Föstudaginn 16. janúar 2009.
Nr. 682/2008.	A (Oddgeir Einarsson hdl.) gegn Barnaverndarnefnd Reykjanesbæjar (Einar Hugi Bjarnason hdl.)

 

Kærumál. Barnavernd. Vistun barns. Gjafsókn.

Staðfestur var úrskurður héraðsdóms um að dóttir A skyldu vistuð utan heimilis með heimild í 1. mgr. 28. gr. barnaverndarlaga nr. 80/2002.

Dómur Hæstaréttar.

Mál þetta dæma hæstaréttardómararnir Árni Kolbeinsson og Gunnlaugur Claessen og Viðar Már Matthíasson settur hæstaréttardómari. 

Sóknaraðili skaut málinu til Hæstaréttar með kæru 15. desember 2008, sem barst réttinum ásamt kærumálsgögnum 19. sama mánaðar. Kærður er úrskurður Héraðsdóms Reykjaness 2. desember 2008 þar sem varnaraðila var heimilað að vista barn sóknaraðila, B, utan heimilis síns frá 6. október 2008 til 1. júní 2009. Kæruheimild er í 64. gr. barnaverndarlaga nr. 80/2002. Sóknaraðili krefst þess aðallega að úrskurður varnaraðila 6. október 2008 um að vista barnið utan heimilis í allt að tvo mánuði frá og með 6. október 2008 verði ógiltur og að kröfu varnaraðila um að barnið verði vistað utan heimili síns í 12 mánuði frá 6. október 2008 að telja verði hafnað. Til vara er þess krafist að sá tími sem vistun utan heimilis er markaður í hinum kærða úrskurði verði styttur. Þá krefst sóknaraðili kærumálskostnaðar úr hendi varnaraðila án tillits til gjafsóknar sem hún nýtur fyrir Hæstarétti.

Varnaraðili krefst þess aðallega að fyrrgreindur úrskurður hans frá 6. október 2008 verði staðfestur og  dæmt að barnið verði vistað utan heimilis sóknaraðila í tólf mánuði frá 6. október 2008 að telja. Til vara krefst varnaraðili staðfestingar hins kærða úrskurðar. Hann tekur fram að ekki sé krafist kærumálskostnaðar.

Samkvæmt hljóðan aðalkröfu varnaraðila er þess krafist í senn að úrskurður hans um vistun barnsins utan heimilis í tvo mánuði verði staðfestur og dæmt að barn sóknaraðila verði vistað utan heimilis þeirrar síðastnefndu í tólf mánuði frá 6. október 2008 að telja. Varnaraðili hefur ekki kært úrskurð héraðsdóms fyrir sitt leyti og kemur því ekki til álita krafa hans um að vistun barnsins utan heimilis standi lengur en greinir í úrskurðinum. Verður litið svo á að krafa varnaraðila sé sú ein að úrskurður héraðsdóms verði staðfestur.

Ágreiningsefni málsaðila hefur áður verið borið undir Hæstarétt í máli nr. 619/2008 og var dæmt í máli þeirra 21. nóvember 2008. Úrskurður héraðsdóms í því máli var ómerktur og lagt fyrir héraðsdóm að taka það til löglegrar meðferðar á ný. Sú niðurstaða var á því reist að ekki hafi verið gætt ákvæðis 3. mgr. 55. gr. barnaverndarlaga um að gefa barninu kost á að tjá sig um málið áður en úr því yrði leyst. Í báðum úrskurðum héraðsdóms varð niðurstaðan á þann veg að fallist var á kröfu varnaraðila um að barnið skyldi vistað utan heimilis sóknaraðila, en samkvæmt hinum fyrri skyldi sú vistun standa í 12 mánuði frá 6. október 2008 að telja, en til 1. júní 2009 í þeim síðari. Var það gert með þeirri athugasemd að þá ljúki skólum í vor.

Skýrsla var tekin af dóttur sóknaraðila í Barnahúsi 27. nóvember 2008, þar sem fram kom sú afstaða hennar að vilja búa áfram hjá sóknaraðila. Þrátt fyrir það verður að fallast á með varnaraðila að gögn málsins beri með sér að brýnir hagsmunir barnsins mæli með vistun þess utan heimilis sóknaraðila og getur afstaða stúlkunnar ein og sér ekki leitt til þeirrar niðurstöðu að kröfu varnaraðila verði hafnað. Að því virtu, en að öðru leyti með vísan til forsendna hins kærða úrskurðar verður hann staðfestur.

