Fimmtudaginn 20. júní 2013.
Nr. 411/2013.	A (Hulda Rós Rúriksdóttir hrl.) gegn Reykjavíkurborg, velferðarsviði (Kristbjörg Stephensen hrl.)

Kærumál. Nauðungarvistun.

Staðfest var niðurstaða héraðsdóms um nauðungarvistun A á sjúkrahúsi, sem ákveðin hafði verið af innanríkisráðuneytinu.

Dómur Hæstaréttar.

Mál þetta dæma hæstaréttardómararnir Helgi I. Jónsson og Benedikt Bogason og Ingveldur Einarsdóttir settur hæstaréttardómari.

Sóknaraðili skaut málinu til Hæstaréttar með kæru 13. júní 2013 sem barst réttinum ásamt kærumálsgögnum 18. sama mánaðar. Kærður er úrskurður Héraðsdóms Reykjavíkur 12. júní 2013 þar sem staðfest var ákvörðun innanríkisráðuneytisins 5. júní 2013 um að sóknaraðili skyldi vistast á sjúkrahúsi. Kæruheimild er í 1. mgr. 16. gr. lögræðislaga nr. 71/1997. Sóknaraðili krefst þess að ákvörðun innanríkisráðuneytisins verði felld úr gildi. Þá er gerð krafa um kærumálskostnað.

Varnaraðili krefst staðfestingar hins kærða úrskurðar.

Með vísan til forsendna hins kærða úrskurðar verður hann staðfestur.

Samkvæmt 1. mgr. 17. gr., sbr. 4. mgr. 31. gr. lögræðislaga greiðist þóknun skipaðs verjanda sóknaraðila úr ríkissjóði sem ákveðin verður að meðtöldum virðisaukaskatti eins og í dómsorði greinir.

Dómsorð:

Hinn kærði úrskurður er staðfestur.

Þóknun skipaðs verjanda sóknaraðila fyrir Hæstarétti, Huldu Rósar Rúriksdóttur hæstaréttarlögmanns, 100.400 krónur, greiðist úr ríkissjóði.

Úrskurður Héraðsdóms Reykjavíkur 12. júní 2013.

Með kröfu, sem dagsett er 5. þ.m. og þingfest var í dag, hefur A, kt. [...],[...] krafist þess að felld verði úr gildi ákvörðun innanríkisráðuneytisins, 5. þ.m., um það að hann skuli vistast á sjúkrahúsi.  Kröfunni er mótmælt af hálfu varnaraðila, velferðarsviðs Reykjavíkurborgar.

Um aðild vísast til 20. gr., sbr. a-lið 2. mgr. 7. gr. lögræðislaga nr. 71, 1997 og til d-liðar 2. mgr. sömu lagagreinar.

Fyrir dóminn hefur komið B geðlæknir sem stundað hefur sóknaraðila.  Hann segir geðklofaeinkenni hans vera á undanhaldi og ekki sé vísbendingu að finna um að hann sé hættulegur sjálfum sér.  Aftur á móti sé sóknaraðili innsæislaus í sjúkdóminn og því sé enn nauðsynlegt að vista hann nauðugan á sjúkrahúsi.  Ella stefni hann heilsu sinni í voða og seinki bata.

Dómarinn álítur að nægilega sé í ljós leitt að brýn nauðsyn sé til þess að sóknaraðili dvelji áfram á sjúkrahúsi og fái þar læknishjálp við geðklofsjúkdómi, sem hann er haldinn.  Ber því að synja kröfu hans um það að ákvörðun innanríkisráðuneytisins, 5. júní 2013, verði felld úr gildi.

Samkvæmt 1. mgr. 17. gr. lögræðislaga ber að greiða úr ríkissjóði þóknun skipaðs talsmanns sóknaraðila, Huldu Rúriksdóttur hrl., 50.000 krónur.  Þóknunin er ákveðin að meðtöldum virðisaukaskatti.

Pétur Guðgeirsson héraðsdómari kvað upp þennan úrskurð.

Úrskurðarorð:

Staðfest er ákvörðun innanríkisráðuneytisins, 5. júní 2013, um að sóknaraðili, A, kt. [...],[...],[...], skuli vistast á sjúkrahúsi.

Þóknun talsmanns sóknaraðila, Huldu Rúriksdóttur hrl., 50.000 krónur, greiðist úr ríkissjóði.