Miðvikudaginn 18. janúar 2006.
Nr. 33/2006.	Sýslumaðurinn í Hafnarfirði (enginn) gegn X (Jóhannes Rúnar Jóhannsson hrl.)

 

Kærumál. Gæsluvarðhald. 2. mgr. 103. gr. laga nr. 19/1991.

Úrskurður héraðsdóms um að X skyldi sæta áfram gæsluvarðhaldi á grundvelli 2. mgr. 103. gr. laga nr. 19/1991 um meðferð opinberra mála  var staðfestur.

 

Dómur Hæstaréttar.

Mál þetta dæma hæstaréttardómararnir Árni Kolbeinsson, Ingibjörg Benediktsdóttir og  Ólafur Börkur Þorvaldsson.

Varnaraðili skaut málinu til Hæstaréttar með kæru 15. janúar 2006, sem barst réttinum ásamt kærumálsgögnum 17. sama mánaðar. Kærður er úrskurður Héraðsdóms Reykjaness 13. janúar 2006, þar sem varnaraðila var gert að sæta áfram gæsluvarðhaldi allt til föstudagsins 10. mars 2006 kl. 16. Kæruheimild er í 1. mgr. 142. gr. laga nr. 19/1991 um meðferð opinberra mála. Varnaraðili krefst þess aðallega að gæsluvarðhaldsúrskurðurinn verði felldur úr gildi, en til vara að gæsluvarðhaldi verði markaður skemmri tími.

Sóknaraðili hefur ekki látið málið til sín taka fyrir Hæstarétti.

Í dómi Hæstaréttar 12. október 2005 í máli nr. 442/2005 og aftur í dómi 8. desember sama ár í máli nr. 519/2005 var því slegið föstu að sterkur grunur léki á að varnaraðili hafi brotið gegn 211. gr., sbr. 20. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940 eða 2. mgr. 218. gr. sömu laga og fyrir hendi væru skilyrði til að hann sætti gæsluvarðhaldi á grundvelli 2. mgr. 103. gr. laga nr. 19/1991. Ekkert hefur komið fram í máli þessu sem breytir framangreindu mati. Nokkur dráttur hefur orðið á lögreglurannsókn málsins vegna DNA-rannsóknar, en málið hefur nú verið sent ríkissaksóknara. Þykir ekki ástæða til að marka gæsluvarðhaldi skemmri tíma en gert var og verður niðurstaða hins kærða úrskurðar því staðfest.

Dómsorð:

Hinn kærði úrskurður er staðfestur.

 

Úrskurður Héraðsdóms Reykjaness 13. janúar 2006.

Lögreglustjórinn í Hafnarfirði krefst þess að X, [kt. og heimilisfang], verði með dómsúrskurði gert að sæta áframhaldandi gæsluvarðhaldi allt til kl. 16:00 föstudaginn 10. mars 2006 vegna gruns um brot á 2. mgr. 218. gr. eða 211. gr., sbr. 20. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940.

Gæsluvarðhaldskrafan er studd við og 2. mgr. 103. gr. laga  nr. 19/1991, um meðferð opinberra mála.

Kærði mótmælir gæsluvarðhaldskröfunni.  Hann krefst þess til vara að gæsluvarðhaldinu verði markaður skemmri tími en krafist er.

I.

Í greinargerð lögreglustjóra er vísað til úrskurða héraðsdóms Reykjaness í máli R-108/2005 og R-134/2005, sbr. dóma Hæstaréttar í málum nr. 442/2005 og nr. 519/2005.  Er gæsluvarðhalds krafist nú á sömu forsendum og í kröfum lögreglustjóra dags. 7. október og 2. desember sl., sbr. framangreinda úrskurði. 

Málið hefur verið sent ríkissaksóknara til meðferðar, þar sem það er í ákærumeðferð, en ákæra hefur ekki verið gefin út.  DNA niðurstaða liggur fyrir á þá leið að blóðsýni af skóm kærða kom heim og saman við sýni úr brotaþola í málinu.  Þá liggur fyrir að ekki var unnt að fá sýni af haldlagðri sveðju til samanburðar og ekki unnt að taka sýni af þeim fatnaði sem kærði hefur viðurkennt að hafa klæðst er árásin átti sér stað, enda hefur hann sjálfur borið um að hafa þrifið fatnaðinn eftir árásina.

Með vísan til framangreinds, hjálagðra gagna, raka í kröfu lögreglustjóra dags. 7. október sl. og 2. mgr. 103. gr. laga  nr. 19/1991, um meðferð opinberra mála, er þess krafist að kærða verði gert að sæta áframhaldandi gæsluvarðhaldi allt til kl. 16:00 föstudaginn 10. mars nk.

II.