Kærumálskostnaður verður ekki dæmdur.

Um gjafsóknarkostnað sóknaraðila fyrir Hæstarétti fer eins og nánar greinir í dómsorði.

Dómsorð:

Hinn kærði úrskurður er staðfestur.

Gjafsóknarkostnaður sóknaraðila, A, fyrir Hæstarétti greiðist úr ríkissjóði, þar með talin þóknun lögmanns hennar, 200.000 krónur.

 

Úrskurður Héraðsdóms Reykjaness 2. desember 2008.

Með úrskurði varnaraðila 6. október 2008 var með vísan til b-liðar 1. mgr. 27. gr. barnaverndarlaga nr. 80/2002 tekin sú ákvörðun að taka barnið B af heimili sínu og sóknaraðila og vista barnið utan heimilis í allt að tvo mánuði frá og með 6. október 2008. Með beiðni, dagsettri 13. október 2008, sem móttekin var hjá Héraðsdómi Reykjaness daginn eftir, bar sóknaraðili úrskurð varnaraðila undir dóminn, sbr. 3. mgr. 27. gr. barnaverndarlaga. Úrskurður var kveðinn upp 31. október 2008 og var hann kærður. Með dómi Hæstaréttar 21. nóvember s.l. var hinn kærði úrskurður ómerktur og lagt fyrir héraðsdóm að taka málið til löglegrar meðferðar og úrskurðar á ný.

Dómkröfur sóknaraðila eru þær að felldur verði úr gildi úrskurður varnaraðila dags. 6. október 2008, um að B, kt. [...], verði tekin af heimili sínu og vistuð utan heimilis í allt að tvo mánuði frá og með 6. október 2008. Þá krefst sóknaraðili málskostnaðar úr hendi varnaraðila eins og málið væri ekki gjafsóknarmál.

Varnaraðili krefst þess að Héraðsdómur Reykjaness staðfesti úrskurð varnaraðila frá 6. október 2008 um að heimilt sé að vista B utan heimilis sóknaraðila í tvo mánuði. Þá hefur varnaraðili gert þá viðbótarkröfu fyrir dómi að úrskurðað verði að B verði vistuð utan heimilis sóknaraðila í 12 mánuði frá 6. október 2008 að telja, sbr. 1. mgr. 28. gr. laga nr. 80/2002. Ekki er krafist málskostnaðar.

Af hálfu sóknaraðila er þess krafist að hafnað verði viðbótarkröfu varnaraðila um 12 mánaða vistun barnsins utan heimilis.

Málið var tekið til úrskurðar að loknum munnlegum málflutningi 27. nóvember sl. en áður var tekin skýrsla af B í Barnahúsi.

I.

Í framlögðum úrskurði varnaraðila frá 6. október 2008 eru málavextir ítarlega raktir. Verður nú stiklað á stóru í þeirri frásögn og höfð hliðsjón af öðrum gögnum málsins. B er 13 ára gömul stúlka sem er í 8. bekk [...]skóla. Sóknaraðili er móðir hennar og fer hún með forsjá hennar. B er í engu sambandi við föður sinn en móðir hennar sakaði föðurinn um að hafa beitt stúlkuna kynferðislegu ofbeldi á fyrstu æviárum hennar. B á eldri bróður, sem fæddur er [...], og býr hann á heimilinu tímabundið. Sóknaraðili og sonur hennar eru bæði öryrkjar en sóknaraðili hefur lent í 5 bílslysum um ævina. Auk þess á sóknaraðili við stoðkerfisvandamál að stríða, skjaldkirtilsvandamál, er með gigt og grindarlos auk þess að eiga í vanda vegna hálsáverka og glímir við ofnæmi.

