Fimmtudaginn 30. janúar 2014.
Nr. 439/2013.	Ákæruvaldið (Hulda Elsa Björgvinsdóttir saksóknari) gegn Ingvari Hreiðarssyni (Björgvin Þorsteinsson hrl.) (Margrét Gunnlaugsdóttir hrl. réttargæslumaður)

 

Kynferðisbrot. Skaðabætur. Sératkvæði.

I var sakfelldur fyrir kynferðisbrot með því að hafa haft munnmök við A gegn vilja hans, en I notfærði sér að hann gat ekki spornað við verknaðinum sökum ölvunar, vímuefnaáhrifa og svefndrunga. Var háttsemin talin varða við 2. mgr. 194. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940. Var refsing I ákveðin fangelsi í 2 ár auk þess sem honum var gert að greiða A 1.000.000 krónur í miskabætur.

 

Dómur Hæstaréttar

Mál þetta dæma hæstaréttardómararnir Markús Sigurbjörnsson, Árni Kolbeinsson, Eiríkur Tómasson, Ingibjörg Benediktsdóttir og Ólafur Börkur Þorvaldsson.  

Ríkissaksóknari skaut málinu til Hæstaréttar 13. júní 2013 í samræmi við yfirlýsingu ákærða um áfrýjun. Af hálfu ákæruvaldsins er þess krafist að refsing ákærða verði þyngd.

Ákærði krefst þess aðallega að hinn áfrýjaði dómur verði ómerktur, til vara að hann verði sýknaður af kröfu ákæruvaldsins og einkaréttarkröfu vísað frá dómi, en að því frágengnu að refsing hans verði milduð og einkaréttarkrafa lækkuð.

A krefst þess aðallega að ákærða verði gert að greiða sér 1.000.000 krónur með vöxtum eins og dæmdir voru í héraði, en til vara að ákvæði hins áfrýjaða dóms um einkaréttarkröfu verði staðfest.

Ákærði hefur ekki fært fram haldbær rök fyrir þeirri kröfu að hinn áfrýjaði dómur verði ómerktur.

Með vísan til forsendna héraðsdóms verður hann staðfestur um sakfellingu ákærða.

Ákærði hafði samkvæmt þessu munnmök við brotaþola þrátt fyrir að ákærði hlaut að hafa vitað að brotaþoli gæti ekki spornað við þeim vegna ölvunar, vímuefnaáhrifa og svefndrunga og þótt ákærða væri fullljóst að brotaþoli væri mótfallinn því að eiga kynferðismök við hann. Samkvæmt 2. mgr., sbr. 1. mgr. 194. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940, eins og henni var breytt með 3. gr laga nr. 61/2007, telst það nauðgun ef maður notfærir sér slíkt ástand sem brotaþoli var í til þess að hafa við hann samræði eða önnur kynferðismök. Munnmök við annan mann falla undir önnur kynferðismök og eru lögð að jöfnu við samræði. Í ákæru er brot ákærða því rétt heimfært til refsiákvæðis.

Refsing við broti sem þessu varðar að lágmarki eins árs fangelsi og allt að 16 árum. Með lögfestingu áðurnefndrar 3. gr. laga nr. 61/2007 hefur löggjafinn metið kynferðisbrot af því tagi, sem ákærði er sakfelldur fyrir, alvarlegt og ekki gert greinarmun á af hvoru kyni brotaþoli sé. Áður en ákærði braut gegn brotaþola hafði sá síðarnefndi lagst til hvílu einn í eigin rúmi og var þar sofandi. Á hinn bóginn var ákærði ungur að árum er hann framdi brotið og hann hefur ekki svo vitað sé áður gerst sekur um refsiverðan verknað. Þegar til alls þessa er litið er refsing hans ákveðin fangelsi í tvö ár.

Í málinu liggja frammi gögn því til stuðnings að brotaþoli hafi orðið fyrir nokkrum miska af hálfu ákærða. Einkaréttarkröfu brotaþola er í hóf stillt og verður hún tekin til greina með vöxtum eins og í dómsorði greinir.

Ákvæði héraðsdóms um sakarkostnað verða staðfest.

Ákærði verður dæmdur til að greiða allan áfrýjunarkostnað málsins, þar með talin málsvarnarlaun verjanda síns og þóknun réttargæslumanns brotaþola, sem ákveðin eru að meðtöldum virðisaukaskatti eins og nánar greinir í dómsorði.

Dómsorð:

Ákærði, Ingvar Hreiðarsson, sæti fangelsi í tvö ár.

Ákærði greiði A 1.000.000 krónur með vöxtum eins og dæmdir voru í héraði.

Ákvæði héraðsdóms um sakarkostnað skulu vera óröskuð.

Ákærði greiði allan áfrýjunarkostnað málsins, samtals 595.050 krónur, þar með talin málsvarnarlaun skipaðs verjanda síns, Björgvins Þorsteinssonar hæstaréttarlögmanns, 439.250 krónur, og þóknun skipaðs réttargæslumanns brotaþola, Margrétar Gunnlaugsdóttur hæstaréttarlögmanns, 125.500 krónur.

 

Sératkvæði

Ólafs Barkar Þorvaldssonar

I

Að kvöldi föstudagsins 14. eða laugardagsins 15. september 2012 hittust ákærði og vinir hans, þar á meðal C, B og A heima hjá þeim síðastnefnda í tilefni af afmæli ákærða. Þaðan fóru þeir að skemmta sér í miðborg Reykjavíkur, en að líkindum um klukkan fimm um morguninn fóru þessir fjórir aftur á heimili A. Eins og greinir í héraðsdómi neyttu þeir áfengis, kannabis, amfetamíns og kókaíns, þótt ekki sé ljóst hve mikið hver þeirra neytti og hversu lengi fram eftir nóttu neyslan stóð yfir. Þetta kvöld skýrði ákærði félögum sínum frá því að hann væri tvíkynhneigður og tóku þeir þessum fréttum með jákvæðum hætti. Að líkindum um klukkan sex eða sjö um morguninn bjó A í haginn svo tveir gesta hans gætu sofið í sitt hvoru herberginu og sá þriðji í stofunni. Ákærði kvaðst ekki hafa getað farið að sofa, líklega vegna fíkniefnaneyslu sinnar, ráfað um í nokkrar mínútur og fengið svo leyfi A um að setjast við tölvu í herbergi hans. Síðar fór hann í upp í rúm til A og hafði við hann munnmök. Kvaðst hann hafa setið við tölvuna í líklega 15 og allt upp í 30 mínútur. Hafi A í fyrstu verið milli svefns og vöku. Ákærði kvaðst hafa hætt atferli sínu að sjálfsdáðum eftir nokkra stund og beðið A afsökunar en haldið áfram eftir að A hafi boðið honum það. A segir á hinn bóginn að hann hafi að líkindum vaknað um níu eða tíuleytið um morguninn við að ákærði var að sjúga á honum liminn. Þó kvaðst hann í skýrslu hjá lögreglu telja að atvik hafi allt eins getað hafa gerst milli klukkan sjö til tíu. Hann hefði þá ýtt við ákærða, vafið um sig sængina, snúið sér frá honum og að glugganum við rúmið og haldið áfram að sofa. Hafi hann vaknað aftur síðar og þá áttað sig á að hann var með nærbuxurnar á hælunum og ákærði á ný að eiga við hann munnmök. Hann hafi spurt ákærða hvað hann væri að gera, ákærði hefði beðist afsökunar og þá hafi A farið aftur að sofa. Hjá lögreglu kvaðst A telja að ákærði hafi í mesta lagi gert hlé í fimm mínútur á atferli sínu, en fyrir dómi kvaðst hann telja að allt eins hafi getað verið um að ræða hálftíma í þessu sambandi. Sofnuðu þeir svo báðir í sama rúminu og vöknuðu um hádegisbil og ók A þá gestum sínum heim.

Í héraðsdómi er framburður ákærða fyrir dómi um það hvers vegna hann lagðist í rúmið sagður mótsagnakenndur, þar sem hann hafi sagt að engin sérstök hugsun hafi verið bak við það sem hann gerði, hann hafi verið dasaður en samt sem áður langað til að eiga í „kynferðislegu athæfi við einhvern“. Eins og nánar greinir í héraðsdómi er ákærði sakfelldur einkum með þeim rökum að A hafi skýrt frá atvikum með sama hætti hjá lögreglu og fyrir dómi og sé einlægur og trúverðugur. Er tiltekið að „engin ástæða [sé] til að efast um trúverðugleika hans þótt hann kunni að hafa sagt við B og C að hann hafi rekið ákærða út úr herberginu.“ Þá er tiltekið að það dragi ekki úr trúverðugleikanum þótt hann hafi ekki að fyrra bragði greint frá fíkniefnanotkun við skýrslutöku hjá lögreglu og hann gefið skýringar á „ósamræmi sem virtist vera“ í framburði hans og yfirmanns hans vegna starfsloka hans á vinnustað sínum. Er auk þess nefnt að „öll hegðun brotaþola bæði fyrir og eftir meint brot bendir eindregið til þess að hann hafi ekki verið samþykkur kynmökunum við ákærða.“ Er „í þessu sambandi áréttað að hann hafði sagt við ákærða að hann hefði ekki kynferðislegan áhuga á ákærða og vitnið B hefur borið um það að hafa tekið eftir því þegar þeir vöknuðu um hádegið og brotaþoli keyrði vitnið heim að ekki væri allt með felldu.“ Þá er vísað til þess að A hafi skýrt öðrum frá atvikum og til ályktana sálfræðings um líðan hans. Auk þess telur héraðsdómur „ýmislegt í framburði ákærða styðja sakfellingu, eins og það að hann bað brotaþola afsökunar fyrst eftir að hann hafði munnmök við hann, aftur þegar brotaþoli keyrði hann heim og hann kinkaði kolli þegar kærasta [A] bar upp á hann sakir nokkrum dögum síðar“ og sögð „áleitin sú spurning“ af hverju ákærði gerði allt þetta ef A hafi verið kynmökunum samþykkur. Hafi ákærði ekki gefið trúverðugar skýringar á þessu háttalagi.

