2012 og 626/2012. Þrír síðastnefndu dómarnir séu um að ákærði skyldi sæta gæsluvarðhaldi á grundvelli 2. mgr. 95. gr. sml. 

Ákæra ríkissaksóknara hafi verið þingfest í Héraðsdómi Reykjavíkur 3. október sl. Verjandi ákærða hafi fengið frest til að skila greinargerð fyrir hans hönd til 2. nóvember nk. Í ljósi atvikalýsingar ákæru ríkissaksóknara á hendur X sem staðfesti að ákærði sé undir sterkum grun um að hafa framið brot sem að lögum geti varðað 10 ára fangelsi. Telur ákæruvaldið að öðrum skilyrðum 2. mgr. 95. gr. sml. sé einnig fullnægt.

Með vísan til framangreinds, framlagðra gagna og 2. mgr. 95. gr. laga nr. 88/2008 um meðferð sakamálamála sé þess krafist að krafan nái fram að ganga.

Ákærði hefur setið í gæsluvarðhaldi frá 29. júlí 2012 vegna gruns um tilraun til manndráps. Hefur ákæra verið gefin út á hendur honum af þessu tilefni og er brotið talið varða við 211. gr., sbr. 20. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940, en til vara við 2. mgr. 218. gr. sömu laga. Ákærumálið var þingfest í héraðsdómi 3. október sl. og mun ákærði hafa neitað sök. Með vísan til fyrirliggjandi gagna og dóma Hæstaréttar Íslands, nú síðast frá 4. október 2012 í máli nr. 629/2012, er á það fallist að sterkur grunur leiki á því að ákærði hafi framið afbrot sem að lögum getur varðað tíu ára fangelsi og að brotið sé þess eðlis að gæsluvarðhald sé nauðsynlegt með tilliti til almannahagsmuna, enda liggja ekki fyrir nýjar upplýsingar er gefa tilefni til annarrar niðurstöðu. Skilyrðum 2. mgr. 95. gr. laga nr. 88/2008 er því fullnægt og verður krafa sóknaraðila því tekin til greina eins og hún er fram sett, en ekki þykir ástæða til að marka varðhaldinu skemmri tíma.

Ásmundur Helgason héraðsdómari kveður upp úrskurð þennan.

Ú R S K U R Ð A R O R Ð :

Ákærði, X, [...], skal áfram sæta gæsluvarðhaldi allt til miðvikudagsins 28. nóvember 2012 kl. 16:00, en þó ekki lengur en þar til dómur gengur í máli hans.