Miðvikudaginn 3. maí 2012.
Nr. 295/2012.	Lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu (Jón H.B. Snorrason saksóknari) gegn Y (Ingi Freyr Ágústsson hdl.)

Kærumál. Reynslulausn. Skilorðsrof. Fullnusta refsingar.

Úrskurður héraðsdóms um að Y skyldi gert að afplána 900 daga eftirstöðvar fangelsisrefsingar, sem honum hafði verið veitt reynslulausn á, var staðfestur.

Dómur Hæstaréttar.

Mál þetta dæma hæstaréttardómararnir Viðar Már Matthíasson og Eiríkur Tómasson og Benedikt Bogason settur hæstaréttardómari.

Varnaraðili skaut málinu til Hæstaréttar með kæru 30. apríl 2012 sem barst Hæstarétti ásamt kærumálsgögnum sama dag. Kærður er úrskurður Héraðsdóms Reykjaness 27. apríl 2012, þar sem varnaraðila var gert að sæta afplánun á 900 daga eftirstöðvum fangelsisrefsingar samkvæmt dómi Hæstaréttar 16. júní 2005, sem honum var veitt reynslulausn á með ákvörðun Fangelsismálastofnunar 6. ágúst 2009. Kæruheimild er í 2. mgr. 65. gr. laga nr. 49/2005 um fullnustu refsinga. Varnaraðili krefst þess að hinn kærði úrskurður verði felldur úr gildi.

Sóknaraðili krefst staðfestingar hins kærða úrskurðar.

Fallist er á það með héraðsdómi að fullnægt sé skilyrðum 2. mgr. 65. gr. laga nr. 49/2005 til að varnaraðila verði gert að afplána eftirstöðvar refsingar samkvæmt fyrrgreindum dómi Hæstaréttar. Samkvæmt þessu verður hinn kærði úrskurður staðfestur.

Dómsorð:

Hinn kærði úrskurður er staðfestur.

Úrskurður Héraðsdóms Reykjaness 27. apríl 2012.

Lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu hefur í dag krafist þess að Héraðsdómur Reykjaness úrskurði að Y, kt. [...], verði gert að afplána 900 daga eftirstöðvar reynslulausnar dóms Hæstaréttar frá 16. júní 2005, sbr. reynslulausn sem honum var veitt af Fangelsismálastofnun þann 6. ágúst 2009.

Í greinargerð lögreglustjóra segir að málið varði ætluð brot þeirra X, kt. [...], og Y, kt. [...], í félagi við fleiri menn, fyrir sérstaklega hættulega líkamsárás, með því að hafa að kvöldi miðvikudagsins 4. janúar 2012, ruðst í heimildarleysi inn í íbúðarhús við [...] í [...], og í félagi, veist þar að A, B og C, sem þar hafi verið staddir og slegið þá ítrekað í höfuð og víðs vegar um líkama með hættulegum vopnum og bareflum, þ. á m. golfkylfum, plastkylfu, hafnaboltakylfu, handlóðum og tréprikum.

Afleiðingar af árásinni hafi verið þær að A hafi hlotið þverbrot á hægri sköflungi, brot á hægri hnéskel, 6 cm opinn og gapandi skurð á framanverðum hægri sköflungi, bólgur og mar á hægri fótlegg, úlnliðum og höndum. C hafi hlotið skurð á enni og B hlotið 3 cm, stjörnulaga sár á hnakka, brot á ölnarbol, skrapsár á báðum öxlum, stórt mar á upphandlegg vinstra megin, mar á báðum framhandleggjum yfir öln, mar á miðjum framhandlegg og mar á vísifingri hægri handar. Þessi háttsemin sé talin varða við 2. mgr. 218. gr. og 231. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940.

Mál nr. [...] varði ætluð brot þeirra X, kt. [...], og Y, kt. [...], í félagi við fleiri menn, fyrir hættulega líkamsárás og ólögmæta nauðung, í félagi, með því að hafa að kvöldi miðvikudagsins 14. desember eða aðfaranótt 15. desember 2011, í íbúðarhúsnæði að [...] í [...], ráðist á D og E, sem þar hafi verið staddir, meðal annars með eftirfarandi háttsemi: Y með því að slá D í hnakkann með tréspítu, rifið í vinstra eyra hans og slegið hann í vinstri kjálkann og að lokum neytt F, sem hafi verið gestkomandi í íbúðinni, til að ka[...] D með því að hóta að beita hann ofbeldi ef hann gerði það ekki. Þá hafi Y slegið E, sem einnig hafi verið staddur í íbúðinni, aftanvert í höfuðið með tréspítu í stofu íbúðarinnar svo hann hafi fallið í gólfið og þar sem hann hafi legið í jörðinni, í félagi við fleiri, sparkað í bak hans og dregið hann inn á salerni íbúðarinnar þar sem X hafi slegið hann í andlitið og X og Y haft í hótunum við hann að senda á hann menn ef hann kærði árásina, og með þeim afleiðingum að E hafi hlotið stóran skurð hliðlægt á höfði vinstra megin. Þessi háttsemi sé talin varða við 2. mgr. 218. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940.