II

Ekki verður hjá því komist komist að fara frekar yfir atriði í framburð ákærða og A en gert er í héraðsdómi með tilliti til þess hvort niðurstaða héraðsdóms um sönnunargildi munnlegs framburðar kunni að vera röng svo að einhverju skipti um úrslit máls, sbr. 3. mgr. 208. gr. laga nr. 88/2008 um meðferð sakamála. 

Í héraðsdómi er ekki rökstudd með skýrum hætti sú ályktun að „engin ástæða [sé] til að efast um trúverðugleika [A] þótt hann kunni að hafa sagt við B og C, að hann hafi rekið ákærða út úr herberginu“, eftir að hann varð var við atferli ákærða. Bera þessi tvö vitni að A hafi sagt þeim sitt í hvoru lagi að viðbrögð hans við atferli ákærða hafi verið á þennan veg, en sérstaklega aðspurður fyrir dómi neitaði A að hafa sagt þeim þetta. Nánar aðspurður um þetta misræmi þá tiltók A að hann og B hefðu „lítillega rætt um málið, eiginlega bara rosalega lítið“, en C og hann hefðu „ekkert rætt um þetta vegna þess að C vill ekki tala við mig um þetta.“

Ekki verður fallist á með héraðsdómi að A hafi „gefið skýringar á ósamræmi sem virtist vera í framburði hans ... um starfslok“ á vinnustað í kjölfar atvika. Hafði A að fyrra bragði tilgreint við aðalmeðferð í héraði að starfslok hans hefðu orðið sökum vanlíðunar eftir atvik. Sérstaklega aðspurður um þetta síðar í þinghaldinu ítrekaði hann þennan framburð sinn en sú frásögn var einnig höfð eftir honum í vottorði sálfræðings og lá því að líkindum meðal annars til grundvallar ályktunum sálfræðingsins sem sakfelling héraðsdóms byggir á. Síðar við aðalmeðferð málsins kom fram hjá vinnuveitanda A að þetta væri rangt því hann hefði sagt upp vinnu áður en atvik gerðust. Var málið sérstaklega endurupptekið í því skyni að fá skýringar A á framburði sínum og kom þá fram hjá honum að fyrri framburður hans hefði verið rangur, en hann hefði hvað eftir annað hlaupist úr vinnu og síðan sagt upp sumarið 2012. Eftir það hafi hann þó staðið nokkrar vaktir í forföllum. Ekki veitti A aðrar skýringar á hinum ranga framburði sínum. Þrátt fyrir að þessi frásögn varði ekki beint atvik máls þá verður ekki hjá henni litið við mat á trúverðugleika framburðar A.

Ákærða er í ákæru gefið að sök að hafa haft munnmök við A án vilja hans, þar sem ákærði „notfærði sér það að A gat ekki spornað við kynferðismökunum sökum ölvunar, vímuefnaáhrifa og svefndrunga.“ Í niðurstöðu héraðsdóms segir að það fái „fyllilega staðist að [A] hafi ekki getað spornað við kynferðismökunum vegna ölvunar og svefndrunga“ og jafnframt að „engin ástæða sé til að ætla að brotaþoli hafi í raun verið vakandi vegna áhrifa örvandi efna.“ Er ákærði með þessum rökum sakfelldur fyrir þá háttsemi sem í ákæru greinir. Af framburði A hjá lögreglu má á hinn bóginn helst ráða að neysla hans á örvandi efnum hafi staðið langt fram eftir nóttu. Af því sem fram er komið í málinu verður að miða við að ástand A hafi þó ekki verið verra en svo að hann ók bifreið líklega tveimur eða þremur klukkustundum eftir atvik, ef miðað er við framburð hans. Var ákærði þá einn farþega. Kom raunar fram hjá vitninu C að hann og A hafi verið minnst drukknir af þeim félögum þegar lagst var til svefns.

Ekki er fallist á með héraðsdómi að frásögn ákærða sé svo mótsagnarkennd um ástæður þess að hann hafi viljað hafa munnmök við A að sakfelling verði á henni reist. Á sama hátt má líta til þess að samkvæmt gögnum málsins verður helst ráðið að A, sem örvaðist kynferðislega við atlot ákærða, sé stærri og sterkari en ákærði. Samkvæmt frásögn A kvað hann sér hafa brugðið mjög en þó hafi einu viðbrögð hans verið sú að vefja sænginni um sig og snúa sér til veggjar eftir að hann varð fyrst var við að ákærði hafði við hann munnmök. Ber honum og ákærða saman um að ákærði hafi síðar byrjað á ný og kvað A allt þetta hafa staðið í um 10 til 15 mínútur. Nánar aðspurður um hvort hann hafi haft sáðlát þá sagði A: „Alla veganna svo að ég viti til þá hef ég ekki fengið sáðlát.“ Þá má líta til þess að bæði ákærði og A bera að þeir hafi vaknað saman í rúminu þá um morguninn eftir atvik. Er þessi lýsing á aðstæðum og atvikum frekar til stuðnings þeirri frásögn ákærða að A hafi þrátt fyrir allt með vilja tekið þátt í kynferðismökunum. Einnig verður að teknu tilliti til framangreinds framburðar vitnanna B og C að miða við að lýsing A á viðbrögðum sínum hafi verið á reiki.

Þá bar A fyrir dómi að er þeir ákærði voru einir eftir í bifreiðinni um hádegisbil daginn eftir hafi hann sagt orðrétt við ákærða að hann teldi þetta í rauninni hafa verið „borderline-nauðgun“. Bera þeir báðir að þeir hafi verið leiðir vegna atviksins þegar það barst í tal er þeir voru einir í bifreiðinni.

Eins og fram kemur í héraðsdómi verður ekki fullyrt af gögnum málsins hvort atvik hafi gerst 15. eða 16. september 2012, en fram er komið að A kærði háttalag ákærða til lögreglu 27. september 2012. Lýsti hann því fyrir dómi að sér hafi fundist „þurfa, að láta fólk vita vegna þess að hérna ég var búinn að heyra það að það voru komnar kjaftasögur út af þessu og ég náttúrulega bara vildi leiðrétta það“ og því hafi hann sagt sínum „helstu vinum“ frá atvikum. Er þetta ekki í ósamræmi við frásögn ákærða um að hann og A hafi báðir skammast sín og skýri það meðal annars viðbrögð sín við skömmum kærustu BA fyrir utan vinnustað ákærða nokkrum dögum eftir atvik.

Í máli þessu hefur fjölskipaður héraðsdómur metið framburð ákærða og A. Hæstiréttur getur ekki endurmetið niðurstöðu héraðsdómara um sönnunargildi munnlegs framburðar nema hlutaðeigandi vitni eða ákærði hafi gefið skýrslu hér fyrir dómi, sbr. 2. mgr. 208. gr. laga nr. 88/2008. Eins og áður er rakið eru fram komin atriði sem héraðsdómur hefði mátt víkja betur að við rökstuðning fyrir niðurstöðu sinni um trúverðugleika framburðar ákærða annars vegar og A hins vegar. Á hinn bóginn er til þess að líta að ákærði og A eru einir til frásagnar um málsatvik. Tel ég því ekki rétt að heimvísa málinu til nýrrar meðferðar heldur miða við að framburður A hafi ekki þá stoð í öðrum gögnum málsins að nægi, gegn neitun ákærða að slá því föstu að ákæruvaldið hafi axlað þá sönnunarbyrði fyrir sekt ákærða sem á því hvílir samkvæmt 108. gr., sbr. 1. mgr. og 2. mgr. 109. gr. laga nr. 88/2008.

 

Dómur Héraðsdóms Reykjaness 21. maí 2013.

Mál þetta, sem dómtekið var 15. maí 2013, er höfðað með ákæru útgefinni af ríkissaksóknara 28. desember 2012 á hendur Ingvari Hreiðarssyni, kt. [...], [...], [...], fyrir nauðgun, með því að hafa aðfaranótt sunnudagsins 15. september 2012, í svefnherbergi á heimili A að [...], [...], haft munnmök við A gegn vilja hans, en ákærði notfærði sér það að A gat ekki spornað við kynferðismökunum sökum ölvunar, vímuefnaáhrifa og svefndrunga. 

Þetta er talið varða við 2. mgr. 194. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940.

Þess er krafist að ákærði verði dæmdur til refsingar og greiðslu alls sakarkostnaðar.

Af hálfu A er gerð krafa um miskabætur úr hendi ákærða að fjárhæð 1.000.000 króna, auk vaxta samkvæmt 8. gr. laga nr. 38/2001 um vexti og verðtryggingu frá 23. september 2012 til 3. nóvember 2012 en með dráttarvöxtum samkvæmt 9. gr., sbr. 1. mgr. 6. gr., sömu laga frá þeim degi til greiðsludags.

Ákærði krefst sýknu af kröfum ákæruvaldsins en til vara er krafist vægustu refsingar er lög leyfa. Þá krefst verjandi ákærða hæfilegrar þóknunar sér til handa.

I.

Samkvæmt skýrslu lögreglu lagði brotaþoli máls þessa, A, fram kæru hjá lögreglu 27. september 2012 á hendur ákærða fyrir kynferðisbrot. Brotaþoli skýrði frá því að hafa verið á fylleríi, á laugardagskvöldi, í afmæli ákærða. Það kvöld hefði ákærði komið út úr skápnum gagnvart sér og vinum þeirra, þ.e. sagt að hann væri tvíkynhneigður og þeir hefðu tekið því vel. Eftir að hafa skemmt sér hefðu þeir fjórir vinir tekið leigubíl heim til brotaþola, en hann hefði leyft þeim að gista þar sem þeir hefðu ekki átt mikinn pening til að taka leigubíl í allar áttir. Þegar þangað var komið hefðu þeir haldið áfram að drekka og spjallað saman. Það hefði verið rosalega gaman en svo hafi komið að því að hann hafi fengið nóg. Hann hafi farið inn í rúm og drepist. Hann hefði hins vegar áður búið um alla hina, en þeir hefðu sofið í sófum heima hjá honum. Brotaþoli kvaðst hafa farið inn í herbergi og sofnað, um klukkan sjö að því er hann hélt. Brotaþoli hélt að klukkan hefði verið um níu eða tíu um morguninn þegar hann hefði vaknað við það að næturgestur var undir sæng hans. Í sekúndubrot hefði brotaþoli haldið að konan hans væri komin frá [...] en hann hefði strax áttað sig á því að þetta var ákærði undir sænginni að sjúga typpið á brotaþola. Brotaþoli hefði gjörsamlega farið í sjokk og ýtt honum einhvern veginn í burtu og snúið sér á hina hliðina og reynt að halda áfram að sofa. Brotaþoli hefði sofnað aftur og þetta svo endurtekið sig einu sinni, en brotaþoli hefði vaknað aftur við ákærða og ýtt honum aftur í burtu og spurt hvað í fjandanum hann væri að gera. Brotaþoli hefði sofnað aftur en svo vaknað um hádegið, gjörsamlega sjokkeraður. Hann hefði farið út og fengið sér sígarettu, ræst strákana, skutlað þeim heim og svo talað við ákærða. Hann hefði sagt við ákærða að hann hljóti að hafa gert sér grein fyrir því hvað hann hefði gert og það flokkist undir nauðgun. Hann hefði gert ákærða fulla grein fyrir því. Ákærði hefði beðist afsökunar, en brotaþola hefði ekki fundist mikið vera til í afsökunarbeiðni hans. Jafnframt sagði brotaþoli að hann vissi ekki af hverju hann hefði keyrt brotaþola heim en hann hefði átt að láta hann labba. Þeir hefðu ekkert ræðst við eftir þetta.