Mál B var flutt frá Dkaupstað til Reykjanesbæjar í janúar 2008. Málið hafði þá verið unnið sem barnaverndarmál hjá Félagsmálaráði Dkaupstaðar frá árinu 2003 og hafði borist þaðan frá Félags- og skólaþjónustu F, þar sem málið hafði verið í vinnslu frá árinu 2001. Þegar B hóf nám í 2. bekk í [...]skóla á D fór fljótlega að bera á slakri mætingu í skólann. Kennari hennar reyndi ítrekað að ná sambandi við móður en það gekk erfiðlega. Árið 2003 var óskað eftir af Félagsmálaráði Dkaupstaðar að barnið yrði lagt inn á unglingageðdeild Landspítalans (BUGL) vegna djúpstæðs kvíða og sérkennilegrar hegðunar. Hún var þó ekki lögð inn en rannsókn gerð og í niðurstöðu segir að B sé með góða meðalgreind en hafi töluverð einkenni áráttu og þráhyggju og að hún væri illa stödd félagslega þannig að hún ætti erfitt með aðlögun í hópi jafnaldra. Þá kemur einnig fram að B átti í miklum aðskilnaðarkvíða við móður sína og var skólasókn orðin stopul af þeim sökum. Hún var með kvíðaeinkenni og sérkennilega hegðun þar sem hún átti það til að gefa frá sér ískurhljóð og fara í hin ýmsu hlutverk eins og að leika dýr, oft í lengri tíma. BUGL mælti með því að fjölskyldan fengi öflugan stuðning frá félagsþjónustunni í formi stuðningsfjölskyldu, persónulegs ráðgjafa og færi í þjálfun í félagsfærni hjá BUGL.

Í maí 2003 fór B í könnunarviðtal í Barnahúsi þar sem móðir hennar hafði áhyggjur af því að hún tæki þátt í eða ætti upptök að kynferðislegum leikjum. Í framhaldi af því fór B í meðferð og greiningu í Barnahúsi. Fram kom að B átti enga vini en stóð sig vel námslega. Fram kom að vandi B var djúpstæður og helst var nefnt að hún væri gjörn á að draga sig til baka eða inn í skel sína og einnig var hún með líkamlegar umkvartanir. Hún átti við vandamál tengd þunglyndi að stríða og einnig vandamál í félagslegum samskiptum.

Í byrjun árs 2005 fór B í fóstur til hjónanna H og I í J. Stúlkan hafði þá áður verið í sumardvöl hjá þeim hjónum árið 2004. Fram kemur í gögnum málsins að ástæða þess að B var send í fóstur var sú að félagsmálayfirvöld á D töldu að sóknaraðili réði ekki við uppeldishlutverkið og virtist óeðlilega háð dóttur sinni þrátt fyrir stuðningsúrræði á vegum Dkaupstaðar. Einnig var skólasókn stúlkunnar verulega ábótavant og móðir sá ekki til þess að hún mætti í skólann. Haustið 2003 var m.a. fenginn skólaliði úr [...]skóla til að aðstoða þær mæðgur á morgnana. Þetta úrræði gekk vel til að byrja með en fljótlega fór að halla undan fæti og sóknaraðili fór að tilkynna stúlkuna veika eða svaraði ekki þegar skólaliðinn mætti á morgnana til að fara með stúlkuna í skólann. Frá janúar 2005 til vors 2007 dvaldi B í áðurnefndu fóstri og var hún til fyrirmyndar á þeim tíma. Gekk henni mjög vel í námi og mætti mjög vel í skólann. Fram kemur í umsögn frá skólanum á K að stúlkan væri vel gerð, tillitssöm og námfús. Henni er lýst sem félagslega sterkri og vinsælli á meðal skólafélaga. Fram kom í samtölum við fósturforeldra B að stúlkan hafi aldrei beðist undan að mæta í skólann né kvartað undan verkjum. Þá hafi ekkert komið fram um að hún væri kvalin eða gæti ekki mætt í skólann. Fram kemur í umsögn fósturforeldra að við komu B hafi B og sóknaraðili rakið fyrir fósturforeldrum langa sjúkrasögu B. Það hafði því komið þeim verulega á óvart hversu hraust hún reyndist vera. Móðir samþykkti ekki áframhaldandi vistun utan heimilis og fór því stúlkan aftur heim til sóknaraðila vorið 2007.