Í framhaldi af handtöku kærða þann 14. mars sl. hafi hann verið úrskurðaður í gæsluvarðahald til dagsins í dag á grundvelli a-liðar 1. mgr. 95. gr. laga 88/2008 og b-liðar 1. mgr. 99. gr. sömu laga, fyrst með úrskurði Héraðsdóms Reykjaness frá 15. mars sl., sem hafi verið staðfestur með dómi Hæstaréttar í máli nr. 171/2012, og síðan á grundvelli almannahagsmuna samkvæmt 2. mgr. 95. gr. laga 88/2008, síðast með úrskurði Héraðsdóms Reykjaness frá 30. mars sl., sem staðfestur hafi verið með dómi Hæstaréttar í máli nr. 221/2012 (sic).

Kærði neiti sök en í málunum liggi fyrir framburðir brotaþola og vitna um þátt kærða og jafnframt séu framburðir brotaþola studdir áverkavottorðum. Þá liggi einnig fyrir framburðir annarra sakborninga um þátt kærða. Í máli nr. [...] liggi einnig fyrir upptaka úr öryggismyndavél við [...] og þá hafi fundist ummerki eftir blóð á stofugólfi íbúðarinnar að [...] sem styðji framburð brotaþola. Nánar um framburð brotaþola, vitna og annarra sakborninga er vísað til gagna málsins.

Kærði liggi samkvæmt framansögðu undir sterkum grun um aðild að og að hafa staðið fyrir framangreindum líkamsárásum þar sem brotaþolar hafi m.a. verið á ófyrirleitinn hátt slegnir í höfuð og líkama með golfkylfum, plastsleggjum og spýtum og [...].

Að mati lögreglustjóra hafi kærði nú rofið gróflega skilyrði reynslulausnar, en hann liggi m.a. undir sterkum grun um brot gegn 2. mgr. 218. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940 þar sem refsiramminn sé fangelsi allt að 16 árum.

Vísað sé til framangreinds, hjálagðra gagna og 2. mgr. 65. gr. laga um fullnustu refsinga nr. 49/2005. 

Eins og rakið hefur verið hefur kærði sætt gæsluvarðhaldi frá 14. mars sl., síðast með dómi Hæstaréttar í máli nr. 220/2012 þar sem staðfest var að kærði sé undir sterkum grun um mjög alvarlegar líkamsárásir. Eftir að dómurinn var kveðinn upp hefur komið fram nýtt skjal sem lagt var fram í þinghaldi í dag. Um er að ræða yfirlýsingu I, dags. 25. apríl 2012, sakbornings í málinu, þar sem hann segir að kærði og meðkærði X hafi enga aðild átt að árás í [...]. Ástæða er til að ætla að umrædd yfirlýsing sé tilkomin vegna ótta við kærða og meðkærða X og gæsluvarðhald sem kærði hefur sætt á grundvelli almannahagsmuna er ekki einungis byggður á framburði I og því sem gerðist í [...]. Að þessu virtu, og með hliðsjón af gögnum málsins að öðru leyti, verður að fallast á það að kærði hafi gróflega rofið skilyrði reynslulausnar sem honum var veitt af Fangelsismálastofnun 6. ágúst 2009. Eru því uppfyllt skilyrði 2. mgr. 65. gr. laga nr. 49/2005 um fullnustu refsinga til að fallast á kröfu um að kærða verði gert að afplána 900 daga eftirstöðvar fangelsisrefsingar, sem honum var gerð með dómi Hæstaréttar 16. júní 2005.

Úrskurð þennan kveður upp Sandra Baldvinsdóttir héraðsdómari.

Ú r s k u r ð a r o r ð:

Kærði, Y, afpláni 900 daga eftirstöðvar fangelsisrefsingar samkvæmt dómi Hæstaréttar 16. júní 2005, sem honum var veitt reynslulausn á með ákvörðun Fangelsismálastofnunar 6. ágúst 2009.