Nánar spurður um atvik sagði brotaþoli að hann hefði verið með samkvæmi fyrr um kvöldið heima hjá sér, áður en farið var niður í bæ. Þeir hefðu svo farið fjórir saman heim til brotaþola. Brotaþoli kvaðst hafa farið einn í rúmið og ákærði átt að sofa á stað sem var tveimur herbergjum frá brotaþola. Jafnframt sagði brotaþoli að ákærði hefði verið í rúminu hjá sér þegar hann vaknaði um hádegið, en ákærði hefði sofið á brúninni á rúminu. Brotaþoli kvaðst hafa þekkt ákærða í mörg ár og þeir hefðu verið góðir vinir og hann hefði aldrei átt von á því að ákærði myndi gera þetta. Einnig sagði brotaþoli að ákærði hefði komið af stað kjaftasögu um sig, þess efnis að hann hefði beðið um þetta og verið samþykkur þessu. Þá sagði brotaþoli að fyrr um kvöldið hefði ákærði óbeint boðið brotaþola að gera þetta við hann, en ákærði hefði sagt að hann langaði til að gera svona fyrir þá sem honum þætti vænt um og hann hefði gert þetta við annan mann, sem hefði beðið ákærða um að gera þetta. Brotaþoli hefði neitað og sagt að þetta væri ekki fyrir sig. Enn fremur hefði hann sagt ákærða að hann ætti kærustu. 

Brotaþoli kvaðst hafa sagt systur sinni fyrst frá því sem hefði gerst, eftir að hann hefði ekið öllum heim, en hann hefði farið heim til hennar. Þá hefði hann seinna um daginn eða daginn eftir sagt B, vini sínum, hvað hefði gerst. Þá sagði brotaþoli að hann hefði sagt kærustu sinni, sem hafi verið úti í [...], frá atvikum, kannski tveimur dögum síðar. Einnig greindi brotaþoli frá því að einn af þeim sem gisti hjá honum, C, hefði sagt sér frá því að hann hefði komið inn í herbergið hjá sér og séð ákærða í rúminu. Þá kom fram hjá brotaþola að ákærði hefði fyrst sagt frá kynhneigð sinni þegar þeir voru niðri í bæ og svo hefðu þeir rætt þetta aftur þegar þeir komu heim til brotaþola. Ákærði hefði verið leiður út af „dæminu með hinn“ og vegna þess að hann væri kominn út úr skápnum og brotaþoli hefði „peppað hann upp til að hafa gaman af lífinu“.

Þegar brotaþoli var spurður hvernig hann hefði verið klæddur þegar hann fór að sofa kvaðst hann hafa verið á nærbuxunum en það hafi verið búið að klæða hann úr þeim þegar hann vaknaði. Ákærði hefði verið fullklæddur. Nánar um atvik þegar ákærði var undir sænginni hjá brotaþola kvaðst brotaþoli hafa flett sænginni af sér og ýtt ákærða einhvern veginn í burtu. Brotaþoli hefði svo vafið sig inn í sængina og velt sér á hliðina. Brotaþoli hélt að hann hefði ekkert sagt við ákærða í fyrra skiptið en minnti að ákærði hefði afsakað sig. Brotaþoli sagði jafnframt að þetta væri rosalega þokukennt og hann hefði verið rosalega drukkinn. Brotaþoli hélt að það hefðu liðið fimm mínútur þangað til ákærði byrjaði aftur og þá hefði hann strax vitað að ákærði hafi verið að verki. Þetta hefði allt gerst á tíu eða fimmtán mínútum. Brotaþoli kvaðst hafa vaknað með reistan getnaðarliminn. Í seinna skiptið sem brotaþoli hefði vaknað við ákærða hefði hann sagt við ákærða: „Hvað í ósköpunum ertu að gera, hvað ertu að pæla drengur ...“ Ákærði hefði haldið áfram að afsaka sig og brotaþoli snúið sér út í horn og sofnað.

Um áfengisneyslu sína sagði brotaþoli að áður en hann fór niður í bæ hafi hann drukkið 4-6 stóra venjulega lagerbjóra, tvo Egils sterka, tvo einfalda whisky í kók og eina vodkablöndu. Niðri í bæ hefði hann drukkið a.m.k. þrjá bjóra, eitt Tequila skot og svokallað töfrateppi með orkudrykk og einnig „Irish Car Bomb“, en þá væri Bayley´s skot sett út í stóran Guinnes og svo væri þetta þambað. Þegar brotaþoli kom heim hafi hann fengið sér einn eða tvo bjóra. Hann kvaðst hafa byrjað áfengisdrykkju um klukkan níu eða tíu um kvöldið og hætt níu um morguninn. Hann hefði verið vankaður undir lokin, slappur og þreyttur. Um ástand ákærða sagði brotaþoli að hann hefði verið fullur og vitlaus en ekki ofurölvi. Spurður af hverju hann hefði ekki brugðist við á annan hátt þegar hann vaknaði við ákærða í fyrra skiptið kvaðst hann hafa spurt sjálfan sig að því mörgum sinnum. Hann hefði bara brugðist svona við, fengið sjokk og frosið.

Ákærði var yfirheyrður hjá lögreglu 3. október 2012. Þegar hann var beðinn um að tjá sig um sakarefnið sagði hann: „Ja mér fannst þetta í rauninni ekki vera kynferðisbrot sko þar sem að ég fékk bæði hér svona tilvísun um leyfi og svo fékk ég beint út sagt gjörðu svo vel.“ Ákærði teldi því ekki um neitt brot að ræða. Beðinn um að útskýra hvað hann ætti við með „tilvísun um leyfi“ sagði ákærði að brotaþoli hefði klætt sig sjálfur úr fötunum.

Ákærði greindi frá því að um kvöldið hefðu þeir verið sex eða sjö saman heima hjá brotaþola. Þetta hafi verið afmælispartí ákærða en þetta hafi ekki verið  afmælisdagurinn sjálfur. Þeir hefðu svo farið niður í bæ og svo hefðu ákærði, brotaþoli og tveir aðrir farið aftur heim til brotaþola um nóttina, um klukkan fimm. Þeir hefðu farið nánast strax að sofa, en brotaþoli hefði raðað þeim niður á herbergi. Ákærði hefði lagst til hvílu í einu herberginu og brotaþoli í öðru herbergi. Ákærði hefði ekki getað sofnað, staðið upp og ráfað um íbúðina. Hann hefði svo farið inn í herbergið til brotaþola og spurt hvort hann mætti fara í tölvuna þar. Brotaþoli hefði þá „murlað“ svona: „Já, já ekkert mál.“ Ákærði hefði þá sest við tölvuna og verið þar í einhvern smátíma. Hann hefði svo lagst upp í rúm til brotaþola og þegar hann hafi verið búinn að liggja þar í örfáar mínútur hafi hann lagt höndina á maga brotaþola og fært hana neðar. Það hafi verið þá sem brotaþoli hafi sýnt einhver viðbrögð. Brotaþoli hefði tekið nærbuxurnar niður og sparkað þeim frá sér. Ákærði hefði þá „farið niður á hann“ og stundað munnmök. Ákærði hefði svo hætt stuttu síðar, farið úr rúminu, sest í stólinn og verið með bakþanka. Hann hefði spurt sig hvort þetta væri sniðugt og þá hefði brotaþoli tekið sængina aðeins af sér, snert sig og sagt: „Gjörðu svo vel Ingvar.“ Ákærði hefði þá byrjað aftur munnmök og brotaþoli fengið sáðlát. Þeir hefðu svo lagst niður og sofnað. Þeir hefðu vaknað á sama tíma daginn eftir og þá hafi hinir strákarnir líka verið komnir á fætur og brotaþoli skutlað þeim heim, en hann hefði keyrt sig síðast heim. Þegar þeir hafi verið tveir einir í bílnum hafi brotaþoli sagt að honum þætti þetta svolítið óþægilegt og þá hefði ákærði sagt: „Já fyrirgefðu þetta átti ekki að gerast og þetta var náttúrulega aldrei planað.“ Brotaþoli hefði sagt að hann fyrirgæfi þetta alveg en hann myndi seint gleyma þessu. Þeir hefðu ekkert talað saman eftir þetta. Kærasta ákærða hefði hins vegar komið í vinnuna til sín nokkrum dögum síðar. Hún hafi verið mjög reið, skammað sig og talað um að þetta hefði verið nauðgun. Ákærði sagði jafnframt að brotaþoli hefði ekki sýnt merki um neitt daginn eftir nema að hann hafi sagt að honum hefði fundist þetta hafa gengið aðeins of langt. Ákærði hefði skilið þetta þannig að þetta hefði ekki átt að gerast og þeir myndu yfirstíga þetta. Ákærði sagði svo við yfirheyranda: „Þú veist þetta hafi ekki verið neitt merkilegt, þetta varð aldrei neitt þú veist svona alvöru ... ég get eiginlega ekki sagt alvöru kynlíf en þetta var, ég var í fötunum mínum allan tímann. Ég vil taka það fram líka.“ Spurður hvernig brotaþoli hefði verið klæddur sagði ákærði að brotaþoli hefði verið nakinn eftir að hann hafi verið farinn úr nærbuxunum og að ákærði hefði bara haldið að þeir myndu ná að yfirstíga þetta.