Um haustið 2007 hóf B aftur skólagöngu í [...]skóla á D. Fljótlega fór að bera á miklum fjarvistum. Þegar leið á haustið jukust fjarvistir og í nóvember 2007 var sett fram áætlun um meðferð máls samkvæmt 23. gr. barnaverndarlaga. Þann 20. nóvember barst önnur tilkynning um að stúlkan hafi ekki mætt í skólann í einn mánuð samfellt. Sóknaraðili útskýrði fjarvistir með veikindum. Ákveðið var að starfsmenn Dkaupstaðar færu í vitjun á heimili þeirra mæðgna en sóknaraðili hringdi áður og afboðaði. Eftir það var ítrekað reynt að ná sambandi við sóknaraðila en ekkert gekk. Þann 27. nóvember 2007 fóru starfsmenn félagsmálaráðs að heimili mæðgnanna ásamt lækni og lögreglu. Markmiðið var að fjarlægja barnið af heimilinu. Móðir neitaði að hleypa starfsmönnum inn og neyddist lögreglan til þess að brjóta upp lás á hurðinni. Kemur fram í greinargerð frá Dkaupstað að ástand á heimilinu hafi verið mjög slæmt, dregið var fyrir alla glugga og lágu mæðgurnar saman á dýnu inni í svefnherbergi. Í framhaldi voru mæðgurnar fluttar á bráðamóttöku LSH þar sem haldinn var fundur með mæðgunum og ættingjum þeirra. Ekki varð af því að barnið væri fjarlægt frá móður og eftir fundinn fóru mæðgurnar með ættingjum til Reykjanesbæjar þar sem þær eru búsettar nú. Á fundi með ættingjum B á geðdeild LSH bauðst L bróðir B til að aðstoða við að koma stúlkunni í skóla. Það hefur ekki gengið eftir.

Félagsmálaráð Dkaupstaðar gerði áætlun um meðferð máls sem átti að gilda frá 3. desember til 3. febrúar 2008. Var farið fram á í þessari áætlun að sóknaraðili sæi til þess að stúlkan mætti í skólann og sinnti námi. Þessi áætlun gekk ekki eftir og var mikið um fjarvistir og var stúlkan ítrekuð tilkynnt veik.

Þann 8. apríl barst tilkynning til varnaraðila frá skóla í Reykjanesbæ þar sem skólasókn stúlkunnar var tilkynnt verulega ábótavant. Fleiri tilkynningar hafa borist varnaraðila þar sem kennarar lýsa áhyggjum sínum af mætingu stúlkunnar. Á vorönn 2008 voru haldnir nokkrir fundir með sóknaraðila í því skyni að reyna að aðstoða sóknaraðila við að koma stúlkunni í skóla. Þessir fundir hafa ekki borið árangur og endaði einn fundurinn með því að sóknaraðili gekk á dyr. Sóknaraðili hefur borið við ýmsum heilsufarslegum ástæðum fyrir því að B geti ekki mætt í skólann. Hún sé með gigtarsjúkdóm, mígreni og astma og einnig hafi hún átt í erfiðleikum með miklar blæðingar sem sóknaraðili segir að tengist húsnæði því sem þær hafi búið í á D. Í málinu liggja fyrir vottorð þeirra lækna sem stundað hafa stúlkuna. Kemur fram í þeim að veikindi hennar séu ekki slík að þau hamli skólagöngu. Þó kemur fram í bréfi eins læknis að veikindi stúlkunnar geti heft skólagöngu hennar en einungis meðan á tíðablæðingum stendur.

Þann 28. maí sl. fengust þær upplýsingar frá skólanum að B hafi verið tilkynnt veik í alls 292 stundir og fengið leyfi í 77 stundir síðan hún hóf nám í [...]skóla í byrjun desember 2007. Á haustönn hefur mæting hennar á engan hátt batnað og er úrskurður varnaraðila gekk 6. október sl. hafði stúlkan aðeins mætt 8 daga í skólann á haustönn.

Á barnaverndarnefndarfundi þann 9. júní 2008 samþykkti sóknaraðili eftirfarandi stuðningsúrræði: Að barninu yrði skipaður talsmaður, að stúlkunni yrði útveguð sálfræðiviðtöl og að stúlkunni yrði útvegaður barnalæknir sem væri tengiliður hennar við heilbrigðiskerfið almennt. Móðir samþykkti ekki sveitadvöl fyrir stúlkuna eins og lagt var til. Þá samþykkti móðir að gangast undir foreldrahæfnismat.

