Mánudaginn 17. júlí 2006.
Nr. 378/2006.	Lögreglustjórinn í Reykjavík (Daði Kristjánsson fulltrúi) gegn X (enginn)

 

Kærumál. Gæsluvarðhald. 2. mgr. 103. gr. laga nr. 19/1991.

Úrskurður héraðsdóms um að X skyldi sæta áfram gæsluvarðhaldi á grundvelli 2. mgr. 103. gr. laga nr. 19/1991 um meðferð opinberra mála var staðfestur.

 

Dómur Hæstaréttar.

Mál þetta dæma hæstaréttardómararnir Ingibjörg Benediktsdóttir, Hjördís Hákonardóttir og Jón Steinar Gunnlaugsson. 

Varnaraðili skaut málinu til Hæstaréttar með kæru 14. júlí 2006, sem barst réttinum ásamt kærumálsgögnum sama dag. Kærður er úrskurður Héraðsdóms Reykjavíkur 14. júlí 2006, þar sem varnaraðila var gert að sæta áfram gæsluvarðhaldi allt til föstudagsins 25. ágúst 2006 kl. 16. Kæruheimild er í 1. mgr. 142. gr. laga nr. 19/1991 um meðferð opinberra mála. Skilja verður kæru varnaraðila svo að hann krefjist þess að hinn kærði úrskurður verði felldur úr gildi.

Sóknaraðili krefst staðfestingar hins kærða úrskurðar.

Eins og nánar greinir í hinum kærða úrskurði hefur varnaraðili setið í gæsluvarðhaldi um nokkurt skeið, fyrst á grundvelli a. liðar 1. mgr. 103. gr. laga nr. 19/1991 en frá 7. júní 2006 samkvæmt 2. mgr. sömu greinar. Þessi síðarnefnda heimild er eðli máls samkvæmt háð því að ekki verði óhæfilegur dráttur á rannsókn máls og það sé síðan rekið með viðhlítandi hraða. Fram kemur í málinu að sóknaraðili bíður nú gagna sem hann hefur óskað eftir erlendis frá. Með þessum athugasemdum en að öðru leyti með vísan til forsendna hins kærða úrskurðar verður hann staðfestur.

Dómsorð:

Hinn kærði úrskurður er staðfestur.

 

Úrskurður Héraðsdóms Reykjavíkur 14. júlí 2006.

Lögreglustjórinn í Reykjavík hefur lagt fram kröfu þess efnis að X, [kt. og heimilisfang], sæti áfram gæsluvarðhaldi, þó eigi lengur en til föstudagsins 25. ágúst 2006, kl. 16:00.

Í greinargerð lögreglunnar segir að ávana- og fíkniefnadeild rannsaki meint stórfellt fíkniefnabrot.  Lagt hafi verið hald á 15.227,90 g af amfetamíni og 10.283,05 g af hassi sem falin hafi verið í bifreið sem flutt hafi verið til landsins frá Rotterdam í Hollandi.  Fíkniefnin hafi fundust við leit tollgæslu þann 3. apríl sl.  Bifreiðin hafi verið flutt inn á nafni meints vitorðsmanns kærða, A.  Lögregla hefði haft eftirlit með bifreiðinni frá því fíkniefnin fundust og hafi hljóðupptökubúnaði og gerviefnum verið komið fyrir í bifreiðinni og símar grunaðra hlustaðir.  Bifreiðin hafi verið tollafgreidd og sótt nokkrum dögum síðar og flutt á bifreiðastæði við heimili nefnds A.  B, C og kærði hafi sótt bifreiðina á umrætt bifreiðastæði að kvöldi 13. apríl sl.  Þeir hafi flutt bifreiðina í verkstæðishúsnæði við D en verið handteknir skömmu síðar.  Aðkoma á vettvangi og hljóðritað samtal við bifreiðina í húsnæðinu bendi eindregið til þess að kærði og samferðamenn hans hafi verið að móttaka efnin með því að fjarlægja þau úr bifreiðinni. 

Kærði neiti aðild að málinu að öðru leyti en því að hann kvaðst hafa haft vitneskju um að í bifreiðinni væru falin fíkniefni.  Kærði kvaðst hafa boðist til að aðstoða við að flytja bifreiðina og koma henni í verkstæðishúsnæðið á D sem hann hafði til umráða. Sé nánar vísað til framburðarskýrslna kærða frá 21. apríl sl. og 2. og 11. maí sl.  Kærði hafi ekki viljað greina frá nöfnum eða meintum verknaðarþáttum annarra sem tengjast málinu.  Framburður kærða þyki ótrúverðugur þar sem hann þyki ekki vera í samræmi við framburð nefnds C, sbr. framburðarskýrslur hans frá 14., 19. og 28. apríl sl. og 10. maí sl. og framburðarskýrslu B frá 3. og 15. maí sl.  Fyrir liggi að kærði og B þekkist frá fyrri tíð, kærði hafi sótt B á flugvöllinn sama dag og þeir hafi verið handteknir, farangur B hafi fundist á heimili kærða en fram hafi komið í framburðarskýrslum B frá 3. og 15. maí sl., að hann hafi komið hingað til lands gagngert í þeim tilgangi að sinna tilteknum erindrekstri hér á landi fyrir ónafngreinda sendendur fíkniefnanna. 