Um áfengisneyslu sína sagði ákærði að hann hefði um kvöldið heima hjá brotaþola drukkið 350 ml af vodka blandað í orkudrykk. Þá sagði ákærði að á bar niðri í bæ hefðu þeir prófað snúningshjól þar sem hægt var að vinna drykki og þeir hefðu unnið um 25 bjóra sem þeir hefðu skipt á milli sín. Ákærði hefði því drukkið 4 eða 5 bjóra. Jafnframt hefði hann reykt maríhúana eða kannabis og svo hafi honum verið boðin ein lína af amfetamíni eða spítti sem brotaþoli og C hafi átt saman. Áfengisneyslu sína kvað ákærði hafa byrjað um áttaleytið um kvöldið og hann hafi hætt drykkju klukkan tvö eða þrjú um nóttina. Ákærði sagði að hann hefði verið „nett fullur“. Um ástand brotaþola sagði ákærði að hann „var bara svona eins og venjulega í rauninni þegar hann drekkur bara mjög ... hann var ekki í neinu óráði beint sko hann gat alveg framkvæmt hluti á eðlilegan hátt nema hann var bara fullur“.

Spurður um ástæðu þess að hann greindi brotaþola frá kynhneigð sinni sagði ákærði að brotaþoli hefði frétt af því að ákærði og annar strákur hefðu átt í kynferðislegum samskiptum og spurt hvort það væri satt. Ákærði hefði þá sagt að það væri satt og hann teldi sig vera tvíkynhneigðan og sagt frá því sem hefði gerst. Inntur eftir því af yfirheyranda hvort það hefði verið eitthvað svipað og með brotaþola sagði ákærði: „Jaa að hluta til en hann sem sagt það var líka með samþykki hans og það átti heldur ekki að eiga sér stað, það var líka undir áhrifum áfengis og hérna eftir það þá höfum við ekki mikið talað mikið saman sko.“ Ákærði var þá spurður hvað hann meinti með að þetta hefði ekki átt að gerast og svaraði hann að þetta hefði bara verið einhver skyndihugdetta á því augnabliki þegar hann lá við hliðina á þeim. Beðinn um að útskýra þetta nánar sagði ákærði: „Bara það í rauninni, ég lagðist upp í rúm og svo byrjaði ég að finna fyrir bara þú veist ég var að verða graður bara og langaði sem sagt að gera eitthvað með einhverjum og í rauninni rétti bara út höndina á næstu manneskju sem var við hliðina á mér sko og já þá byrjaði þetta. Þetta var aldrei neitt sko neitt plan ég var ekkert búinn að hugsa út í þetta áður eða neitt þannig sko.“ Spurður hvað brotaþoli hafi verið að gera þegar ákærði byrjaði sagði ákærði að hann hefði bara legið við hlið sér. Þá kom fram hjá ákærða að það hefðu liðið kannski 10 eða 15 mínútur frá því allir fóru að sofa og þar til ákærði fór inn í herbergið til brotaþola og fór í tölvuna þar. Hann hefði svo verið í tölvunni í kannski hálftíma áður en hann lagðist upp í hjá brotaþola. Spurður hvort brotaþoli hefði verið vakandi allan tímann kvaðst ákærði ekki vera alveg klár á því. Um það hvort brotaþoli hefði verið vakandi þegar ákærði lagði hönd sína á maga hans sagði ákærði að það gæti vel verið en það gæti líka verið að hann hafi ekki verið það. Brotaþoli hefði alla vega ekki sýnt nein viðbrögð við því. Þá var ákærði spurður hvort hann hefði sagt við strákana, þegar hann talaði við þá um kynhneigð sína, að hann vildi gjarnan gera eitthvað kynferðislegt við þá. Ákærði svaraði að hann hefði minnst á það við brotaþola að hann gæti spurt sig ef það væri eitthvað sem hann langaði til að gera og brotaþoli sagt „nei nei“ og farið að hlæja. Þá kvaðst ákærði hafa vitað að brotaþoli ætti kærustu.

Nánar spurður um ástæðu þess að ákærði leit svo á að brotaþoli hefði verið samþykkur munnmökum kvaðst hann hafa tekið því sem samþykki þegar brotaþoli hefði klætt sig úr fötunum. Fyrst brotaþoli hafi getað tekið sig úr fötunum hljóti hann að hafa getað séð hver þetta væri. Brotaþoli hefði farið úr nærbuxunum en hann hefði sparkað þeim með fótunum, fyrst dregið þær aðeins niður og svo sparkað þeim frá sér. Ákærði hefði þá byrjað munnmökin en svo hætt þar sem hann hefði fengið smá bakþanka og hugsað að kannski væri þetta ekki rétt, af því þeir væru vinir. Kannski myndi brotaþola ekki lítast á þetta og ákærði hafi ekki viljað hætta á að skemma vináttu þeirra. Ákærði var þá spurður af yfirheyranda hvort hann væri með þessu að segja að brotaþoli hafi í rauninni ekki vitað hvað hafi verið að gerast og kvaðst ákærði ekki vera að segja það heldur að kynferðislegt athæfi passaði ekki inn í vinasambandi. Ákærði hefði því fengið bakþanka og hugsað að hann ætti frekar að fara að sofa en svo hafi brotaþoli sagt „gjörðu svo vel“ og ákærði þá hugsað með sér að mögulega væri þetta bara allt í lagi og „kannski sé þetta eitthvað sem hann vilji líka“. 

Framburður ákærða var borinn undir brotaþola hjá lögreglu 21. nóvember 2012, m.a. um fíkniefnaneyslu þeirra. Brotaþoli sagði að það væri rétt að þeir hefðu neytt kannabis um kvöldið og C hefði átt afgang af spítti. C hefði svo keypt um 2 g af kókaíni um klukkan þrjú um nóttina og þeir hefðu allir fengið af því. Um áhrif þess sagði brotaþoli að hann hefði verið meira vakandi um nóttina. Þeir hefðu klárað spíttið á milli klukkan 11 og 12 á miðnætti. Brotaþoli kvaðst ekki vera viss hvort þeir hefðu reykt kannabis eftir að þeir komu aftur heim til hans. Brotaþoli hefði verið orðinn mjög þreyttur og áhrif kókaíns farin. Þá kom fram hjá brotaþola að í fyrstu hafi hann ekki verið viss hvort hann ætlaði að kæra ákærða. Honum hefði fundist það stór ákvörðun. Honum hefði liðið eins og búið væri að svipta hann einhverju stolti og það hafi verið erfið hugsun að fara á lögreglustöð og kæra slíkan atburð. Einnig kom fram hjá brotaþola að hann kannaðist ekki við að ákærði hefði komið inn í herbergi til hans og spurt hvort hann mætti fara í tölvuna. Brotaþoli hafi verið meðvitundarlaus eða sofandi. Hvað varðar framburð ákærða um að brotaþoli hafi klætt sig úr nærbuxunum og sagt „gjörðu svo vel“ sagði brotaþoli að þetta hefði ekki gerst. Þá neitaði brotaþoli því að hann hefði fengið sáðlát og ekkert hefði bent til þess. Það gæti hins vegar verið að honum hafi risið hold í svefni. Ekki er ástæða til að rekja framburð brotaþola frekar.

Hinn 1. október 2012 voru skýrslur teknar hjá lögreglu af vitnunum D, systur brotaþola, C og B og hinn 20. nóvember 2012 var tekin skýrsla af E, kærustu brotaþola. Verður vísað til framburðar þeirra hjá lögreglu síðar, eftir því sem ástæða er til.

II.

Samkvæmt gögnum málsins kom brotaþoli á Neyðarmóttöku 18. september 2012 og var vísað til sálfræðings, Sjafnar Evertsdóttur. Í vottorði sálfræðingsins, dags. 25. mars 2013, segir í samantekt að hún hafi hitt brotaþola sjö sinnum á tímabilinu 26. september 2012 til 5. mars 2013, vegna meints kynferðisofbeldis. Brotaþola hafi verið veittur sálrænn stuðningur og fræðsla, auk þess sem endurtekið greiningarmat hafi farið fram og byrjað hafi verið að veita honum sérhæfða áfallamiðaða hugræna atferlismeðferð. Þá segir í vottorðinu að sálræn einkenni brotaþola samsvari einkennum sem séu vel þekkt hjá fólki sem hafi upplifað áföll eins og nauðgun, líkamsárás, stórslys eða hamfarir. Ef ákveðin einkenni séu enn til staðar mánuði eftir áfallið og ef þessi einkenni valdi truflun á ýmsum sviðum daglegs lífs sé talað um áfallastreituröskun samkvæmt alþjóðlegum greiningarkerfum. Niðurstaða greiningar­mats hafi verið sú að brotaþoli hafi verið greindur með áfallastreituröskun og þunglyndi í kjölfar meints kynferðisofbeldis sem hafi átt sér stað 15. september 2012. Hann hafi mætt ágætlega á meðferðartímabilinu og unnið heimaverkefni þótt forðun hefði verið töluverð í upphafi. Hugsun hans í viðtölum hafi virst vera skýr, hann hafi verið samkvæmur sjálfum sér og virst einlægur í frásögn og hreinskilinn um upplifun sína. Ekki væri hægt að segja með vissu hve langan tíma meðferð taki eða hvort bati náist og bakslag væri nokkuð algengt í kjölfar farsællar úrvinnslu. Því sé mikilvægt að þolendur vinni stöðugt að því að styrkja eigin bjargráð og fái stuðning fagaðila við þá vinnu ef þörf er á.

III.

Verður nú rakinn framburður ákærða og vitna fyrir dómi.

