Þriðjudaginn 8. október 2013.
Nr. 649/2013.	Ákæruvaldið (Hulda Elsa Björgvinsdóttir saksóknari) gegn X (Snorri Sturluson hdl.)

Kærumál. Gæsluvarðhald. 2. mgr. 95. gr. laga nr. 88/2008.

Úrskurður héraðsdóms um að X skyldi sæta gæsluvarðhaldi, á grundvelli 2. mgr. 95. gr. laga nr. 88/2008 um meðferð sakamála, var staðfestur.

Dómur Hæstaréttar.

Mál þetta dæma hæstaréttardómararnir Þorgeir Örlygsson, Greta Baldursdóttir og Helgi I. Jónsson.

Varnaraðili skaut málinu til Hæstaréttar með kæru 5. október 2013 sem barst réttinum ásamt kærumálsgögnum 7. sama mánaðar. Kærður er úrskurður Héraðsdóms Reykjavíkur 2. október 2013 þar sem varnaraðila var gert að sæta gæsluvarðhaldi allt til miðvikudagsins 30. október 2013 klukkan 16. Kæruheimild er í l. lið 1. mgr. 192. gr. laga nr. 88/2008 um meðferð sakamála. Varnaraðili krefst þess aðallega að hinn kærði úrskurður verði felldur úr gildi, en til vara að gæsluvarðhaldi verði markaður skemmri tími.

Sóknaraðili krefst staðfestingar hins kærða úrskurðar.

Varnaraðili er undir sterkum grun um aðild að brotum gegn 2. mgr. 218. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940 en brot gegn þeirri lagagrein getur varðað fangelsi allt að 16 árum. Eru brot varnaraðila þess eðlis að fullnægt er því skilyrði 2. mgr. 95. gr. laga nr. 88/2008 að ætla megi varðhald nauðsynlegt með tilliti til almannahagsmuna. Verður hinn kærði úrskurður því staðfestur á þann hátt sem í dómsorði greinir.

Dómsorð:

Varnaraðili, X, sæti áframhaldandi gæsluvarðhaldi allt til miðvikudagsins 30. október 2013 klukkan 16.

Úrskurður Héraðsdóms Reykjavíkur 2. október 2013.

Ríkissaksóknari hefur krafist þess að Héraðsdómur Reykjavíkur úrskurði að X, kt. [...], sæti áframhaldandi gæsluvarðhaldi allt til miðvikudagsins 30. október 2013, kl. 16.00, á grundvelli 2. mgr. 95. gr. laga um meðferð sakamála nr. 88, 2008.

Í greinargerð lögreglu kemur fram að ákærði hafi sætt gæsluvarðhaldi frá 22. ágúst sl. fyrst á grundvelli rannsóknarhagsmuna, samkvæmt úrskurði Héraðsdóms Reykjaness, nr. R-592/2013 en á grundvelli 2. mgr. 95. gr. laga nr. 88/2008 frá 4. september sl. til dagsins í dag sbr. úrskurð Héraðsdóms Reykjaness í máli nr. R-611/2013.

Ríkissaksóknari hafi nú gefið út ákæru á hendur X ásamt fjórum öðrum. Ákærði teljist því vera undir sterkum grun um eftirgreind brot, en lögreglustjóri hafi nú sent neðangreind mál til meðferðar hjá Ríkissaksóknara.

(Mál lögreglu nr. 007-2013-34385) frelsissvipting og líkamsárás. Lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu rannsaki ætlaða frelsissviptingu og líkamsmeiðingar gegn A aðfararnótt mánudagsins 1. júlí sl.  Sama dag 1. júlí sl. hafi lögregla verið kölluð að slysadeild Landsspítala þar sem A og faðir hans hafi verið staddir, en þar hafi hann tjáð lögreglu að hann hafi orðið fyrir líkamsárás, frelsissviptingu og verið byrlað lyf gegn vilja sínum. Samkvæmt upplýsingum lögreglu hafi A verið illa útleikinn, bólginn og blóðugur í framan og undir áhrifum lyfja.

