Fimmtudaginn 15. febrúar 2007.
Nr. 95/2007.	Ákæruvaldið (Sigríður Elsa Kjartansdóttir saksóknari) gegn X (Jón Egilsson hdl.)

 

Kærumál. Gæsluvarðhald. 2. mgr. 103. gr. laga nr. 19/1991.

Úrskurður héraðsdóms um að X skyldi áfram sæta gæsluvarðhaldi á grundvelli 2. mgr. 103. gr. og 106. gr. laga nr. 19/1991 um meðferð opinberra mála var staðfestur en gæsluvarðhaldinu markaður skemmri tími.

 

Dómur Hæstaréttar.

Mál þetta dæma hæstaréttardómararnir Ingibjörg Benediktsdóttir, Hjördís Hákonardóttir og Ólafur Börkur Þorvaldsson.

Varnaraðili skaut málinu til Hæstaréttar með kæru 13. febrúar 2007, sem barst réttinum ásamt kærumálsgögnum 14. sama mánaðar. Kærður er úrskurður Héraðsdóms Reykjavíkur 13. febrúar 2007, þar sem varnaraðila var gert að sæta gæsluvarðahaldi meðan mál hennar er til meðferðar fyrir Hæstarétti en þó ekki lengur en til fimmtudagsins 10. maí 2007 kl. 16. Kæruheimild er í 1. mgr. 142. gr. laga nr. 19/1991 um meðferð opinberra mála. Varnaraðili krefst þess aðallega að hinn kærði úrskurður verði felldur úr gildi en til vara að gæsluvarðhaldi verði markaður skemmri tími.

Sóknaraðili krefst staðfestingar hins kærða úrskurðar.

Með vísan til forsendna hins kærða úrskurðar er fallist á að varnaraðili skuli áfram sæta gæsluvarðhaldi, sem verður markaður sá tími sem í dómsorði greinir.

Dómsorð:

Varnaraðili, X, sæti áfram gæsluvarðhaldi meðan mál hennar er til meðferðar fyrir Hæstarétti, þó ekki lengur en til fimmtudagsins 26. apríl 2007 kl. 16.

 

 

Úrskurður Héraðsdóms Reykjavíkur 13. febrúar 2007.

Ríkissaksóknari hefur krafist þess að Héraðsdómur Reykjavíkur úrskurði að X, [kt.], með lögheimili að [...], Reykjavík, verði gert að sæta áfram gæsluvarðhaldi meðan mál hennar er til meðferðar fyrir Hæstarétti, sbr. 106. gr. laga nr. 19/1991, um meðferð opinberra mála, þó eigi lengur en til fimmtudagsins 10. maí 2007, kl. 16.00.

Í greinargerð ríkissaksóknara kemur fram að með ákæru útgefinni 1. nóvember 2006 hafi ríkissaksóknari höfðað opinbert mál á hendur X o.fl. fyrir stórfellt fíkniefnabrot. Er dómfelldu gefið að sök að hafa átt aðild að innflutningi á 1.980,87 g af kókaíni til landsins. Umrædd fíkniefni hafi verið flutt til landsins frá Spáni þann 9. ágúst sl. og fundist við leit í farangri A þegar hún kom til landsins um Keflavíkurflugvöll. Þáttur dómfelldu í málinu sé talinn verulegur þar sem hún sé talin hafa haft milligöngu um flutning fíkniefnanna til Íslands með því að hafa í júlí sett sig í samband við meðákærða B og beðið hann um að finna samverkamenn til að sækja fíkniefnin til Spánar og flytja þau til Íslands. Fyrir milligöngu meðákærða B hitti dómfellda hann ásamt meðákærða C nokkrum dögum síðar á heimili sínu í þessu skyni þar sem lagt hafi verið nánar á ráðin um innflutning fíkniefnanna. Dómfellda hafi hitt meðákærða C aftur í lok júlí að Laugavegi 143 sem og daginn eftir á heimili sínu þar sem dómfellda hafi veitt honum frekari upplýsingar um skipulag ferðarinnar og tilhögun hennar.  Frá 2. til 5. ágúst hafi dómfellda verið í síma- og netsamskiptum við meðákærða C og veitt honum nauðsynlegar leiðbeiningar til að hann gæti mælt sér mót við meðákærða D á Benidorm í því skyni að móttaka frá honum fíkniefnin og flytja þau til Íslands.  Að beiðni óþekkts vitorðsmanns hafi dómfellda lagt kr. 30.000 inn á bankareikning meðákærða D í því skyni að hann gæti greitt kostnað vegna ferðalaga til að sækja og flytja fíkniefnin á Spáni fram að afhendingu þeirra. Dómfellda hugðist móttaka fíkniefnin frá meðákærðu C og A á Keflavíkurflugvelli eftir komu þeirra til landsins.

Brot dómfelldu var í ákæru talið varða 173. gr. a. almennra hegningarlaga nr. 19/1940, sbr. lög nr. 64/1974, sbr. lög nr. 32/2001, og getur því varðað allt að 12 ára fangelsi.

Með dómi Héraðsdóms Reykjavíkur uppkveðnum hinn 17. janúar sl. í máli nr. S-1929/2006 var dómfellda sakfelld samkvæmt ákæru og dæmd til að sæta fangelsi í 4 ár. Dómfellda hefur nú lýst yfir áfrýjun dómsins til Hæstaréttar.

Dómfellda hafi sætt gæsluvarðhaldi í þágu málsins frá 10. ágúst 2006, sbr. úrskurði Héraðsdóms Reykjavíkur í málum R-410/2006, 448/2006, 528/2006, 632/2006 og 47/2007 og dóma Hæstaréttar í málum nr. 472/2006 og 527/2006, 593/2006, fyrst á grundvelli rannsóknarhagsmuna, sbr. a-lið 1. mgr. 103. gr. laga nr. 19/1991, en síðan á grundvelli almannahagsmuna, sbr. 2. mgr. 103. gr. sömu laga.

Almannahagsmunir krefjist þess að dómfellda verði í gæsluvarðhaldi meðan mál hennar sé til meðferðar fyrir Hæstarétti, og er því til stuðnings vísað m.a. í dóma Hæstaréttar í málum nr. 472/2006, 527/2006 og 593/2006 þar sem Hæstiréttur staðfesti gæsluvarðhaldsúrskurð héraðsdóms frá 16. nóvember sl. þar sem dómfellda var vegna þessa máls úrskurðuð í áframhaldandi gæsluvarðhald á grundvelli 2. mgr. 103. gr. laga nr. 19/1991.

Með vísan 2. mgr. 103. gr. laga um meðferð opinberra mála nr. 19/1991, sbr. 106. gr. sömu laga, með hliðsjón af alvarleika sakarefnis og á grundvelli fyrirliggjandi dóms ákveður dómarinn að verða við kröfu ákæruvaldsins og úrskurða að dómfellda X skuli áfram sæta gæsluvarðhaldi uns endanlegur dómur gengur í máli hennar, þó eigi lengur en til fimmtudagins 10. maí nk., kl. 16.00.

Pétur Guðgeirsson héraðsdómari kvað upp úrskurðinn.

Úrskurðarorð :

Dómfellda, X, skal sæta áfram gæsluvarðhaldi meðan mál hennar er til meðferðar fyrir Hæstarétti, þó eigi lengur en til fimmtudagsins 10. maí 2007, kl. 16.00.