Ákærði kvaðst hafa hitt brotaþola og þeir hefðu ákveðið að hann kæmi um kvöldið í teiti heim til brotaþola. Þetta hafi verið afmælisnótt ákærða, þ.e. aðfaranótt 16. september. Heima hjá brotaþola hafi ákærði drukkið 350 ml af vodka sem hann hefði blandað í orkudrykk. Þá hefðu þeir reykt maríhúana og neytt amfetamíns. Þeir hefðu svo haldið niður í bæ og haldið áfram að drekka. Eftir þetta, um klukkan fimm um nóttina, hefðu þeir haldið heim til brotaþola en ákærði hafi ásamt tveimur öðrum ætlað að gista þar. Rétt áður en þeir fóru heim til brotaþola hafi C, eða C og brotaþoli, keypt aukagramm af spítti eða kókaíni og ákærði hefði fengið sér af því ásamt þeim. Ákærði kvaðst ekki hafa neytt áfengis eftir að þeir komu heim til brotaþola en einhverjir hefðu drukkið eitthvað, kannski einn bjór. Þá hefðu þeir allir reykt eina jónu. Þegar allir hafi verið lagstir upp í rúm, um klukkan sex eða hálfsjö, hafi ákærði fundið að hann gæti ekki sofnað, líklega vegna fíkniefnaneyslunnar, og ráfað um. Hann hefði farið inn í herbergi til brotaþola og spurt hvort hann mætti fara í tölvu sem þar var og brotaþoli svarað játandi. Þegar ákærði hafi verið búinn að vera í tölvunni í smátíma hafi hann lagst upp í rúm til brotaþola. Ákærði kvaðst hafa lagt hönd sína á maga brotaþola og svo fært hana neðar. Brotaþoli hefði þá sýnt viðbrögð með því að klæða sig úr nærbuxunum. Ákærði hefði tekið því sem samþykki og „farið niður á hann“ og stundað við hann munnmök. Ákærði hefði hætt eftir örlitla stund þar sem hann hefði séð að sér og ekki viljað þetta sjálfur. Þetta hefði ekki verið rétt og hann ekki viljað hætta vináttu þeirra vegna einhvers svona. Það hafi verið þá sem brotaþoli hefði horft á ákærða og runkað sér og sagt: „Gjörðu svo vel Ingvar.“ Þá hafi ákærði byrjað aftur munnmök og brotaþoli fengið fullnægingu. Þeir hefðu svo lagst niður og farið að sofa. Þeir hefðu svo vaknað daginn eftir og brotaþoli keyrt ákærða og hina tvo heim. Fram kom hjá ákærða að þeir hefðu allir verið „grútþunnir“.

Þá sagði ákærði að hann hefði sagt brotaþola frá því áður en þeir fóru að sofa að hann væri tvíkynhneigður. Spurður hvað hefði liðið langur tími frá því allir fóru að sofa og þar til ákærði fór inn í herbergið til brotaþola sagði ákærði að það hefðu verið fimm mínútur. Ákærða var þá bent á að hann hefði ekki reynt mikið að sofna úr því hann var kominn í herbergi brotaþola fimm mínútum eftir að hann lagðist til hvílu og sagði ákærði að hann hefði fundið strax að hann væri enn undir áhrifum fíkniefnanna og hann hafi verið spenntur og æstur. Inntur eftir því hvort brotaþoli hafi verið sofandi þegar ákærði kom inn í herbergið til hans sagði ákærði að brotaþoli hefði alla vega svarað þegar hann spurði hvort hann mætti fara í tölvuna. Ákærði hafi því ályktað að brotaþoli hafi ekki verið sofnaður. Var þá borinn undir ákærða framburður hans hjá lögreglu, um að brotaþoli hefði muldrað „jájá“, og sagði ákærði að hann hefði ekki opnað augun. Ákærði kvaðst hafa verið á bilinu 15-30 mínútur í tölvunni. Á meðan hefði brotaþoli legið í rúminu. Spurður hvort brotaþoli hafi þá verið sofandi sagði ákærði að það gæti vel verið að hann hafi alla vega verið milli svefns og vöku. Jafnframt sagði ákærði að það hafi ekki verið nein ákvörðun á bak við það að fara upp í rúm til brotaþola. Ákærði hefði bara staðið upp og lagst niður. Hann kvaðst ekki geta útskýrt það á neinn skiljanlegan hátt, en hann hefði verið orðinn dasaður og lagst niður. Á því augnabliki sem hann hafi lokað augunum hafi hann dreymt um að gera eitthvað eða eiga í „kynferðislegu athafni við einhvern“. Hann hefði svo lagt höndina á maga brotaþola. Brotaþoli hefði ekki sýnt nein viðbrögð við því en um leið og ákærði hefði fært höndina neðar hafi brotaþoli klætt sig úr nærbuxunum. Nánar tiltekið hefði brotaþoli legið á bakinu, lyft sér upp og sparkað fótunum upp í loftið. Ákærði kvaðst ekki hafa séð hvað hafi orðið um nærbuxurnar. Brotaþoli hefði verið með sængina yfir sér þegar hann hafi klætt sig úr, en svo hefði hann dregið sængina af sér. Brotaþoli hefði ekki sagt neitt á þessum tímapunkti. Ákærði kvaðst hafa farið niður á brotaþola og stundað munnmök og brotaþoli ekki sagt neitt. Sængin hefði þá verið við læri brotaþola. Ákærði kvaðst hafa hætt af sjálfsdáðum og sest við tölvuna. Hann hefði hugsað að þetta væri kannski eitthvað sem hann vildi ekki sjálfur, þ.e. að samband þeirra myndi fara út í þetta, en hann hefði aldrei áður hugsað kynferðislega til brotaþola og hann vildi í raun ekki gera þetta með honum. Þetta hafi bara verið „in the moment“ og hann hafi sagt „sorry“ við brotaþola og að hann hafi aldrei ætlað að gera þetta, en þá hafi brotaþoli litið á ákærða, strokið sér og sagt: „Gjörðu svo vel Ingvar.“ Ákærði hefði þá byrjað aftur að hafa munnmök við brotaþola, sem hefði fengið sáðlát upp í munn ákærða og hann hefði kyngt sæðinu. Þeir hefðu svo lagst niður og sofnað.

Ákærði sagði að eftir að brotaþoli var búinn að keyra B og C heim hafi hann og brotaþoli rætt um að minnast ekki á þetta við neinn og að þeir hefðu báðir séð mjög mikið eftir þessu og ákærði hefði beðið brotaþola afsökunar, af því að honum hefði fundist að þetta hafi verið eitthvað sem þeir vildu ekki, en ákærði hafi ekki viljað hætta vináttu þeirra út af einhverju svona. Ákærði hafi því séð eftir þessu. Ákærði kannaðist við að brotaþoli hefði sagt í bílnum að honum hefði liðið eins og þetta hefði verið nauðgun. Ákærði hafi þá sagt: „Hvernig heldur þú að mér líði.“

Þá greindi ákærði frá því að kærasta brotaþola hefði nokkrum dögum síðar komið til sín í vinnuna. Þau hefðu farið afsíðis og hún byrjað að öskra á sig. Hún hafi sagt að þetta hefði verið nauðgun, að ákærði væri ógeðslegur og fleira í þeim dúr. Ákærði sagði að hann hefði aldrei komist að til að segja neitt og hann hefði alltaf kinkað kolli og grátið. Ákærði neitaði því að hann hefði viðurkennt við kærustu brotaþola að hann hefði gert þetta gegn vilja brotaþola. Hún hefði tekið því þannig vegna þess að hann hefði kinkað kolli. Ákærði var spurður um ástæðu þess að hann kinkaði kolli og kvaðst hann ekki hafa vitað hvað hann ætti að gera. Hann hefði verið í algjöru uppnámi og grátandi. Spurður af hverju hann hefði grátið kvaðst hann hafa verið í uppnámi og séð eftir þessu og honum finnist óþægilegt þegar talað sé til sín háum rómi og þeim tóni sem hún hafi notað, en honum hafi fundist eins og hann væri kúkur sem hún hafi verið að sparka í.  

Um ástand brotaþola um nóttina, áður en þeir fóru að sofa, sagði ákærði að hann hefði ekki litið út fyrir að vera ofurölvi. Brotaþola hefði tekist að breiða yfir C og láta þá alla fá herbergi og þeir hefðu átt náið samtal hálftíma áður, um kynhneigð ákærða. Hvað varðar viðbrögð brotaþola við því þegar ákærði skýrði frá kynhneigð sinni sagði ákærði að brotaþola hefði verið alveg sama og honum ekki fundist þetta neitt mál. Þetta væri bara frábært. Jafnframt sagði ákærði að brotaþoli hefði ekki gefið í skyn að hann hefði áhuga á karlmönnum eða að vera með ákærða. Enn fremur kvaðst ákærði hafa vitað að brotaþoli átti kærustu. Ákærði var þá spurður hvernig honum hafi í ljósi þessa dottið í hug að leita á brotaþola uppi í rúminu, að leggja hönd á maga hans og færa hana á kynfærin. Ákærði svaraði því til að þetta hefði gerst svo hratt. Hann hefði lagst upp í rúmið og engin hugsun verið á bak við þetta. Ákærði sagði að hann hefði bara lagst upp í og fundið næstu manneskju við hlið sér og athugað hvort það væri „einhver áhugi, í rauninni í gegnum þessa aðferð sem ég notaði“. Hann hefði bara leikið þetta af fingrum fram. Nánar spurður um ástæðu þess að ákærði lagðist upp í rúmið til brotaþola sagði ákærði að hann hefði fundið þegar hann sat við tölvuna að hann vildi fara að sofa fljótlega. Ákærði kvaðst ekki hafa lagst upp í rúmið vegna þess að hann vildi kynferðisleg samskipti. Þá var ákærði spurður frekar um bakþanka sína eftir að hann hafði munnmök við brotaþola í fyrra skiptið og af hverju hann hefði aftur haft munnmök við brotaþola, úr því að hann var með bakþanka. Ákærði sagði að sér þættu munnmök mjög spennandi og það að brotaþoli hafi viljað þau hafi þurrkað út alla bakþanka. Ákærði hefði hugsað með sér að þetta væri frábært, brotaþoli vildi þetta og þetta gengi þá upp, jafnvel þó að þetta myndi bara gerast einu sinni. Spurður hvort það mætti draga þá ályktun af þessum orðum ákærða að honum hafi þegar upp var staðið verið sama um vinskapinn sagði ákærði að hann hefði litið svo á að þeir gætu náð að yfirstíga þetta saman og þetta myndi ekki breyta miklu. 