Meintur brotaþoli, A, hafi lýst atvikum með þeim hætti að hann hafi verið sofandi heima hjá sér að [...] þegar dyrabjöllunni hafi verið hringt og honum tjáð í gegnum dyrasímann að þetta væri „B“ vinur hans. Er hann hafi opnað hurðina hafi ruðst inn í íbúðina meðákærðu og ákærði X. Hafi þeir lamið hann með kylfum og gert honum ljóst að fara ætti með hann eitthvert. Þá hafi meðákærði þrýst hníf upp að síðu hans og tjáð honum að hann yrði stunginn myndi hann reyna að flýja.

Í kjölfarið hafi verið farið með hann að [...] þar sem meðákærði hafi beðið eftir honum við bifreiðastæði. Kveðst brotaþoli þá hafa áttað sig á ástæðu þess að hann hafi verið sóttur, þ.e. að hann hafði stundað kynlíf með barnsmóður meðákærða. Kvað hann meðákærða hafa slegið sig um leið og hann hafi stigið út úr bifreiðinni og síðan hafi verið farið með hann í íbúðina þar sem hann hafi hitt fyrir annan brotaþola, C. Í [...]hafi grófu ofbeldi verið beitt þar sem brotaþoli hafi verið skorinn og stunginn og barinn, m.a. af ákærða. Sagði hann síðan meðákærða hafa ákveðið að fara með hann að [...], þangað sem hann hafi verið keyrður af ákærða ásamt tveimur meðákærðu.

Er þangað hafi verið komið kveður brotaþoli, A, ofbeldið hafa hafist að nýju og fljótlega færst í aukana. Hafi þeir lamið hann með kylfum og bundið hann að fyrirskipan meðákærða þannig að hann hafi legið á maganum með hendur fyrir aftan bak og hafi þeir þannig haldið áfram að lemja á honum. Hafi meðákærðu og ákærði síðan afklætt hann, sprautað rakspíra á bringuna og kveikt í. Hafi þeir síðan gert það sama við kynfæri hans. Hafi hann við það hreyft sig í þeim tilgangi að slökkva logann en þá hafi þeir tveir látið höggin dynja á honum. Meðákærði hafi síðan á milli högga spurt hann um barnsmóður sína. Þá kveður hann meðákærða hafa lamið sig með kylfu í andlitið þannig að efri vör hans hafi rifnað og framtönn brotnað og hafi ákærði þá talið sig geta saumað þetta aftur á brotaþola og hafi ákærði játað. Hafi meðákærði síðan þvingað hann til að gleypa heila lúku af óþekktum pillum og ákærða X til að sprauta hann í rassinn með óþekktu lyfi, sem og hann gerði.

Í kjölfarið hafi hann svo verið færður að nýju í bifreið og kvað hann meðákærða og ákærða X hafa ekið með sig að [...], þar sem ákærði þekkti til húsráðanda, en þar hafi misþyrmingunum verið haldið áfram, en þar hefðu þeir m.a. slegið A með belti í bakið og gengið í skrokk á honum og í framhaldinu afklætt og sett hann í svörtum ruslapoka niður í kjallara hússins og þar hafi hann verið keflaður og bundinn við staur, en ákærðu síðan yfirgefið vettvang. Hann hafi svo loks verið leystur af húsráðanda og þá getað haft samband við föður sinn sem hafi komið að sækja hann í söluskála á [...].

Í skýrslutökum af meðákærðu kom fram að ákærði hafi verið staddur í íbúðinni að [...] og tekið þátt í árásinni, frelsissviptingunni að [...] og ofbeldinu að [...].

Samkvæmt læknisvottorði hafi A hlotið brotna framtönn, marga yfirborðsáverka á höfði, öxl og upphandlegg og opið sár á vör og munnholi auk margra rispa og sára, og brotasprungu og dældun í nefbeini. Þá bendi áverkar til að brotaþoli hafi mátt þola misþyrmingar og pyntingar samkvæmt áverkavottorði.

Þá bendi gögn sem lögregla hafi aflað um símtæki ákærða til að hann hafi verið staddur bæði að [...] og [...] og [...]á umræddum tíma.