Í júní 2008 var Helgi Viborg sálfræðingur fenginn til að gera foreldrahæfnismat á sóknaraðila. Helgi reyni ítrekað að ná til sóknaraðila en án árangurs. Þegar hann náði loks í hana átti sóknaraðili erfitt með að koma til fundar við hann vegna veikinda. Helgi bauðst þá til að koma heim til sóknaraðila en hún neitaði því. Þau náðu þó saman á fundi 19. ágúst 2008 á skrifstofum Reykjanesbæjar. Í foreldrahæfnismati kemur fram að sóknaraðili eigi við mikil veikindi að stríða. Einnig kemur fram að hún eigi við tilfinningavanda að stríða sem einkennist af spennu og áhyggjum og samkvæmt persónuleikaprófi sé líklegt að hún noti líkamleg einkenni til þess að komast hjá því að takast á við sálfræðilegan vanda sinn. Marg oft hafi verið rætt við sóknaraðila um hvort möguleiki sé á því að veikindi hennar séu af andlegum toga en hún hafi ávallt neitað því. Sóknaraðili kom sálfræðingnum fyrir sem slæm fyrirmynd fyrir dóttur sína og telur sálfræðingurinn að hún sé vanhæf til að sinna skyldum sínum sem uppalandi. Niðurstöður sýni að sjúklingur eins og hún sé að öllu jöfnu með lítinn meðferðarvilja og vinni því ekki af heilindum að eigin bata og sé einungis líkleg til að samþykkja tillögur barnaverndaryfirvalda telji hún sig ekki komast undan því.

Í ljósi alls þessa ákvað varnaraðili að grípa til neyðarráðstöfunar samkvæmt 31. gr. barnaverndarlaga. Segir í úrskurði nefndarinnar að þær mæðgur lifi mjög félagslega einangruðu lífi og séu óeðlilega tengdar. Grunur sé um að einangrun B sé að aukast og aðstæður hennar orðnar þær sömu og þegar hún bjó á D en þá hafi þurft að kalla á lögreglu til að aðstoða við inngöngu á heimilið. Stúlkan hafi mætt takmarkað í skólann undangengnar vikur og móðir hafi neitað alfarið að sálfræðingur og barnaverndarstarfsmenn kæmu í heimsókn á heimilið. Samvinna við sóknaraðila hafi ekki verið góð og hafi hún oftar en einu sinni gengið út af fundum bæði hjá starfsmönnum barnaverndarnefndar og af fundum barnaverndarnefndar. Þá sé mjög erfitt að ná til sóknaraðila símleiðis. Í forsendum úrskurðar varnaraðila segir að sóknaraðili komi nú fyrir sjónir sem slæm fyrirmynd fyrir dóttur sína og að hún sé á þessari stundu vanhæf til þess að sinna skyldum sem uppalandi. Því sé mikilvægt að B búi á öðru heimili á meðan sóknaraðili sé að vinna í sínum málum svo hún geti í framtíðinni tekið að sér uppeldishlutverk gagnvart dóttur sinni. Einnig sé mikilvægt að gera ítarlega greinargerð á þörfum og stöðu B og það sé mat barnaverndarnefndar að slíkt mat geti ekki farið fram meðan stúlkan búi á heimili sóknaraðila. Nauðsynlegt sé að aðskilja þær til að hægt sé að meta á raunhæfan hátt  þarfir og stöðu stúlkunnar.

Í forsendum úrskurðar varnaraðila segir að lítill samstarfsvilji hafi verið hjá sóknaraðila og ekki orðið neinn sýnilegur árangur í málinu. Á D hafi verið reynt að fá tilsjónarmanneskju til þess að koma stúlkunni í skólann en sá stuðningur hafi ekki skilað árangri. Þá hafi bróðir stúlkunnar gert samning um að koma stúlkunni í skólann en það hafi heldur ekki skilað árangri. Samstarf við sóknaraðila hafi verið erfitt og hún mjög á móti afskiptum barnaverndarnefndar. Fram hafi komið að sóknaraðili hafi ekki í hyggju að taka á þessum mikilvæga þætti í lífi barnsins, þ.e.a.s. að mæta í skóla. Í samskiptum við sóknaraðila hafi verið áberandi að hún útskýri sína líðan og stúlkunnar út frá veikindum og hafi hún litla innsýn í aðstæður og stöðu stúlkunnar. Varnaraðili hafi ítrekað neitað því að vista stúlkuna utan heimilis en eftir því hafi margoft verið leitað af barnaverndaryfirvöldum.

Nokkur ný gögn voru lögð fram  við endurflutning málsins 27. nóvember, þ.á.m. skýrsla Hafdísar Kjartansdóttur sálfræðings, dags. 9. nóvember 2008. Í niðurlagi hennar segir:

 „B er 13 ára gömul stúlka sem var í [...]skóla í Reykjanesbæ. Eftir úrskuð barnaverndarnefndar var hún fjarlægð af heimili og er nú í fóstri. Beðið var um athugun hvort vanlíðan gæti verið að orsaka fjárvistir úr skóla.