Brotaþoli í máli þessu, A, skýrði frá því að hann hefði boðið í  partí heim til sín á afmælisdegi ákærða. Þeir hefðu verið nokkrir strákar saman. Þeir hefðu haldið niður í bæ. Brotaþoli sagði að ákærði hefði sagt sér að hann væri tvíkynhneigður og brotaþoli sagt að honum þætti það bara flott hjá honum og reynt að peppa hann svolítið upp. Eftir að hafa verið niðri í bæ hafi brotaþoli ásamt ákærða og tveimur öðrum farið heim til brotaþola. Þeir hefðu haldið áfram að drekka og svo hefði brotaþoli vísað strákunum til rúms. Einn hefði verið í sófanum í stofunni, annar verið í herbergi við hliðina á brotaþola og ákærði í öðru herbergi. Brotaþoli hefði svo lokað herbergi sínu á eftir sér, klætt sig úr öllu nema nærbuxunum og farið að sofa. Skömmu seinna, kannski milli klukkan níu og tíu, hefði brotaþoli vaknað við umgang undir sænginni. Þá hafi það verið ákærði sem hafi verið kominn undir sængina og átt munnmök við brotaþola. Brotaþoli sagði að sér hefði brugðið mjög og hann hefði verið svefndrukkinn og ekki skilið hvað væri að gerast. Hann hefði ýtt við ákærða og rúllað sér yfir að glugganum og haldið áfram að sofa. Hann hefði haldið að þetta væri vondur draumur. Hann hefði svo vaknað aftur við þetta og áttað sig á því að þetta var ekki vondur draumur. Hann hefði verið með nærbuxurnar á ökklunum og hann hefði lyft sænginni og séð hver hafi verið þarna að verki. Hann hefði spurt ákærða hvað hann væri að gera og ákærði hefði muldrað eitthvað um fyrirgefningu. Brotaþoli hefði svo farið aftur að sofa, en hann hafi verið alveg búinn á því eftir daginn og nóttina. Þegar hann hefði vaknað um hádegisbil hafi hann reynt að átta sig á því sem hafði gerst og séð ákærða liggja ennþá uppi í rúminu. Hann hefði farið fram og svo keyrt alla heim, en ákærði hafi verið sá síðasti sem hann keyrði heim. Í bílnum hefði hann spurt ákærða hvað hann hafi nú verið að gera og hvort hann gerði sér grein fyrir því að þetta hefði verið „borderline nauðgun“. 

Um áfengisneyslu sína um kvöldið og nóttina sagði brotaþoli að áður en hann fór niður í bæ hefði hann drukkið 5-7 bjóra og fengið sér vodkablöndu og eitthvað af orkudrykk, en því fylgi mikil ölvun. Niðri í bæ hefði hann drukkið Tequila skot, blöndu af Guinnes og einhverju skoti. Hann hefði einnig drukkið bjóra. Þegar heim kom hafi hann drukkið einn eða tvo bjóra. Jafnframt sagði brotaþoli að fyrr um kvöldið, heima hjá sér, hefðu þeir reykt kannabis og amfetamíns hefði verið neytt. Í miðbænum hafi svo verið neytt kókaíns. Brotaþoli taldi að þeir hefðu komið heim úr miðbænum milli klukkan fimm og sex og svo hefðu þeir spjallað og drukkið bjór. Aðspurður kvaðst brotaþoli ekki hafa verið mjög timbraður þegar hann vaknaði en hann hefði verið mjög miður sín. Nánar um neyslu fíkniefna sagði brotaþoli að hann hefði reykt kannabis um kvöldið og þeir hefðu þrír neytt 1 g af amfetamíni, áður en þeir fóru niður í bæ. Þar hefði félagi hans keypt 2 g af kókaíni. Brotaþoli kvaðst ekki viss um hvað hann hefði notað mikið af því, en það hefði ekki verið mikið og hann hefði fundið fyrir áhrifum. Þegar heim hafi verið komið gæti verið að hann hafi reykt meira kannabis en hann hefði ekki fundið fyrir miklum áhrifum þess. 

Brotaþoli kvaðst hafa spjallað við ákærða um kynhneigð hans og að honum hefði fundist ákærði svo niðurdreginn og hann viljað peppa hann upp. Þeir hefðu m.a. rætt að ákærði hefði haft munnmök við annan mann, með samþykki beggja, og þess vegna hefði ákærði komið tvíkynhneigður út úr skápnum. Þá sagði brotaþoli að hann hefði aldrei gefið í skyn kynferðislegan áhuga á ákærða. Brotaþoli væri algjörlega gagnkynhneigður og hann ætti kærustu. Einnig sagði brotaþoli að honum hefði fundist ákærði óbeint bjóða sér kynferðisleg samskipti og hann hefði útskýrt fyrir honum að hann vildi ekki slíkt.   

Nánar um atvik í rúmi brotaþola sagði brotaþoli að honum hefði fundist sem kærasta sín, sem var úti í [...], væri komin heim og hún væri að gleðja hann, en svo hafi ekki verið. Hann hefði lyft upp sænginni, litið niður, séð ákærða hafa munnmök við sig, dauðbrugðið og allt hefði frosið. Hann hefði ýtt við ákærða og farið aftur að sofa. Brotaþoli kvaðst ekki hafa orðið var við að ákærði hefði lagt höndina á magann og svo kynfærin. Þá sagði brotaþoli að hann hefði ekki fengið sáðlát, alla vega ekki svo hann viti til. Brotaþoli kvaðst ekki vita hvað það hefði liðið langur tími þar til ákærði hafði fyrst munnmök við hann og ákærði byrjaði aftur. Kannski hafi það verið fimm mínútur og allt að hálftími, jafnvel meira. 

Um líðan sína sagði brotaþoli að sér væri búið að líða hrikalega. Hann hefði t.d. misst vinnuna sem hann var í út af vanlíðan, en hann hafi ekki getað sinnt einföldu starfi. Hann sé búinn að flakka á milli vinnustaða og alltaf hafi honum verið sagt upp vegna óstöðugleika. Honum væri búið að líða rosalega illa og honum finnist sem hann hafi verið sviptur stolti, trausti og virðingu. Hann hafi átt við kvíða að stríða áður og þetta atvik hefði ekki gert honum gott. Heimur hans hefði hrunið hægt og rólega eftir að þetta gerðist. Hann hefði fengið mikla hjálp hjá sálfræðingi, auk þess sem hann hefði fengið góðan stuðning frá fjölskyldu og vinum. 

Brotaþoli greindi frá því að hann hefði farið heim til systur sinnar eftir að hann var búinn að keyra B, C og ákærða heim. Hann hefði þá greint henni frá því sem hefði gerst, að maður hefði átt við hann munnmök þegar hann hafi verið sofandi. Einnig hefði hann sagt henni að hann ætlaði ekki að leggja fram kæru. Sama dag, eða daginn eftir, hefði brotaþoli hringt í B og sagt honum frá því sem hefði gerst. Brotaþoli sagði einnig að hann hefði ekki strax ætlað að segja kærustu sinni frá þessu, þar sem hann hefði ekki viljað skemma ferðina fyrir henni. Hann hefði svo sagt henni frá þessu og hún hvatt hann til að fara á Neyðarmóttökuna og að leggja fram kæru. Brotaþoli sagði að hann hefði í fyrstu ekki ætlað að leggja fram kæru og haldið að þetta myndi ekki hafa áhrif á hann og lífið myndi hafa sinn gang, en þegar liðið hafi á vikuna hafi hann séð fram á annað og hann hafi því leitað til Neyðarmóttökunnar og sálfræðings.

Brotaþola var kynnt að B og C hefðu hvor um sig borið um það hjá lögreglu að brotaþoli hefði sagt þeim að hann hefði hent ákærða út úr herberginu og kvaðst hann ekki hafa sagt þetta. Brotaþoli sagði jafnframt að hann hefði rætt atvik lítillega við B, en hann og C hefðu ekkert rætt um þetta vegna þess að C vilji ekki tala við sig um þetta. Einnig var borið undir brotaþola það sem fram kemur í fyrirliggjandi vottorði Sjafnar Evertsdóttur sálfræðings varðandi vinnu hans. Nánar tiltekið að í vottorðinu segi að hann hafi átt erfitt með að stunda vinnu sem hann var í. Hann hafi verið yfirmaður á [...] í um tvö ár og í gegnum tíðina haldist vel á vinnu, en eftir meint brot hafi hann ekki getað haldið utan um það starf sem honum hafi verið ætlað vegna vanlíðunar og því þurft að segja upp. Brotaþoli sagði að þetta væri rétt.

   Vitnið D, systir brotaþola, skýrði frá því að brotaþoli hefði komið til sín daginn eftir meint brot og vitnið hefði strax séð að eitthvað væri að því að hann hefði verið hvítur í framan og hagað sér undarlega. Eftir smástund hefði vitnið spurt hvað væri í gangi og hann hefði þá sagt frá því sem hefði gerst nóttina áður. Hann hefði skýrt frá því að hafa verið með partí heima hjá sér eftir skemmtun niðri í bæ og vaknað við það að honum hafi verið nauðgað. Vitnið hefði spurt hvað hefði gerst og hann hefði sagt að það hefðu verið höfð munnmök við hann. Jafnframt sagði vitnið að mikil breyting hefði orðið á brotaþola eftir þetta, en hann væri þyngri andlega og ætti rosalega erfitt. Fram kom hjá vitninu að brotaþoli hefði í fyrstu ekki ætlað að segja félögum sínum frá þessu atviki og ætlað að bíða með að segja kærustu sinni frá þar til hún kæmi frá [...] en hann hefði svo ekki getað beðið og greint henni frá því. 

