Föstudaginn 8. desember 2006.
Nr. 622/2006.	Lögreglustjórinn í Reykjavík (Egill Stephensen saksóknari) gegn X (Hilmar Ingimundarson hrl.)

 

Kærumál. Gæsluvarðhald. A. liður 1. mgr. 103. gr. laga nr. 19/1991.

Úrskurður héraðsdóms um að X skyldi sæta gæsluvarðhaldi á grundvelli a. liðar 1. mgr. 103. gr. laga nr. 19/1991 um meðferð opinberra mála var staðfestur.

 

Dómur Hæstaréttar.

Mál þetta dæma hæstaréttardómararnir Ólafur Börkur Þorvaldsson, Hjördís Hákonardóttir og Jón Steinar Gunnlaugsson.

Varnaraðili skaut málinu til Hæstaréttar með kæru 6. desember 2006, sem barst réttinum ásamt kærumálsgögnum 7. sama mánaðar. Kærður er úrskurður Héraðsdóms Reykjavíkur 6. desember 2006, þar sem varnaraðila var gert að sæta gæsluvarðhaldi allt til miðvikudagsins 20. desember 2006 kl. 16 auk þess sem honum var gert að sæta geðrannsókn. Kæruheimild er í 1. mgr. 142. gr. laga nr. 19/1991 um meðferð opinberra mála. Varnaraðili krefst þess aðallega að hinn kærði úrskurður verði felldur úr gildi en til vara að gæsluvarðhaldinu verði markaður skemmri tími.

Sóknaraðili krefst staðfestingar hins kærða úrskurðar.

Með vísan til forsendna hins kærða úrskurðar verður hann staðfestur.

Dómsorð:

Hinn kærði úrskurður er staðfestur.

 

 

 

Úrskurður Héraðsdóms Reykjavíkur 6. desember 2006.

Lögreglustjórinn í Reykjavík hefur lagt fram kröfu þess efnis að X, [kt. og heimilisfang], sæti gæsluvarðhaldi allt til miðvikudagsins 20. desember  2006, kl. 16.00.  Jafnframt er þess krafist að X verði gert að sæta geðrannsókn.

Í greinargerð lögreglu kemur fram að 5. desember 2006 hafi A, [kt.], haft samband við lögreglu og óskað eftir aðstoð að heimili sínu [...].  Lögregla hafi farið á vettvang og hitt fyrir A sem hafi verið flutt á lögreglustöð, þar sem hún hafi lagt fram kæru á hendur X fyrir nauðgun, líkamsárás, heimilisofbeldi og frelsissviptingu.

Í kæruskýrslu sinni greindi kærandi frá því að um miðnætti, aðfaranótt sunnudagsins 3. desember sl., hafi hún verið að ræða við vin sinn í síma þegar kærði, sem sé sambýlismaður hennar, hafi komið heim.  Kvað hún kærða hafa gengið beint að henni, rifið af henni símann og hent honum burt en síðan slegið hana með krepptum hnefa tvö högg í andlitið.  Síðar hafi kærði dregið hana á hárinu inn í svefnherbergi, þar sem hann hafi fleygt henni í rúmið og sagt henni að fara úr fötunum, sem hún gerði.  Í svefnherberginu hafi kærði barið hana ótal mörg högg bæði með höndum og hnífi.  Hafi hann verið vopnaður stórum kjöthnífi eða kjötexi og barið hana með flötu blaði axarinnar.  Hafi flest höggin komið á upphandleggi hennar og aftanverð læri.  Kvað kærandi að hún teldi atlöguna hafa varað margar klukkustundir.

Kærandi kvað kærða síðar hafa farið út úr svefnherberginu og hafi hún þá tekið exina og falið hana.  Kærði hafi þá sótt annan hníf, stóran búrhníf og hafi hann haldið hnífnum á lofti og hótað að ganga frá henni.  Kærði hafi síðar gert stutt hlé á atlögu sinni og lagst við hlið hennar en hún ekki séð neina undankomuleið út úr herberginu.  Þá kvað kærandi kærða hafa hafið atlöguna á ný og hafi hann þá m.a. barið hana marg oft með búrhnífnum og höggin einkum komið á upphandleggi hennar og læri.

Kærandi greindi frá því að er hún hefði hljóðað undan höggum kærða hafi hann tekið púða sem hafi verið í rúminu og sett yfir andlit hennar og haldið honum þar.  Sagðist kærandi þá hafa fundist eins og hún væri að missa meðvitund og hafi hún brotist um.  Kvað kærandi þetta hafa gerst nokkrum sinnum.

Þá greindi kærandi enn fremur frá því að kærði hafi átt við hana kynmök um nóttina og hafi búrhnífurinn þá legið á náttborði við höfðagafl rúmsins og hún ekki þorað annað en að gera eins og kærði sagði henni að gera.

Jafnframt greindi kærandi frá því að þau skipti sem hún hafi þurft að fara á salerni hafi kærði fylgt henni fram og staðið yfir henni þannig að hún hafi enga möguleika haft til að flýja burt.

Kærandi kvaðst hafa sofnað eftir klukkan átta um morguninn.  Hafi hún síðan vaknað við það að kærði hafi viljað hafa við hana kynmök á ný, sem hann hafi og gert.  Taldi kærandi að hún gæti ekki spornað við því enda hafi hnífurinn alltaf verið við hendina á náttborðinu.  Þegar hér hafi verið komið kvað kærandi að bæði hún og kærði hafi sofnað og að þau hefðu sofið til kl. 13.30.  Kærandi kvað að um klukkan 16.30 hafi kærði farið út skamma stund til að kaupa mat.  Kvað kærandi að á þeim tímapunkti hefði henni liðið eins og hún vildi deyja, að hún hafi verið í eins konar móki og ekki getað farið.

Mánudaginn 4. desember kvaðst kærandi hafa farið til vinnu sinnar og leitað sér aðstoðar síðar um daginn á neyðarmóttöku Landspítala háskólasjúkrahúss.  Eftir skoðun á neyðarmóttökunni kvaðst kærandi hafa tekið þá ákvörðun að fara heim vegna sonar hennar sem þar býr.  Sagðist kærandi hafa fengið kærða til að koma með sér í bíó um kvöldið til að þau væru í margmenni.  Kvað hún þau síðan hafa gist saman í íbúðinni um nóttina en hún hafi verið búin að ákveða að leggja fram kæru hjá lögreglu.

Kærði, X, [kt. og heimilisfang], sæti gæsluvarðhaldi allt til miðvikudagsins 20. desember 2006, kl. 16.00.  Jafnframt skal kærði sæta geðrannsókn á gæsluvarðhaldstíma.