Þau brot sem X sæti nú ákæru vegna varða við 2. mgr. 218. gr. og 1. mgr. 226. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940, en við árásina hafi verið notast við kylfur, hnífa, skrúfjárn, notaðar sprautunálar og tangir auk þess sem kveikt hafi verið í líkama brotaþola með því að notast við rakspíra. Hafi umræddum tækjum verið beitt með hættulegri aðferð en kylfuhögg hafi beinst m.a. að höfði og hefði árásin því hæglega getað haft alvarlegt líkamstjón í för með sér. Þá sé enn hætta á að brotaþoli hafi smitast af alvarlegum smitsjúkdómum en hann hafi verið stunginn með notuðum sprautunálum, sem og að ákærði hafi játað að hafa saumað vörina á brotaþola.  Ákærði sé því undir sterkum grun um að hafa framið brot er varði allt að 16 ára fangelsi, sbr. 2. mgr. 218. gr. almennra hegningarlaga.

Ákærði sé nú undir sterkum grun um alvarlega líkamsárás og  frelsissviptingu, í félagi við fleiri aðila, en um sé að ræða mjög alvarleg og svívirðileg brot og telji ríkissaksóknari að miklir hagsmunir séu í húfi og áframhaldandi gæsluvarðhald sé því nauðsynlegt með tilliti til almannahagsmuna, enda eðli brotanna þess háttar að það kunni að særa réttarvitund almennings fái hann að vera frjáls ferða. Með vísan til framangreinds, framlagðra gagna og 2. mgr. 95. gr. laga 88, 2008 um meðferð sakamála, er þess krafist að krafan nái fram að ganga eins og hún er sett fram og er því ítrekuð sú krafa að ákærða verði með úrskurði gert að sæta áframhaldandi gæsluvarðhaldi til miðvikudagsins 30. október nk. kl. 16.00.

Niðurstaða:

Með gæsluvarðhaldi eru skert mikilsverð réttindi manna sem njóta verndar 1. mgr. 67. gr. stjórnarskrárinnar þar sem svo er fyrir mælt að engan megi svipta frelsi nema samkvæmt heimild í lögum. Krafa ríkissaksóknara um framlengingu gæsluvarðhalds yfir ákærða er reist á 2. mgr. 95. gr. laga nr. 88/2008. Samkvæmt því ákvæði má úrskurða sakborning í gæsluvarðhald þótt skilyrði a. til d. liðar 1. mgr. greinarinnar séu ekki fyrir hendi ef sterkur grunur leikur á að hann hafi framið afbrot sem að lögum getur varðað 10 ára fangelsi, enda sé brotið þess eðlis að ætla megi varðhald nauðsynlegt með tilliti til almannahagsmuna.

X hefur í dag verið ákærður vegna þeirra brota sem að framan er lýst og talin eru varða við 2. mgr. 218. gr. og 1. mgr. 226. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940. Samkvæmt þessu er X undir sterkum grun um að hafa framið brotin sem geta varðað meira en 10 ára fangelsi. Er skilyrði 2. mgr. 95. gr. laga nr. 88/2008 um alvarleika brots því fullnægt.

Brot þau sem sterkur grunur er um að ákærði hafi framið fela í sér alvarlega líkamsárás og frelsissviptingu svo sem að framan er lýst. Fallist er á það með ríkissaksóknara að eðli brotanna sé þess háttar að það kunni að særa réttarvitund almennings fái hann að vera frjáls ferða sinna. Að mati dómsins er um að ræða mjög alvarleg og svívirðileg brot og gæti það valdið óróa og ótta í samfélaginu um áframhaldandi ofbeldisbrot ákærða verði hann látinn laus. Verður áframhaldandi gæsluvarðhald því talið nauðsynlegt með tilliti til almannahagsmuna.

 Að því virtu og með vísan til þess sem að framan greinir eru uppfyllt skilyrði 2. mgr. 95. gr. laga nr. 88/2008 til að úrskurða ákærða í gæsluvarðhald á grundvelli þess ákvæðis. Verður því fallist á kröfu ríkissaksóknara eins og hún er fram sett og greinir í úrskurðarorði.

Kristrún Kristinsdóttir héraðsdómari kveður upp úrskurð þennan.

Ú R S K U R Ð A R O R Ð:

Ákærði, X, kt. [...], skal sæta áframhaldandi gæsluvarðhaldi allt til miðvikudagsins 30. október 2013, kl. 16.00, á grundvelli 2. mgr. 95. gr. laga um meðferð sakamála nr. 88/2008.