Í tilvitnuðum úrskurði sem kveðinn var upp 2. desember 2005 segir m.a. að lögreglan í Hafnarfirði hafi unnið að frumrannsókn tveggja líkamsárása, sem unnar voru við [...] í Garðabæ aðfaranótt sunnudagsins 2. október sl.  Þolendur þeirra voru A og B, en sá síðarnefndi hefur legið á Sjúkrahúsi Reykja­víkur með þrjá skurðáverka á höfði, tvær sprungur í höfuðkúpu og áverka á fingri, sem mun hafa nær því skorist frá hönd mannsins, auk annarra minni áverka. Samkvæmt læknisvottorði hlutust af árásinni tvær sprungur í höfuðkúpu B, djúpir skurðir á höfði, mjög djúpt sár á hægri hendi og minni sár á höfði og líkama.  Þá kemur fram í læknisvottorðinu að miðað við höfuðáverkana sé líklegt að fremur þungu og beittu verkfæri hafi verið beitt og áverkar á hægri hendi gætu skýrst af því að brotaþoli hafi borið fyrir sig hendi eða reynt að verja sig og fengið högg af þungum hníf eða sveðju.

Kærði er grunaður um aðild að báðum líkamsárásum, í félagi við C og D. Hann neitaði fyrst allri aðild að árásunum, en sam­kvæmt vætti nokkurra vitna mun kærði hafa ráðist á mennina og meðal annars lagt til B með sveðju.

Fjögur vitni hafa borið hjá lögreglu um aðild kærða að nefndum líkams­árásum og þau öll greint frá því að kærði hafi verið með sveðju, sem hann hafi beitt gegn fórnarlömbunum. Samkvæmt lýsingu tveggja þeirra mun umrædd sveðja vera með bognu og breiðu blaði, allt að 40 cm að lengd.

Kveður lögreglustjóri grun um meint brot kærða enn hafa styrkst.  Þannig hafi lögregla nú undir höndum tímasettar ljósmyndir úr samkvæminu að [...].  Á ljósmynd megi sjá að kl. 01:00 um nóttina hafi kærði verið klæddur í bol sem líti út eins og bolur sem fannst rennandi blautur ásamt gallabuxum í fataskáp að [...] eftir handtöku kærða og hafi kærði á þeim tíma verið nokkuð hárprúður.  Í blautu fötunum hafi fundist blóðblettir.  Við handtöku á tímabilinu frá kl. 03:09-03:15, hafi kærði verið kominn í annan bol og hafði hann verið snoðaður, sem komi heim og saman við ljósmynd af kærða sem tekin var í samkvæminu kl. 02:36.  Þá hafi þær upplýsingar fengist frá tæknideild að blóð hafi fundist á þeim skóm sem kærði var í við handtöku og hafi mátt greina að skórnir höfðu verið bleyttir, eins og reynt hefði verið að þrífa þá.  Þá hafi verið tekin skýrsla af þeim brotaþola, sem hlaut alvarlegustu áverkana og hafi hann greint svo frá að kærði hafi ráðist að honum með sveðju.

Hefur framburður kærða um atvik málsins breyst við rannsóknina, en í skýrslutöku hjá lögreglu þann 20. október sl. kvaðst kærði kannast við að hafa átt þátt í að ráðast að B.  Þá kvað kærði föt sín hafa verið blóðug, hann hafi reynt að skola úr þeim, en síðan haft fataskipti og að hann hafi verið klipptur í samkvæminu, eftir að ráðist var að B.  Aftur á móti kannast kærði ekkert við að hafa beitt eggvopni í árásinni. 

Í ljósi nefndra vitnisburða og framangreindra atriða þykir sterkur og rökstuddur grunur fram kominn um að kærði hafi framið brot gegn 211 gr., sbr. 20. gr. eða 2. mgr. 218. gr. almennra hegningarlaga með síðari breytingum, en brot gegn nefndum lagaákvæðum geta varðað fangelsi allt að 16 árum eða ævilangt.

Miðað við það sem fram hefur komið við rannsókn málsins þá var árásin mjög hrottaleg og hending virðist hafa ráðið því að ekki fór enn verr. Að framangreindu virtu og með hliðsjón af því hversu alvarlega háttsemi kærði er grunaður um verður að telja nauðsynlegt með tilliti til almannahagsmuna að kærði sæti áfram gæsluvarðhaldi. Skilyrði til að kærði sæti gæsluvarðahaldi á grundvelli 2. mgr. 103. gr. laga nr. 19/1991 teljast vera fyrir hendi.

Þykir því rétt að verða við kröfu lögreglu­stjóra um gæsluvarðhald á hendur kærða, eins og hún er sett fram, með vísan til 2. mgr. 103. gr. laga nr. 19/1991 um með­ferð opinberra mála.

Sveinn Sigurkarlsson héraðsdómari kvað upp úrskurðinn.

ÚRSKURÐARORÐ:

Kærði, X, sæti áfram gæsluvarðhaldi, þó ekki lengur en til kl. 16:00 föstu­daginn 10. mars 2006.