Vitnið C kvaðst hafa verið að djamma heima hjá brotaþola, en hann hefði verið einn heima. Það hefði verið gaman, þeir hefðu drukkið og farið niður í bæ. Þeir hefðu svo farið aftur heim til brotaþola og drukkið meira. Vitnið hefði svo sofnað þar og farið heim daginn eftir. Vitnið var beðið um að lýsa drykkju þeirra umrætt sinn og sagði vitnið að þeir hefðu verið í drykkjuleikjum. Þeir hefðu svo farið niður í bæ á nokkra bari. Þeir hefðu svo farið heim til brotaþola og þeir hefðu haldið áfram að drekka þar. Vitnið kvaðst hafa verið fyrst til að fara að sofa, en það hefði verið um klukkan sex um morguninn eða hálfsjö. B hefði farið að sofa á svipuðum tíma. Spurt hvort um mikla drykkju hafi verið að ræða sagði vitnið að þeir hefðu „alveg verið í glasi“ en vitnið hefði ekki verið við það að deyja heldur verið í góðum fíling. Vitnið var einnig spurt hvort þeir hefðu neytt fíkniefna og kvaðst vitnið hafa reykt gras niðri í bæ en það vissi ekki hvað hinir hefðu gert. Þá greindi vitnið frá því að brotaþoli hefði hringt í sig daginn eftir og sagt hvað hefði gerst og hann hefði verið mjög miður sín. Vitnið kvaðst hafa hitt brotaþola lítið eftir þetta. Nánar um það hvað brotaþoli hefði sagt sagði vitnið að brotaþoli hefði greint frá því að hafa vaknað við að ákærði hefði haft munnmök við sig. Brotaþoli hefði ýtt honum frá sér og farið aftur að sofa. Borin var undir vitnið lögregluskýrsla þar sem segir að vitnið hafi sagt hjá lögreglu að brotaþoli hefði vaknað aftur við að ákærði hafi verið að eiga við hann munnmök og hann hefði þá komið ákærða út úr herberginu. Vitnið sagði að það væri langt um liðið og það gæti verið að það hefði sagt þetta. Vitnið var spurt hvort það hefði séð ákærða sofandi í rúminu hjá brotaþola og kvaðst vitnið ekki hafa gert það. Vitninu var þá kynnt að samkvæmt lögregluskýrslu hafi vitnið skýrt frá því að það hefði farið inn í herbergi brotaþola eftir að það vaknaði og séð brotaþola liggja upp við vegginn með sængina yfir sér og ákærði hafi verið fullklæddur og legið alveg upp við rúmbríkina. Vitnið sagði að langt væri um liðið og það myndi ekki eftir þessu. Spurt hvort örvandi fíkniefna hafi verið neytt umrædda nótt sagði vitnið að þeir hefðu verið með spítt en það myndi ekki eftir að þeir hefðu verið með kókaín. Jafnframt var borið undir vitnið að í lögregluskýrslu sé haft eftir vitninu að það og brotaþoli hefðu verið minnst drukknir þessa nótt og brotaþoli hefði verið hress og skemmtilegur og staðfesti vitnið að hafa sagt þetta.

Vitnið B kvaðst hafa verið að djamma ásamt brotaþola, ákærða og C, en fyrr um kvöldið hefðu verið fleiri strákar með þeim. Þeir hefðu drukkið og farið niður í bæ og þeir hefðu svo fjórir farið í eftirpartí heima hjá brotaþola. Þar hefðu þeir drukkið og spjallað saman. Vitnið kvaðst svo hafa sofnað í sófanum. Þegar vitnið vaknaði hefði það séð brotaþola og hann hefði litið út fyrir að vera utan við sig. Brotaþoli hefði ekki sagt neitt, sem hefði verið skrýtið, og skutlað vitninu heim. Brotaþoli hefði svo hringt í vitnið daginn eftir og beðið sig um að koma út, en brotaþoli hefði verið fyrir utan heimili vitnisins. Brotaþoli hefði sagt vitninu frá því að hann hefði dreymt að kærasta sín væri að eiga við sig munnmök en hann hefði svo vaknað upp og ýtt ákærða frá sér. Brotaþoli hefði farið aftur að sofa og vaknað aftur upp við ákærða að hafa við sig munnmök. Jafnframt kom fram hjá vitninu að brotaþoli hefði átt erfitt þegar hann sagði frá þessu og hann hefði tárast. Spurt um tímasetningar sagði vitnið að þeir hefðu komið heim til brotaþola eftir lokun skemmtistaða niðri í bæ og vitnið hefði sofnað að það hélt um klukkan sex eða sjö. Vitnið var spurt hvort það væri rétt haft eftir því í lögregluskýrslu, en þar segir að vitnið hefði sagt að brotaþoli hefði skýrt frá því að eftir að hann vaknaði í seinna skiptið við ákærða hefði hann rekið ákærða út úr herberginu. Vitnið sagði að svo væri en tók jafnframt fram að langt væri um liðið. Innt eftir fíkniefnaneyslu sagði vitnið að þeir hefðu reykt jónu og eitthvað spítt verið í gangi. Það gæti einnig verið að þeir hafi verið með kókaín. Sérstaklega um neyslu brotaþola sagði vitnið að hann hefði reykt undir lok kvöldsins og það gæti verið að hann hefði tekið spítt eða kókaín. Aðspurt kvaðst vitnið ekki hafa séð neitt kynferðislegt milli ákærða og brotaþola um kvöldið. Jafnframt sagði vitnið að brotaþoli hafi verið nýbyrjaður með stelpu sem hann hafi verið búinn að vera mjög hrifinn af lengi. Einnig greindi vitnið frá því að brotaþoli hefði lokað herberginu, þar sem hann svaf, á eftir sér. Vitnið hefði verið í tölvunni þegar brotaþoli hafi ætlað að fara að sofa og hann hefði rekið vitnið út.

Vitnið E, unnusta brotaþola, kvaðst hafa verið stödd í [...] þegar brotaþoli hefði hringt, á mánudegi að því er vitnið hélt. Vitnið kvaðst ekki muna nákvæmlega hvernig brotaþoli hefði skýrt frá því sem hefði gerst, en þetta hefði verið mikið sjokk fyrir vitnið. Borin var undir vitnið lögregluskýrsla þar sem segir að vitnið hafi sagt að brotaþoli hefði greint frá því að hafa vaknað við að ákærði væri með typpi brotaþola uppi í sér. Brotaþoli hefði ýtt ákærða frá sér og ekki verið alveg viss hvað hafi verið að gerast. Hann hefði svo snúið sér á hina hliðina en aftur vaknað upp við að ákærði hafi verið að gera þetta. Brotaþoli hefði síðan vaknað um morguninn og ákærði þá verið við hlið hans í rúminu. Vitnið sagði að þetta væri rétt og brotaþoli hefði ekki vitað hvað hann átti að gera. Fram kom hjá vitninu að það hefði komið frá [...] 20. september. Þá sagði vitnið að það hefði farið degi síðar, 21. september, á vinnustað ákærða. Vitnið kvaðst hafa verið ótrúlega reitt og sárt og það hefði viljað fá að heyra frá ákærða hvað hefði gerst. Vitnið hefði spurt ákærða hvort hann hefði gert þetta og ákærði hefði svarað já. Annars hefði ákærði sagt lítið. Vitnið hefði m.a. sagt við ákærða að hann hafi vitað að brotaþoli var sofandi og ákærði sagt „já“. Einnig hefði ákærði grátið. Spurt af verjanda hvort það mætti segja að vitnið hefði hellt sér yfir ákærða kvaðst vitnið ekki hafa gert það, en vitnið hefði hins vegar verið mjög reitt og það hefði örugglega sagt eitthvað sem það hefði ekki átt að segja. Um líðan brotaþola sagði vitnið að hann ætti erfitt með svefn og samskipti hans við fólk hefðu dalað. Þá forðist hann erfiðar aðstæður og væri þungur andlega. Aðspurt staðfesti vitnið framburð sinn hjá lögreglu um að brotaþoli hefði í fyrstu ekki viljað leggja fram kæru en vitnið hefði hvatt hann til þess.

Vitnið Sjöfn Evertsdóttir sálfræðingur sagði að samkvæmt greiningarmati sínu á líðan brotaþola, eftir meint kynferðisofbeldi, hafi hann þjáðst af áfallastreituröskun í kjölfar þess og þunglyndi. Hann hafi verið í meðferð og það sé fyrirséð að hann verði áfram í meðferð þar sem hann upplifi enn öll greiningarviðmið áfallastreituröskunar. Þá sagði vitnið að brotaþoli hefði verið mjög samkvæmur sjálfum sér og einlægur í frásögn sinni. Hann hefði sýnt veruleg dofaeinkenni í byrjun og átt erfitt með að trúa því hvað hefði gerst. Líðan hans hefði svo versnað töluvert og hann væri enn að upplifa alvarleg áfallastreitueinkenni. Um batahorfur brotaþola sagði vitnið að það væri erfitt að segja til um þær.

Vitnið F greindi frá því að brotaþoli hefði verið fastráðinn starfsmaður hjá [...] en hann hefði oft hætt og svo byrjað aftur. Hann hefði verið búinn að segja upp föstu starfi sínu fyrir september 2012 og alveg hætt í nóvember það ár. Þá sagði vitnið að brotaþoli hefði um tíma starfað sem yfirmaður en hætt því í maí eða júní 2012. 

Vitnisburður F var kynntur brotaþola og sagði hann að það væri rétt að hann hefði sagt upp starfi sínu fyrir september 2012. Ástæða þess hefði verið sú að hann hefði óvænt farið til [...] um mánaðamótin júní/júlí 2012, þ.e. hann hefði í raun stungið af, og komið aftur en þá hafi fólk þar verið brjálað út í sig og hann hafi því sagt upp. Hann hefði svo rætt við F um að fá að koma aftur. Það hefði staðið þannig á að starfsmaðurinn sem tók við af brotaþola hefði slasast í vinnunni og brotaþoli hafi þá fengið vinnu sem afleysingamaður, en það hefði samt verið yfirmannsstaða. Brotaþoli hefði svo þurft að hætta starfinu vegna vanlíðunar eftir meinta nauðgun.

IV.

Ákærði neitar sök. Samkvæmt því sem fram er komið í málinu virðist meint brot hafa átt sér stað aðfaranótt laugardagsins 15. september 2012, en ekki aðfaranótt sunnudags sem var 16. september. Hvora nóttina sem þetta hefur verið þá hefur það ekki sérstaka þýðingu í málinu og vörn ákærða hefur í engu verið áfátt vegna þessa annmarka í ákæru.