Kærði þyki vera undir sterkum rökstuddum grun um aðild að stórfelldu fíkniefnabroti en hinir grunuðu hafi virst hafa skipt með sér verkum.  Kærði hafi sætt gæsluvarðhaldi frá 14. apríl sl., nú síðast með dómi Hæstaréttar Íslands frá 7. f.m. í máli nr. 294/2006, þar sem almannahagsmunir hafi verið lagðir til grundvallar, sbr. úrskurð Héraðsdóms Reykjavíkur í máli nr. 291/2006.  Rannsókn málsins sé ekki lokið en unnið sé að frekari gagnaöflun frá erlendum lögregluyfirvöldum í því skyni að upplýsa frekar um aðild og verknaðarþætti hinna grunuðu.  Meint aðild kærða þyki mikil en hún sé að minnsta kosti talin tengjast móttöku fíkniefnanna hér á landi.  Frekari rannsókn málsins kunni að leiða í ljós enn meiri aðild hans að málinu.  Einnig sé lagt til grundvallar að um sé að ræða mjög mikið magn sterkra og hættulegra fíkniefna.  Nær öruggt þyki að fíkniefnin hafi átt að fara í sölu og dreifingu til ótiltekins fjölda manna hér á landi.  Hið meinta brot kærða þyki þannig mjög alvarlegt.  Með tilliti til hagsmuna almennings þyki þannig nauðsynlegt að kærði sæti áfram gæsluvarðhaldi á meðan mál hans sé til meðferðar en telja verði og reikna með að ef sakborningur, sem orðið hafi uppvís að jafn alvarlegu broti og kærði, gangi laus áður en máli lýkur með dómi þá valdi það hneykslun í samfélaginu og særi réttarvitund almennings.  Staða kærða í málinu þyki sambærileg stöðu annarra sakborninga í sama máli sem setið hafa gæsluvarðhaldi á grundvelli almannahagsmuna sem og stöðu sakborninga í öðrum svipuðum málum, sbr. mál Hæstaréttar nr.: 154/2006, 368/2005, 93/2005, 488/2004, 269/2004, 417/2000 og 471/1999, þar sem sakborningum hafi verið gert að sæta gæsluvarðhaldi fram að dómi þegar legið hafi fyrir sterkur rökstuddur grunur um beina aðild að innflutningi á miklu magni fíkniefna í ágóðaskyni.  Sé ekki ástæða til að ætla að refsimat og réttarvitund almennings í slíkum málum hafi breyst frá því téðir dómar voru uppkveðnir, að skilyrðum 2. mgr. 103. gr. laga um meðferð opinberra mála nr. 19/1991 sé ekki fullnægt í því máli sem hér um ræði. 

Sakarefnið sé talið geta varðað við 173. gr. a. almennra hegningarlaga nr. 19/1940, sbr. 1. gr. laga nr. 64/1974 og 1. gr. laga nr. 32/2001.  Um heimild til gæsluvarðhalds sé vísað til 2. mgr. 103. gr. laga um meðferð opinberra mála nr. 19/1991.

Með dómi Hæstaréttar frá 7. júní sl. í máli nr. 294/2006, var fallist á að fyrir hendi væri sterkur grunur um að kærði hefði framið brot sem að lögum geti varðað allt að 12 ára fangelsi samkvæmt 173. gr. a. almennra hegningarlaga nr. 19/1940. Eins og í dóminum kemur fram er um að ræða skipulagða starfsemi sem lýtur að innflutningi á miklu magni fíkniefna og brotið talið þess eðlis að gæsluvarðhald sé nauðsynlegt með tilliti til almannahagsmuna. Samkvæmt þessu verður að telja ótvírætt að skilyrðum 2. mgr. 103. gr. laga um meðferð opinberra mála sé fullnægt til að gæsluvarðhaldi verði beitt eins og krafist er. Ber því að taka kröfuna til greina.

Sigríður Ingvarsdóttir héraðsdómari kvað upp úrskurðinn.

Úrskurðarorð:

Kærði, X, [kt. og heimilisfang], sæti áfram gæsluvarðhaldi, þó eigi lengur en til föstudagsins 25. ágúst 2006, kl. 16:00.