Niðurstöður athugunar benda ekki til alvarlegrar vanlíðunar en fram kom að stúlkan virkar mjög hlédræg, vanvirk og vill vera ein. Hún sýndi lítil tilfinningaviðbrögð í viðtölum en talaði nokkuð mikið um veikindi sín sem hún sagði skýra fjarvistir úr skóla. Þrátt fyrir að hún og móðir hennar nefni veikindi sem skýringar þá kom fram að hvorki kennari eða fósturmóðir virtust hafa orðið varar við þau.

Undirrituð telur B sýna litlar tilfinningar og félagsleg samskipti virðast reynast henni erfið. B fær stuðningsviðtöl frá sálfræðingi á meðan hún er í fóstri og styður undirrituð það.“

II.

Eins og að framan er rakið hafa afskipti barnaverndarnefnda af sóknaraðila og dóttur hennar staðið í mörg ár. Áhyggjur barnaverndarnefnda, nú síðast varnaraðila, hafa fyrst og fremst snúið að því að B hefur ekki sótt skóla með eðlilegum hætti og eins hefur varnaraðili áhyggjur af andlegri heilsu stúlkunnar vegna þeirra aðstæðna sem hún býr við heima hjá sér og lýst er hér að framan. Samkvæmt framlögðum gögnum hafa læknar ekki fallist á skýringar sóknaraðila um að fjarvistir úr skóla megi rekja til veikinda stúlkunnar.

Í málinu hefur nægjanlega komið fram að barnaverndaryfirvöld hafa reynt öll vægari úrræði til þess að koma málum í rétt horf en án árangurs. Tilsjónarmaður var fenginn til að mæta á heimili stúlkunnar á morgnana til að koma henni í skóla en það gekk ekki vegna andstöðu sóknaraðila. Samningur var gerður við bróður stúlkunnar um að hann sæi um að hún mætti í skóla en það gekk eftir. Sóknaraðili hefur neitað starfsmönnum varnaraðila um að heimsækja heimili þeirra mæðgna og hefur ekki þegið aðstoð sálfræðings sem til stóð að talaði við sóknaraðila og barn hennar.

Þá hefur komið fram í málinu að á meðan stúlkan var í fóstri frá janúar 2005 til vors 2007 gekk henni allt í haginn, var nánast aldrei veik og stundaði skóla og félagslíf tengt skólanum. Umsagnir fósturforeldra hafa verið á einn veg. Stúlkan sé vel gefin, skemmtileg og lífsglöð.

Að öllu framansögðu virtu verður talið að heimilisaðstæður B hafi verið óviðunandi þrátt fyrir að varnaraðili hafi leitað allra úrræða til að aðstoða sóknaraðila. Hafa barnaverndaryfirvöld ekki náð árangri í viðleitni sinni til að skapa stúlkunni betri uppeldisskilyrði vegna andstöðu sóknaraðila að þiggja aðstoð. Af þeirri sögu sem rakin er hér að framan má ráða að sóknaraðili er ekki í stakk búin að sjá barni sínu fyrir sómasamlegu uppeldi. Krafa varnaraðila um vistun barns utan heimilis samkvæmt 1. mgr. 28. gr. laga nr. 80/2002 verður því tekin til greina. Rétt þykir að þessi vistun standi frá  6. október 2008 til 1. júní 2009 er skóla lýkur í vor.

Rétt þykir að málskostnaður falli niður. Gjafsóknarkostnaður sóknaraðila, sem er þóknun lögmanns hennar, Oddgeirs Einarssonar hdl., 400.000 krónur að virðisaukaskatti meðtöldum, greiðist úr ríkissjóði.

 Gunnar Aðalsteinsson héraðsdómari kveður upp úrskurð þennan.

Úrskurðarorð

Fallist er á kröfu varnaraðila, Barnaverndarnefndar Reykjanesbæjar, að barnið B, verði vistuð utan heimilis síns  frá 6. október 2008 til 1. júní 2009.

Gjafsóknarkostnaður sóknaraðila, sem er þóknun lögmanns hennar, Oddgeirs Einarssonar hdl., 400.000 krónur,  greiðist úr ríkissjóði.