Eins og rakið hefur verið var samkvæmi heima hjá brotaþola. Samkvæmt framburði ákærða og brotaþola hófu þeir neyslu áfengis um klukkan átta um kvöldið og var mikið drukkið. Þeir fóru svo ásamt fleirum niður í bæ og þar var haldið áfram drykkju. Líklega hefur klukkan verið fimm um nóttina þegar ákærði, brotaþoli, B og C fóru aftur heim til brotaþola og hélt brotaþoli áfram drykkju, en hann hefur drukkið einn eða tvo bjóra. Þá hefur komið fram í málinu að þeir hafi neytt fíkniefna. Nánar tiltekið kveðst brotaþoli hafa reykt kannabis fyrr um kvöldið, heima hjá sér, og neytt amfetamíns. Einnig hafi hann fengið sér kókaín í miðbænum og það gæti verið að hann hafi reykt kannabis þegar hann kom heim til sín um nóttina. Brotaþoli kveður að um lítið magn fíkniefna hafi verið að ræða og fær það stuðning í vitnisburði B og C fyrir dómi.

Ákveðið hafði verið að ákærði, B og C myndu gista heima hjá brotaþola og einhvern tímann á tímabilinu frá klukkan sex til sjö um morguninn vísaði brotaþoli þeim á svefnstaði sína og átti ákærði að gista í herbergi sem var nokkru frá brotaþola. Ákærði kveðst ekki hafa getað sofnað. Við yfirheyrslu hjá lögreglu sagði hann að það hefðu liðið 10-15 mínútur frá því allir fóru að sofa og þar til hann fór inn í herbergi til brotaþola og spurði hvort hann mætti fara í tölvuna þar. Fyrir dómi gerði hann minna úr tímanum sem leið og sagði að það hefðu verið fimm mínútur. Þá hefur ákærði greint frá því að brotaþoli hafi ekki opnað augun og muldrað já. Ákærði kveðst hafa verið í tölvunni í 15-30 mínútur og allan þann tíma hafi brotaþoli legið hreyfingarlaus í rúminu. Framburður ákærða fyrir dómi um ástæðu þess að hann lagðist upp í hjá brotaþola er mótsagnakenndur. Fyrst sagði hann að engin sérstök hugsun hefði verið á bak við það en sagði svo að hann hefði verið dasaður. Samt sem áður hafi hann langað til að eiga í „kynferðislegu athæfi við einhvern“. Hann kveðst hafa lagt höndina á maga brotaþola sem sýndi engin viðbrögð. Ákærði hafi svo fært höndina á kynfæri brotaþola og þá hafi brotaþoli klætt sig úr nærbuxunum en ekki sagt neitt. Ákærði hafi svo haft munnmök við brotaþola en hætt af sjálfsdáðum og sest aftur við tölvuna, vegna þess að hann hafi verið með bakþanka, þ.e. ekki verið viss hvort hann vildi þetta sjálfur. Ákærði kveðst hafa sagt „sorry“ við brotaþola, en þá hafi brotaþoli sagt við ákærða „gjörðu svo vel Ingvar“ og ákærði haft aftur við hann munnmök.

Brotaþoli lýsir hins vegar atvikum þannig að hann hafi vaknað við að ákærði var undir sæng sinni að hafa við sig munnmök. Brotaþoli hafi verið svefndrukkinn og ýtt við ákærða, vafið um sig sængina, fært sig upp að vegg og haldið áfram að sofa. Hann hafi svo vaknað aftur við að ákærði var að hafa munnmök við sig. Hann hafi þá spurt ákærða hvað hann væri að gera og ákærði muldrað eitthvað um fyrirgefningu. Brotaþoli hefði svo farið aftur að sofa. Brotaþoli neitar því alfarið að hafa klætt sig úr nærbuxunum eða sagt „gjörðu svo vel“ við ákærða.

Fram hefur komið í málinu að ákærði hafði fyrr um kvöldið eða nóttina minnst á það við brotaþola að hann gæti alveg spurt sig ef hann langaði til að gera eitthvað kynferðislegt með sér en brotaþoli hafi svarað neitandi. Þá vissi ákærði að brotaþoli átti kærustu. Þrátt fyrir þetta lagðist ákærði upp í rúm hjá brotaþola og leitaði á hann. Í ljósi þess að brotaþoli hafði neytt mjög mikils magns áfengis frá því klukkan átta kvöldið áður og fór ekki að sofa fyrr en í fyrsta lagi klukkan sex um morguninn fær það fyllilega staðist að hann hafi ekki getað spornað við kynferðismökunum vegna ölvunar og svefndrunga. Þá hefur ákærði sjálfur lýst því að brotaþoli hafi sýnt öll merki þess að hafa verið sofandi þegar hann lagði hönd sína á maga og kynfæri brotaþola. Að þessu virtu og samkvæmt því sem fram hefur komið í málinu er engin ástæða til að ætla að brotaþoli hafi í raun verið vakandi vegna áhrifa örvandi efna.

Brotaþoli hefur greint frá atvikum með sama hætti hjá lögreglu og fyrir dómi og verið einlægur og trúverðugur í frásögn sinni. Að mati dómsins er engin ástæða til að efast um trúverðugleika hans þótt hann kunni að hafa sagt við B og C að hann hafi rekið ákærða út úr herberginu. Það dregur heldur ekki úr trúverðugleika brotaþola að hann hafi ekki að fyrra bragði greint frá fíkniefnanotkun við skýrslutöku hjá lögreglu. Þá hefur brotaþoli gefið skýringar á ósamræmi sem virtist vera í framburði hans og vitnisins F um starfslok hans hjá [...]. Öll hegðun brotaþola bæði fyrir og eftir meint brot bendir eindregið til þess að hann hafi ekki verið samþykkur kynmökunum við ákærða. Skal í þessu sambandi áréttað að hann hafði sagt við ákærða að hann hefði ekki kynferðislegan áhuga á ákærða og vitnið B hefur borið um það að hafa tekið eftir því þegar þeir vöknuðu um hádegið og brotaþoli keyrði vitnið heim að ekki væri allt með felldu. Brotaþoli greindi B svo frá því sem gerðist sama dag eða degi síðar. Vitnið C hefur einnig borið um að brotaþoli hafi sagt sér frá broti ákærða degi síðar og að hann hafi verið mjög miður sín. Jafnframt hefur komið fram að brotaþoli fór sama dag og brotið átti sér stað til D, systur sinnar, og hefur hún vitnað um að greinilega hefði eitthvað verið að og þegar hún hafi gengið á hann hafi hann skýrt henni frá atvikum. Enn fremur styður vitnisburður Sjafnar Evertsdóttur sálfræðings framburð brotaþola um að ákærði hafi haft við hann munnmök gegn vilja hans, en vitnið bar um að brotaþoli hafi öll greiningar­viðmið áfallastreitu­röskunar. Auk þess telur dómurinn ýmislegt í framburði ákærða styðja sakfellingu, eins og það að hann bað brotaþola afsökunar fyrst eftir að hann hafði munnmök við hann, aftur þegar brotaþoli keyrði hann heim og hann kinkaði kolli þegar kærasta ákærða bar upp á hann sakir nokkrum dögum síðar. Er áleitin sú spurning af hverju hann gerði allt þetta ef brotaþoli var kynmökunum samþykkur og hefur ákærði að mati dómsins ekki gefið trúverðugar skýringar á þessu háttalagi.

Þegar litið er til alls framangreinds, framburðar ákærða, sem dómurinn telur ótrúverðugan, trúverðugs framburðar brotaþola, sem fær stuðning í framburði vitna, er sannað svo hafði sé yfir skynsamlegan vafa að ákærði hafi gerst sekur um þá háttsemi sem honum er gefin að sök í ákæru. Er brot ákærða rétt heimfært til refsiákvæða í ákæru.

V.

Ákærði er fæddur [...] 1992. Samkvæmt sakavottorði ákærða hefur hann ekki áður gerst sekur um refsiverða háttsemi. Við ákvörðun refsingar ákærða ber að líta til þess að hann hefur gerst sekur um alvarlegt brot og horfir það til refsiþyngingar. Á móti kemur að hann var ungur að árum er hann framdi brotið. Þykir refsing ákærða hæfilega ákveðin fangelsi í 15 mánuði. Vegna alvarleika brotsins kemur ekki til álita að skilorðsbinda refsingu hans að neinu leyti. 

Í málinu liggur fyrir bótakrafa brotaþola, að fjárhæð 1.000.000 króna, auk vaxta. Ákærði hefur verið sakfelldur fyrir kynferðisbrot og ber hann skaðabótaábyrgð á því tjóni brotaþola sem rekja má til hinnar refsiverðu háttsemi. Fyrir liggur vottorð sálfræðings um alvarlegar afleiðingar brots ákærða á andlega líðan brotaþola og að ekki sé hægt að segja til um hvort og hvenær brotaþoli nær bara. Þykja miskabætur brotaþola hæfilega ákveðnar 800.000 krónur. Upphafstími vaxta skal vera 23. september 2012, eins og krafist er í ákæru, en dráttarvextir skulu reiknast frá 3. nóvember 2012 þegar liðinn var mánuður frá birtingu kröfunnar fyrir ákærða hjá lögreglu, sbr. 9. gr. laga um vexti og verðtryggingu nr. 38/2001.

Með vísan til 218. gr. laga nr. 88/2008 um meðferð sakamála ber ákærða að greiða sakarkostnað. Um er að ræða þóknun verjanda, sem er hæfilega ákveðin 439.250 krónur, að meðtöldum virðisaukaskatti, og þóknun réttargæslumanns, sem er ákveðin 251.000 krónur, að meðtöldum virðisaukaskatti.

Dóm þennan kveða upp héraðsdómararnir Sandra Baldvinsdóttir, Gunnar Aðalsteinsson og Sveinn Sigurkarlsson.

D ó m s o r ð:

Ákærði, Ingvar Hreiðarsson, sæti fangelsi í 15 mánuði.

Ákærði greiði A 800.000 krónur ásamt vöxtum samkvæmt 1. mgr. 8. gr. laga nr. 38/2001 um vexti og verðtryggingu frá 23. september 2012 til 3. nóvember 2012, en með dráttarvöxtum samkvæmt 1. mgr. 6. gr., sbr. 9. gr., sömu laga frá þeim degi til greiðsludags.

Ákærði greiði 690.250 krónur í sakarkostnað, þar með talda 439.250 króna þóknun skipaðs verjanda síns, Hauks Guðmundssonar héraðsdómslögmanns, og 251.000 króna þóknun réttargæslumanns brotaþola, Ingu Lillýjar Brynjólfsdóttur héraðsdómslögmanns.